افزودن پیوند

    سوره حمد: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌وحدت
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
     
    (۶۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۷ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۱: خط ۱:
    <div class="references" style="margin: 0px 0px 10px 0px; max-height: 300px; overflow: auto; padding: 3px; font-size:95%; background: #FFA500; line-height:1.4em; padding-bottom: 7px;"><noinclude>
    {{جعبه اطلاعات سوره‌ قرآن
    [[پرونده:Ambox clock.svg|60px|بندانگشتی|راست]]
    | عنوان = سوره حمد
    <br>
    | تصویر = سوره حمد.jpg
    '''''نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است. '''''<br>
    | نام‌های دیگر سوره = {{فهرست جعبه افقی |الفاتحه |ام‌الکتاب | و ... }}
    | شماره سوره = ۱
    | محل نزول = مکه (مکی)
    | جزء = ۱
    | تعداد آیات = 7
    }}
    '''سوره حمد''' یا [[سوره حمد|سوره فاتحه]] نخستین سوره [[قرآن|قرآن کریم]]، ملقب به ام‌الکتاب، از [[سوره‌های مکی]] و در جزء یک قرار دارد. این سوره از سوره‌های «قصار» است که در عین اختصار، بنا بر روایات، در معنا بزرگ و اساس [[قرآن]] است. سورهٔ فاتحه در [[نمازهای واجب]] و [[مستحب]] خوانده می‌شود و محتوای اصلی آن، [[توحید]] و سپاس [[خدا|خداوند]] است.
    این سوره که به [[سوره حمد|ام‌ّالکتاب]] نیز ملقب است، هفت آیه و در جزء یک قرار دارد. چون در این سوره، خدا، حمد و ثنا شده، این سوره حمد خوانده شده‌است. محتوای اصلی آن [[توحید]] و سپاس خداوند است.


    '''یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید. '''
    == نام‌های دیگر ==
    <br>
    # سوره فاتحة الکتاب،
    ''آخرین مرتبه این صفحه در
    # سوره فاتحة القرآن،
    </div>
    # سوره ام‌الکتاب،
    <div class="wikiInfo">[[پرونده:سوره حمد.jpg |جایگزین=سوره حمد]]
    # سوره ام‌القرآن،
    {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
    # سوره سبع المثانی،
    !نام
    # سوره قرآن العظیم،
    !سوره حمد
    # سوره حمد،
    |-
    # سوره صلاة(سوره نماز)،
    |شماره سوره
    # سوره شفاء،
    |۱
    # سوره شافیه،
    |-
    # سوره رِقیّه،
    |جزء
    # سوره اساس،
    |۱
    # سوره وافیه،
    |-
    # سوره کافیه،
    |ترتیب نزول
    # سوره کنز،
    |۵
    # سوره شکر،
    |-
    # سوره ثناء،
    |مکی/مدنی
    # سوره مناجات،
    |مکی
    # سوره تفویض،
    |-
    # سوره دعاء،
    |تعداد آیات
    # سوره نور،
    |۷
    # سوره تعلیم المسأله،
    |-
    # سوره سؤال،
    |تعداد کلمات
    # سوره حمد أولی،
    |۲۹
    # سوره حمد قصری<ref>ترجمۀ ‌الإتقان فی علوم‌القرآن، ج 1، ص 189 - 193</ref>، سوره منت<ref>تبصير الرحمن و تيسير المنان، ج 1، ص 9.</ref>.
    |-
    |تعداد حروف
    |۱۴۳
    |-
    |}
    </div>


