مصر یکی از کهن‌ترین کشورهای جهان با تمدنی چند هزار ساله در جهان عرب است. این کشور واقع در آفریقای شمالی و هم‌مرز با دریای مدیترانه، بین لیبی و نواره غزه قرار دارد و از لحاظ جغرافیایی، جمعیت (345/712/70نفر)، رشد و توسعه اقتصادی، از مهم ترین کشورهای عرب است . مصر در 28 فوریه (1922م) از امپراطوری بریتانیا استقلال یافت و حاکمیت مطلقش را بعد از جنگ دوم جهانی به دست آورد . نژاد و زبان: 99% از مردم جامعه مصر از نژاد حامی هامیتیک (Hamitic) شرقی (مصری، بدوی، بربر) و 1% باقی مانده یونانی، نوبیانی (Nubian) ، ارمنی و دیگر کشورهای اروپایی‌اند که عمده‌ترین آنها فرانسوی و ایتالیایی است . زبان رسمی مردم این کشور عربی است، ولی طبقات تحصیل کرده، عمدتا با زبان انگلیسی و فرانسه آشنا هستند .
مذهب، نقش مهمی در مصر دارد; تقریبا 90% از جمعیت امروز مصر که برابر با 61 میلیون نفر است، از مسلمانان سنی مذهب هستند . کشور مصر، از اوائل ورود اسلام، به مرکز فعالیت های علمی و سیاسی تبدیل گشت و از سرزمین‌های بزرگ اسلام محسوب شد. دانشگاه الازهر که در زمان حکومت فاطمیان، تاسیس شد، نماد علم، سیاست و مذهب شناخته شد و در دفاع از حقوق مردم علیه حکام ظالم و استعمارگران، نقش مهمی داشته است . هدف دانشگاه الازهر در ابتدای تاسیس، نشر و تبلیغ شیعه اسماعیلی در زمان فاطمیان بود، ولی هم اکنون کار اصلی این دانشگاه در مصر، نظارت بر دروس و آموزش های مذهبی کشور است. مصر یکی از مهم‌ترین خواستگاه‌های فعالیت جریان‌های مذهبی سنتی و متجددانه است که در این مقاله به مهم‌ترین جریان‌های مذهبی این کشور اشاره خواهد شد:

