نتایج جستجو

علمای شیعه در قرن چهاردهم هجری بود. شهرت محدث نوری بیشتر به سبب تالیف کتاب مستدرک الوسائل و به‌ویژه کتاب فصل الخطاب فی تحریف کتاب رب‌ الارباب است. او در کتاب

ج 15 ص 54 حدیث 19977؛ مستدرک الوسایل، ج 13 ص 344 حدیث 15558، و ج 16 ص217 حدیث 19643؛ معجم رجال الحدیث، ج 3 ص127 شماره 952؛ مستدرک سفینه البحار، ج 9 ص 371،

،ص 139 و 140 مستدرک الصحیحین 3، ص 150 ابن سعد، طبقات الکبری 8 ص 19 و 20 تاریخ بغداد 5، ص 7 اعیان الشیعه 1، ص 307 اعیان الشیعه 1، ص 307 مستدرک الصحیحین 3

محدث نوری، میرزا حسین، مستدرک الوسائل، قم، نشر مؤسسه آل البیت علیهم‌السلام، سال ۱۴۰۸ هجری قمری، ج۱۲، ص۲۶۳ محدث نوری، میرزا حسین، مستدرک الوسائل، قم، نشر مؤسسه

جنب مرقد شیخ طوسی، در نجف اشرف دفن شد. فوائدالرضویه، شیخ عباس قمی، ص676, مستدرک الوسائل، میرزا حسین نوری، ج3، ص383, قصص العلماء، میرزا محمد تنکابنی، ص 168،

ج۱، ص۴۲۷. نوری، مستدرک الوسائل، قم، ج۲، ص۵۰۴ شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۲۴۷. حرعاملی، وسائل الشیعه، قم، ج۵، ص۷. نوری، مستدرک الوسائل، قم، ج۶،

شیخ طوسی است‏. مشایخ و اساتید شیخ طوسی بسیار بوده‌اند. میرزا حسین نوری در مستدرک وسائل الشیعه، ۳۷ نفر را ذکر می‌کند. کسانی که غالبا وی از آنها روایت نقل

اعتماد و استناد دانسته‌اند و خود از بزرگان ایشان است، در کتاب بسیار معروفش، «مستدرک صحیحین» می‌گوید: روایات متواتر است که فاطمه بنت اسد، امیرمؤمنان علی بن ابی‌طالب

قرن‌های ۱۴ و ۱۵ قمری میرزا حسین نوری (م۱۳۲۰ق)معروف به محدث نوری نویسنده مستدرک الوسائل و شیخ عباس قمی (م۱۳۵۹ق) نویسنده سفینة البحار جزو محدثان مشهور شیعه

بر اسفار، ص۴-۷ مستدرک اعیان الشیعه، ج۳، ص۴۳. مقدمه معادن الحکمه، چاپ انتشارات کتابخانه آیت‌الله مرعشی، ص ۱۵ اعیان الشیعه، ج۳، ص۸۳ (مستدرک). مقدمه معادن

الشیعه ج ۷، ص ۳۲۶؛ مستدرک الوسائل، ج ۱، ۴۵۶. المراقبات، ص ۲۶۰. مصباح المجتهد؛ ص ۶۸۱؛ براى اطلاع بیشتر به مفاتیح الجنان رجوع شود. مستدرک الوسائل، ج ۱، ص ۴۵۶

می‌زیسته‌اند و اینک علت و کیفیت شهادت شهید ثانی: طبق نوشته علامه نوری در خاتمه مستدرک سید علی صائغ شاگرد دانشمند شهید در آخر جلد سوم شرح شرایع به خط خود نوشته

منزلت والایی در نزد استاد خود دست یافت؛ تا آنجا که در همان ایام نسخه‌برداریِ مستدرک الوسائل را در اختیار گرفت. محدث قمی درک محضر این استاد بزرگ را لطف خداوند

