مکرميه‏ فرقه‌ای از «ثعالبه» از فرق خوارج و از پيروان ابو‌مکرم بودند. مقريزی نام او را ابی‌المکرم و شهرستانی مکرم بن عبد اللّه عجلی نوشته‏‌اند.

تاریخچه

ابوالحسن اشعری و عبدالقاهر بغدادی در آثار خود چهارده فرقه را که عبارت است از: میمونیه، خلفیه، حمزیه، شعیبیه، خازمیه، معلومیه، مجهولیه، صلتیه، ثعالبه، اخنسیه، معبدیه، شیبانیه، رشیدیه و مکرمیه از انشعابات عجارده بر شمرده‌اند[۱]،[۲]،[۳].

عقاید

مکرمیه معتقد بودند که هر کسی نماز نخواند کافر است و کفر او برای اين نيست که نماز را ترک کرده؛ بلکه کفر او به دلیل نادانی وی است. این طایفه همچنین قائل به وفاداری در دوستی‌اند[۴]،[۵]،[۶]،[۷]،[۸]،[۹].

پانویس

  1. اشعری ابوالحسن؛ مقالات الاسلامیین؛ بیروت؛ دارالاحیا الثراث العربی؛ ص۲۴.
  2. بغدادی، عبدالقاهر بن طاهربن محمد؛ الفرق بین الفرق و بیان الفرقة الناجیة؛ بیروت، نشر دارالآفاق الجدیده؛ سال ۱۹۷۷ میلادی؛ چاپ دوم، ص۱۸.
  3. همان، ص۵۴.
  4. بغدادی عبد القاهر، الفرق بين الفرق، با اهتمام محمد زاهد بن حسن الكوثرى، قاهره، سال 1948میلادی، ص 61.
  5. مقریزی تقی الدین ابو العباس، الخطط، 5 جلدی، قاهره، سال 1930- 1911 میلادی، ج 2، ص 355.
  6. اسفرایینی شهفور بن طاهر، التبصير فى الدين و تمييز الفرقة الناجية عن الفرق الهالكين، تحقيق شيخ محمد زاهد بن الحسن الكوثرى، قاهره، سال 1940 میلادی، ص 34.
  7. نشوان الحمیری ابوسعید، الحور العين، تحقیق کمال مصطفی، مصر، سال 1948 میلادی، ص 172.
  8. شهرستانی محمدبن عبدالکریم، الملل و النحل، ترجمه افضل الدين صدر تركه اصفهانى، با تصحيح سيد محمد رضا جلالى نائينى، تهران، سال 1321 هجری شمسی، ص 119.
  9. شعری ابوالحسن، مقالات الاسلاميين و اختلاف المصلين، مصر، جلد اول سال 1950 میلادی، جلد دوم، سال 1954میلادی، ص 168.