    '''سوره حمد''' یا سوره فاتحه  نخستین سوره [[قرآن کریم]]، ملقب به ام الکتاب، از [[سوره‌های مکی]] و در جزء یک قرار دارد. این سوره از سوره‌های «قصار» است که در عین اختصار، بنا بر روایات، در معنا بزرگ و اساس [[قرآن]] است. سورهٔ فاتحه در [[نمازهای واجب]] و [[مستحب]] خوانده می‌شود و محتوای اصلی آن، توحید و سپاس [[خداوند]] است.  
    == معنای حمد و مفهوم کلی سوره ==
    این سوره که به ام‌الکتاب نیز ملقب است، هفت آیه و در جزء یک قرار دارد. چون در این سوره، خدا، حمد و ثنا شده، این سوره حمد خوانده شده‌است. محتوای اصلی آن، [[توحید]] و سپاس خداوند است.
    * حمد به معنای ستایش و ثناگویی می‌باشد<ref> قاموس قرآن، ج 2، ص: 172.</ref>.  
    * مفهوم کلی سوره ستایش، نیایش است.


    =نامهای دیگر=
    == علت نام‌گذاری سوره ==
    * «سوره فاتحة الکتاب»؛ زیرا که آغازگر [[قرآن]] است و آموزش قرآن و قرائت [[نماز]] نیز با آن آغاز می‌گردد<ref>ترجمۀ ‌الإتقان فی علوم‌القرآن، ج 1، ص 189.</ref>.
    * «سوره ام‌ الکتاب»؛ اُمّ هر شیء اصل آن می‌باشد و این سوره هم اصل قرآن است زیرا که تمام اغراض و هدف‌های قرآن و علوم و حکمت‌های آن را متضمن است<ref>همان، ص 190.</ref>.
    * «سوره سبع المثانی»؛ سبع به خاطر این‌که هفت آیه دارد و مثانی هم یا از ثناست یا از تثنیه به خاطر دوبار نازل شدن یا اعادۀ آن در هر رکعت و ...<ref>همان</ref>.
    * «سوره قرآن العظیم»؛ احمد از [[ابوهریره]] روایت کرده که [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|پیامبر اکرم (صلّی‌الله علیه وآله)]] از ام‌القرآن چنین توصیف فرمود: «آن ام القرآن و سبع المثانی و قرآن عظیم است» و علت این تسمیه آن است که بر آنچه در قرآن هست مشتمل است<ref>همان</ref>.
    * «سوره حمد و سوره شکر و سوره ثناء»؛ به خاطر آنکه با حمد، شکر و ثنای الهی آغاز می‌شود.
    * «سوره صلاة»؛ به سبب اینکه صحت نماز متوقف بر آن است<ref>همان، ص 192</ref>.
    * «سوره نماز»؛ به دلیل [[حديث قدسی|حدیث قدسی]] که می‌گوید: «نماز را بین خود و بنده‌ام به دو نیم تقسیم کردم ...» یعنی سوره را. مرسی می‌گوید: برای اینکه این سوره از لوازم نماز است که از باب نام‌گذاری شی ء به اسم لازمش می‌باشد<ref>همان</ref>.
    * «سوره شفاء، سوره شافیه، سوره رقیه»؛ به جهت روایت‌های خواص این سوره.
    * «سوره اساس»؛ برای اینکه اصل قرآن است و نخستین سوره آن<ref>همان، ص 191</ref>.
    * «سوره وافیه»؛ در [[کشاف (کتاب)|کشّاف]] آمده است که سفیان‌بن‌ عیینه آن را به این اسم می‌خواند زیرا که تمام معانی قرآن در آن ایفا شده است. و [[ثعلبی]] گفته است برای اینکه هر سوره را می‌توان در نماز دو نیم کرد نیمی را در یک رکعت و نیمی در رکعت دیگر به جز این سوره را که نصف‌ناپذیر است و مرسی گفته به خاطر اینکه آنچه برای خداوند و آنچه برای بنده هست جمع کرده است<ref>همان</ref>.
    * «سوره کافیه»؛ برای آنکه در نماز از غیر خودش کفایت می‌کند ولی چیزی از سوره‌های دیگر از آن کفایت نمی‌کند<ref>همان</ref>.
    * «سوره کنز»؛ به خاطر وجود روایتی از [[علی بن ابی طالب|علی (علیه‌السّلام)]] که می‌فرماید: سوره فاتحه از گنج زیر عرش خدا نازل شده است<ref>تبصير الرحمن و تيسير المنان، ج1، ص 9.</ref>.
    * «سوره مناجات»؛ به جهت ذکر مناجات بنده با پروردگارش در این سوره که می‌گوید: (إِیَّاکَ نَعْبُدُ وَ إِیَّاکَ نَسْتَعِینُ)<ref>ترجمۀ الإتقان فی علوم القرآن، ج 1، ص 192</ref>.
    * «سوره تفویض»؛ تفویض واگذاری امر به خداوند است؛ زیرا که مشتمل است بر (إِیَّاکَ نَعْبُدُ وَ إِیَّاکَ نَسْتَعِینُ)<ref>همان</ref>.
    * «سوره دعاء»؛ برای اینکه در (اهدنا) [[دعا]] می‌کنیم<ref>همان</ref>.
    * «سوره نور»؛ قرآن کریم از کتب آسمانی با تعبیر نور یاد می‌کند<ref>سورۀ مائده، آيه 44</ref> و هدف آنها را نورانی کردن انسان‌ها می‌داند بنابراین، سوره‌ای که عصارۀ کتابِ نور است<ref>سورۀ ابراهيم، آيه 1</ref>، خود نیز نوری باهر و نورانی‌کننده انسان‌هاست<ref>تفسير تسنيم، ج1، ص 259</ref>.
    * «سوره تعلیم المسأله»؛ برای اینکه در آن آداب سؤال و درخواست از خداوند هست که به ثناگوئی خداوند پیش از سؤال ابتدا شده است<ref>همان به نقل از مرسي</ref>.
    * «سوره سؤال»؛ به خاطر وجود الفاظ دعا و سؤال از خداوند متعال است<ref>ترجمۀ الإتقان فی علوم القرآن، ج 1، ص 192</ref>.
    * «سوره حمد أولی و سوره حمد قصری»؛ نام گرفتن سوره به این دو نام به این جهت است که در میان سُوَر حامدات، اوّلین و کوتاه‌ترین سوره، حمد است<ref>تفسير تسنيم، ج1، ص 259</ref>.
    * «سوره منت»؛ به خاطر لحن منتی قول خداوند که می‌فرماید: «ما به تو سبع‌المثانی و قرآن عظیم را دادیم<ref>تبصير الرحمن و تيسير المنان، ج1، ص 9.</ref>».