طُرق مشایخ الإجازات. إجازات الروایة والوراثة فی القرون الأخیرة الثلاثة. مستدرک کشف الظنون. ترجمه تعریف الأنام بحقیقة المدنیة والإسلام. تقریرات دروس أساتذته

8، حدیث 22818 و 22827. کنزالعمال، ج 8، ص 258 مستدرک الوسائل، ج 1، ص 487، رساله حضرت امام، مسئله 1400 مستدرک الوسائل، ج 1، ص 488 کنزالعمال، ج 8، ص 256. «واذا

شماره 276 اختیار معرفة الرجال، شماره 280. مفتاح الکتب الاربعة، ج30، ص404 و مستدرک آن. جعفریان، حیات فکری و سیاسی امامان شیعه علیهم‌السلام، 315. سبحانی، موسوعه

سال وفات شیخ منتجب‌الدین بعد از ۶۰۰ هجری است. الکنى والالقاب، ج ۳، ص ۱۷۴؛ مستدرک الوسائل، میرزا حسین نورى، متوفى ۱۳۲۰ هـ.ق، ج ۳، ص ۳۶۵؛ مقدمه الفهرست، محدث

ماجه، ج 1، ص 547؛ مستدرک الوسائل، ج، ص 517؛ جامع احادیث الشیعه، ج 9، ص 411 وسائل الشیعه، ج 10، ص 439؛ جامع احادیث الشیعه، ج 9، ص 410. مستدرک الوسائل، ج 7،

«فهو عندی مجتهد» او در نزد من مجتهد است. مرحوم استاد میرزا حسین نوری، صاحب مستدرک الوسائل(ره) این‏چنین کاشف‌الغطاء را ستایش می‌‏کند و توصیف می‌‏نماید: درست

الاسبوع، سید بن طاوس، ص259؛ خلاصه الاقوال، ص91 شماره 16؛ جامع الرواه، ج1ص152؛ مستدرک الوسایل، ج5ص44 حدیث 5326.

دیدگاه آیات و روایات»، ص۳. نوری، مستدرک الوسائل، ۲۴۰۸ق، ج۱۳، ص۱۲. قاضی نعمان مغربی، دعائم الاسلام، ۱۳۸۵ق، ج۲، ص۱۵. نوری، مستدرک الوسائل، ۱۴۰۸ق، ج۱۳، ص۱۲. «مؤسسه

امامیه، ۱۳۹۴ش، ص۵۴ گرجی، تاریخ فقه و فقها، ۱۳۸۵ش، ص‌۱۴۳-۱۴۴ محدث نوری، حسین، مستدرک الوسائل، ج۳، ص۵۱۷ ذهبی، محمد بن احمد، میزان الاعتدال، ج۴، ص۳۰ خوئی، سیدابوالقاسم،

نشده است. شام علوم حدیث احمد بن محمد بن عیاش رجال طوسی، ص 410 شماره 5951؛ مستدرک الوسائل، ج 14 ص 204 حدیث 15612، و ص 311 حدیث 16798؛ اقبال الاعمال، ج 3 ص

الکافی، ج2ص275 حدیث26، و ج6ص225 حدیث4؛ المجدی فی انساب الطالبیین، صص195 و196؛ مستدرک الوسایل، ج6ص300 شماره6871؛ معجم البلدان، ج2ص175؛ معجم رجال الحدیث، ج2ص164

الاختصاص، شیخ مفید، ص 84؛ الامالی، شیخ مفید، ص 94 حدیث 4، وص 113 حدیث6؛ مستدرک الوسائل، ج 5ص 245 حدیث 5790؛ رجال طوسی، ص 442 شماره 6311؛ طبقات اعلام الشیعه،

شیخ طوسی رجال نجاشی، ص87 شماره 210؛ وسایل الشیعه(اسلامیه)، ج8ص607 حدیث7؛ مستدرک الوسایل، ج9ص132 حدیث 10460؛ تهذیب المقال، ج3ص398 شماره 208؛ طبقات اعلام

