معلومیه

از ویکی‌وحدت
نسخهٔ تاریخ ‏۲۶ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۱۶:۱۹ توسط Salehi.m (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «'''معلوميه''' از شاخه های عجارده از خوارج است.ابوالحسن اشعری و عبدالقاهر...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

معلوميه از شاخه های عجارده از خوارج است.ابوالحسن اشعری و عبدالقاهر بغدادی [۱] [۲] [۳] در آثار خود 14 فرقه را که عبارت است از: میمونیه، خلفیه، حمزیه، شعیبیه، خازمیه، معلومیه، مجهولیه، صلتیه، ثعالبه، اخنسیه، معبدیه، شیبانیه، رشیدیه و مکرمیه از انشعابات عجارده بر شمرده‌اند.

عقاید

مخالفت باهم کیشان در دو عقیده

«معلوميه» با دو عقیده با هم کیشان خود مخالفت كردند 1. هر كسی خداوند را با همه نام هايش نشناسد، نادان است و نادان به خداوند كافر است که البته این نظر بر خلاف نظر مجهولیه است که آگاهی نسبت به برخی از نام های خداوند را موجب خروج از کفر می دانستند. 2. اعمال بندگان، آفريده خدا نيست.

همراهی با اهل سنت در استطاعت

این فرقه در استطاعت و مشيت، پیرو اهل سنت بودند و می گفتند که استطاعت همراه با انجام کار است که جز به خواست خداوند شخص نمی تواند نسبت به فعلش مستطیع شود.

معیار تشخیص امام

معلومیه کسی را امام می دانستند که موافق عقیده آن ها بوده و شمشیر بر کشد و با دشمنان نبرد کند بدون آن که از افراد فراری از جنگ بیزاری بجوید. [۴] [۵] [۶] ا[۷] [۸]

پانویس

  1. اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین، بیروت، دارالاحیا الثراث العربی، ص۲۴
  2. بغدادی، عبدالقاهر بن طاهربن محمد، الفرق بین الفرق و بیان الفرقة الناجیة، بیروت، نشر دارالآفاق الجدیده، سال ۱۹۷۷ میلادی، چاپ دوم، ص۱۸
  3. بغدادی، عبدالقاهر بن طاهربن محمد، الفرق بین الفرق و بیان الفرقة الناجیة، بیروت، نشر دارالآفاق الجدیده، سال ۱۹۷۷ میلادی، چاپ دوم، ص۵۴.
  4. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 419
  5. نشوان الحمیری ابو سعید، الحور العين، تحقيق كمال مصطفى، مصر، سال 1948 میلادی، ص 171
  6. بغدادی عبد القاهر، الملل و النحل تحقيق نادر البيرنصرى، بيروت، سال 1970 میلادی، ص 72
  7. لفرق بين الفرق، ابو منصور عبد القاهرين طاهر بغدادى، به اهتمام محمد زاهد بن حسن الكوثرى، قاهره، سال 1948 میلادی، ص 57- 58.
  8. مقدسی مطهر بن طاهر، البدء و التاريخ، با اهتمام و ترجمه فرانسوى كلمان هوار، پاريس، سال 1919- 1899 میلادی، ص 138