    سوره فاتحة الکتاب، سوره فاتحة القرآن، سوره ام الکتاب، سوره ام القرآن، سوره سبع المثاني، سوره قرآن العظيم، سوره حمد، سوره صلاة(سوره نماز)، سوره شفاء، سوره شافيه، سوره رِقيّه، سوره اساس، سوره وافيه، سوره کافيه، سوره کنز، سوره شکر، سوره ثناء، سوره مناجات، سوره تفويض، سوره دعاء، سوره نور، سوره تعليم المسأله، سوره سؤال، سوره حمد أولی، سوره حمد قصری<ref>ترجمۀ ‌الإتقان فى علوم‌القرآن، ج 1، ص 189 - 193</ref>، سوره منت<ref>تبصير الرحمن و تيسير المنان، ج 1، ص 9.</ref>.
    == اهداف و آموزه‌ها ==
    مقاصد و اهداف کلی سوره حمد عبارت‌اند از:
    # بیان اصول اساسی دین، یعنی [[توحید]]، [[نبوت]] و [[معاد]]؛
    # بیان نیاز و عشق و [[دعا]]؛ اول این سوره ستایش، وسط آن اخلاص و پایانش نیایش بی واسطه با خدا، و نوعی آموزش سخن گفتن مستقیم با اوست<ref>تفسير قرآن مهر، ج 1، ص 124</ref>.