ایشان نام‌برده شده است. شیخ طوسی خطیب بغدادی علی بن ابی‌طالب (علیه السلام) مستدرک الوسائل، ج6ص288 حدیث6856 تاریخ بغداد، ج7ص230 شماره 3704؛ جامع الرواه، ج1ص154؛

السعادة، تهران، انتشارات پیام آزادی، 1386، باب چهارم، ص 550. محدث نوری؛ مستدرک الوسائل، قم، مؤسسه آل البیت، 1408، ج 9، ص 50. مشکینی؛ نصایح، ترجمه آیت‌الله

(علیه‌السلام) داشته‌اند. ربیع الاول جبرئیل مختار ثقفی مناقب ابن شهر آشوب، ج3، ص406 مستدرک سفینة البحار، ج5، ص230 مرآة العقول، ج6، ص128 کلینی، الکافی، ج1، ص261 برگرفته

بین آنها افطار کند روزه‌های حرام و مکروه و مستحب وسائل‌الشیعه، ج 17، ص 84؛ مستدرک الوسائل، ج 16، ص 165؛ جامع احادیث الشیعه، ج 23، ص 121 اشارات علمی اعجازآمیز

فی تراجم المعروفین بالکنیة و القلب، محمدعلی مدرس، انتشارات کتابفروشی خیام مستدرک الوسائل، میرزا حسین نوری، قطع رحلی، کتابفروشی اسلامیه و مؤسسه اسماعیلیان

اشکل منه عن بوادرالتصحیف و الوهم؛ تالی التلخیص (ریاض ۱۴۱۷/۱۹۹۷) به عنوان مستدرک کتاب پیشین؛ غُنیه الملتمس فی ایضاح الملتبس؛ السابق واللاحق فی تباعد مابین

داوود، ۱۳۹۲ق، ص۶۱ حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۱۴ق، ج ۳۰، ص۳۲۹ نوری، خاتمه مستدرک الوسائل، ۱۴۱۵ق، ج ۴، ص۲۱۸ خویی، معجم رجال الحدیث، ۱۴۱۳ق، ج ۴، ص۳۳۶ یعقوبی،

اثر محدث نوری «مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل» است. که در استدراک «وسائل الشیعة» شیخ حر عاملی (1104ق) به رشته تحریر در آوده است. «مستدرک» به طور کلی به

الحکمه، ج 5، ص 370. میزان الحکمة، ج 5، ص 397. کنز العمال، ج 7، حدیث 18972. مستدرک الوسائل، ج 3، ص 7. بحارالانوار، ج 82، ص 218. الحقایق، فیض كاشانى، ص 219

چ اول، 1363، ج3، ص499. حر عاملی، امل الآمل، ۱۳۶۲ش، ج۲، ص۲۸۵. نوری، خاتمه مستدرک، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۵۶ و ۵۷ تفرشی، نقد الرجال، ۱۴۱۸ق، ج۴، ص۲۷۶. صدر، تأسیس الشیعة،

«رشحات البحار» و «شذرات المعارف»؛ آقا سیدمحمد حجت کوهکمری (1310 1373ق) صاحب «مستدرک المستدرک» و «جامع الاحادیث و الاصول»؛ میرزا ابوالحسن شعرانی (1320 1393ق)

نیشاپوری، مسلم بن حجاج، صحیح مسلم، ج ۴، ص ۲۰۵۹. محدث نوری، حسین بن محمد، مستدرک الوسائل، ج ۳، ص ۲۸۹. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج ۲، ص ۲۵۶. عبده، محمد،

تبریزی؛ المراقبات، تحقیق: سیدعبدالکریم محمد الموسوی، ص 37. نمازی شاهرودی، علی، مستدرک سفینه البحار،ج 6، ص 293. قمی، شیخ عباس، مفاتیح الجنان، اعمال ماه صفر. مسعودی،

