کسبیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''كسبيه‏''' از فرق جبریه اند. ==تقسیم بندی فرق جبریه== برخی از منابع، جبریه را ب...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''كسبيه‏''' از فرق جبریه اند.
'''کسبیه‏''' از فرقه جبریه‌اند.


==تقسیم بندی فرق جبریه==
== تقسیم‌بندی فرق جبریه ==
برخی از منابع، جبریه را به دوازده فرقه تقسیم کرده اند که  که عبارتند از: مضطربه، افعالیه، مفروغیه، نجاریه، مُتَأَنِّیه، کسبیه، سابقیه، حبّیه، خوفیه، فکریه، خسّیه و معیه. <ref>ابن جوزی، تلبیس ابلیس، ص42</ref>
برخی از منابع، [[جبریه]] را به دوازده فرقه تقسیم کرده‌اند که عبارتند از: [[فرقه مضطربه|مضطربه]]، [[افعالیه]]، [[مفروغیه]]، [[نجاریه]]، [[مُتَأَنِّیه]]، [[کسبیه]]، [[سابقیه]]، [[حبّیه]]، [[خوفیه]]، [[فکریه]]، [[خسّیه]] و [[معیه]]. <ref>ابن جوزی، تلبیس ابلیس، ص42</ref>


==وجه نام گذاری==
== وجه نام‌گذاری ==
این فرقه از این جهت کسبیه نامیده شد، زیرا کسبیون باور داشتند که بنده هیچ ثواب و عقابی را کسب نمی کند. <ref>ابن جوزی، تلبیس ابلیس، ص 42
این فرقه از این جهت کسبیه نامیده شد، زیرا باور داشتند که بندگان هیچ ثواب و عقابی را کسب نمی‌کنند. <ref>ابن جوزی، تلبیس ابلیس، ص 42
</ref>
</ref>


==عقاید==
== عقاید ==
پیروان این فرقه معتقد بودند که بندگان خدا محکوم به کسب اند، اما این کسب نه به سود آن ها است و نه به زیان شان،  چون راحتی ها و سختی ها، نعمت ها و عقوبت ها از قبل بين بندگان خدا تقسيم و تقدیر شده است. به همین جهت هر گونه کوششی در مسیر طاعت و یا معصیت و نیز تنبلی و کاهلی در انجام عبادت، موجب زیاد یا کم شدن ثواب و عذاب نمی شود.آن ها مطابق با مفاد آیه شریفه «فَإِنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ عَنِ الْعالَمِينَ» سوره آل عمران، آیه 97. می گفتند که خداوند از طاعات ما بی نیاز است و همچنین معصیت ما نیز به او هیچ زیان و ضرری نمی رساند. در ضمن طایفه مذکور به دلیل تلاش نکردن برای کسب روزی و کار «کسلیه» نیز نامیده شده اند.
کسبیه معتقد بودند که بندگان خدا محکوم به کسب‌اند، اما این کسب نه به سود آنها است و نه به زیان‌شان، چون راحتی‌ها و سختی‌ها، نعمت‌ها و عقوبت‌ها از قبل بین بندگان خدا تقسیم و تقدیر شده است. به همین جهت هر گونه کوششی در مسیر طاعت و یا معصیت و نیز تنبلی و کاهلی در انجام عبادت، موجب زیاد یا کم شدن ثواب و عذاب نمی‌شود. آنها مطابق با مفاد آیه شریفه «فَإِنَّ اللَّهَ غَنِیٌّ عَنِ الْعالَمِینَ» سوره آل عمران، آیه 97. می‌گفتند که خداوند از طاعات ما بی‌نیاز است و همچنین معصیت ما نیز به او هیچ زیان و ضرری نمی‌رساند. در ضمن طایفه مذکور به دلیل تلاش نکردن برای کسب روزی و کار «[[کسلیه]]» نیز نامیده شده‌اند.
<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 367 با ویرایش و اصلاح جملات</ref>  
<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 367 با ویرایش و اصلاح جملات</ref>  
<ref>عراقی ابو محمد عثمان بن عبد الله،  الفرق المفترقة بين اهل الزيغ و الزندقة، تحقيق يشار قوتلو آى، آنكارا، سال 1961 میلادی، ص 73.</ref>
<ref>عراقی ابو محمد عثمان بن عبدالله، الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة، تحقیق یشار قوتلو آى، آنكارا، سال 1961 میلادی، ص 73.</ref>


==پانویس==
== پانویس ==
{{پانویس}}


[[رده: کلام ]]
[[رده:فرق و مذاهب]]
[[رده: فرق و مذاهب کلامی ]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۰ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۳۲

کسبیه‏ از فرقه جبریه‌اند.

تقسیم‌بندی فرق جبریه

برخی از منابع، جبریه را به دوازده فرقه تقسیم کرده‌اند که عبارتند از: مضطربه، افعالیه، مفروغیه، نجاریه، مُتَأَنِّیه، کسبیه، سابقیه، حبّیه، خوفیه، فکریه، خسّیه و معیه. [۱]

وجه نام‌گذاری

این فرقه از این جهت کسبیه نامیده شد، زیرا باور داشتند که بندگان هیچ ثواب و عقابی را کسب نمی‌کنند. [۲]

عقاید

کسبیه معتقد بودند که بندگان خدا محکوم به کسب‌اند، اما این کسب نه به سود آنها است و نه به زیان‌شان، چون راحتی‌ها و سختی‌ها، نعمت‌ها و عقوبت‌ها از قبل بین بندگان خدا تقسیم و تقدیر شده است. به همین جهت هر گونه کوششی در مسیر طاعت و یا معصیت و نیز تنبلی و کاهلی در انجام عبادت، موجب زیاد یا کم شدن ثواب و عذاب نمی‌شود. آنها مطابق با مفاد آیه شریفه «فَإِنَّ اللَّهَ غَنِیٌّ عَنِ الْعالَمِینَ» سوره آل عمران، آیه 97. می‌گفتند که خداوند از طاعات ما بی‌نیاز است و همچنین معصیت ما نیز به او هیچ زیان و ضرری نمی‌رساند. در ضمن طایفه مذکور به دلیل تلاش نکردن برای کسب روزی و کار «کسلیه» نیز نامیده شده‌اند. [۳] [۴]

پانویس

  1. ابن جوزی، تلبیس ابلیس، ص42
  2. ابن جوزی، تلبیس ابلیس، ص 42
  3. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 367 با ویرایش و اصلاح جملات
  4. عراقی ابو محمد عثمان بن عبدالله، الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة، تحقیق یشار قوتلو آى، آنكارا، سال 1961 میلادی، ص 73.