    =معنای حمد و مفهوم کلی سوره=
    == محتوا و موضوعات ==


    حمد به معنای ستایش و ثناگویی می باشد<ref> قاموس قرآن، ج 2، ص: 172.</ref>. مفهوم کلی سوره ستايش، نيايش است.
    هفت آیه‌ای که در سوره حمد وجود دارد هر کدام اشاره به مطلب مهمی است:


    =علت نام‌گذاری سوره=
    # بِسْمِ اللَّهِ سر آغازی است برای هر کار، و استمداد از ذات پاک خدا را به هنگام شروع در هر کار به ما می‌آموزد.
    # الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ درسی است از باز گشت همه نعمت‌ها و تربیت همه موجودات به اللَّه، و توجه به این حقیقت که همه این مواهب از ذات پاکش سرچشمه می‌گیرد.
    # الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ این نکته را بازگو می‌کند که اساس خلقت و تربیت و حاکمیت او بر پایه رحمت و رحمانیت است، و محور اصلی نظام تربیتی جهان را همین اصل تشکیل می‌دهد.
    # مالِکِ یَوْمِ الدِّینِ توجهی است به معاد، و سرای پاداش اعمال، و حاکمیت خداوند بر آن دادگاه عظیم.
    # إِیَّاکَ نَعْبُدُ وَ إِیَّاکَ نَسْتَعِینُ، توحید در عبادت و توحید در نقطه اتکاء انسان‌ها را بیان می‌کند.
    # اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقِیمَ، بیانگر نیاز و عشق بندگان به مساله هدایت و نیز توجهی است به این حقیقت که هدایتها همه از سوی او است.
    # سرانجام آخرین آیه این سوره، ترسیم واضح و روشنی است از صراط مستقیم راه کسانی است که مشمول نعمت‌های او شده‌اند، و از راه مغضوبین و گمراهان جدا است<ref>تفسير نمونه، ج 1، ص 7-6</ref>.


    «سوره فاتحة الکتاب»؛ زيرا که آغازگر [[قرآن]] است و آموزش قرآن و قرائت [[نماز]] نيز با آن آغاز مى گردد<ref>ترجمۀ ‌الإتقان فى علوم‌القرآن، ج 1، ص 189.</ref>.
    == فضائل، خواص و ثواب قرائت ==
    «سوره ام‌ الکتاب»؛ اُمّ هر شى ء اصل آن مى باشد و اين سوره هم اصل قرآن است زيرا كه تمام اغراض و هدفهاى قرآن و علوم و حكمت‌هاى آن را متضمن است<ref>همان، ص 190.</ref>.
    از [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|رسول اکرم (صلّی‌الله علیه وآله)]] نقل شده است که فرمود: «هر کس سوره فاتحةالکتاب را بخواند به او آن چنان پاداش می‌دهند که گویی دو ثلث قرآن را خوانده و بر هر مؤمن و مؤمنه صدقه داده است». همین مضمون از آن حضرت، به سند دیگری نقل شده است با این تفاوت که گویی تمام قرآن را خوانده است.
    «سوره سبع المثانی»؛ سبع به خاطر اينکه هفت آيه دارد و مثانی هم يا از ثناست يا از تثنيه به خاطر دوبار نازل شدن يا اعادۀ آن در هر رکعت و ...<ref>همان</ref>.
    «سوره قرآن العظيم»؛ احمد از ابوهريره روايت كرده كه [[پيامبر اكرم(ص)]] از ام القرآن چنين توصيف فرمود: «آن ام القرآن و سبع المثانى و قرآن عظيم است»، و علت اين تسميه آن است كه بر آنچه در قرآن هست مشتمل است<ref>همان</ref>.
    «سوره حمد و سوره شکر و سوره ثناء»؛ به خاطر آنکه با حمد، شکر و ثنای الهی آغاز مي شود.
    «سوره صلاة»؛ به سبب اينکه صحت نماز متوقف بر آن است<ref>همان، ص 192</ref>.
    «سوره نماز»؛ به دليل [[حديث قدسى]] كه مى گويد: «نماز را بين خود و بنده ام به دو نيم تقسيم كردم ...» يعنى سوره را. مرسى مى گويد: براى اينكه اين سوره از لوازم نماز است كه از باب نام‌گذارى شى ء به اسم لازمش مى باشد<ref>همان</ref>.
    «سوره شفاء، سوره شافيه، سوره رقيه»؛ به جهت روايتهای خواص اين سوره.
    «سوره اساس»؛ براى اينكه اصل قرآن است و نخستين سوره آن<ref>همان، ص 191</ref>.


