نتایج جستجو

طایفه شیعه و فقیه آنان، شاعری بلیغ و نویسنده بود. صلاح‌الدین صفدی یکی از عالمان اهل‌سنت می‌نویسد: محمّد بن علی بن شهرآشوب... یکی از سرشناسان شیعه است. او

۱۳۵۹ق)، عالم بزرگ شیعی قرن چهاردهم قمری است. شیخ عباس قمی یکی از محدثان و مورخان بزرگ شیعه بود که با نگارش مفاتیح‌الجنان اسم خود را در جهان تشیع جاودانه ساخت

متفاوت که تا حدودی برآمده از اختلاف نظر در تعیین مصداق شیعه است، برخی از پژوهش‌گران با فرض شیعه بودن مسعودی مخالفت کرده و وجود شواهد کافی برای اثبات تشیع

احمد بن علی بن اعثم کوفی، معروف به «ابن اعثم کوفی». از مورخان چیره‌دست و مشهور شیعه که در شعر و شاعری نیز دستی توانا داشت. به دلیل اخبار فراوانی که از

ابوالحسن اشعری در بخش متکلمان مجبّره و حشویه. نظر به اینکه او از برخی امامان شیعه و فرزندانشان با جمله (علیه‌السلام) یاد کرده و اهل‌بیت پیامبر (صلی‌الله علیه

دست نیست اما شیعه ‏بودن خاندان بنوفرات چیزی نیست که بتوان آن را انکار نمود. علامه امینی با استفاده از منابع کهن، خاندان بنوفرات را تماما شیعه معرفی کرده

قانون، بخشی از وقت خود را نیز به کتابی جامع در مورد کلیت علم اختصاص داد. مورخان سال‌های ۱۰۱۴ تا ۱۰۲۰ میلادی را زمان نگارش این کتاب می‌دانند و اولین نمونه

همراهی نیای بزرگ وی، مخنف با علی (علیه‌السلام)، اخبار ابومخنف در باب ائمه شیعه و شمرده شدنش در زمره اصحاب حضرت صادق (علیه‌السلام) - تصریح کنند. همین نسبت

اندیشه‌های عقلی، عرفانی و اخلاقی؛ تأمین نیازهای روحی و مادی زندگی مورخان. منبع:ویکی شیعه (مقاله آشنایی با شیعیان اندونزی؛ مجله اخبار شیعیان-فروردین و اردیبهشت

شهر دمشق می‌­توان به قبرستان باب الصغیر اشاره کرد، مورخان براین باورند که بسیاری از فرزندان امامان شیعه در این آرامگاه به خاک سپرده شده‌اند. مقام رأس الحسین

و ۵۸ سال را نیز نسبت داده است. امّا بیش‌تر مورخان شیعی و سنی وفات آن حضرت را در ۱۱۴ و اکثر سیره نویسان شیعه عمر وی را ۵۷ سال دانسته‌اند. به هر حال، ۷۳

بر خلیفه طغیان کرد و طرفداران بنی‌عباس را می‌‏کشت و مردم را دعوت می‌کرد تا شیعه علوی باشند. منصور نامه‌ای به او نوشت و قسم خورد که او را خواهد کشت. عبدالجبار

محدثان و مورخان بر این قول اتفاق دارند که تولد پیامبر، در ماه «ربیع‌الاول» سال عام‌الفیل بوده، ولی در روز تولد او اختلاف دارند. معروف میان محدثان شیعه این است

استادش، در سال 645هجری مرجعیت عامه ی شیعه را به عهده گرفت و لقب محقق را برازنده‌ی خویش ساخت. ناگفته نماند که برخی از مورخان مرجعیت ایشان را از زمان رحلت استادش،

ملا محمدمحسن فیض کاشانی (۱۰۹۱-۱۰۰۷ ق)، فقیه، محدث، مفسر نامی شیعه در قرن یازدهم هجری است. فیض از محضر عالمان بزرگ عصر خویش نظیر محمدتقی مجلسی، شیخ بهایی

عبدالله‌بن‌سبا و غلوّ او درباره حضرت علی (علیه السلام) به‌طور مکرر در احادیث شیعه آمده است و مورخان مسلمان چون طبری، مسعودی و دیگران با اختلاف، روایات آن را بیان کرده‌اند

