نتایج جستجو

امویان و پیروزی مخالفان خاندان اموی به فرماندهی ابومسلم خراسانی، اختلاف گسترده در میان بزرگان اموی و تلاش فراوان بزرگان خاندان اموی برای حذف دیگری و دستیازی

ق)؛ آغاز قیام مختار ثقفی در کوفه (۶۶ ق)؛ پیروزی بنی‌عباس و پایان حکومت خاندان اموی (۱۳۲ ق). ولادت پیامبر اکرم (صلی‌الله علیه وآله وسلم) بنابر قول اهل سنت

دیگری نیز داشت، از جمله تعیین جانشینان متعدد که موجب اختلاف و دشمنی در خاندان اموی گردید، اختلاف و تعصبات قبیله‌ای میان تیره‌ها و طوایف مختلف عرب شمالی و

خلافت، کار او قدرت بخشیدن به طایفه خاص اموی شد این امر خشم برخی از قریش را نیز برانگیخت. حاکم کردن افراد خاندان اموی بر شهرها، خشم بسیاری را برانگیخت و مردم

سران شافعیان دمشق شد. ازدواج وی با دختر قاضی دمشق ابوالفضل یحیی قرشی از خاندان اموی تبار و سرشناس بنی قرشی و نیز ازدواج ابوبکر سلمی محمد بن علی (د 564ق) شافعی،

زندگی او آگاهی زیادی در دست نیست؛ تنها می‌دانیم که خاندان پدری‌اش از امویان و خاندان مادری وی از خاندان بزرگ ابن ثوابه بود. او از نیای مادری‌اش، یحیی بن

برده بود، به فرزندان فاطمه (سلام الله علیها) باز گرداند. برخی معتقدند خاندان اموی از بیم آن‌که خلافت از دستشان بیرون رود عمربن عبدالعزیز را مسموم کردند

به دنيا آورد. ظاهرا نسبت اخير ایشان به يزيد براى آن است که شيخ عدى از خاندان اموى بود. یزیدیه معتقد بودند که خداوند در ابتدای خلقت، درّ سفيدى را از سر خود

بن حکم از خاندان اموی است. او در سال ۵۰ قمر یا سال ۵۲ قمری در مدینه متولد شد کنیه‌اش را ابوالعباس گفته‌اند. پدرش عبدالملک، پنجمین حاکم اموی و مادرش ولادة

باز گردد. اموی‌ها او را تعقیب کردند و در خیابان‌های شهر مبارزات سختی میان دو طرف در گرفت و سپاه اموی توانست براوضاع مسلط شود. استاندار اموی به عبدالله

برافتاد و باردیگر خاندان اموی توانستند قدرت را به دست بگیرند. یکی از ویژگی‌های خلافت حمودی آن است که توانست فضای بسته فرهنگی و اجتماعی عهد اموی را بشکند و محیط

بن محمد نفس زکیه معروف به عبدالله اشتر به کابل رفت. ظلم و ستم و فشار خاندان اموی و عباسی علاقه شدید به مذهب تشیع از سوی هزاره‌ها جهت ترویج مذهب اهل بیت

خاندان علی یا علویان که شیعیان و پیروان علی ابن ابی طالب محسوب می‌شوند، گروهی از طایفه بنی‌هاشم بودند که پس از رحلت پیامبر اکرم(ص) و در پی جریان سقیفه

الشهدا)، اعتقاد به حقانیت خلافت خاندان محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا) ، روحیه تسلیم‌ناپذیری در برابر ظلم و فشار بیش از حد خلفای اموی و عباسی بر شیعیان، علویان

اسلامی بوده و تا سال 1517 میلادی که دولت عثمانی بر مصر تسلط یافت در دست خلفای اموی و عباسی و فاطمی بود. با گسترش اسلام در مصر و کوچ جمعیت‌های بزرگی از قبایل

زندگانی واصل مصادف با نه تن از خلفای اموی بود و از خلافت عبدالملک بن مروان تا پایان خلافت مروان بن حمار، آخرین خلیفه‌ی اموی به سال 132ق را دربرمی‌گیرد. واصل

علی و ابومسلم خراسانی یاری رساندند. با این حال، در برخی از موارد با والیان اموی همراه شدند و از طرف آنها به مناصبی رسیدند. و در برخی از موارد نیز خود عهده‌دار

این گروه، پس از آنکه زید بن علی بن حسین(ع) در دوران حکومت هشام بن عبدالملک اموی دست به قیام زد، گرد او جمع شدند و او را امام خود دانستند و زیدیه نام گرفتند

شده است که پدر ابراهیم که عبداللّه‌محض نام داشت، پس از قیام ولیدبن‌یزید‌اموی اموی در ابواء( منطقه ای نزدیک مکه در مسیر مدینه) در مجلسی از همه بزرگان بنی‌هاشم

مُهَلَّب‌‌بن ابی‌‌صُفْرَه که مدتی از یاران عبدالله‌بن‌زبیر بود و سپس از سرداران اموی گردید، با خشبیان نصیبین -که تحت فرماندهی أبو قارب یزید‌بن أبی‌‌صَخْر بودند-