    «سوره وافيه»؛ در [[کشاف]] آمده است که سفيان‌بن‌عيينه آن را به اين اسم مى خواند زيرا كه تمام معانى قرآن در آن ايفا شده است. و [[ثعلبى]] گفته است براى اينكه هر سوره را مى توان در نماز دو نيم كرد نيمى را در يك ركعت و نيمى در ركعت ديگر به جز اين سوره را كه نصف ناپذير است، و مرسى گفته به خاطر اينكه آنچه براى خداوند و آنچه براى بنده هست جمع كرده است<ref>همان</ref>.
    از [[ابی بن کعب|ابیّ‌بن‌کعب]] نقل شده است که گفت: من سوره فاتحه را بر رسول اکرم خواندم حضرت فرمود: قسم به کسی که جانم در دست اوست در [[تورات]] و [[انجيل|انجیل]] و [[زبور]] و حتی در خود قرآن مانند این سوره نیست این سوره «امّ‌الکتاب» و «سبع المثانی» است و این سوره بین خدا و بنده‌اش تقسیم شده است و برای بنده است آنچه بخواهد.


    «سوره کافيه»؛ براى آنكه در نماز از غير خودش كفايت مى كند ولى چيزى از سوره هاى ديگر از آن كفايت نمى كند<ref>همان</ref>.
    [[محمد بن مسعود سمرقندی کوفی|محمّدبن‌مسعودعیاشی]] نقل می‌کند که رسول‌اکرم (صلّی‌الله علیه وآله) به جابر فرمود: «ای جابر آیا بهترین سوره‌ای را که خدا در کتابش نازل کرد به تو نیاموزم؟ جابر عرض کرد: آری پدر و مادرم فدایت باد یا رسول اللَّه به من یاد ده. پس رسول اکرم سوره حمد را که امّ الکتاب است به او آموخت سپس فرمود: ای [[جابر]] دوست داری از فضیلت آن برای تو بگویم؟ گفت: بلی پدر و مادرم فدایت، حضرت فرمود: این سوره [[شفا]] هر درد و بیماری است جز [[مرگ]]».
    «سوره کنز»؛ به خاطر وجود روايتی از [[علی(ع)]] که مي فرمايد: سوره فاتحه از گنج زير عرش خدا نازل شده است<ref>تبصير الرحمن و تيسير المنان، ج1، ص 9.</ref>.
    «سوره مناجات»؛ به جهت ذکر مناجات بنده با پروردگارش در اين سوره که مى گويد: (إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَ إِيَّاكَ نَسْتَعِينُ)<ref>ترجمۀ الإتقان فی علوم القرآن، ج 1، ص 192</ref>.
    «سوره تفويض»؛ تفويض واگذارى امر به خداوند است؛ زيرا كه مشتمل است بر (إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَ إِيَّاكَ نَسْتَعِينُ)<ref>همان</ref>.
    «سوره دعاء»؛ براى اينكه در (اهدنا) [[دعا]] مى كنيم<ref>همان</ref>.


    «سوره نور»؛ قرآن كريم از كتب آسمانی با تعبير نور ياد مي‌كند<ref>سورۀ مائده، آيه 44</ref> و هدف آنها را نورانی كردن انسانها مي‌داند بنابراين، سوره‌ای كه عصارۀ كتابِ نور است<ref>سورۀ ابراهيم، آيه 1</ref> ، خود نيز نوری باهر و نوراني‌كننده انسانهاست<ref>تفسير تسنيم ، ج1، ص 259</ref>.
    از حضرت [[جعفر بن محمد (صادق)|امام صادق (علیه‌السّلام)]] نقل شده است که فرمود: «کسی که از حمد [[شفا]] نیابد هیچ چیز او را خوب نمی‌کند».