و فکر و دانش او را می‌توان در آینه سخنان بزرگان و مورخان مشاهده کرد: رجال‌شناس و فقیه درجه اول شیعه، شهید ثانی می‌فرماید: «شیخ منتجب‌الدین، محدثی است که

دین‌‌آور آنان محمود پسیخانی گرفته شده است. تاریخ‌نگاران صفوی و بسیاری از مورخان بعدی بر این اندیشه بودند که شاه‌عباس اول، باعث رشد و گسترش نقطویان شد تا

زمانی الحشیشیة‌الاسماعیلیة نامیده می‌شدند، ولی اکنون وزاویه نامیده می‌شوند. مورخان ایرانی دوره ایلخانی، به‌خصوص عطاملک جوینی (م681هـ. ق) رشیدالدین فضل‌الله

و دیگری رهبری علمی و فقهی آنرا که جابر ابن زید می‌باشد. آن روایتی که بین مورخان ملل و نحل مشهور است این است که موسس مذهب اباضی عبدالله بن اباض تمیمی است،

خود را از دست داد. 1. آرامگاه نواب اربعه: اینان چهار تن از بزرگان و معتمدان شیعه در بغدادند که طی هفتاد سال دوران غیبت صغری، عهده‌دار ارتباط میان حجت بن حسن

میلیون و پانصد هزار نفر سنی مذهب و حدود 2 میلیون و پانصد هزار نفر نیز گرایش به شیعه دارند. سابقاً در فارسی به این کشور در بیان عامیانه ینگه دنیا و در نوشته‌ها،

همه مورخان اتفاق دارند که روز رحلت محمد رسول الله، روز دوشنبه بود و ایشان به هنگام مرگ شصت و سه سال داشت. همچنین بنا بر نقل جمعی از علما و مورخان، روز

تمایل شیعی بود، نه اینکه شیعه مذهب بوده باشد. چون مأمون عالم و دانشمند بود و به مباحث عقلی و استدلالی علاقه داشت، به همین خاطر که شیعه هم بر پایه عقل و استدلال

کتب اربعه جوامع حدیثی شیعه و آثار متعددی در کلام، فقه، رجال و درایه می‌ باشد. عظمت او در فقه به حدی بود که تا مدت طولانی فقهای شیعه را تحت تاثیر آراء خود

از دیگر شاگردان سنی او «احمد بن محمد عتیقی» است که وی از زبان این شاگرد، شیعه معرفی شده و تألیفاتش نیکو دانسته شده است. هم‌چنین شاگرد دیگر او «ابومسعود

بسیاری از دانشمندان شیعه، سخن شیخ طوسی را بر گفته ابن ‏ابی‏ الحدید ترجیح داده و وی را امامی معرفی کرده‏‌اند و شاید به همین دلیل مورخان بزرگ اهل‌‏سنت مانند

خاک سپرده شده است. برادرش «ابوالحسین علی بن محمد بن قولویه» نیز از محدثان شیعه بوده و کتاب «فضل العلم و آدابه» از اوست. وی از برادرش کوچک‏تر بوده و نزد

کنیم مى آوریم! ابن سیدالناس و ابن کثیر، مورخان معروف قرون بعد، با لحنى مدافعانه از وى سخن گفته‏‌اند. از عالمان شیعه، شیخ مفید او را متمایل به مذهب عثمانى

معنای «ونیز کوچک» داشته و بعدها پس از تغییراتی به ونزوئلا تبدیل شده‌است. مورخان دیگر «مخصوصاً فرانسیسکو هرا لوک» خاطر نشان می‌سازند که پسوند اسپانیایی "

گـفـتـه‌اند و آن معظمه در نهایت عفت و صلاح و ورع و تقوی و از عارفات صـالحات و مفزع شیعه بوده است. علامه مجلسی رحمه الله در کتاب «زاد المعاد» آورده و شیخ مفید نـیـز

زندگی ‌می‌کنند، خود را شیعه دوازده امامى‌دانسته و خود را علویّون معرفی کرده و موارد بالا مثل تناسخ و غلو را ردّ کرده و اعتقادات شیعه امامیّه را کاملاً قبول

مرقد مطهر حضرت امام حسن مجتبی (علیه‌السلام) عموی بزرگوارش به خاک سپرده شد. مورخان چگونگی وفات ایشان را با تعابیر مختلف گزارش کرده‌اند. برخی به صراحت اعلام

