عجارده: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'آنها' به 'آنها') |
جز (تمیزکاری) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''عجارده''' یا عجردیه از فرق [[خوارج]] و پیروان عبدالکریم بن عجرد بودند. | '''عجارده''' یا عجردیه از فرق [[خوارج]] و پیروان عبدالکریم بن عجرد بودند. | ||
==شرح حال== | == شرح حال == | ||
عبدالکریم عجرد در آغاز پیرو [[عطیه بن اسود حنفى|عطیه بن اسود حنفی]] بود. برخی نوشتهاند عبدالکریم بن عجرد نخست از یاران [[ابى بیهس|ابی بیهس]] بود و سپس با وی مخالفت کرد و سرانجام به حبس افتاد و در زندان بود که دو تن از یارانش میمون و شعیب که با یکدیگر در باب «مشیت خداوند» اختلاف کرده بودند برای حکمیت به او نامه نوشتند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 332 با ویرایش و اصلاح و جا به جایی عبارات و عناوین. | عبدالکریم عجرد در آغاز پیرو [[عطیه بن اسود حنفى|عطیه بن اسود حنفی]] بود. برخی نوشتهاند عبدالکریم بن عجرد نخست از یاران [[ابى بیهس|ابی بیهس]] بود و سپس با وی مخالفت کرد و سرانجام به حبس افتاد و در زندان بود که دو تن از یارانش میمون و شعیب که با یکدیگر در باب «مشیت خداوند» اختلاف کرده بودند برای حکمیت به او نامه نوشتند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 332 با ویرایش و اصلاح و جا به جایی عبارات و عناوین. | ||
</ref> | </ref> | ||
==تاریخچه== | == تاریخچه == | ||
فرقه عجارده از فرقه‌ای به نام [[عطویه]] که پیرو عطیه بن اسود الحنفی بودند، جدا شده است. | فرقه عجارده از فرقه‌ای به نام [[عطویه]] که پیرو عطیه بن اسود الحنفی بودند، جدا شده است. | ||
<ref>بغدادی، عبدالقاهر بن طاهربن محمد، الفرق بین الفرق و بیان الفرقة الناجیة، بیروت، نشر دارالآفاق الجدیده، سال ۱۹۷۷، الطبعةالثانیة، ص۷۲.</ref> عبدالکریم شهرستانی وی را از پیروان ابی بیهس از فرقه [[بیهسیه]] بر شمرده است که در ادامه با او مخالفت کرده است. <ref>شهرستانی، عبدالکریم، الملل والنحل، بیروت، نشر دارالمعرفة، سال | <ref>بغدادی، عبدالقاهر بن طاهربن محمد، الفرق بین الفرق و بیان الفرقة الناجیة، بیروت، نشر دارالآفاق الجدیده، سال ۱۹۷۷، الطبعةالثانیة، ص۷۲.</ref> عبدالکریم شهرستانی وی را از پیروان ابی بیهس از فرقه [[بیهسیه]] بر شمرده است که در ادامه با او مخالفت کرده است. <ref>شهرستانی، عبدالکریم، الملل والنحل، بیروت، نشر دارالمعرفة، سال ۱۴۰۴ هجری قمری، ج۱، ص۱۲۷. | ||
</ref>این فرقه به عنوان بزرگ‌ترین فرقه از فرق خوارج معرفی شده است، زیرا که عجارده پیروان مختلفی را به عنوان زیر مجموعه خود در برداشت. | </ref>این فرقه به عنوان بزرگ‌ترین فرقه از فرق خوارج معرفی شده است، زیرا که عجارده پیروان مختلفی را به عنوان زیر مجموعه خود در برداشت. | ||
البته علت وجود انشعابات گسترده در خوارج، را گاهی می‌توان در تحمیل عقاید شخصی افرادی جستجو کرد که در جوامع آن روز دارای نفوذ فراوانی بوده‌اند و افرادی را با تفکر خود همراه می‌کردند. این مسئله موجب شد که بیش از پانزده فرقه زیر مجموعه عجارده قرار گیرند. | البته علت وجود انشعابات گسترده در خوارج، را گاهی می‌توان در تحمیل عقاید شخصی افرادی جستجو کرد که در جوامع آن روز دارای نفوذ فراوانی بوده‌اند و افرادی را با تفکر خود همراه می‌کردند. این مسئله موجب شد که بیش از پانزده فرقه زیر مجموعه عجارده قرار گیرند. | ||
==انشعابات== | == انشعابات == | ||