مسجد احمد بن طولون

جریان‌های سنتی مصر

طریقت‌های صوفیه در مصر

شاذلیه

خلوتیه

احمدیه

رفاعیه

تیجانیه

خلیلیه

رحیمیه

سعدیه

عزازیه

عنانیه

جامع الازهر

مشایخ الازهر

1.محمد الخرشی (از 1090 هـ / 1679 م تا 1101 هـ/1690 م)
2.إبراهیم البرماوی (از 1101 هـ/1690 م تا 1106 هـ/1695 م)
3.محمد النشرتی (1106 هـ/1695 م تا 1120 هـ/1709 م)
4.عبد الباقی القلینی (از 1120 هـ/1709 م تا 1120 هـ/1709 م)
5.محمد شنن (از 1120 هـ/1709 م تا 1133 هـ/1720 م)
6.إبراهیم الفیومی (از 1133 هـ/1720 م تا 1137 هـ/1724 م)
7.عبد الله الشبراوی (از 1137 هـ/1724 م تا 1171 هـ/1758 م)
8.محمد الحفنی (از 1171 هـ/1757 م تا 1181 هـ/1767 م)
9.عبد الرؤوف السجینی (از1181 هـ/1767 م تا 1182 هـ/1769 م)
10.أحمد الدمنهوری (از1183 هـ/1769 م تا 1192 هـ/1778 م)
11.أحمد العروسی (از1193 هـ/1793 م تا 1208 هـ/1793 م)
12.عبد الله الشرقاوی (از1208 هـ/1793 م تا 1227 هـ/1812 م)
13.محمد الشنوانی (از1227 هـ/1812 م تا 1233 هـ/1817 م)
14.محمد بن أحمد العروسی (از1233 هـ/1818 م تا 1245 هـ/1829 م)
15.أحمد الدمهوجی (از1245 هـ/1830 م تا 1246 هـ/1831 م)
16.حسن العطار (از1246 هـ/1830 م تا 1250 هـ/1834 م)
17.حسن القویسنی (از1250 هـ/1834 م تا 1254 هـ/1838 م)
18.أحمد بن عبد الجواد السفطی (از1254 هـ/1838 م تا 1263 هـ/1847 م)
19.إبراهیم الباجوری (از1263 هـ/1847 م تا 1281 هـ/1864 م)
20.مصطفى العروسی (از1281 هـ/1864 م تا 1287 هـ/1870 م)
21.محمد المهدی العباسی (برای بار اول از1287 هـ/1870 م تا 1299 هـ/1881 م)
22.شمس الدین الأنبابی (برای بار اول از1299 هـ/1881 م تا 1299 هـ/1882 م)
23.محمد المهدی العباسی (برای بار دوم از1299 هـ/1882 م تا 1304 هـ/1886 م)
24.شمس الدین الأنبابی (برای بار دوم از1304 هـ/1886 م تا 1312 هـ/1895 م)
25.حسونة النواوی (برای بار اول از1313 هـ/1895 م تا 1317 هـ/1899 م)
26.عبد الرحمن القطب النواوی (از1317 هـ/1899 م تا 1317 هـ/1899 م)
27.سلیم البشری (برای بار اول از1317 هـ/1899 م تا 1320 هـ/1903 م)
28.علی الببلاوی (از1320 هـ/1903 م تا 1323 هـ/1905 م)
29.عبد الرحمن الشربینی (از1323 هـ/1905 م تا 1324 هـ/1907 م)
30.حسونة النواوی (برای بار دوم از1324 هـ/1907 م تا 1327 هـ/1909 م)
31.سلیم البشری (برای بار دوم از1327 هـ/1909 م تا 1335 هـ/1916 م)
32.محمد أبو الفضل الجیزاوی (از1335 هـ/1917 م تا 1346 هـ/1927 م)
33.محمد مصطفى المراغی (برای بار اول از1346 هـ/1928 م تا 1347 هـ/1929 م)
34.محمد الأحمدی الظواهری (از1348 هـ/1929 م تا 1354 هـ/1935 م)
35.محمد مصطفى المراغی (برای بار دوم از1354 هـ/1935 م تا 1364 هـ/1945 م)
36.مصطفى عبد الرازق (از1365 هـ/1945 م تا 1366 هـ/1947 م)
37.محمد مأمون الشناوی (از1368 هـ/1948 م تا 1369 هـ/1950 م)
38.عبد المجید سلیم (برای بار اول از1369 هـ/1950 م تا 1370 هـ/1951 م)
39.إبراهیم حمروش (از1370 هـ/1951 م تا 1371 هـ/1952 م)
40.عبد المجید سلیم (برای بار دوم از1371 هـ/1952 م تا 1371 هـ/1952 م)
41.محمد الخضر حسین (از1371 هـ/1952 م تا 1373 هـ/1954 م)
42.عبد الرحمن تاج (از1373 هـ/1954 م تا 1378 هـ/1958 م)
43.محمود شلتوت (از1378 هـ/1958 م تا 1383 هـ/1963 م)
44.حسن مأمون (از1348 هـ/ 1964|1964 م تا 1389 هـ/ 1969م)
45.محمد الفحام (از1389 هـ/ 1969 م تا 1393 هـ/ 1973م)
46.عبد الحلیم محمود (از1393 هـ/ 1973م تا 1397 هـ/ 1978م)
47.محمد عبد الرحمن بیصار (از1399 هـ/ 1979 م تا 1402 هـ/ 1982م)
48.جاد الحق علی جاد الحق (از1402 هـ/ 1982م تا 1416 هـ|1416هـ/ 1996م)
49.محمد سید طنطاوی (از1416 هـ/ 1996م تا 1431 هـ/ 2010م)
50.أحمد الطیب (از1431 هـ/2010 م تا الآن)