این ایام باشد. در فقه شیعه، حرم و تربت امام حسین (علیه السلام) احکام خاصی دارد. حرم امام حسین (علیه السلام)، بارها از سوی مخالفان شیعه از جمله خلفای عباسی

می‌فرستاد و متوکل پس از مشاهده آبادانی مقابر ائمه شیعه، قبور آنان را خراب کرد. منتصر که خود را «شیعه» می‌خواند، پس از به روی کار آمدن بعد از متوکل، سعی

در همه کتابخانه‎ها موجود و در اختیار دیگران است، وی در معرفی شیعه می‎گوید: از ویژگی‎های شیعه، اعتقاد به تناسخ و حلول و تشبیه است. امام دهم شیعیان در قم درگذشت

خاندانش را متمایل به مذهب شیعه معرفی کرده‌اند. او در آثار و اشعار خویش اظهار تشیع نموده‌است. ولی علامه حلی و بعضی علمای امامیه او را شیعه زیدی مذهب دانسته‌اند

تفاوت‌هایی در عبارات حدیث متواتر مورد قبول بین شیعه و سنی می‌باشد. اما، در تفسیر حدیث غدیر خم در بین شیعه و سنی اختلاف وجود دارد. شیعیان معتقدند که او در

شواهد فراوانی که گواه بر شیعه ‏بودن اوست، هر گونه شک و تردید در این باره زدوده می‌‏شود و نیازی به تفصیل بیشتر نیست. در میان عالمان شیعه به ویژه متأخرین، کسی

هم‌چنین تألیف کتاب با ارزش «ریاض العلماء و حیاض الفضلاء» شهرت یافته است. مورخان در تاریخ ولادت میرزا عبدالله اصفهانی اختلاف نظر دارند. در مقدمه ترجمه جلد

شماری از مبارزان نهضت ملی، بهبهانی را به دلیل این اقدام سرزنش کردند و غالب مورخان نیز نگاهی انتقادآمیز به آن دارند، تا جایی که اقدام او را نوعی همسویی با

همین مناسبت ماه محرم را به اقامه عزا برای آن حضرت و یارانش می‌پردازند. تمام مورخان اتفاق نظر دارند که امام سوم شیعیان در شهر مدینه متولد شده است، اما در مورد

باستان آمده است. البته برخی مورخان تأسیس این شهر را پس از ورود اسلام به ایران و در سال ۸۳ق یا ۹۳ق دانسته‌اند. بیشتر مورخان، فتح قم را در ۲۳ق به دست ابوموسی

محمد بن ابی عمیر ازدی بغدادی از علمای راستین شیعه بود که محضر امام کاظم و امام رضا و امام جواد (علیهم‌السلام) را درک نموده است و از اصحاب اجماع محسوب شده

علی(علیه‌السلام) در حکومت ملاحظه شد، طبق منابع معتبر اهل سنت بود. برخی مورخان شیعه مثل شریف رضی نیز مسأله حضور موقت علی(علیه‌السلام) را در حکومت به نحوی

آنجا (یا محله ای از آنجا) «عسکری» لقب دادند. لازم به ذکر است همانطور که مورخان تصریح کرده‌اند، اگر در جایی لقب «عسکری» به تنهایی بکار رود مراد امام حسن

لیكن با هجرت شیخ طوسی دانشجویان علوم اسلامی، نجف اشرف را به مركز شیعه و دانشگاه بزرگ شیعه امامیه تبدیل كردند و پس از آن هزاران دانشجو و متفكر شیعی در این

نزدیکی سامرا؛ جمیل بن دراج از محدثان شیعه، در منطقه دُجَیل در روستای طارمیه؛ ابوهاشم جعفری از محدثان و راویان شیعه؛ قبر او داخل ضریح عسکریین است؛ ابن سکیت

پادوسپانیان) دین رسمی قلمرو غربی مازندران را نیز به شیعه امامیه تغییر داد و اهالی سنی مذهب رستمدار را به زور شیعه کرد. زبان مردم طبرستان، زبان طبری بوده‌است که

اقتدا و آن را حفظ نموده‌اند. در متون حدیثی شیعه، گاهی همین عنوان برای ائمه دوازده‌گانه شیعه به کار رفته است. شیعه دوازده‌امامی و اسماعیلیان، فرمانروایی سه