[[عبدالکریم شهرستانى|عبدالکریم شهرستانی]] ده فرقه از خوارج را به «عجارده» نسبت میدهد که نام آنها عبارت است از: خلفیه، صلتیه، حمزیه، شعیبیه، میمونیه، اطرافیه، جازمیه، ثعالبه، شیبانیه.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 333 با ویرایش و اصلاح و جا به جایی عبارات و عناوین. | [[عبدالکریم شهرستانى|عبدالکریم شهرستانی]] ده فرقه از خوارج را به «عجارده» نسبت میدهد که نام آنها عبارت است از: خلفیه، صلتیه، حمزیه، شعیبیه، میمونیه، اطرافیه، جازمیه، ثعالبه، شیبانیه.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 333 با ویرایش و اصلاح و جا به جایی عبارات و عناوین. | ||
</ref> | </ref> | ||
ابوالحسن اشعری و عبدالقاهر بغدادی در آثار خود <ref>اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین، بیروت، دارالاحیا الثراث العربی، ص۲۴</ref><ref>بغدادی، عبدالقاهر بن طاهربن محمد، الفرق بین الفرق و بیان الفرقة الناجیة، بیروت، نشر دارالآفاق الجدیده، سال ۱۹۷۷ میلادی، چاپ دوم، ص۱۸</ref><ref>بغدادی، عبدالقاهر بن طاهربن محمد، الفرق بین الفرق و بیان الفرقة الناجیة، بیروت، نشر دارالآفاق الجدیده، سال ۱۹۷۷ میلادی، چاپ دوم، ص۵۴.</ref> 14فرقه را که عبارت است از: [[میمونیه]]، [[خلفیه]]، [[حمزیه]]، [[شعیبیه]]، [[خازمیه]]، [[معلومیه]]، [[مجهولیه]]، [[صلتیه]]، [[ثعالبه]]، [[اخنسیه]]، [[معبدیه]]، [[شیبانیه]]، [[رشیدیه]] و [[مکرمیه]] را از انشعابات عجارده بر‌شمرده‌اند. | ابوالحسن اشعری و عبدالقاهر بغدادی در آثار خود <ref>اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین، بیروت، دارالاحیا الثراث العربی، ص۲۴</ref><ref>بغدادی، عبدالقاهر بن طاهربن محمد، الفرق بین الفرق و بیان الفرقة الناجیة، بیروت، نشر دارالآفاق الجدیده، سال ۱۹۷۷ میلادی، چاپ دوم، ص۱۸</ref><ref>بغدادی، عبدالقاهر بن طاهربن محمد، الفرق بین الفرق و بیان الفرقة الناجیة، بیروت، نشر دارالآفاق الجدیده، سال ۱۹۷۷ میلادی، چاپ دوم، ص۵۴.</ref> 14فرقه را که عبارت است از: [[میمونیه]]، [[خلفیه]]، [[حمزیه]]، [[شعیبیه]]، [[خازمیه]]، [[معلومیه]]، [[مجهولیه]]، [[صلتیه]]، [[ثعالبه]]، [[اخنسیه]]، [[معبدیه]]، [[شیبانیه]]، [[رشیدیه]] و [[مکرمیه]] را از انشعابات عجارده بر‌شمرده‌اند. | ||
==عقاید== | == عقاید == | ||
عجارده به عنوان اصلی‌ترین شاخه از فرق خوارج، از عقاید خاص به خود بر خوردار بوده‌اند. <ref>بغدادی، عبدالقاهر بن طاهربن محمد، الفرق بین الفرق و بیان الفرقة الناجیة، بیروت، نشر دارالآفاق الجدیده، سال ۱۹۷۷، چاپ دوم، ص۱۸</ref> <ref>بغدادی، عبدالقاهر بن طاهربن محمد، الفرق بین الفرق و بیان الفرقة الناجیة، بیروت، نشر دارالآفاق الجدیده، سال ۱۹۷۷ میلادی، چاپ دوم، ص۵۵.</ref>که به نام برخی از آن اشاره می‌شود: | عجارده به عنوان اصلی‌ترین شاخه از فرق خوارج، از عقاید خاص به خود بر خوردار بوده‌اند. <ref>بغدادی، عبدالقاهر بن طاهربن محمد، الفرق بین الفرق و بیان الفرقة الناجیة، بیروت، نشر دارالآفاق الجدیده، سال ۱۹۷۷، چاپ دوم، ص۱۸</ref> <ref>بغدادی، عبدالقاهر بن طاهربن محمد، الفرق بین الفرق و بیان الفرقة الناجیة، بیروت، نشر دارالآفاق الجدیده، سال ۱۹۷۷ میلادی، چاپ دوم، ص۵۵.</ref>که به نام برخی از آن اشاره می‌شود: | ||
۱. تکفیر [[عثمان]] | ۱. تکفیر [[عثمان]] | ||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: فرق و مذاهب]] | [[رده:فرق و مذاهب]] | ||
نسخهٔ ۵ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۳:۳۰
عجارده یا عجردیه از فرق خوارج و پیروان عبدالکریم بن عجرد بودند.
