نسخهٔ ‏۲۸ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۹:۲۹

مسجد احمد بن طولون

جریان های مذهبی مصر به خاطر قدمت و سابقه تمدنی چند هزار ساله این کشور در جهان عرب دارای اهمیت است. این کشور واقع در آفریقای شمالی و هم‌مرز با دریای مدیترانه، بین لیبی و نواره غزه قرار دارد و از لحاظ جغرافیایی جمعیت (345/712/70نفر)، رشد و توسعه اقتصادی، از مهم ترین کشورهای عرب است . مصر در 28 فوریه (1922م) از امپراطوری بریتانیا استقلال یافت و حاکمیت مطلقش را بعد از جنگ دوم جهانی به دست آورد . نژاد و زبان: 99% از مردم جامعه مصر از نژاد حامی هامیتیک (Hamitic) شرقی (مصری، بدوی، بربر) و 1% باقی مانده یونانی، نوبیانی (Nubian) ، ارمنی و دیگر کشورهای اروپایی‌اند که عمده‌ترین آنها فرانسوی و ایتالیایی است . زبان رسمی مردم این کشور عربی است، ولی طبقات تحصیل کرده، عمدتا با زبان انگلیسی و فرانسه آشنا هستند .
مذهب، نقش مهمی در مصر دارد; تقریبا 90% از جمعیت امروز مصر که برابر با 61 میلیون نفر است، از مسلمانان سنی مذهب هستند . کشور مصر، از اوائل ورود اسلام، به مرکز فعالیت های علمی و سیاسی تبدیل گشت و از سرزمین‌های بزرگ اسلام محسوب شد. دانشگاه الازهر که در زمان حکومت فاطمیان، تاسیس شد، نماد علم، سیاست و مذهب شناخته شد و در دفاع از حقوق مردم علیه حکام ظالم و استعمارگران، نقش مهمی داشته است . هدف دانشگاه الازهر در ابتدای تاسیس، نشر و تبلیغ شیعه اسماعیلی در زمان فاطمیان بود، ولی هم اکنون کار اصلی این دانشگاه در مصر، نظارت بر دروس و آموزش های مذهبی کشور است. مصر یکی از مهم‌ترین خواستگاه‌های فعالیت جریان‌های مذهبی سنتی و متجددانه است که در این مقاله به مهم‌ترین جریان‌های مذهبی این کشور اشاره خواهد شد:

جریان‌های سنتی مصر

طریقت‌های صوفیه در مصر

در مصر 76 طریقت صوفی وجود دارد که 67 طریقت در مجمعی با عناون المجلس الأعلى للطرق الصوفیة که برای تنظیم امور صوفیان در سال 1976 م تأسیس شده است ثبت گردیده است. 15 ملیون صوفی در ارتباط با این 67 طریقت هستند و فقط در قاهره 41 طریقت صوفی مشغول به فعالیت است. طریقت‌های صوفیه در مصر از زمان جمال عبد الناصر بعد انور سادات و بعد حسنی مبارک حامی و همراه حاکمان وقت و سیاست‌های حاکمیت بودند. اما در زمان مرسی به مخالفت با او برخاستند و بعد از مرسی از سیسی حمایت کرده و شیخ مشایخ طرق صوفیه عبد الهادی القصبی شعار لا إله إلا الله السیسی حبیب الله سرداد^[۱] و این خود نشان از نزاع و اختلاف بین اخوانی‌ها و صوفیه در مصر است. طریقت‌های صوفیه‌ای که در المجلس الأعلى للطرق الصوفیة مصر ثبت شده‌اند عبارتند از^[۲]: طریقت شاذلیه با 20 شعبه، طریقت خلوتیه با 23 شعبه، طریقت احمدیه بدویه با 13 شعبه،طریقت برهامیه یا دسوئیه با 6 شعبه، طریقت قادریه یا جیلانیه با 2 شعبه، طریقت نقشبندیه با دو شعبه طریقت ادریسیه با دو شعبه، طریقت رفاعیه، طریقت تیجانیه، طریقت خلیلیه، طریقت رحیمیه، طریقت سعدیه، طریقت، عزازیه، عنانیه.

