نتایج جستجو

ممطوره» یعنی سگان‌ باران‌خورده، گرفته شده است که از پلشتی و پلیدی افکار و عقاید رهبران این طایفه حکایت می‌کند. دلیل نامیده شدن این گروه به ممطوره این است

سیاسی، اجتماعی و استفاده از عقاید معتزله‌بغداد، خاصه آرای ابوالقاسم بلخی م ۳۱۹ هـ. ق عقاید جدید کلامی ارائه کرد. پیروان عقاید ابن‌شهاب که به مطرفیه مشهور

یافتند و آشکارا به اظهار عقاید خود و نقد آرای دیگران پرداختند و میراث گرانسنگی از تالیفات و مصادر اولیه علوم دینی مانند عقاید، حدیث، فقه، تفسیر و... از

ابو‌اسماعیل مطبخی بودند که کتاب‌هایی را دربارۀ فرقه خود نوشت. ابواسماعیل مطبخی عقاید خاصی داشت از جمله می‌گفت: یک رکعت از نماز صبح و نماز عشاء واجب نیست؛ زیرا

کجا بحث از عقاید مذاهب و مکاتب به میان می‌آید، به این فرقه و موسس و آرای آن نیز به طور پُر‌رنگ اشاره می‌شود. با این‌حال هیچ متن و سندی از عقاید این فرقه

عبدلیه پیروان عبداللّه‌بن‌عیسی بودند. عبدالله‌بن عیسی‌معتقد بود که کودکان، دیوانگان و چارپایان وقتی از دنیا بروند درد و عذابی متوجه آنان نمی‌شود و علاوه

معیه همراه با طوایف صواکیه و ذمیه از شاخه‌های فرقه «کرامیه» اند. معیه معتقدند که اگر خداوند گناهان کبیره یک نفر را ببخشد، باید گناهان کبیره دیگران را نیز

غیبیه‏ از شاخه‌های فرقه «نصیریه» بودند. این طایفه به نام حیدریه نیز خوانده می‌شدند، زیرا پیشوا‎ی آنها مرد‎ی به نام علی حیدر‎ی بود که در قرن نهم هجر‎ی قمری

فضلیه‏ از خوارج و یکی از پانزده شاخه‌ این فرقه و از پیروان فضل‌بن‌عبدالله هستند. پیروان این فرقه معتقدند که تعقل حجت در خبر پیامبر اکرم (صلی‌الله علیه

بنابراین، «کاکائیه» به معنى برادرى یا برادران است. این فرقه عقایدی مشابه به عقاید فرقه شبک دارند و قایل به تناسخ و حلول هستند . مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق

ضمیریه‏ فرقه‌ای هستند که نام‌شان برگرفته از نام نهری از نهرهای بصره است که تعدادی روستا در کنار آن قرار دارد. این فرقه گروهی از شیعیان بودند که در بیرون

یعجوریه‏ پیروان احمد بن على یعجورى بودند. وی دارای تالیفاتی بوده است. یعجوریه معتقد بودند که مرتکبان گناه کبیره چون قتل نفس، زنا و سرقت اگر پشیمان شده

مهاجریه‏ از آن دسته فرقه‌هایی هستند که نام بنیان‌گذارشان معلوم نیست. این فرقه قایل به تجسم بودند. همچنین می‌گفتند که نمی‌توان خداوند را به صورت وصف کرد،

عبیدیه‏ اصحاب عبیدالمکتب‌‏‌اند. عبیدالمکتب معتقد بود که هر چیزی غیر از شرک بخشیده خواهد شد و بنده هر گاه در حال توحید بمیرد، بابت هر گناهی انجام داده و

فشاریه‏ از جمله فرقه‌های کلامی اسلامی است. آنها معتقدند که دنیا و اموال آن بین اولاد آدم مشترک است و هر مردی دو برابر یک زن می‌برد، زیرا پدر و مادر همه

نعيميه‏ از فرقه‌های «زيديه» و پيرو نعيم بن يمان بودند. مسعودی مورخ مشهور، نعیمیه را از زیر‌شاخه‌های فرقه‌های هشت‌گانه زیدیه شمرده است که عبارت‌اند از:

«مجهولیه‏» یکی از شاخه‌های فرقه «عجارده» بودند. ابوالحسن اشعری و عبدالقاهر بغدادی،،، در آثار خود 14 فرقه را که عبارت است از: «میمونیه، خلفیه، حمزیه، شعیبیه،

