مکرمیه: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''مکرميه''' فرقهای از «[[ثعالبه]]» از فرق [[خوارج]] و از پيروان ''ابومکرم'' بودند. مقريزی نام او را ''ابیالمکرم'' و شهرستانی ''مکرم بن | '''مکرميه''' فرقهای از «[[ثعالبه]]» از فرق [[خوارج]] و از پيروان ''ابومکرم'' بودند. مقريزی نام او را ''ابیالمکرم'' و شهرستانی ''مکرم بن عبداللّه عجلی'' نوشتهاند. | ||
== تاریخچه == | == تاریخچه == | ||
خط ۵: | خط ۵: | ||
== عقاید == | == عقاید == | ||
'''مکرمیه''' معتقد بودند که هر کسی [[نماز]] نخواند [[کافر]] است و [[كفر|کفر]] او برای اين نيست که نماز را ترک کرده؛ بلکه کفر او به دلیل نادانی وی است. این طایفه همچنین قائل به وفاداری در دوستیاند<ref> | '''مکرمیه''' معتقد بودند که هر کسی [[نماز]] نخواند [[کافر]] است و [[كفر|کفر]] او برای اين نيست که نماز را ترک کرده؛ بلکه کفر او به دلیل نادانی وی است. این طایفه همچنین قائل به وفاداری در دوستیاند<ref>همان، ص 61.</ref>،<ref>مقریزی تقی الدین ابو العباس؛ الخطط؛ 5 جلدی، قاهره، سال 1930- 1911 میلادی؛ ج 2، ص 355.</ref>،<ref>اسفرایینی شهفور بن طاهر؛ التبصير فى الدين و تمييز الفرقة الناجية عن الفرق الهالكين؛ تحقيق شيخ محمد زاهد بن الحسن الكوثرى؛ قاهره، سال 1940 میلادی؛ ص 34.</ref>،<ref>نشوان الحمیری ابوسعید؛ الحور العين؛ تحقیق کمال مصطفی؛ مصر، سال 1948 میلادی؛ ص 172.</ref>،<ref>شهرستانی محمدبن عبدالکریم، الملل و النحل، ترجمه افضل الدين صدر تركه اصفهانى، با تصحيح سيد محمد رضا جلالى نائينى، تهران، سال 1321 هجری شمسی، ص 119.</ref>،<ref>اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلاميين و اختلاف المصلين؛ مصر، جلد اول سال 1950 میلادی؛ جلد دوم، سال 1954 میلادی؛ ص 168.</ref>. | ||
== پانویس == | == پانویس == |
نسخهٔ کنونی تا ۱ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۱۰
مکرميه فرقهای از «ثعالبه» از فرق خوارج و از پيروان ابومکرم بودند. مقريزی نام او را ابیالمکرم و شهرستانی مکرم بن عبداللّه عجلی نوشتهاند.
تاریخچه
ابوالحسن اشعری و عبدالقاهر بغدادی در آثار خود چهارده فرقه را که عبارت است از: میمونیه، خلفیه، حمزیه، شعیبیه، خازمیه، معلومیه، مجهولیه، صلتیه، ثعالبه، اخنسیه، معبدیه، شیبانیه، رشیدیه و مکرمیه از انشعابات عجارده بر شمردهاند[۱]،[۲]،[۳].
عقاید
مکرمیه معتقد بودند که هر کسی نماز نخواند کافر است و کفر او برای اين نيست که نماز را ترک کرده؛ بلکه کفر او به دلیل نادانی وی است. این طایفه همچنین قائل به وفاداری در دوستیاند[۴]،[۵]،[۶]،[۷]،[۸]،[۹].
پانویس
- ↑ اشعری ابوالحسن؛ مقالات الاسلامیین؛ بیروت؛ دارالاحیا الثراث العربی؛ ص۲۴.
- ↑ بغدادی، عبدالقاهر بن طاهربن محمد؛ الفرق بین الفرق و بیان الفرقة الناجیة؛ بیروت، نشر دارالآفاق الجدیده؛ سال ۱۹۷۷ میلادی؛ چاپ دوم، ص۱۸.
- ↑ همان، ص۵۴.
- ↑ همان، ص 61.
- ↑ مقریزی تقی الدین ابو العباس؛ الخطط؛ 5 جلدی، قاهره، سال 1930- 1911 میلادی؛ ج 2، ص 355.
- ↑ اسفرایینی شهفور بن طاهر؛ التبصير فى الدين و تمييز الفرقة الناجية عن الفرق الهالكين؛ تحقيق شيخ محمد زاهد بن الحسن الكوثرى؛ قاهره، سال 1940 میلادی؛ ص 34.
- ↑ نشوان الحمیری ابوسعید؛ الحور العين؛ تحقیق کمال مصطفی؛ مصر، سال 1948 میلادی؛ ص 172.
- ↑ شهرستانی محمدبن عبدالکریم، الملل و النحل، ترجمه افضل الدين صدر تركه اصفهانى، با تصحيح سيد محمد رضا جلالى نائينى، تهران، سال 1321 هجری شمسی، ص 119.
- ↑ اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلاميين و اختلاف المصلين؛ مصر، جلد اول سال 1950 میلادی؛ جلد دوم، سال 1954 میلادی؛ ص 168.