سوره انبياء: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۴۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات سوره قرآن | |||
| عنوان = سوره انبياء | |||
| تصویر = سوره انبياء.jpg | |||
| نام‌های دیگر سوره = | |||
| شماره سوره = ۲۱ | |||
|محل نزول = [[مکه|مکه]](مکی) | |||
| جزء = ۱۷ | |||
| تعداد آیات = ۱۱۲ | |||
}} | |||
'''سوره انبیاء'''از [[سوره‌های مکی]] [[قرآن]] است. نامگذاری این سوره به نام [[پیامبران|انبیاء]] به دلیل وجود نام شانزده [[پیامبران|پیامبر]] در آن است. از موضوعات اساسی سوره انبیاء [[توحید]]، [[نبوت]]، [[معاد]] و غفلت‌زدایی از مردم است. | |||
|شماره سوره | |||
| | |||
| | |||
|جزء | |||
|تعداد آیات | |||
'''سوره انبیاء'''از [[سوره‌های مکی]] [[قرآن]] است . نامگذاری این سوره به نام انبیاء به دلیل وجود نام شانزده [[پیامبر]] در آن است. از موضوعات اساسی سوره انبیاء [[توحید]]، [[نبوت]]، [[معاد]] و غفلت‌زدایی از مردم است. | |||
آیات ۸۷ و ۸۸ این سوره که به آیه [[نماز غفیله]] یا [[ذکر یونسیه]] معروف است و آیه ۱۰۵ که بر [[ارث]] بردن زمین توسط صالحان اشاره دارد، از آیات مشهور این سوره است. | آیات ۸۷ و ۸۸ این سوره که به آیه [[نماز غفیله]] یا [[ذکر یونسیه]] معروف است و آیه ۱۰۵ که بر [[ارث]] بردن زمین توسط صالحان اشاره دارد، از آیات مشهور این سوره است. | ||
=أنبیاء= | == أنبیاء == | ||
جمع [[پیامبران|نبی]] به معنی [[پیامبران]] است. | |||
== مفهوم کلی سوره == | |||
# یادآوری یگانگی [[خدا]]؛ | |||
# یاد كرد [[رستاخیز]]؛ | |||
# بخش‌هایی از زندگی مبحث پیامبر الهی<ref>تفسیر قرآن مهر، ج 13، ص 135.</ref>. | |||
= | == اسامی سوره == | ||
# [[پیامبران|انبیاء]]، | |||
# | |||
# إقترب<ref>جمال القراء و كمال الإقراء، ج 1، ص 199.</ref>. | # إقترب<ref>جمال القراء و كمال الإقراء، ج 1، ص 199.</ref>. | ||
=علت نامگذاری= | == علت نامگذاری == | ||
#«سوره أنبیاء»؛ در این سوره از مجموع بیست‌وشش پیامبری كه نامشان در [[قرآن]] آمده به داستان شانزده نفر از آنها اشاره شده است<ref>تفسیر قرآن مهر، ج 13، ص 137.</ref>. | |||
# «سوره أنبیاء»؛ در این سوره از مجموع بیست‌وشش | #«سوره إقترب»؛ به دلیل اینکه این سوره با عبارت «إقترب» آغاز شده است و روایاتی هم در تسمیه سوره به این نام وجود دارد<ref>همانند روایتی از پیامبر ص در التفسیر الكبیر: تفسیر القرآن العظیم (الطبرانی)، ج 4، ص 273.</ref>. | ||
# «سوره إقترب»؛ به دلیل اینکه این سوره با عبارت «إقترب» آغاز شده است و روایاتی هم در تسمیه سوره به این نام وجود دارد<ref>همانند روایتی از پیامبر ص در التفسیر الكبیر: تفسیر القرآن العظیم ( | |||
== تعداد آیات و کلمات و حروف == | |||
* سوره انبیاء صدودوازده آیه دارد<ref>الكشف و البیان، ج 6، ص 268.</ref>. | * سوره انبیاء صدودوازده آیه دارد<ref>الكشف و البیان، ج 6، ص 268.</ref>. | ||
* سوره انبیاء هزاروصدوشصت‌وهشت کلمه دارد<ref>همان.</ref>. (لازم به ذکر است اقوال در تعداد کلمات | * سوره انبیاء هزاروصدوشصت‌وهشت کلمه دارد<ref>همان.</ref>. (لازم به ذکر است اقوال در تعداد کلمات سوره‌های قرآن مختلف است) | ||
* سوره انبیاء چهارهزاروهشتصدونود حرف دارد<ref>همان.</ref>. (لازم به ذکر است اقوال در تعداد حروف | * سوره انبیاء چهارهزاروهشتصدونود حرف دارد<ref>همان.</ref>. (لازم به ذکر است اقوال در تعداد حروف سوره‌های قرآن مختلف است) | ||