جامع الازهر

مشایخ الازهر

ریاست دانشگاه الازهر از نیمه قرن یازدهم قمری، مطابق سدۀ هفدهم میلادی نخستین بار توسط حکمرانان عثمانی به یکی از دانشمندان مشهور علوم دینی سپرده شد، که وی لقب «شیخ الازهر» را به خود گرفت. تا به حال پنجاه بار این سمت تغییر کرده آخرین شیخ این دانشگاه دکتر احمد الطیب است. مشایخ الازهر به ترتیب زمانی عبارتند از:

الف. قرن یازدهم:
محمد الخرشی (از 1090 تا 1101 هـ)؛
إبراهیم البرماوی (از 1101 تا 1106 هـ)

ب. قرن دوازدهم:
محمد النشرتی (از 1106 تا 1120 هـ)؛
عبد الباقی القلینی (از 1120 تا 1120 هـ)؛
محمد شنن (از 1120 تا 1133 هـ)؛
ابراهیم بن موسی الفیومی (از 1133 تا 1137 هـ)؛
عبد الله الشبراوی (از 1137 تا 1171 هـ)؛
محمد الحفنی (از 1171 تا 1181 هـ)؛
عبد الرؤوف السجینی (از 1181 تا 1182 هـ)؛
أحمد الدمنهوری (از 1183 تا 1192 هـ)؛
أحمد بن موسى العروسی (از 1193 تا 1208 هـ)

ج. قرن سیزدهم:
عبد الله الشرقاوی (از 1208 تا 1227 هـ)؛
محمد شنوانی (از 1227 تا 1233 هـ)؛
محمد عروسی (از 1233 1245 هـ)؛
احمد دمهوجی (از 1245 تا 1246 هـ)؛
حسن العطار (از 1246 تا 1250 هـ)؛
حسن قویسنی (از 1250 تا 1254 هـ)؛
احمد سفطی (از 1254 تا 1263 هـ)؛
ابراهیم باجوری (از 1263 تا 1281 هـ)؛
مصطفی عروسی (از 1281 تا 1287 هـ)
محمد المهدی العباسی (بار اول از 1287 تا 1299 و بار دوم از 1299 تا 1304 هـ)؛
شمس‌الدین انبابی (بار اول از 1299 تا 1299 و بار دوم از 1304 تا 1312 هـ)

د. قرن چهاردهم:
حسونه نواوی (بار اول از 1313 تا 1317 و بار دوم از 1324 تا 1327 هـ)؛
عبدالرحمن نواوی (از 1317 تا 1317 هـ/1899 م)؛
سلیم البشری (بار اول از1317 تا 1320 هـ بار دوم از 1327 تا 1335 هـ)؛
علی ببلاوی (از 1320 تا 1323 هـ)؛ عبدالرحمن شربینی (از 1323 تا 1324 هـ)؛
محمد جیزاوی (از 1335 تا 1346 هـ)؛
مصطفى مراغی (بار اول از 1346 تا 1347 و بار دوم از 1354 تا 1364 هـ)؛
محمد احمدی ظواهری (از 1348 تا 1354 هـ)؛
مصطفى عبد الرازق (از 1365 تا 1366 هـ)؛
محمد مأمون الشناوی (از 1368 تا 1369 هـ)؛
عبد المجید سلیم (بار اول از 1369 تا 1370 و بار دوم از 1371 تا 1371 هـ)؛
ابراهیم حمروش (از 1370 تا 1371 هـ)؛
محمد الخضر حسین (از 1371 تا 1373 هـ)؛
عبد الرحمن تاج (از 1373 تا 1378 هـ)؛
محمود شلتوت (از 1378 تا 1383 هـ)؛
حسن مأمون (از 1348 تا 1389 هـ)؛
محمد الفحام (از 1389 تا 1393 هـ)؛
عبد الحلیم محمود (از 1393 تا 1397 هـ)؛
محمد عبدالرحمن بیصار (از 1399 تا 1402 هـ)

هـ. قرن پانزدهم:
جاد الحق علی جاد الحق (از1402 تا 1416 هـ)؛
محمد سید طنطاوی (از 1416 تا 1431 هـ)؛
أحمد الطیب (از 1431 هـ تا الآن)