طالبیه‏ از پیروان طالب‌بن‌عبداللّه بن‌صباح بودند. عبیدالله‌بن‌صباح پدر طالب در دوران کودکی‌اش از امام محمد باقر (علیه‌السلام)، غرائب و خوارقی( موضوعات

معتزله می‌دانند. ابن کلاب از متکلمین اهل سنت در عصر مأمون عباسی بوده و در عقاید خویش به طور کامل از احمد بن حنبل پیروی نکرده است. وی در بیشتر امور با اهل

عمرویه ‏(پیروان عمرو نبطی) و مانند مفضلیه از غلاة شیعه بودند. عمرو نبطی اگرچه فطحی مذهب بوده است، اما نجاشی او را توثیق کرده است. با اینحال ابن‌داود نام

یاشوطیه‏ از طوایف «نصیریه»هستند. این طایفه در منطقه سوریه زندگی می‌کردند. یاشوطیه به تثلیث: خداشناسی، نبوت و امامت عقیده داشتند و خالقیت علی بن ابی طالب

منکریه‏ از شاخه‌های هفتاد و سه ملت است. گویا نام «منکریه» در این کتاب(هفتاد و سه ملت) به اشتباه آمده است و صحیح آن چنانکه در «الفرق المفترقه» آمده باید

از یاران خود پیشی گرفت و به سبب آرای مخالفش از جمع ایشان فاصله گرفت. ثمره عقاید افراطی این شخصیت معتزلی جواز قتل مخالفین بود. هشام سر انجام در سال 226 هجری

نسويه‏ از خوارج جزيره در شمال عراق بودند. این فرقه قایل به قیاس در شرع بودند و مثل بیهسیه نکاح مومنه را با مشرک جایز می‌دانستند و می‌گفتند همان‌طور که

وارديه‏ از شاخه‌های فرقه جهمیه به حساب می‌آیند. در منابع آمده است که جهمیه 12 فرقه اند که عبارت است از: معطله، مریسیه، ملتزمه، واردیه، زنادقه، حرقیه، مخلوقیه،

فضیلیه‏ از شاخه‌های فرقه «خوارج» بودند. فضیلیه معتقد بودند که تفاوتی میان گناهان کوچک و بزرگ نیست و هر گناهی چه کوچک یا بزرگ، شرک به حساب می‌آید. همچنین

عبدکیه‏ پیروان شخصی به نام عبدک بودند. عبدک معتقد بود که مال دنیا برای همه افراد به طور کل حرام است، مگر آن که فرد به اندازه ضرورت و رفع نیاز واجب از آن

کتاب‌ها و رساله‌های زیادی در زمینه‌های کلام، تفسیر، حدیث، منطق و رد بر آراء و عقاید مخالفان به جا مانده است. در این قسمت نام برخی از آثار وی فهرست می‌شود. ۱-

وهمیه‏ جزء فِرَق دوازده‌گانه جبریه می‌باشد. نام بقیه فرقه‌ها عبارت است از: احمدیه، احدیه، ثنویه، کسلیه، شیطانیه، شریکیه، رویدیه، ناکثیه، متبریه، قاسطیه،

عجزیه از فرقه‌های مربوط به «جبریه» هستند. عجزیه می‌گویند که‎ انسان مجبور به کسب است و نمی‌تواند مانع آن بشود. همچنین او مانند شتری است که زمام (افسار)

مکرميه‏ فرقه‌ای از «ثعالبه» از فرق خوارج و از پيروان ابو‌مکرم بودند. مقريزی نام او را ابی‌المکرم و شهرستانی مکرم بن عبداللّه عجلی نوشته‏‌اند. ابوالحسن

«كنانیه»‏ از فرقۀ «کیسانیه» و پیرو عامر بن واثل كنانى هستند. عامر بن واثِلَه کِنانی ملقب به ابوطفیل از اصحاب پیامبر (صلی‌الله علیه وآله وسلم) بود که در

کلازیه‏ یکی از طائفه‌های چهارگانه نصیریه و از علویان ساکن در سوریه هستند. دیگر طائفه‌های مربوط به این فرقه عبارت است از: حیدریه، شمالیه و غیبیه. بنیان‌گذار