231؛ توضیح الاشتباه، ص 97؛ جامع الرواة، ج 1،ص 165؛ جامع المقال، ص 59؛ خاتمه مستدرک، ص 585، 592و 609؛ رجال البرقى، ص 21؛ الکنى والألقاب، ج 1، ص 272(در ترجمه

به تکمیل دارد)؛ صحیح النسائی، ج 2، ص 32 صحیح النسائی، ج 2، ص 37 حاکم در مستدرک آن روایت را نقل کرده و ذهبی آن را تصحیح نموده است، ج 3، ص 473 صحیح البخاری،

نیشابور والد ابوالمعالی جوینی و ابوعبدالله حاکم نیشابوری معروف به ابن بیع صاحب مستدرک، داشته است. آداب التعازی آداب الصحبة و حسن العشره آداب الصوفیة أمثال القرآن

ک:مقاله امام صادق(ع) وسائل الشیعه، ج ۶، ص ۴ وافی، ج ۱۰، ص ۳۳ بحار، ج ۹۶، ص ۲۹ مستدرک، ج ۱، ص ۵۰۷ برای آگاهی بیشتر ر. ک وسایل الشیعه، ج ۹، باب «زکات» سوره بقره(۲)،

دانند. گاه طرفداران این تقسیم سه‌ گانه به این حدیث که مرحوم محدث نوری در مستدرک الوسائل از عوالی اللئالی نقل کرده استناد می‌جویند که پیغمبر اکرم (صلی‌الله

جماعت، به روایتی استدلال می‌کند که نه در بحار یافت می‌شود ونه وسائل ونه مستدرک، بلکه تنها در کتاب‌های اهل‌تسنن چون صحیحین و.... موجود است. با همین مضمون

او در مراکش‌ در تبعید به‌ سر می‌برد، تکمیل‌ شده‌ است‌ و به‌ تصریح‌ مؤلف‌، مستدرک‌ و تکمله‌ای‌ بر کتاب‌ الدیباج‌ المذهب‌ ابن‌ فرحون‌ (ه م‌) است‌. این‌ کتاب‌

دمی القصر فی مطارحات بنی العصر، ج۲، ص۱۲۶ـ۱۲۷ .نوری، حسین بن محمدتقی، خاتمه مستدرک الوسائل، ج۲، ص۲۲۳ تنکابنی، محمد بن سلیمان، قصص العلماء، ج۱، ص۲۳۸، تهران

التاریخ، ج 10، ص 545 آقابزرگ تهرانی، نقباء البشر، ص 674 محدث نوری، خاتمه مستدرک الوسائل، ج 2، ص 43 مرتضی انصاری، زندگی و شخصیت شیخ انصاری، ص 57 ـ 63 این

فارصی، ص 156 محمدبن حسن حر عاملی، امل الآمل، ج 1، ص 181 میرزا حسین نوری، مستدرک الوسائل، ج 3، ص 437 محمدمهدی آصفی، مقدمه اللمعه الدمشقیه، ج 1، ص 94 امین،

ص593. کلینی، ج4، ص176. برای فضیلت نشستن در مسجد جامع رجوع کنید به نوری، مستدرک الوسائل، ج3، ص358. ابن قتیبه، المعارف، ۱۹۹۲م، ص۵۶۴. ابن کثیر، البدایه و

ص219؛ توضیح الاشتباه، ص5؛ جامع الرواة، ج1، ص12؛ جامع المقال، ص52؛ خاتمه مستدرک، ص547،622، 697 و789؛ رجال البرقى، ص39؛ رجال ابن داوود، ص30؛ مجمع الرجال،

بن محبوب است که جمعا 18 نفر می‌شود. باید توجه داشت بنا به عقیده حاجی در مستدرک، کشّی نمی‌خواهد بگوید که در مازاد بر اینها اجماعی وجود ندارد بلکه می گوید