    «سوره تعليم المسأله»؛ براى اينكه در آن آداب سؤال و درخواست از خداوند هست كه به ثناگوئى خداوند پيش از سؤال ابتدا شده است<ref>همان به نقل از مرسي</ref>.
    [[علی بن ابی‌طالب|امیرالمؤمنین]] از رسول اکرم نقل می‌کند که خداوند به من فرمود: «وَ لَقَدْ آتَیْناکَ سَبْعاً مِنَ الْمَثانِی وَ الْقُرْآنَ الْعَظِیمَ <ref>سورۀ حجر، آيه 87.</ref>» (ای محمّد همانا ما هفت آیه با ثنا و قرآن با عظمت را برای تو فرستادیم) حضرت می‌گوید: خدا سوره حمد را در برابر همه قرآن قرار داد و بر نازل کردن آن به خصوص بر من منت نهاد بعد فرمود: فاتحة‌الکتاب شریف‌ترین چیزی است که در گنجینه‌های عرش است. خداوند محمّد را بدان اختصاص و شرافت داد و هیچکدام از پیامبران را با او در این جهت شریک ننمود. جز سلیمان که به او از این سوره (بسم اللَّه ....) داده شد. همانطور که قرآن از زبان [[بلقيس|بلقیس]] این چنین حکایت می‌کند: «إِنِّی أُلْقِی إِلَی کِتابٌ کَرِیمٌ إِنَّهُ مِنْ سُلَیْمانَ وَ إِنَّهُ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ» (نامه‌ای گرامی به من داده‌اند از جانب [[حضرت سلیمان|سلیمان]] و بنام خدای رحمن و رحیم است).
    «سوره سؤال»؛ به خاطر وجود الفاظ دعا و سؤال از خداوند متعال است<ref>ترجمۀ الإتقان فی علوم القرآن،ج 1، ص 192</ref>.
    «سوره حمد أولی و سوره حمد قصري»؛ نام گرفتن سوره به اين دو نام به اين جهت است كه در ميان سُوَر حامدات، اوّلين و كوتاهترين سوره، حمد است<ref>تفسير تسنيم، ج1، ص 259</ref>.
    «سوره منت»؛ به خاطر لحن منتی قول خداوند که مي‌فرمايد: «ما به تو سبع‌المثانی و قرآن عظيم را داديم<ref>تبصير الرحمن و تيسير المنان، ج1، ص 9.</ref>».


    =اهداف و آموزه‌ها=
    سپس فرمود: هر که آن را بخواند در حالی که به دوستی محمّد و آل او معتقد و به ظاهر و باطن آن مؤمن، و پیرو فرمانش باشد خداوند در برابر هر حرفی از آن حسنه‌ای به او می‌دهد که هر یک از آن بالاتر از دنیا با همه اموال و خیراتش می‌باشد. و اگر کسی بدین سوره که خوانده می‌شود گوش فرا دهد به مقدار یک سوم از [[ثواب]] و اجر خواندنش را خواهد داشت این چیز را غنیمت شمرده و آن را بیشتر کنید تا موقعش نگذرد و حسرت و آه در دلتان نماند<ref>ترجمۀ مجمع‌البيان، ج1، ص 34 و 35 </ref>.


    مقاصد و اهداف كلى سوره حمد عبارت اند از:
    == ویژگی سوره حمد ==
    بيان اصول اساسى دين، يعنى توحيد، نبوت و معاد؛
    سوره حمد موقعیت متمایزی در بین سوره‌های قرآن دارد و موارد زیر از ویژگی‌های منصر بفرد این سوره است:
    بيان نياز و عشق و دعا؛ اول اين سوره ستايش، وسط آن اخلاص و پايانش نيايش بى واسطه با خدا، و نوعى آموزش سخن گفتن مستقيم با اوست<ref>تفسير قرآن مهر، ج 1، ص 124</ref>.


