حلولیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:


'''حلولیه''' عنوانی عام برای تمام فرقه‌هایی است که به «حلول» خداوند در [[حضرت آدم|آدم ابوالبشر]] و [[پیامبران|انبیاء]] و [[ائمه]] و دیگران معتقد بودند.
'''حلولیه''' عنوانی عام برای تمام فرقه‌هایی است که به «حلول» خداوند در [[حضرت آدم|آدم ابوالبشر]] و [[پیامبران|انبیاء]] و [[ائمه]] و دیگران معتقد بودند.
</div>


== معنای حلول ==
== معنای حلول ==
حلول در لغت به معنای فرود آمدن در جایی،  وارد شدن به کسی  2 - داخل شدن روح کسی در کسی دیگر.<ref>ر.ک. فرهنگ معین.</ref>
حلول در لغت به معنای فرود آمدن در جایی،  وارد شدن به کسی  2 - داخل شدن روح کسی در کسی دیگر.<ref>ر.ک. فرهنگ معین.</ref>
و در اصطلاح حکما عبارت است از یکی شدن چیزی با چیز دیگر چنان که از اشاره به یکی اشاره به دیگری لازم آید. اما حلول در این‌جا به معنای تجسّم و تجسد خداوند به صورت بشر است که آن را به فرانسه noitanracni گویند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 165 با ویرایش و اصلاح و جابجایی کلی عبارات.</ref>
و در اصطلاح حکما عبارت است از یکی شدن چیزی با چیز دیگر چنانکه از اشاره به یکی اشاره به دیگری لازم آید. اما حلول در این‌جا به‌معنای تجسّم و تجسد خداوند به صورت بشر است که آن را به فرانسه noitanracni گویند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 165 با ویرایش و اصلاح و جابجایی کلی عبارات.</ref>


== اعتقاد کلی ==
== اعتقاد کلی ==
حلولیه قایل به تجسّم و تجسّد خداوند به صورت بشرند.
حلولیه قائل به تجسّم و تجسّد خداوند به صورت بشرند.


== فرقه‌هایی که قایل به حلول‌ند ==
== فرقه‌هایی که قایل به حلول‌ند ==

نسخهٔ ‏۲۸ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۰۲

حلولیه عنوانی عام برای تمام فرقه‌هایی است که به «حلول» خداوند در آدم ابوالبشر و انبیاء و ائمه و دیگران معتقد بودند.

معنای حلول

حلول در لغت به معنای فرود آمدن در جایی، وارد شدن به کسی 2 - داخل شدن روح کسی در کسی دیگر.[۱] و در اصطلاح حکما عبارت است از یکی شدن چیزی با چیز دیگر چنانکه از اشاره به یکی اشاره به دیگری لازم آید. اما حلول در این‌جا به‌معنای تجسّم و تجسد خداوند به صورت بشر است که آن را به فرانسه noitanracni گویند. [۲]

اعتقاد کلی

حلولیه قائل به تجسّم و تجسّد خداوند به صورت بشرند.

فرقه‌هایی که قایل به حلول‌ند

بیشتر غلاة شیعه مانند: سبائیه، بیانیه، جناحیه و نجدیه از نصریه، رزامیه، باطنیه، عزاقرّیه، حلمانیه و دروز قایل به «حلول» بودند. علاوه، فرقه‌های وحدت وجودی و اتحادیه نیز از حلولیه شمرده می‌‏شوند[۳].

پانویس

  1. ر.ک. فرهنگ معین.
  2. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 165 با ویرایش و اصلاح و جابجایی کلی عبارات.
  3. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 165