مفتیان مصر

شیخ حسونه نواوی
شیخ محمد عبده
شیخ بکری الصدفی
شیخ محمد بخیت المطیعی
شیخ محمد إسماعیل البردیسی
شیخ عبد الرحمن قراعة
شیخ عبد المجید سلیم
شیخ حسنین محمد مخلوف
شیخ علام نصار
شیخ حسن مأمون
شیخ أحمد محمد عبد العال هریدی
شیخ محمد خاطر محمد شیخ
شیخ جاد الحق علی جاد الحق
شیخ عبد اللطیف عبد الغنی حمزة
شیخ محمد سید طنطاوی
شیخ نصر فرید واصل
شیخ احمد الطیب
شیخ علی جمعة
شیخ شوقی ابراهیم علام مفتی فعلی مملکت مصر

جریان‌های سلفی

1. السلفیة التقلیدیة(محمد الخضر الحسین)
2. الجمعیة الشرعیة لتعاون العاملین بالکتاب و السنة(محمود خطاب السبکی)
3. جماعة أنصار السنة المحمدیة (محمد حامد الفقی)
4. السلفیة التقلیدیة الجدیدة (أسامة عبدالعظیم)
5. جماعة التبلیغ و الدعوة (ولی الدین الکاندهلوی)

جریان‌های نو ظهور در مصر

جمعیت اخوان المسلمین

تأسیس: 1928 م

رهبران جمعیت اخوان المسلمین

1. حسن البنا اولین رهبر و مؤسس جماعت اخوان المسلمین (1928 - 1949)
2. حسن الهضیبی (1949 - 1973)
3. عمر التلمسانی (1973 - 1986)
4. محمد حامد أبو النصر (1986 - 1996)
5. مصطفی مشهور (1996 - 2002)
6. مأمون الهضیبی (2002 - 2004)
7. محمد مهدی عاکف (2004 - 2010)
8. محمد بدیع (2010 - 2013)
9. محمود عزت از 2013 تا الآن

الشوقیون

مؤسس: شوقی الشیخ
تأسیس: 1986 م

منابع

[1] برگرفته از سایت الجزیره

[2] برگرفته از سایت:sufiordersgate.com

[۱]

[۲]