    =محتوا و موضوعات=
    * قرائت سوره حمد در تمامی نماز‌ها [[واجب]] است و بدون آن نماز صحیح نیست از [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|پیامبر اسلام (صلّی‌الله علیه وآله)]] نقل شده که فرمودند: «لا صلاة الّا بفاتحة الکتاب»<ref>عوالي اللآلي، ج 3، ص 83.</ref> و در بعضی از تعابیر فرموده‌اند: «لا صلاة لمن لم یقرأ بفاتحة الکتاب<ref>همان، ج 1، ص 196.</ref>».
    * اولین سوره کامل که بر پیامبر (صلّی‌الله علیه وآله) [[نازل]] گردیده سوره حمد است<ref>التمهيد، ج1، ص143.</ref>.
    * این سوره با ویژگی هایی که دارد طبق روایات وارده از پیامبر (صلّی‌الله علیه وآله) و [[اهل بیت|اهل‌بیت (علیهم‌السّلام)]] برترین سوره قرآن است<ref>تفسير نمونه، ج 1، ص 3.</ref>.
    * سوره‌ای است که بین خدا و بندگانش تقسیم شده است<ref>مجمع البيان، ج1، ص88.</ref>.
    * این سوره اساسا با سوره‌های دیگر قرآن از نظر لحن و آهنگ فرق روشنی دارد به خاطر اینکه سوره‌های دیگر همه بعنوان سخن خدا است، اما این سوره از زبان بندگان است، و به تعبیر دیگر در این سوره خداوند طرز مناجات و سخن گفتن با او را به بندگانش آموخته است<ref>تفسير نمونه، ج 1، ص 2</ref>.
    * سوره حمد أساس قرآن است؛ [[عبدالله ابن عباس|ابن‌عباس]] مفسر معروف اسلامی می‌گوید: «ان لکل شی ء اساسا ... و اساس القرآن الفاتحة»." هر چیزی اساس و شالوده‌ای دارد ... و اساس و زیر‌بنای قرآن، سوره حمد است<ref>همان، ج 1، ص 4.</ref>".
    * سوره حمد به عنوان یک موهبت بزرگ به [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|پیامبر (صلّی‌الله علیه وآله)]] معرفی شد، و در برابر کل قرآن قرار گرفته است، آنجا که می‌فرماید وَ لَقَدْ آتَیْناکَ سَبْعاً مِنَ الْمَثانِی وَ الْقُرْآنَ الْعَظِیمَ<ref>سوره حجر آيه 87.</ref>:" ما به تو سوره حمد که هفت آیه است و دو بار نازل شده دادیم همچنین قرآن بزرگ بخشیدیم"<ref>همان، ج 1، ص 5.</ref>.
    * در احادیث اسلامی در منابع [[مذهب شیعه|شیعه]] و [[اهل سنت و جماعت|سنی]] تاکید بر تلاوت سوره حمد شده است، تلاوت آن به انسان، [[روح]] و [[ايمان|ایمان]] می‌بخشد، او را به خدا نزدیک می‌کند، صفای دل و روحانیت می‌آفریند، اراده انسان را نیرومند و تلاش او را در راه خدا و خلق افزون می‌سازد، و میان او و گناه و انحراف فاصله می‌افکند<ref>همان، ج 1، ص 5.</ref>.
    * همه سوره‌های قرآن سخن خداست و خطاب آن به طور معمول به مردم است، اما آهنگ سوره حمد، از زبان مردم و خطاب به خداست؛ یعنی قرآن کریم در این سوره شیوۀ مناجات و سخن گفتن با خدا را به مردم آموزش داده است<ref>فسير قرآن مهر، ج 1، ص 124.</ref>.
    * این سوره یکی از پنج سوره‌ای است که با عبارت «الحمدلله» آغاز شده است این سوره‌ها عبارتند از فاتحه، انعام، کهف، سبأ، فاطر که همه آنها جزو سور مکی هستند.