شرح حال
عبدالکریم عجرد در آغاز پیرو عطیه بن اسود حنفی بود. برخی نوشتهاند عبدالکریم بن عجرد نخست از یاران ابی بیهس بود و سپس با وی مخالفت کرد و سرانجام به حبس افتاد و در زندان بود که دو تن از یارانش میمون و شعیب که با یکدیگر در باب «مشیت خداوند» اختلاف کرده بودند برای حکمیت به او نامه نوشتند. [۱]
تاریخچه
فرقه عجارده از فرقه‌ای به نام عطویه که پیرو عطیه بن اسود الحنفی بودند، جدا شده است. [۲] عبدالکریم شهرستانی وی را از پیروان ابی بیهس از فرقه بیهسیه بر شمرده است که در ادامه با او مخالفت کرده است. [۳]این فرقه به عنوان بزرگ‌ترین فرقه از فرق خوارج معرفی شده است، زیرا که عجارده پیروان مختلفی را به عنوان زیر مجموعه خود در برداشت. البته علت وجود انشعابات گسترده در خوارج، را گاهی می‌توان در تحمیل عقاید شخصی افرادی جستجو کرد که در جوامع آن روز دارای نفوذ فراوانی بوده‌اند و افرادی را با تفکر خود همراه می‌کردند. این مسئله موجب شد که بیش از پانزده فرقه زیر مجموعه عجارده قرار گیرند.
انشعابات
عبدالکریم شهرستانی ده فرقه از خوارج را به «عجارده» نسبت میدهد که نام آنها عبارت است از: خلفیه، صلتیه، حمزیه، شعیبیه، میمونیه، اطرافیه، جازمیه، ثعالبه، شیبانیه.[۴] ابوالحسن اشعری و عبدالقاهر بغدادی در آثار خود [۵][۶][۷] 14فرقه را که عبارت است از: میمونیه، خلفیه، حمزیه، شعیبیه، خازمیه، معلومیه، مجهولیه، صلتیه، ثعالبه، اخنسیه، معبدیه، شیبانیه، رشیدیه و مکرمیه را از انشعابات عجارده بر‌شمرده‌اند.
عقاید
عجارده به عنوان اصلی‌ترین شاخه از فرق خوارج، از عقاید خاص به خود بر خوردار بوده‌اند. [۸] [۹]که به نام برخی از آن اشاره می‌شود: ۱. تکفیر عثمان ۲. تکفیر امیرالمومنین علی علیه‌السّلام ۳. تکفیر اصحاب جمل ۴. تکفیر حکمین (ابوموسی اشعری و عمرو بن عاص) ۵. تکفیر کسانی که به حکم حکمین رضایت دارند ۶. تکفیر مرتکبین گناه به سبب گناه ۷. وجوب قیام و خروج بر پیشوای جائر ۸. این فرقه سوره یوسف را از قرآن نمی‌دانستند و معتقد بودند محتوای این سوره، داستانی عاشقانه است و ارتباطی با قرآن ندارد. [۱۰]. همچنین عجارده متفق‌اند که کودکان هرگاه بالغ شدند باید به اسلام خوانده شوند و یا اسلام را توصیف نمایند و قبل از این باید از آنها دوری کرد. عجارده با ازارقه در یک مورد اختلاف دارند به این که ازارقه بردن اموال مخالفان را جایز می‌دانند، ولی عجارده معتقدند که بردن مال هیچ‌یک از آنان جایز نیست مگر این که او را کشته و مال‌شان را به یغما بریم. [۱۱]
پانویس
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 332 با ویرایش و اصلاح و جا به جایی عبارات و عناوین.
- ↑ بغدادی، عبدالقاهر بن طاهربن محمد، الفرق بین الفرق و بیان الفرقة الناجیة، بیروت، نشر دارالآفاق الجدیده، سال ۱۹۷۷، الطبعةالثانیة، ص۷۲.
- ↑ شهرستانی، عبدالکریم، الملل والنحل، بیروت، نشر دارالمعرفة، سال ۱۴۰۴ هجری قمری، ج۱، ص۱۲۷.
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 333 با ویرایش و اصلاح و جا به جایی عبارات و عناوین.
- ↑ اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین، بیروت، دارالاحیا الثراث العربی، ص۲۴
- ↑ بغدادی، عبدالقاهر بن طاهربن محمد، الفرق بین الفرق و بیان الفرقة الناجیة، بیروت، نشر دارالآفاق الجدیده، سال ۱۹۷۷ میلادی، چاپ دوم، ص۱۸
- ↑ بغدادی، عبدالقاهر بن طاهربن محمد، الفرق بین الفرق و بیان الفرقة الناجیة، بیروت، نشر دارالآفاق الجدیده، سال ۱۹۷۷ میلادی، چاپ دوم، ص۵۴.
- ↑ بغدادی، عبدالقاهر بن طاهربن محمد، الفرق بین الفرق و بیان الفرقة الناجیة، بیروت، نشر دارالآفاق الجدیده، سال ۱۹۷۷، چاپ دوم، ص۱۸
- ↑ بغدادی، عبدالقاهر بن طاهربن محمد، الفرق بین الفرق و بیان الفرقة الناجیة، بیروت، نشر دارالآفاق الجدیده، سال ۱۹۷۷ میلادی، چاپ دوم، ص۵۵.
- ↑ فخررازی، محمد بن عمر، اعتقادالمسلمین والمشرکین، بیروت، نشر دارالکتب العلمیه، سال ۱۴۰۲ هجری قمری، ص۴۷
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 332 با ویرایش و اصلاح و جابجایی عبارات و عناوین.