مفتیان مصر

جریان‌های سلفی

1. السلفیة التقلیدیة(محمد الخضر الحسین)
2. الجمعیة الشرعیة لتعاون العاملین بالکتاب و السنة(محمود خطاب السبکی)
3. جماعة أنصار السنة المحمدیة (محمد حامد الفقی)
4. السلفیة التقلیدیة الجدیدة (أسامة عبدالعظیم)
5. جماعة التبلیغ و الدعوة (ولی الدین الکاندهلوی)

جریان‌های نو ظهور در مصر

جمعیت اخوان المسلمین

تأسیس: 1928 م

رهبران جمعیت اخوان المسلمین

1. حسن البنا اولین رهبر و مؤسس جماعت اخوان المسلمین (1928 - 1949)
2. حسن الهضیبی (1949 - 1973)
3. عمر التلمسانی (1973 - 1986)
4. محمد حامد أبو النصر (1986 - 1996)
5. مصطفی مشهور (1996 - 2002)
6. مأمون الهضیبی (2002 - 2004)
7. محمد مهدی عاکف (2004 - 2010)
8. محمد بدیع (2010 - 2013)
9. محمود عزت از 2013 تا الآن

جمعیت اخوان المسلمین در سایر کشورها

فلسطین
سوریه
لبنان

الجماعة الاسلامیة اخوان‌المسلمین لبنان سازماندهی و تشکیلات از عوامل بنبادین حرکت اسلامی معاصر به ویژه در دنیای اهل سنت است. مسلمانان سنی همواره خود را در پناه خلافت اسلامی آسوده یافته اند و ضرورتی برای قیام نمی‌دیدند و به همین دلیل نهضت‌های «دولت اسلامی» بر ضد اصلاح طلبان در تاریخ اسلام سنی ، وابسته به کارهای فردی مصلحان بود و آنگونه که باید به سازماندهی و تشکیلات اهمیت نمی‌دادند و ضرورتی برای آن احساس نمی‌کردند. با سقوط نظام خلافت و از بین رفتن مشروعیت حکومتها در اذهان،دیگر مواضع اصلاحگرایانه مصلحان, کافی به نظر نمی‌رسید؛ چرا که بنیاد نظام از بین رفته بود و با ظاهرسازی و نقش و نگار نمی‌شد که ایوان حکومت را مرمت کرد و سر پا نگهداشت. شاید در میان اهل سنت نخستین کسی که بر ضرورت ایجاد تشکیلات توجه کرد و آن را با مسئله تشکیل نظام اسلامی پیوند داده حسن البنا بود . نخستین نمایندگان اعزامی اخوان المسلمین به فلسطین، سوریه و لبنان عبدالرحمن الساعاتی و محمد اسعد الحکیم بودند که رهبر تونسی، الْثعالبی نیز آنها را همراهی می‌نمود. آنها در بیت المقدس، بیروت و دمشق مورد استقبال قرار گرفتند و در طی این دیدارها افراد زیادی به اخوان المسلمین اعلام وفاداری نمودند. پس از این بازدیدها به دعوت جمعیت مقاصد خیریه در بیروت محمد الهادی عطیه وکیل دادگستری به نمایندگی از اخوان المسلمین به بیروت رفت. انجمن اخوان المسلمین سوریه پس ازانجمن اخوان المسلمین مصر مهم‌ترین انجمن محسوب می‌شود. این انجمن آن قدررشد کرد و مورد توجه قرار گرفت که پس ازترور حسن البنا در سال 1949 میلادی و همچنین انحلال انجمن در سال 1954 بیشترین توجه اخوان ها به اخوان سوریه و شخص مصطفی السباعی که مهمترین کاندیدای رهبری اخوان المسلمین محسوب می گردید، جلب شد . بزرگترین تشکل رسمی اخوان المسلمین در لبنان الجماعة الاسلامیة، که از سال 1964 فعالیت خود را در این کشور آغاز کرده است. این جماعت ضمن اینکه اندیشه های اصلاح طلبانه و میانه را مبنا قرار داده، حامی جریان مقاومت لبنان در قبال تجاوزات رژیم صهیونیستی نیز می باشد. در اوایل دهه پنجاه، جنبش اسلامی در تعدادی از کشورهای عرب رشد نمود و تبدیل به یک روند فکری و سیاسی روشن در عرصه عربی شد. نوشته های حسن البنا،سید قطب و مصطفی السباعی و کتاب های منتشر شده ابو العلامودودی در پاکستان ونسخه های از اخوان المسلمین مثل مجله الدعوه و المسلمون از مصر و الشهاب ازسوریه و الکفاح الاسلامی از اردن شروع به تشکیل روند فکری وسیاسی اسلامی در مناطق مختلفی از لبنان گردید. پناهندگی مصطفی السباعی (رهبر اخوان المسلمین سوریه )به لبنان در سال 1952 در زمان سلطنت سرهنگ ادیب شیشکلی در سوریه،برای تبلور این روند در لبنان کمک نمود . هنگام فوران حوادث سال 1958 و همزمان با طبقه بندی ملی و طائفه ای تشکیل یک گروه جدید برای پاسخگویی به خواسته های نهضت اسلامی به شکل جامع تحت عنوان الجماعة الاسلامیة در دستور کار قرار گرفت. یکی از رهبران این گروه دبیر کل بنیانگذار فتحی محمد عنایه معروف به فتحی یکن می باشد . افکار اساسی یکن با اندیشه اخوان المسلمین اشتراک دارد. بعد از ترور رفیق حریری یکن به ائتلاف مخالفان دولت به رهبری حزب الله پیوست. با وجود احترام زیادی که به جایگاه عربستان سعودی می گذارد، به شدت از روش مقاومت و پایداری دفاع می کند. ارتباطات شخصی و دیدارهای متعدد،او را با رهبر تشکیلات القاعده مرتبط کرده از او دفاع می کند و معتقد است بزرگترین دشمن آمریکاست. حوادث 11 سپتامبر را نفی نمی کند ولی با برخی سیاست های القاعده به ویژه به عملکرد ابو مصیب زرقاوی در بریدن سر گروگان ها و... بسیار مخالف است.