@@ خط ۱۲: / خط ۱۲: @@
 ریاست دانشگاه الازهر  از نیمه قرن یازدهم قمری، مطابق سدۀ هفدهم میلادی نخستین بار توسط حکمرانان عثمانی به یکی از دانشمندان مشهور علوم دینی سپرده شد، که وی لقب «شیخ الازهر» را به خود گرفت. تا به حال پنجاه بار این سمت تغییر کرده  آخرین شیخ این دانشگاه دکتر احمد الطیب است. مشایخ الازهر به ترتیب زمانی عبارتند از:<br>
-الف. قرن یازدهم: <br>
+'''الف. قرن یازدهم:''' <br>
-[[محمد بن عبد الله الخراشی|محمد الخرشی]] (از 1090 تا 1101 هـ)؛ [[إبراهیم البرماوی|إبراهیم البرماوی]] (از 1101 تا 1106 هـ)<br>
+[[محمد بن عبد الله الخراشی|محمد الخرشی]] (از 1090 تا 1101 هـ)؛<br>
+[[إبراهیم البرماوی|إبراهیم البرماوی]] (از 1101 تا 1106 هـ)<br>
-ب. قرن دوازدهم:<br>
+'''ب. قرن دوازدهم:'''<br>
-[[محمد النشرتی]] (از 1106 تا 1120 هـ)؛ [[عبد الباقی القلینی]] (از 1120 تا 1120 هـ)؛ [[محمد شنن]] (از 1120 تا 1133 هـ)؛ [[ابراهیم بن موسی الفیومی]] (از 1133 تا  1137 هـ)؛ [[عبد الله الشبراوی]] (از 1137 تا  1171 هـ)؛ [[محمد بن سالم الحفنی|محمد الحفنی]] (از 1171 تا 1181 هـ)؛ [[عبد الرؤوف السجینی|عبد الرؤوف السجینی]] (از 1181 تا 1182 هـ)؛ [[أحمد الدمنهوری]] (از 1183 تا 1192 هـ)؛ [[أحمد بن موسى العروسی|أحمد بن موسى العروسی]] (از 1193 تا 1208 هـ)<br>
+[[محمد النشرتی]] (از 1106 تا 1120 هـ)؛<br>
+[[عبد الباقی القلینی]] (از 1120 تا 1120 هـ)؛ <br>
+[[محمد شنن]] (از 1120 تا 1133 هـ)؛ <br>
+[[ابراهیم بن موسی الفیومی]] (از 1133 تا  1137 هـ)؛ <br>
+[[عبد الله الشبراوی]] (از 1137 تا  1171 هـ)؛ <br>
+[[محمد بن سالم الحفنی|محمد الحفنی]] (از 1171 تا 1181 هـ)؛ <br>
+[[عبد الرؤوف السجینی|عبد الرؤوف السجینی]] (از 1181 تا 1182 هـ)؛ <br>
+[[أحمد الدمنهوری]] (از 1183 تا 1192 هـ)؛ <br>
+[[أحمد بن موسى العروسی|أحمد بن موسى العروسی]] (از 1193 تا 1208 هـ)<br>
-ج. قرن سیزدهم: <br>
+'''ج. قرن سیزدهم:''' <br>
-[[عبدالله شرقاوی|عبد الله الشرقاوی]] (از 1208 تا 1227 هـ)؛ [[محمد شنوانی]] (از 1227 تا 1233 هـ)؛ [[محمد عروسی]] (از 1233 1245 هـ)؛ [[احمد دمهوجی]] (از 1245 تا 1246 هـ)؛ [[حسن العطار]] (از 1246 تا 1250 هـ)؛ [[حسن قویسنی]] (از 1250 تا 1254 هـ)؛ [[احمد سفطی]] (از 1254 تا 1263 هـ)؛ [[ابراهیم باجوری]] (از 1263 تا 1281 هـ)؛ [[مصطفی عروسی]] (از 1281 تا 1287 هـ) [[المهدی العباسی|محمد المهدی العباسی]] (بار اول از 1287 تا 1299 و بار دوم از 1299 تا 1304 هـ)؛ [[شمس‌الدین انبابی]] (بار اول از 1299 تا 1299 و بار دوم از 1304  تا 1312 هـ)<br>
+[[عبدالله شرقاوی|عبد الله الشرقاوی]] (از 1208 تا 1227 هـ)؛ <br>
+[[محمد شنوانی]] (از 1227 تا 1233 هـ)؛ <br>
+[[محمد عروسی]] (از 1233 1245 هـ)؛ <br>
+[[احمد دمهوجی]] (از 1245 تا 1246 هـ)؛ <br>
+[[حسن العطار]] (از 1246 تا 1250 هـ)؛ <br>
+[[حسن قویسنی]] (از 1250 تا 1254 هـ)؛ <br>
+[[احمد سفطی]] (از 1254 تا 1263 هـ)؛ <br>
+[[ابراهیم باجوری]] (از 1263 تا 1281 هـ)؛ <br>
+[[مصطفی عروسی]] (از 1281 تا 1287 هـ) <br>
+[[المهدی العباسی|محمد المهدی العباسی]] (بار اول از 1287 تا 1299 و بار دوم از 1299 تا 1304 هـ)؛ <br>
+[[شمس‌الدین انبابی]] (بار اول از 1299 تا 1299 و بار دوم از 1304  تا 1312 هـ)<br>
-د. قرن چهاردهم:<br>
+'''د. قرن چهاردهم:'''<br>