جمال‌الدین محمد بن مکرم، ج۱۵، ص۱۲۳، نشر دار صادر. آل عمران/سوره۳، آیه۱۵۶. مستدرک الوسائل، ج۱۱، ص۷، ح۱۲۲۷۶. واقدی، مغازی، ص۱۲۸، چ آل البیت. نهج‌البلاغه، خطبه۲۷

علیه‌السلام فرمود: از اصرار بر گناه بپرهیز، چرا که از بزرگترین جرایم است. (مستدرک الوسایل، موسسه آل البیت، ج11، ص368) امام صادق علیه‌السلام فرمود: رسول خدا

العارفین، ص 24. مستدرک الوسایل، ج 1، ص 183- باب 30، حدیث 24 و بحارالانوار، ج 6، ص 234. سفينة البحار، ج 2، ص 556. جامع الاخبار، ص 197. مستدرک الوسايل، ج1،

ج۵، ص۳۲۷ کلینی، الکافی، ۱۳۶۳ش، ج۶، ص۲۳ کلینی، الکافی، ۱۳۶۳ش، ج۶، ص۱۹ نوری، مستدرک الوسائل، ۱۴۰۸ق، ج۱۵، ص۱۷۰ شیخ صدوق، عیون أخبار الرضا، ۱۳۷۸ق، ج۲، ص۱۵۹ طبرسی،

علی، روض الجنان و روح الجنان فی تفسیر القرآن، ج۳، ص۳۹. نوری طبرسی، حسین، مستدرک الوسائل، ج۶، ص۱۳۷. حرعاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج۷، ص۴۵۵. کلینی،

زائر، 1384، ص 118 به نقل از گنجینه دانشمندان، ج1، ص 15-14 نمازی، شیخ علی؛ مستدرک سفینة البحار، مشهد، چاپخانه خراسان، ج8، ص 257

تفسیر القرآن، ج‌1، ص303 تا 305 (نقل با تلخیص) مستدرك الوسائل، ج11، ص367 مستدرك الوسائل، ج14، ص14 مستدرك الوسائل، ج4، ص90 سوره نساء، 143 و 142 الكافی، ج2،

است که این کتاب، شامل کل روایات معصومین نمی‌باشد و شاهد بر این مدعا، کتاب مستدرک است که بعدها نوشته شده است. علاوه بر آن علامه مجلسی از کتب مشهور و متواتر

لايحضره الفقیه، ج 1، ص 377. همان مدرك. مستدرك الوسائل، ج 1، ص 490. وسائل الشيعه، ج 5، ص 416. وافی، ج 2، ص 177. مستدرك الوسائل، ج 1، ص 491. همان. وسائل الشيعه

الأرض ماءُ زمزم»؛ «آب زمزم بهترین آبی است که در زمین جوشیده است.» نوری، مستدرک الوسائل، ۱۴۰۷ق، ج۹، ص۳۴۹ «ماءُ زَمْزَم شفاء لمن استعمل»؛ مجلسی، بحارالأنوار،

الطبقات، ج۴، ص۱۶۷-۱۶۸؛ انساب الاشراف، ج۱۱، ص۱۲۵ تهذیب التهذیب، ج ۱۰، ص ۱۰۱؛ مستدرک حاکم، ج ۳، ص ۳۸۴؛ معرفه الصحابه، ج ۱، ص ۴۵۷ و ابن ابی الحدید در شرح نهج‌البلاغه،

الشیعة، بیروت، داراحیاء التراث العربی، ص18 و 544 ـ 545. و نیز، میرزاحسین نوری، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، مؤسسة آل‏البیت‏لاحیاء التراث، قم، 1407ق، چاپ اول،

احمد بن حنبل در مسند، نسائی در السنن الکبری و خصائص امیرالمؤمنین، حاکم در مستدرک این حدیث را با اسناد گوناگون از وی نقل کرده‌اند. علامه مجلسی می‌نویسد: از