اهداف، ساختار و چارچوب های الجماعة الاسلامیة

می توان الجماعة الاسلامیة را با ادبیات آن شناخت. آنها معتقدند که این جماعت، جماعت مسلمانان نیست بلکه جماعتی از مسلمانان است، همچنین این جماعت گروهی، شخصی نیست و دبیر کل آن خادم گروه است، این جماعت فقط گروهی سیاسی نبوده و نگرانی‌هایی در جهت فرهنگی, تربیتی و اسلامی دارد . برخی از اهداف اصلی این جماعت عبارتند از: 1- تبیغ ندای اسلام به مردم در ارتباط با زمانه و مشکلات آن» و لزوم پیوند بین مسلمانان در درک ایمان و عمل. 2- آموزش، تریت و حمایت پاسخ دهندگان به ندای اسلام و جذب توده‌ها به اسلام. برای رویارویی با چالش تمدن غربی و فلسفه الحادی و امواج فساد و هرزه نگاری. 3- ایجاد یک جامعه جدید که در آن اسلام تنها معیار اقدامات فردی است. اين ها باب و اساس روابط خانوادگی و معاملات بین مردم است. 4- تلاش برای جمع آوری آموزه‌های فرق اسلامی با رجوع به ریشه‌های اسلام. 5- مبارزه با فرقه‌گرایی نکوهید . البته این اهداف در طول سالیان فعالیت متمادی الجماعة الاسلامیة در لبنان با توجه به شرایط موجود تغییر، تعدیل و تکمیل شده است. مهمترین زمینه هایی که این گروه به آن توجه دارد، بخش خانواده، بخش عضویت، بخش دانشجویان و بخش فرهنگی است. ساختار منحصر به فرد الجماعة الاسلامیة مانند جنبش اخوان منحصر به فرد است. ساختار هرمی الجماعة الاسلامیة که به جای راس به قاعده، از قاعده به راس می باشد در توسعه وگسترش تفکر این گروه در جامعه لبنان نقش بسزایی داشت.