# توجه به | == اهداف و آموزه‌ها == | ||
هدف‌های اساسی سوره انبیاء عبارت‌اند از: | |||
# توجه به یگانگی [[خدا]]؛ | |||
# توجه به [[معاد]]؛ | # توجه به [[معاد]]؛ | ||
# توجه به [[رسالت]] پیامبران | # توجه به [[رسالت]] پیامبران الهی<ref>تفسیر قرآن مهر، ج 13، ص 138.</ref>. | ||
=محتوا و موضوعات= | == محتوا و موضوعات == | ||
محتوا و موضوعات سوره انبیاء بر محور مطالب ذیل می‌چرخد: | |||
این سوره چنان كه از نامش پیدا است، سوره [[پیامبران]] است، چرا كه نام شانزده پیامبر، بعضی، با ذكر فرازهایی از حالاتشان و بعضی تنها به صورت اشاره در این سوره آمده است ([[موسی]]، [[حضرت هارون|هارون]]، [[ابراهیم]]، [[حضرت لوط|لوط]]، [[اسحاق]]، [[حضرت یعقوب|یعقوب]]، [[حضرت نوح|نوح]]، [[حضرت داود|داود]]، [[حضرت سلیمان|سلیمان]]، [[حضرت ایوب|ایوب]]، [[حضرت اسماعیل|اسماعیل]]، ادریس، ذوالكفل، [[ذاالنون]]، [[زكریا]] و [[حضرت یحیی|یحیی]] (علیهم‌السّلام)). بنابراین تكیه بحث‌های مهم این سوره بر روی برنامه‌های انبیاء است. علاوه بر اینها پیامبران دیگری هستند كه نامشان صریحا در این سوره برده نشده ولی پیرامون آنها سخنی آمده است (مانند [[محمد بن عبدالله (خاتم الانبیا)|پیامبر اسلام (صلّی‌الله علیه وآله)]] و [[حضرت عیسی|حضرت مسیح (علیه‌السّلام)]])؛ | |||
از این گذشته ویژگی سوره‌های مكی كه از عقائد دینی، مخصوصا از مبداء و [[معاد]] سخن می‌گوید، كاملا در این سوره منعكس است؛ | |||
این سوره | در این سوره از وحدت خالق و اینكه جز او معبود و آفریدگاری نیست و نیز از آفرینش جهان بر اساس هدف و برنامه، و وحدت قوانین حاكم بر این عالم و همچنین وحدت سرچشمه حیات و هستی، و نیز وحدت موجودات در برنامه فنا و [[مرگ]]، بحث به میان آمده است؛ | ||
از این | بخش دیگری از این سوره، از پیروزی حق بر باطل، توحید بر شرك و لشكریان عدل و داد بر جنود [[شیطان|ابلیس]]، سخن گفته شده است؛ | ||
جالب اینكه این سوره با هشدارهای شدید نسبت به مردم غافل و بی‌خبر از حساب و كتاب آغاز شده، و پایان آن نیز با هشدارهای دیگری در این زمینه تكمیل می‌گردد<ref>تفسیر نمونه، ج 13، ص 349.</ref>. | |||
== فضائل، خواص و ثواب قرائت == | |||
[[ابی بن کعب|ابی‌بن‌كعب]] از پیامبر خدا نقل كرده است كه «هر كس سوره انبیاء را بخواند، خدا با او به آسانی حساب می‌كند و او را می‌بخشاید و همه پیامبرانی كه نامشان در قرآن است او را سلام می‌گویند». | |||
[[جعفر بن محمد (صادق)|امام صادق (علیه‌السّلام)]] فرمود: «هر كس سوره انبیاء را از روی محبت بخواند، در [[بهشت]] همنشین پیامبران است و در این جهان در نظر مردم مهیب است»<ref>ترجمه تفسیر مجمع‌البیان، ج 16، ص 94.</ref>. | |||
= | == زمان و فضای نزول == | ||
* سوره انبیاء در حدود سال دوازدهم [[بعثت]] نازل شده است<ref>دایرة المعارف قرآن كریم، ج 4، ص 433.</ref>. | |||
* سوره انبیاء اندكی پیش از هجرت (حدود سال دوازدهم بعثت) نازل گردید و این برهه تاریخی زمانی بود كه [[مکه|مكیان]] در اوج تكبّر و بی‌اعتنایی به قرآن به سر می‌بردند و سوره همین [[کافر|كافران]] را به نزدیک شدن عذاب تهدید كرد و همانند سایر سوره‌های مكی به تثبیت امور اعتقادی (توحید، نبوت، معاد)<ref>اهداف كل سوره، ج 1، ص 411.</ref> پرداخته است. به گفته [[سید محمدحسین طباطبایی|علامه طباطبایی]] غرض این سوره تثبیت [[نبوت]] است كه آن را بر پایه توحید و معاد بنا نهاده است<ref>المیزان، ج 14، ص 245.