ذکر شده است. در یکی از نقل‌ها ابوعبیده، جزو ده تن است، ولی‌ در روایتی که مستدرک نقل کرده، به جای وی نام ابن‌مسعود آمده است. در روایتی که در سنن ابی‌داود

این روز با برادران مؤمن سزاوار است و کیفیت آن به صورتی که شیخ ما در کتاب «مستدرک الوسائل» از کتاب «زاد الفردوس» نقل فرموده است چنین است: دست راست خود را

بر ده جلد رحلی بزرگ است. ولی پس از مؤلف، فرزندش حسن امین هفت جلد به عنوان مستدرک و یک جلد به عنوان تکملة المستدرک بر آن افزوده است. هم‌چنین فهرست‌هایی برای

داوود، النسائی، ابن ماجه، مسند الشافعی، معاجمسه گانه طبرانی و صحیح ابن حبان، مستدرک نیشابوری و حلیة الأولیاابن نعیم را نزد او آموخت. از دیگر اساتید او می‌توان

۲۰۲۵ رسالة امام خمینی. (من لا یحضره الفقیه، ح۲، ص۱۸۳) همان. کافی، ج۴، ص۱۷۴. مستدرک وسایل الشیعه، ج۷، ص۱۳۷. وسایل الشیعه، ج۹، ص۳۱۸. شرح لمعه، ج۲، ص۶۰. همان،

الکبیر اثر سلیمان ابن احمد طبرانی، کتاب سنن از ابوعیسی محمد ترمذی، کتاب مستدرک از حاکم نیشابوری و کتاب مسند از احمد ابن حنبل. ب- زید بن ثابت: یکی دیگر

مختصر کتاب البلدان، ص 174 توضیح المسائل آیت‌الله بهجت، ص 185 میرزای نوری، مستدرک الوسائل، ج 3، ص 396 ابن قولویه قمی، جعفر بن محمد، ترجمه کامل الزیارات، ص۸۰-۸۱،

ص 52. امر به معروف و نهی از منکر، ص 192 ـ 193. مجمع البیان، ج 2، ص 538. مستدرک الوسائل، ج 12، ص 203؛ تفسیر قرطبی، ج 4، ص 31. احکام‌القرآن، ابن‌عربی، ج1،

الاثیر، اسدالغابه فی معرفه الصحابه، ج2، ص225. احزاب (33)، 50. محدث نوری، مستدرک الوسائل، ج3، ص 804. عزالدین ابوالحسن علی بن محمد بن الاثیر، اسدالغابه فی

معروفش در ذیل همین آیه، جلد سوم صفحه 192 (چاپ میمنیة - مصر). حاکم در کتاب مستدرک، جلد سوم صفحه 150 (چاپ حیدر آباد دکن). -حافظ ابونعیم اصفهانی در کتاب دلائل

انتشارات انصاریان قم چاپ شده است. اسدالغابه, ج 4, ص 409؛ الغدیر, ج 9, ص 116. مستدرك حاكم, ج 3, ص 393. طبقات الكبری, ج 8, ص 46 طبقات, ج 1, ص 81 رجال طوسی ,ص

ص۳۸۴-۳۸۵. کامل الزیارات، ص۳۵۶. علل الشرائع ج۱، ص۱۴۱. وسائل الشیعة ج۲۴، ص۲۹۹. مستدرک الوسائل ج۱، ص۱۵۱. وسائل الشیعة ج۱۵، ص۱۸۴. بحار الأنوار ج۶۶، ص۲۴۱. غایة المرام

گفته که در روایاتی که سند فقط به آنها می‌رسد باید توقف کرد. حاجی نوری در «مستدرک‌الوسائل» می‌نویسد: وی ثقه است و اخبار او مورد اعتماد و نسبت وقف و خیانت