الجماعة الاسلامية و صحنه سیاسی لبنان

برای محقق دشوار است که تقسیم تاریخی مشخصی برای عملکرد سیاسی الجماعة الاسلامة لبنان مشخص نماید؛ در صورتی که تاریخ عمل سیاسی در این گروه مسیری تکاملی و مرحله‌ای پیموده بوده است. ازآنجا که الجماعة الاسلامیة خود را امتداد جنبش اخوان المسلمین و حامل طرح‌های سیاسی و دینی‌اش می‌داند. این گروه بر اساس ادبیات جامع اخوانی و عملکرد و منافعش در لبنان بنا شده است. این جماعت در دهه 70 قرن گذشته در سراسر مناطق سنی‌نشین لبنان نفوذ خود را توسعه داد؛بیشتر توجه جماعت اسلامی لبنان به موسسات رسمی دینی بود. لذا نمایندگانی را در موسساتی مثل شورای عالی اسلامی و اداره اوقاف منصوب کرد. این جماعت به تدریج وارد فعالیت سیاسی شد به طوری که درسال 1972 اولین نماینده وابسته به جماعت اسلامی وارد پارلمان این شور شد. در جریان جنگ‌های داخلی لبنان در سال1975جماعت اسلامی لبنان گروه شبه نظامی موسوم به مجاهدین را تشکیل داد تا از مناطق طرابلس، بیروت و صیدا حمایت کند. پس ازجنگ نیروهای وابسته به جماعت اسلامی لبنان سلاح های خود را به نیروهای عربی تحویل دادند و مراکز نظامی خود را تعطیل کردند، اما با حمله ارتش صهیونیستی به لبنان در سال 1982 نیروهای وابسته به جماعت اسلامی مجددا مسلح شدند و تا خروج آخرین نظامی اسرائیلی ازجنوب لبنان به مبارزه خود ادامه دادند. از آنجایی که این جماعت به جدایی دین از سیاست معتقد نیست و بر این باور است که فعالیت های سیاسی که در راستای دفاع از حقوق مردم و بر طرف کردن ظلمی از آنان باشد عبادت محسوب می شود. در عرصه سیاسی این کشور حضور فعالی دارد و بعد از ترور رفیق حریری سیاست اعتدال را میان دو جناح اصلی لبنان یعنی 14 مارس و 8 مارس در پیش گرفت. فتحی یکن دبیر کل این جماعت شخصیتی نزدیک به حزب الله لبنان داشت. در بیانیه این حزب که در سال 2010 میلادی منتشر شده است بر اساس آخرین تحولات در لبنان چشم انداز سیاسی الجماعة الاسلامیة با توجه به نکات ذیل تبیین گردید: 1- لغو فرقه‌گرایی سیاسی واتخاذ یک سیستم انتخاباتی با رضایت نسبی و اتخاذعدم تمرکز اداری. َ 2- نیاز به حفظ همزیستی اسلامی - مسیحی و کمک به توسعه آن. 3- ارتباط با احزاب سیاسی, با توجه به قانون همکاری در اموری که در آن توافق دارند. و معاف کردن یکدیگر در اموری که در آن اختلاف نظر دارند. 4- یکپارچگی لبنان با محیط عربی پیرامونیش و دوراز انتلاف‌ها و جناح‌های سیاسی منطقه‌ای. 5- حمایت از مقاومت در تمامی اشکال آن در برابر اشغالگر اسرائیلی. 6- محوریت مسئله فلسطین در مناقشه اعراب و اسرائیل . البته طبق گفته ابراهیم المصری دبیر کل الجماعة الاسلامیة سند چشم‌انداز سیاسی در حال بازنگری است و به زودی متشر می‌گردد. به گفته ابرهیم المصری, اخوان المسلمین قوانین بین‌المللی ندارد و این تصوری غلط بین مردم است، در حقیفت موضع گیری اخوان در سرتاسرعالم عربی به نسبت هر کشور و مصالح جنبش های اسلامی در آن کشور متفاوت است. اما در خصوص موضوعات مهم و اساسی مثل موضوع فلسطین، مشورت ها و تصمیمات مشترکی اخذ می گردد . بیشتر اسلام گرایانی که در حال حاظر در منطقه خاورمیانه روی کار آمده اند از گرایشات اخوان المسلمین هستند؛ اما این اخوان المسلمین با اخوان دو دهه پیش که هنوزآرم مبارزه مسلحانه داشت تفاوت دارد؛ سلاح از آرم اخوان المسلمین حذف شده است، در اصول اولیه اخوان المسلمین سعی شده قرائت جدیدی از اسلام را که با دموکراسی و فرایندهای زندگی مدرن باشد در جوامع مختلف ارائه کند .