معاذیه‏ از فرق «مرجئه» پیروان یحیی‌بن‌معاذ رازی بودند. یحیی‌بن‌معاذ از زاهدان صوفی مسلک و از روسای طریقت ایرانی در قرن سوم هجری قمری بود. او از مردم ری

محروقیه در برخی از منابع حرقیه نامیده شده است. محروقیه‏ معتقدند که آتش دوزخ به کافران مهلت بقا نمی‌دهد و آنها را به جهت گناه‌شان خواهد سوازند و خاکستر

یونسیه‏ از شاخه‌های فرق «مرجئه» و از پیروان یونس بن عون نمیرى بودند. موسس این فرقه معتقد بود که معنای ایمان آن است که از دل و زبان برآید و آن شناختن خداى

«معبدیه»‏ از شاخه‌های فرق «ثعالبه» و از خوارج بودند که پس از ثعلبة‌بن‌مشکان پیرو مردی از خوارج به نام معبد شدند. معبد درباره گرفتن زکات از موالی و بردگان

عینیه‏ از فرقۀ «غلاة» شیعه بودند. عینیه معتقد بودند که [[علی بن ابی طالب (ع)|حضرت علی (علیه‌السلام)]] در الوهیت بر حضرت محمد (صلی الله عیه وآله وسلم) مقدم

یعقوبیه‏ از فرق «زیدیه» و از پیروان یعقوب بن عدى کوفى بودند. یکی از مورخین مشهور فرقه یعقوبیه را از شاخه‌های فرق هشت‌گانه زیدیه بر‌شمرده است که نام بقیه

کنزیه‏ از فرقه‌های مربوط به خوارج هستند. این طایفه را از آن جهت کنزیه نامیدند که اموال خویش را به صورت گنج در زیر زمین پنهان مى‌کردند. در منابع مربوط به

قولیه‏ یکی دیگر از فرقه‌های اسلامی است که مجرده نیز خوانده می‌شوند. قولیه معتقد بودند که هر کسی به محض گفتن جمله لا اله الّا اللّه، مؤمن حقیقی خواهد بود،

«محمّدیه‏» طرفداران امامت محمد بن علی بن محمد بن علی بن موسی الرضا (علیه‌السلام) بودند. وی که به سید محمد معروف است، از سادات جلیل‌القدر علوی بود که در

عقلیه از جمله فرقه‌های کلامی مربوط به شیعه «امامیه» بودند. عقلیه معتقد بودند که نظر و قیاس؛ به علم و معرفت خداوند پیوند می‌خورد و زمانی که پیامبران مبعوث

ملامتيه‏ از فرقه‌های مربوط به «صوفیه»‌اند. «ملامتيه» طايفه‌ای از صوفيه و مربوط به قرن سوم هجری قمری و بعد از آن بودند. این طایفه در خراسان مشهور بودند

غیریه‏ از شاخه‌های فرقه مربوط به «غلاة» بودند. در‎ برخی از منابع آمده است که «غیریه» از جهمیه‌اند. این فرقه معتقد بودند که حضرت محمد (صلی‌الله علیه وآله

«محمّره» یا سرخ‏‌جامگان از «غلاة» شیعه و از «حلولیه» (باطنیه)‏‌اند. در برخی از منابع، علاوه بر اینکه محمّره را از غلاة شیعه به حساب نیاوردند، حتی گفتند

که استاد ایشان بوده می‌باشد. کتب امام لقانی در موضوعات فقه، فتوا، حدیث، عقاید و لغت بوده. در زیر به آنها اشاره می‌شود: حاشیة علی مختصر خلیل. منار أصول

ملتزقيه‏ در برخی از منابع از فرقه جهمیه محسوب شده است. آنها معتقدند که خداوند در تمام مکان‌ها حضور دارد. «يقولون: ان اللّه تعالی بكلّ مكان»،. ابن کمال

عابدیه ‏یکی از شاخه‌های فرقۀ «کرّامیه» هستند. فخر رازی می‌نویسد: فرقه‌هایی چون طرائقیه، اسحاقیه، حماقیه، عابدیه، یونانیه، سورمیه و هیصمیه از کرامیه منشعب

لفظیه پیروان حسین کرابیسی هستند و معتقدند که الفاظ قرآن غیر مخلوق است. بنیان‌گذار این مکتب شخصی به نام ابوعلی حسین بن علی بن یزید کرابیسی مهلّبی بغدادی