</ref>. این سوره با بیان اوصاف پیامبران پیشین، اتهامات [[شرک|مشركان]] به [[محمد بن عبدالله (خاتم الانبیا)|پیامبر اكرم (صلّی‌الله علیه وآله)]] را رد كرده و تأكید می‌كند كه آن حضرت نیز دارای همان ویژگی‌ها و رسالت او نیز هماهنگ با [[رسالت انبیاء (مقاله)|رسالت]] آنان است. به نظر می‌رسد بیان احوال پیامبران در این سوره با این هدف است كه پیامبر اسلام را برای بر دوش كشیدن بار سنگین رسالت آماده سازد<ref>دایرة المعارف قرآن كریم، ج 4، ص 433.</ref>. | |||
== ویژگی == | |||
سوره انبیاء جزو [[سور مئین]] (صد آیه‌ای‌ها) است [[ابن قتیبه دینوری|ابن قتیبه]] می‌گوید سور مئین سوره‌هایی هستند که بعد از سور طوال آمده‌اند علت نامگذاری این سوره‌ها به مئین نزدیک بودن تعداد آیه‌های این سوره‌ها به عدد صد می‌باشد<ref>زاد المسیر فی علم التفسیر، ج 4، ص 141.</ref>. گفته شده این سوره‌ها عبارتند از «بنی إسرائیل، كهف، مریم، طه، أنبیاء، حج و مؤمنون»<ref>دراسة حول القرآن الکریم، ص ۳۷.</ref>. برخی دیگر نیز سور مئین را سوره‌های «توبه، نحل، هود، یوسف، کهف، بنی اسرائیل، انبیاء، طه، مؤمنون، شعراء و صافات» ذکر کرده‌اند<ref>التمهید فی علوم القرآن، ج1، ص313.</ref>. | |||
= | |||
روایتی است كه از رسول خدا (صلّی‌الله علیه وآله) نقل شده كه فرمود: خداوند هفت [[سوره طوال]] را به جای [[تورات]] و سوره‌های مئین را به جای [[انجیل]] و سوره‌های مثانی را به جای [[زبور]] به من داد، و پروردگارم مرا با دادن سوره‌های مفصّل فزونی بخشید<ref>جامع البیان فی تفسیر القرآن، ج 1، ص 34.</ref>. | |||
[[صحیح بخاری (کتاب)|بخاری]] از [[عبدالله بن مسعود|ابن مسعود]] روایت كرده كه دربارۀ سوره‌های: بنی‌اسرائیل، كهف، مریم، طه، و الانبیاء گفت: «این سوره‌ها از سوره‌های كهن اول است، و از دیرینه‌ها هستند» سپس به همین ترتیب آنها را ذكر كرد<ref>ترجمه الإتقان فی علوم القرآن، ج 1، ص 215.</ref>. | |||
در قرآن نام بیست‌وشش پیامبر آمده است كه در این سوره از شانزده تن از آنان یاد شده است. و آیات هشتادوهفت و هشتادوهشت این سوره «وَ ذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغاضِباً ...» در نماز غفیله خوانده می‌شود<ref>تفسیر قرآن مهر، ج 13، ص 137.</ref>. | |||
== جستارهای وابسته == | |||
* [[توحید]] | |||
* [[نبوت]] | |||
* [[معاد]] | |||
* [[ارث]] | |||
= | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | |||
[https://quran.inoor.ir/fa/surah/21/ برگرفته از سایت معرفی سوره انبیا - پایگاه جامع | == منابع == | ||
* [https://quran.inoor.ir/fa/surah/21/ برگرفته از سایت معرفی سوره انبیا - پایگاه جامع قرآن] quran.inoor.ir | |||
{{سوره‌های مکی و مدنی}} | |||
{{ | |||
[[رده: | [[رده:قرآن]] | ||
[[رده:سوره‌های | [[رده:سوره‌های قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۲۲
| سوره انبياء | |
|---|---|
 | |
 | |
| شماره سوره | ۲۱ |
| محل نزول | مکه(مکی) |
| جزء | ۱۷ |
| تعداد آیات | ۱۱۲ |
سوره انبیاءاز سوره‌های مکی قرآن است. نامگذاری این سوره به نام انبیاء به دلیل وجود نام شانزده پیامبر در آن است. از موضوعات اساسی سوره انبیاء توحید، نبوت، معاد و غفلت‌زدایی از مردم است. آیات ۸۷ و ۸۸ این سوره که به آیه نماز غفیله یا ذکر یونسیه معروف است و آیه ۱۰۵ که بر ارث بردن زمین توسط صالحان اشاره دارد، از آیات مشهور این سوره است.