الجماعة الاسلامية و کار رسانه‌ای

تقریبا سابقه کار رسانه ها در الجماعة الاسلامية به عمرخود گروه و شاید حتی قبل ازتاسیس گروه بر می‌گردد. علاوه بر این می‌دانیم که نسل اول از بنیانگذاران الجماعة با فکر اخوان المسلمین و ازطریق مجله‌های الدعوة، المسلمون و سپس الشهاب السورية که در طرابلس توزیع می شد آشنا شدند. اولین مجموعه از مجله ها یا نشریات این گروه تحت عنوان الثائر در سال 1957 منتشر شد. همچنین مجله المجتمع که در ابتدا با مجوز جماعة عباد الرحمن به چاپ می رسید بعد از جدا شدن نسل اول بنیانگذاران الجماعة الاسلامية از سال 1958بصورت دوماهنامه به چاپ می رسید. ویرایش، چاپ و توزیع این نشریه در طرابلس انجام می پذیرفت. یکی از کارکنان برجسته این نشریه فتحی یکن مسئول الجماعة بود و او تمامی سرمقالات و نظارت بر نشریه را بر عهده داشت؛ در آن زمان سردبیری مجله المجتمع با ابراهیم المصری بود. بعد از توقیف مجله المجتمع در سال 1966 مجوز چاپ نشریه الشهاب توسط الجماعة الاسلامية اخذ گردید. این مجله تا سال 1975 منتشر می شد ولی در آن سال بدلیل جنگ لبنان متوقف گردید. مجله الشهاب فقط یک مجله عادی اسلامی نبود بلکه با تشریح سابقه تاریخی آن می توان از شرایط جهان اسلام درآن زمان مطلع شد. مجله الشهاب تنها نشریه وابسته به حرکت اسلامی در جهان بود بدین خاطر افراد برجسته ای مثل فتحی یکن، شیخ فیصل مولوی، ابراهیم المصری،استاد ابو الاعلی مودودی، دکتر یوسف قرضاوی استاد یوسف العظم و برخی مشاهیر دیگر درآن به نگارش مطالب می پرداختند. این مجله به طور قابل توجهی جنبشی (تشکیلاتی) در ذهن و روح خوانندگان خود کمک نمود. مجله الشهاب ادامه مسیر مجله المجتمع بود با این تفاوت که الشهاب کاملا در اختیار الجماعة الاسلامية بود و در نشر افکار و نظرات هیچ محدودیت و ملاحظه ای نداشت. الجماعة الاسلامية علاوه بر نشر مجلات مختلف در راه اندازی رادیو نیز فعالیت داشته است. آن جمله می‌توان به رادیو صدای لبنان آزاد اشاره کرد که در طول انقلاب سال ۱۹۵۸ نقطه عطفی در حوادث آن سال‌ها به شمار می‌رفت. بعد از توقف رادیوی صدای آزاد لبنان در تاریخ 26/9/1958 مدتی طولانی فعالیت‌های رسانه ای شنیداری این گروه متوقف ماند. تا راه‌اندازی رادیو «المجاهدون» در طول جنگ داخلی لبنان در سال 1975.

ترکیه

الشوقیون

مؤسس: شوقی الشیخ
تأسیس: 1986 م

جریان های مذهبی مصر