كشی ، ج 1، ص 342. (حالات زراره). (رجال الکشی ج۱ ص۴۸۸؛ بحار الأنوار ج۲ ص۶۸؛مستدرك الوسائل ج۱۲ ص۲۱۵.) رجال الکشی ج۱ ص۴۸۸؛ نوادر الأخبار ج۱ ص۵۶؛ بحار الأنوار

داشته آنها را همراه با روایات جدیدی که بدست می‌آورد در کتابی مستقل به عنوان «مستدرک البحار» جمع نماید که متأسفانه اجل به او مهلت نداد. لازم به ذکر است، علامه

۱۴۱۳ق، ج‌۷، ص۴۲۴ عاملی، إستقصاء الاعتبار فی شرح الإستبصار، ۱۴۱۹ق، ج‌۴، ص۴۰۳؛ مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، الخاتمة ج‌۸، ص۲۲۵ سمعانی، الأنساب، ۱۳۸۲ق، ج‌۹،

و 72؛ مسترشد طبری: ص 449، ح 146؛ مستدرک حاکم: ج 3، ص 154. نن ترمذی: ج 5، ص 698، ح 3868؛ مسند رویانی: ص 26، ح 41؛ مستدرک حاکم: ج 3، ص 155؛ استیعاب: ج 4،

الملحدین و المتدینین، یا، دین بی‌نزاع؛ منظومه‌ای بدون الف به فارسی؛ حاشیه بر مستدرک الوسائل میرزاحسین نوری جزواتی در فقه و اصول از دیگر آثار اوست . خاندان خوانساری،

النصائح الكافيه، صفحه 116 و تهنئة الصديق المحبوب، نوشته سقاف، صفحه 59. مستدرك الصحيحين 3: 129; وكنز العمال 15: 91. ترجمته باُسد الغابة 2: 289; والتقريب

ص 33، الرسالة. مسند احمد، ج2، ص 55؛ مستدرک حاکم، ج 4، ص 501؛ مجمع الزوائد، ج5، ص 344؛ فتح الباری، ج13، ص 212. مستدرک حاکم، ج3، ص 618؛ مجمع الزوائد، ج5،

یک به تعریف دقیق و شرح وظائف آنها پرداخته است. ابن طولون به ذیل نویسی و مستدرک نویسی بر تواریخ و تراجم به یادگار مانده از مورخان پیشین علاقه‌مند بوده است،

کتاب‌های حدیث و تاریخ روایت کرده‌اند. ابن سعد، الطبقات، ج2، ص339 حاکم نیشابوری، مستدرک الصحیحین، ج3، ص14 ر. ک: تسخیری، وحدت امت اسلامی بر پایه مرجعیت علمی اهل

بن أسد الشیبانی، ج 3، ص 59؛ سنن بیهقى، احمد بن حسین بیهقى، ج 10، ص 114؛ مستدرک الصحیحین، الحاکم نیشابورى، محمّد بن محمّد، ج 3، ص 110 و کنز العمّال، متّقى

1416)، ط. الثانية، ج 1، ص 360؛ ج 2، ص 66؛التعجب من أغلاط العامة ج۱ ص۵۸؛ مستدرک‌الوسائل ج۱۱ ص۳۰. المحاسن ج۱ ص۹۳، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال ج۱ ص۲۰۶، علل

طوسی می‌گوید که آن یک چهارم دین است». (ابن رجب حنبلی، 1400ق، ص93). و در «مستدرک الصحیحین» با تعلیقات ذهبی از رسول خدا(صلی‌اله‌الله‌علیه‌وآله) روایت شده

اوطان تمام مدح دنیا کی کند خیر الانام رک به:‌ حیاه الشیخ البهائی رض ،ص 209 مستدرک سفینه البحار ج 10ص 375 میزان الحکمه ج4 ص3566 بحارالانوار ج 43ص 34 نهج‌البلاغه