أنبیاء
مفهوم کلی سوره
اسامی سوره
علت نامگذاری
- «سوره أنبیاء»؛ در این سوره از مجموع بیست‌وشش پیامبری كه نامشان در قرآن آمده به داستان شانزده نفر از آنها اشاره شده است[۳].
- «سوره إقترب»؛ به دلیل اینکه این سوره با عبارت «إقترب» آغاز شده است و روایاتی هم در تسمیه سوره به این نام وجود دارد[۴].
تعداد آیات و کلمات و حروف
- سوره انبیاء صدودوازده آیه دارد[۵].
- سوره انبیاء هزاروصدوشصت‌وهشت کلمه دارد[۶]. (لازم به ذکر است اقوال در تعداد کلمات سوره‌های قرآن مختلف است)
- سوره انبیاء چهارهزاروهشتصدونود حرف دارد[۷]. (لازم به ذکر است اقوال در تعداد حروف سوره‌های قرآن مختلف است)
اهداف و آموزه‌ها
هدف‌های اساسی سوره انبیاء عبارت‌اند از:
محتوا و موضوعات
محتوا و موضوعات سوره انبیاء بر محور مطالب ذیل می‌چرخد: این سوره چنان كه از نامش پیدا است، سوره پیامبران است، چرا كه نام شانزده پیامبر، بعضی، با ذكر فرازهایی از حالاتشان و بعضی تنها به صورت اشاره در این سوره آمده است (موسی، هارون، ابراهیم، لوط، اسحاق، یعقوب، نوح، داود، سلیمان، ایوب، اسماعیل، ادریس، ذوالكفل، ذاالنون، زكریا و یحیی (علیهم‌السّلام)). بنابراین تكیه بحث‌های مهم این سوره بر روی برنامه‌های انبیاء است. علاوه بر اینها پیامبران دیگری هستند كه نامشان صریحا در این سوره برده نشده ولی پیرامون آنها سخنی آمده است (مانند پیامبر اسلام (صلّی‌الله علیه وآله) و حضرت مسیح (علیه‌السّلام))؛
از این گذشته ویژگی سوره‌های مكی كه از عقائد دینی، مخصوصا از مبداء و معاد سخن می‌گوید، كاملا در این سوره منعكس است؛
در این سوره از وحدت خالق و اینكه جز او معبود و آفریدگاری نیست و نیز از آفرینش جهان بر اساس هدف و برنامه، و وحدت قوانین حاكم بر این عالم و همچنین وحدت سرچشمه حیات و هستی، و نیز وحدت موجودات در برنامه فنا و مرگ، بحث به میان آمده است؛
بخش دیگری از این سوره، از پیروزی حق بر باطل، توحید بر شرك و لشكریان عدل و داد بر جنود ابلیس، سخن گفته شده است؛
جالب اینكه این سوره با هشدارهای شدید نسبت به مردم غافل و بی‌خبر از حساب و كتاب آغاز شده، و پایان آن نیز با هشدارهای دیگری در این زمینه تكمیل می‌گردد[۹].
فضائل، خواص و ثواب قرائت
ابی‌بن‌كعب از پیامبر خدا نقل كرده است كه «هر كس سوره انبیاء را بخواند، خدا با او به آسانی حساب می‌كند و او را می‌بخشاید و همه پیامبرانی كه نامشان در قرآن است او را سلام می‌گویند».
امام صادق (علیه‌السّلام) فرمود: «هر كس سوره انبیاء را از روی محبت بخواند، در بهشت همنشین پیامبران است و در این جهان در نظر مردم مهیب است»[۱۰].
زمان و فضای نزول
- سوره انبیاء در حدود سال دوازدهم بعثت نازل شده است[۱۱].