-[[حسونه نواوی]] (بار اول از 1313 تا 1317 و بار دوم از 1324 تا 1327 هـ)؛ [[عبدالرحمن نواوی]] (از 1317 تا 1317 هـ/1899 م)؛ [[سلیم البشری]] (بار اول از1317 تا 1320 هـ بار دوم از 1327 تا 1335 هـ)؛ [[علی ببلاوی]] (از 1320 تا 1323 هـ)؛ [[عبدالرحمن شربینی]] (از 1323 تا 1324 هـ)؛ [[محمد جیزاوی]] (از 1335 تا 1346 هـ)؛ [[مصطفى مراغی]] (بار اول از 1346 تا 1347 و بار دوم از 1354 تا 1364 هـ)؛ [[محمد احمدی ظواهری]] (از 1348 تا 1354 هـ)؛ [[مصطفى عبد الرازق]] (از 1365 تا 1366 هـ)؛ [[محمد مأمون الشناوی]] (از 1368 تا 1369 هـ)؛ [[عبدالمجید سلیم|عبد المجید سلیم]] (بار اول از 1369  تا 1370 و بار دوم از 1371 تا 1371 هـ)؛ [[ابراهیم حمروش]] (از 1370 تا 1371 هـ)؛ [[محمد الخضر حسین|محمد الخضر حسین]] (از 1371 تا 1373 هـ)؛ [[عبد الرحمن تاج]] (از 1373 تا 1378 هـ)؛ [[محمود شلتوت]] (از 1378 تا 1383 هـ)؛ [[حسن مأمون]] (از 1348 تا 1389 هـ)؛ [[محمد الفحام]] (از 1389 تا 1393 هـ)؛ [[عبد الحلیم محمود]] (از 1393 تا 1397 هـ)؛ [[محمد عبدالرحمن بیصار]] (از 1399 تا 1402 هـ) <br>
+[[حسونه نواوی]] (بار اول از 1313 تا 1317 و بار دوم از 1324 تا 1327 هـ)؛ <br>
+[[عبدالرحمن نواوی]] (از 1317 تا 1317 هـ/1899 م)؛ <br>
+[[سلیم البشری]] (بار اول از1317 تا 1320 هـ بار دوم از 1327 تا 1335 هـ)؛ <br>
+[[علی ببلاوی]] (از 1320 تا 1323 هـ)؛ [[عبدالرحمن شربینی]] (از 1323 تا 1324 هـ)؛ <br>
+[[محمد جیزاوی]] (از 1335 تا 1346 هـ)؛ <br>
+[[مصطفى مراغی]] (بار اول از 1346 تا 1347 و بار دوم از 1354 تا 1364 هـ)؛ <br>
+[[محمد احمدی ظواهری]] (از 1348 تا 1354 هـ)؛ <br>
+[[مصطفى عبد الرازق]] (از 1365 تا 1366 هـ)؛ <br>
+[[محمد مأمون الشناوی]] (از 1368 تا 1369 هـ)؛ <br>
+[[عبدالمجید سلیم|عبد المجید سلیم]] (بار اول از 1369  تا 1370 و بار دوم از 1371 تا 1371 هـ)؛ <br>
+[[ابراهیم حمروش]] (از 1370 تا 1371 هـ)؛ <br>
+[[محمد الخضر حسین|محمد الخضر حسین]] (از 1371 تا 1373 هـ)؛ <br>
+[[عبد الرحمن تاج]] (از 1373 تا 1378 هـ)؛ <br>
+[[محمود شلتوت]] (از 1378 تا 1383 هـ)؛ <br>
+[[حسن مأمون]] (از 1348 تا 1389 هـ)؛ <br>
+[[محمد الفحام]] (از 1389 تا 1393 هـ)؛ <br>
+[[عبد الحلیم محمود]] (از 1393 تا 1397 هـ)؛ <br>
+[[محمد عبدالرحمن بیصار]] (از 1399 تا 1402 هـ) <br>
-هـ. قرن پانزدهم: <br>
+'''هـ. قرن پانزدهم:''' <br>
-[[جاد الحق علی جاد الحق]] (از1402 تا 1416 هـ)؛ [[محمد سید طنطاوی]] (از 1416 تا 1431 هـ)؛ [[احمد الطیب|أحمد الطیب]] (از 1431 هـ تا الآن)  <br>
+[[جاد الحق علی جاد الحق]] (از1402 تا 1416 هـ)؛ <br>
+[[محمد سید طنطاوی]] (از 1416 تا 1431 هـ)؛ <br>
+[[احمد الطیب|أحمد الطیب]] (از 1431 هـ تا الآن)  <br>
 ==[[دار الافتاء مصر|مفتیان مصر]]==

جریان های مذهبی مصر: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۸ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۹:۲۹

جریان‌های سنتی مصر

طریقت‌های صوفیه در مصر

جامع الازهر

مشایخ الازهر

مفتیان مصر

جریان‌های سلفی

جریان‌های نو ظهور در مصر

جمعیت اخوان المسلمین

رهبران جمعیت اخوان المسلمین

جماعة شباب محمد

القطبیون

جماعة الجهاد الإسلامی

السماویون

جماعة التکفیر و الهجرة

السلفیون

السلفیة العلمیة

السلفیة الحرکیة

السلفیة الجهادیة

حزب الله مصر

الجماعة الإسلامیة

حزب التحریر

الشوقیون

منابع