الغطاء. مامقانی، شیخ عبداللّه، مناهج المتقین. (محدث نوری)، میرزا حسین نوری، مستدرک الوسائل، ج18، باب1 از ابواب حدالمرتد، ح 2. محقق حلّی، شرائع الاسلام، ج4

يجلد المسلم الحد في الافتراء عليهم؟ قال: لا ولكن يعزر.» ميرزا حسين نورى، مستدرک الوسائل، ج 21، ص 306: «نصر بن مزاحم في كتاب صفين: عن عمر بن سعد، عن عبد

منابع اهل سنت علاوه بر منابع روایی مهمی هم‌چون سنن ترمزی، سنن ابو داود، مستدرک صحیحین حاکم نیشابوری، مسند ابن حنبل، و سنن ابن ماجه، شمار قابل توجهی از

معجم رجال الحدیث 1: 52. برای بحث تفصیلی: ر.ک: معجم رجال الحدیث 1: 52؛ خاتمه مستدرک الوسائل 19: 358؛ اصول علم الرجال، بین النظریة والتطبیق، استاد داوری، 203

الهامی، موسسه علمی و فرهنگی سید الشهدا، 1370 ش. میرزا حسین النوری الطبرسی، مستدرک الوسائل، موسسه آل البیت(علیه‌السلام) لاحیاء التراث، 1407ق. فخر الدین طریحی،

انتشارات اسلامی جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، قم، چاپ پنجم، 1374 ش. میرزای نوری، مستدرک الوسائل؛ مؤسسه آل البیت (علیهم‌السلام) لإحیاء التراث، بیروت، چاپ اول، 1408ق

اهل‌بیت، قم، چاپ اوّل. 70. المستجاد من کتاب الارشاد، حلی، حسن بن یوسف. 71. مستدرک الصحیحین، الحاکم نیشابوری، محمّد بن محمّد، دار المعرفة، بیروت، 1406 ق. 72

آن است که حاکم این روایت را صحیح می‌داند و اگر چنین نبود این روایت را در مستدرک نقل نمی‌‌کرد. و در ادامه به صراحت می‌گوید که نمی‌‌توان حکم به جعلی بودن

فی وحدۀ الاسلامیۀ، مرکز العراق للدراسات، چاپ اول، 1427ق. نیشابوری، حاکم، مستدرک علی الصحیحین، دارالمعرفه، بیروت، 1400ق.

تحذیر نموده است که بعنوان نمونه یکی ازانها در اینجا ذکر می‌شود: حاکم در مستدرک نقل می‌کند: مخشى بن حجر بن عدی عن أبیه أن نبی الله صلى الله علیه وآله وسلم

المبارکة، الفخرالرازی، ص:36 شرح نهج البلاغة لابن أبی الحدید؛ ج‏15؛ ص290 مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل؛ الخاتمةج‏7؛ ص246‏؛ رجال الطوسی؛ ص130 تاریخ الإسلام،

است که از نگاه ابن کثیر در میان مذاهب کنونی اسلامی بر اساس روایت حاکم در مستدرک، فرقه ناجیه اهل سنت و جماعت بوده و مذاهب دیگر باطلند. سؤالی که در این قسمت

ثعلبی. 25 احزاب شواهد التنزیل حسکانی ج 2، ح 631- 634. بحار الانوار 20/ 216. مستدرک حاکم 3/ 32. 33 احزاب. شواهد التنزیل ج 2/ 10. تفسیر المیزان ج 16 ذیل آیه

نور الثقلين ج۳ ص۱۲۲؛ تفسير كنز الدقائق ج۳ ص۳۱۹؛ تفسير كنز الدقائق ج۷ ص۳۳۷؛ مستدرك الوسائل ج۱۵ ص۲۰۵. تفسیر اهل‌بیت علیهم‌السلام ج۸، ص۴۲؛ بحارالانوار، ج۸، ص۱۲۳/