- سوره انبیاء اندكی پیش از هجرت (حدود سال دوازدهم بعثت) نازل گردید و این برهه تاریخی زمانی بود كه مكیان در اوج تكبّر و بی‌اعتنایی به قرآن به سر می‌بردند و سوره همین كافران را به نزدیک شدن عذاب تهدید كرد و همانند سایر سوره‌های مكی به تثبیت امور اعتقادی (توحید، نبوت، معاد)[۱۲] پرداخته است. به گفته علامه طباطبایی غرض این سوره تثبیت نبوت است كه آن را بر پایه توحید و معاد بنا نهاده است[۱۳]. این سوره با بیان اوصاف پیامبران پیشین، اتهامات مشركان به پیامبر اكرم (صلّی‌الله علیه وآله) را رد كرده و تأكید می‌كند كه آن حضرت نیز دارای همان ویژگی‌ها و رسالت او نیز هماهنگ با رسالت آنان است. به نظر می‌رسد بیان احوال پیامبران در این سوره با این هدف است كه پیامبر اسلام را برای بر دوش كشیدن بار سنگین رسالت آماده سازد[۱۴].
ویژگی
سوره انبیاء جزو سور مئین (صد آیه‌ای‌ها) است ابن قتیبه می‌گوید سور مئین سوره‌هایی هستند که بعد از سور طوال آمده‌اند علت نامگذاری این سوره‌ها به مئین نزدیک بودن تعداد آیه‌های این سوره‌ها به عدد صد می‌باشد[۱۵]. گفته شده این سوره‌ها عبارتند از «بنی إسرائیل، كهف، مریم، طه، أنبیاء، حج و مؤمنون»[۱۶]. برخی دیگر نیز سور مئین را سوره‌های «توبه، نحل، هود، یوسف، کهف، بنی اسرائیل، انبیاء، طه، مؤمنون، شعراء و صافات» ذکر کرده‌اند[۱۷].
روایتی است كه از رسول خدا (صلّی‌الله علیه وآله) نقل شده كه فرمود: خداوند هفت سوره طوال را به جای تورات و سوره‌های مئین را به جای انجیل و سوره‌های مثانی را به جای زبور به من داد، و پروردگارم مرا با دادن سوره‌های مفصّل فزونی بخشید[۱۸].
بخاری از ابن مسعود روایت كرده كه دربارۀ سوره‌های: بنی‌اسرائیل، كهف، مریم، طه، و الانبیاء گفت: «این سوره‌ها از سوره‌های كهن اول است، و از دیرینه‌ها هستند» سپس به همین ترتیب آنها را ذكر كرد[۱۹].
در قرآن نام بیست‌وشش پیامبر آمده است كه در این سوره از شانزده تن از آنان یاد شده است. و آیات هشتادوهفت و هشتادوهشت این سوره «وَ ذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغاضِباً ...» در نماز غفیله خوانده می‌شود[۲۰].
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ تفسیر قرآن مهر، ج 13، ص 135.
- ↑ جمال القراء و كمال الإقراء، ج 1، ص 199.
- ↑ تفسیر قرآن مهر، ج 13، ص 137.
- ↑ همانند روایتی از پیامبر ص در التفسیر الكبیر: تفسیر القرآن العظیم (الطبرانی)، ج 4، ص 273.
- ↑ الكشف و البیان، ج 6، ص 268.
- ↑ همان.
- ↑ همان.
- ↑ تفسیر قرآن مهر، ج 13، ص 138.
- ↑ تفسیر نمونه، ج 13، ص 349.
- ↑ ترجمه تفسیر مجمع‌البیان، ج 16، ص 94.
- ↑ دایرة المعارف قرآن كریم، ج 4، ص 433.
- ↑ اهداف كل سوره، ج 1، ص 411.
- ↑ المیزان، ج 14، ص 245.
- ↑ دایرة المعارف قرآن كریم، ج 4، ص 433.
- ↑ زاد المسیر فی علم التفسیر، ج 4، ص 141.
- ↑ دراسة حول القرآن الکریم، ص ۳۷.
- ↑ التمهید فی علوم القرآن، ج1، ص313.
- ↑ جامع البیان فی تفسیر القرآن، ج 1، ص 34.
- ↑ ترجمه الإتقان فی علوم القرآن، ج 1، ص 215.
- ↑ تفسیر قرآن مهر، ج 13، ص 137.
منابع
- برگرفته از سایت معرفی سوره انبیا - پایگاه جامع قرآن quran.inoor.ir