مجهولیه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
''' | {{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب | ||
| عنوان = مجهولیه | |||
| تصویر = | |||
| توضیح تصویر = | |||
| نام = مجهولیه | |||
| نام رایج = مجهولیه | |||
| تاریخ شکل گیری = | |||
| قرن شکل گیری = | |||
| مبدأ شکل گیری = | |||
| موسس = | |||
| عقیده = 1. خداوند دارای نام‌های فراوانی است و هرکسی نام‌های وی را نداند، کافر است. 2.انسان استطاعت(قدرت) قبل از فعل را ندارد، پس اگر انسان بخواهد فعلی را انجام دهد، همان لحظه قادر( مستطیع) بر انجام آن خواهد شد.3. افعال بندگان آفریده و مخلوق نیست. | |||
}} | |||
'''«مجهولیه'''» یکی از شاخه‌های فرقه «[[عجارده]]» بودند. | |||
==انشعابات عجارده== | == انشعابات عجارده == | ||
ابوالحسن اشعری و عبدالقاهر بغدادی <ref>اشعری | [[ابوالحسن اشعری]] و [[عبدالقاهر بغدادى|عبدالقاهر بغدادی]]<ref>اشعری ابوالحسن؛ مقالات الاسلامیین؛ بیروت، دارالاحیا الثراث العربی؛ ص۲۴.</ref><ref>بغدادی، عبدالقاهر بن طاهربن محمد؛ الفرق بین الفرق و بیان الفرقة الناجیة؛ بیروت، نشر دارالآفاق الجدیده؛ سال ۱۹۷۷ میلادی، چاپ دوم، ص ۱۸.</ref><ref>بغدادی، عبدالقاهر بن طاهربن محمد؛ الفرق بین الفرق و بیان الفرقة الناجیة؛ بیروت، نشر دارالآفاق الجدیده؛ سال ۱۹۷۷ میلادی، چاپ دوم، ص ۵۴.</ref>، در آثار خود 14 فرقه را که عبارت است از: «[[میمونیه]]، [[خلفیه]]، [[حمزیه]]، [[شعیبیه]]، [[خازمیه]]، [[معلومیه]]، [[مجهولیه]]، [[صلتیه]]، [[ثعالبه]]، [[اخنسیه]]، [[معبدیه]]، [[شیبانیه]]، [[رشیدیه]] و [[مکرمیه]]» از انشعابات «[[عجارده]]» بر‌شمرده‌اند. | ||
</ref> در آثار خود 14 فرقه را که عبارت است از: [[میمونیه]]، [[خلفیه]]، [[حمزیه]]، [[شعیبیه]]، [[خازمیه]]، [[معلومیه]]، [[مجهولیه]]، [[صلتیه]]، [[ثعالبه]]، [[اخنسیه]]، [[معبدیه]]، [[شیبانیه]]، [[رشیدیه]] و [[مکرمیه]] از انشعابات عجارده | |||
==عقاید== | == عقاید == | ||
مجهولیه معتقدند که خداوند دارای نام‌های فراوانی است و | مجهولیه معتقدند که خداوند دارای نام‌های فراوانی است و هرکسی نام‌های وی را نداند، [[کافر]] است. علاوه می‌گویند که افعال بندگان آفریده و مخلوق نیست. همچنین استطاعت با فعل است، مگر آنچه را که خداوند متعال بخواهد.<ref>مشکور محمد جواد؛ فرهنگ فرق اسلامی؛ نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی؛ چاپ دوم، ص 392 با ویرایش محدود.</ref><ref>اشعری ابوالحسن؛ مقالات الاسلاميين و اختلاف المصلين؛ مصر، جلد اول سال 1950 میلادی، جلد دوم، سال 1954میلادی، ص 166.</ref><ref>نشوان الحمیری ابوسعید، الحور العين، تحقيق كمال مصطفى، مصر، سال 1948 میلادی، ص 171. | ||
ترجمه سواد | ترجمه سواد الاعظم؛ ص 175- 184.</ref>. | ||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | |||
{{فرق و مذاهب}} | |||
[[رده: فرق و مذاهب | |||
[[رده:فرق و مذاهب]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۵۸
| مجهولیه | |
|---|---|
 | |
| نام | مجهولیه |
| نام رایج | مجهولیه |
| عقیده | 1. خداوند دارای نام‌های فراوانی است و هرکسی نام‌های وی را نداند، کافر است. 2.انسان استطاعت(قدرت) قبل از فعل را ندارد، پس اگر انسان بخواهد فعلی را انجام دهد، همان لحظه قادر( مستطیع) بر انجام آن خواهد شد.3. افعال بندگان آفریده و مخلوق نیست. |
«مجهولیه» یکی از شاخه‌های فرقه «عجارده» بودند.
انشعابات عجارده
ابوالحسن اشعری و عبدالقاهر بغدادی[۱][۲][۳]، در آثار خود 14 فرقه را که عبارت است از: «میمونیه، خلفیه، حمزیه، شعیبیه، خازمیه، معلومیه، مجهولیه، صلتیه، ثعالبه، اخنسیه، معبدیه، شیبانیه، رشیدیه و مکرمیه» از انشعابات «عجارده» بر‌شمرده‌اند.
عقاید
مجهولیه معتقدند که خداوند دارای نام‌های فراوانی است و هرکسی نام‌های وی را نداند، کافر است. علاوه می‌گویند که افعال بندگان آفریده و مخلوق نیست. همچنین استطاعت با فعل است، مگر آنچه را که خداوند متعال بخواهد.[۴][۵][۶].
پانویس
- ↑ اشعری ابوالحسن؛ مقالات الاسلامیین؛ بیروت، دارالاحیا الثراث العربی؛ ص۲۴.
- ↑ بغدادی، عبدالقاهر بن طاهربن محمد؛ الفرق بین الفرق و بیان الفرقة الناجیة؛ بیروت، نشر دارالآفاق الجدیده؛ سال ۱۹۷۷ میلادی، چاپ دوم، ص ۱۸.
- ↑ بغدادی، عبدالقاهر بن طاهربن محمد؛ الفرق بین الفرق و بیان الفرقة الناجیة؛ بیروت، نشر دارالآفاق الجدیده؛ سال ۱۹۷۷ میلادی، چاپ دوم، ص ۵۴.
- ↑ مشکور محمد جواد؛ فرهنگ فرق اسلامی؛ نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی؛ چاپ دوم، ص 392 با ویرایش محدود.
- ↑ اشعری ابوالحسن؛ مقالات الاسلاميين و اختلاف المصلين؛ مصر، جلد اول سال 1950 میلادی، جلد دوم، سال 1954میلادی، ص 166.
- ↑ نشوان الحمیری ابوسعید، الحور العين، تحقيق كمال مصطفى، مصر، سال 1948 میلادی، ص 171. ترجمه سواد الاعظم؛ ص 175- 184.
