حلولیه: تفاوت میان نسخه‌ها
Wikivahdat (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '{{پانویس رنگی}}↵'''' به ''''') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
== معنای حلول == | == معنای حلول == | ||
حلول در لغت به | حلول در لغت به معنای فرود آمدن در جایی، وارد شدن به کسی 2 - داخل شدن روح کسی در کسی دیگر.<ref>ر.ک. فرهنگ معین.</ref> | ||
و در اصطلاح حکما عبارت است از یکی شدن چیزی با چیز دیگر چنان که از اشاره به یکی اشاره به دیگری لازم آید. اما حلول در این‌جا به معنای تجسّم و تجسد خداوند به صورت بشر است که آن را به فرانسه noitanracni گویند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 165 با ویرایش و اصلاح و جابجایی کلی عبارات.</ref> | |||
== | == اعتقاد کلی == | ||
حلولیه قایل به تجسّم و تجسّد خداوند به صورت بشرند. | حلولیه قایل به تجسّم و تجسّد خداوند به صورت بشرند. | ||
== فرقه‌هایی که قایل به | == فرقه‌هایی که قایل به حلول‌ند == | ||
بیشتر [[غلاة (فرقه)|غلاة]] شیعه مانند: | بیشتر [[غلاة (فرقه)|غلاة]] [[شیعه]] مانند: [[سبائیه]]، [[بیانیه]]، [[جناحیه]] و [[نجدیه]] از [[نصریه]]، [[رزامیه]]، [[باطنیه]]، [[عزاقرّیه]]، [[حلمانیه]] و دروز قایل به «حلول» بودند. | ||
علاوه، فرقه‌های وحدت وجودی و اتحادیه نیز از حلولیه شمرده میشوند<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 165 | علاوه، فرقه‌های وحدت وجودی و اتحادیه نیز از حلولیه شمرده میشوند<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 165 | ||
</ref>. | </ref>. | ||
نسخهٔ ۲۸ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۰۱
حلولیه عنوانی عام برای تمام فرقه‌هایی است که به «حلول» خداوند در آدم ابوالبشر و انبیاء و ائمه و دیگران معتقد بودند.
معنای حلول
حلول در لغت به معنای فرود آمدن در جایی، وارد شدن به کسی 2 - داخل شدن روح کسی در کسی دیگر.[۱] و در اصطلاح حکما عبارت است از یکی شدن چیزی با چیز دیگر چنان که از اشاره به یکی اشاره به دیگری لازم آید. اما حلول در این‌جا به معنای تجسّم و تجسد خداوند به صورت بشر است که آن را به فرانسه noitanracni گویند. [۲]
اعتقاد کلی
حلولیه قایل به تجسّم و تجسّد خداوند به صورت بشرند.
فرقه‌هایی که قایل به حلول‌ند
بیشتر غلاة شیعه مانند: سبائیه، بیانیه، جناحیه و نجدیه از نصریه، رزامیه، باطنیه، عزاقرّیه، حلمانیه و دروز قایل به «حلول» بودند. علاوه، فرقه‌های وحدت وجودی و اتحادیه نیز از حلولیه شمرده میشوند[۳].