    هفت آيه اى كه در سوره حمد وجود دارد هر كدام اشاره به مطلب مهمى است:
    بحث در مورد آمین گفتن بعد از قرائت فاتحه:


    بِسْمِ اللَّهِ سر آغازى است براى هر كار، و استمداد از ذات پاك خدا را به هنگام شروع در هر كار به ما مى آموزد.
    [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] معتقدند که کلمه آمین بعد از فاتحه در نماز مستحب است<ref>أنوار التنزيل و أسرار التاويل، ج1 ص32، الجامع لأحكام القرآن، ج 1، ص 129، الدر المنثور فی تفسير المأثور، ج 1، ص 16.</ref>، ولی [[مذهب شیعه|امامیه]] آن را جایز نمی‌داند بلکه آن را بدعت و حرام و مبطل نماز می‌داند<ref>الفقية(للصدوق)، ج1 ص 390، المقنعة(للشيخ المفيد)، ص 105، تفسير کنز الدقائق و بحر الغرائب، ج1 ص87.</ref>.
    الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ درسى است از باز گشت همه نعمت‌ها و تربيت همه موجودات به اللَّه، و توجه به اين حقيقت كه همه اين مواهب از ذات پاكش سرچشمه مى گيرد.
    الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ اين نكته را بازگو مى كند كه اساس خلقت و تربيت و حاكميت او بر پايه رحمت و رحمانيت است، و محور اصلى نظام تربيتى جهان را همين اصل تشكيل مى دهد.
    مالِكِ يَوْمِ الدِّينِ توجهى است به معاد، و سراى پاداش اعمال، و حاكميت خداوند بر آن دادگاه عظيم.
    إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَ إِيَّاكَ نَسْتَعِينُ ، توحيد در عبادت و توحيد در نقطه اتكاء انسانها را بيان مى كند.
    اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقِيمَ ، بيانگر نياز و عشق بندگان به مساله هدايت و نيز توجهى است به اين حقيقت كه هدايتها همه از سوى او است.


    سرانجام آخرين آيه اين سوره، ترسيم واضح و روشنى است از صراط مستقيم راه كسانى است كه مشمول نعمتهاى او شده اند، و از راه مغضوبين و گمراهان جدا است<ref>تفسير نمونه، ج 1، ص 7-6</ref>.
    == جستارهای وابسته ==
    * [[توحید]]
    * [[نبوت]]
    * [[معاد]]


    =فضائل، خواص و ثواب قرائت=
    == پانویس ==
    {{پانویس}}


    از [[رسول اكرم(ص)]] نقل شده است كه فرمود: «هر كس سوره فاتحه‌الكتاب را بخواند به او آن چنان پاداش مي‌دهند كه گويى دو ثلث قرآن را خوانده و بر هر مؤمن و مؤمنه صدقه داده است». همين مضمون از آن حضرت، به سند ديگرى نقل شده است با اين تفاوت كه گويى تمام قرآن را خوانده است.
    == منابع ==
     
    [https://quran.inoor.ir/fa/surah/1/ برگرفته از سایت معرفی سوره حمد - پایگاه جامع قرآنhttps://quran.inoor.ir]  
    از [[ابىّ‌بن‌كعب]] نقل شده است كه گفت: من سوره فاتحه را بر رسول اكرم خواندم حضرت فرمود: قسم به كسى كه جانم در دست اوست در [[تورات]] و [[انجيل]] و [[زبور]] و حتى در خود قرآن مانند اين سوره نيست اين سوره «امّ‌الكتاب» و «سبع المثانى» است و اين سوره بين خدا و بنده اش تقسيم شده است و براى بنده است آنچه بخواهد.
     
    [[محمّدبن‌مسعودعياشی]] نقل مي‌كند كه رسول‌اكرم(ص)  به جابر فرمود: «اى جابر آيا بهترين سوره اى را كه خدا در كتابش نازل كرد به تو نياموزم؟ جابر عرض كرد: آرى پدر و مادرم فدايت باد يا رسول اللَّه به من ياد ده. پس رسول اكرم سوره حمد را كه امّ الكتاب است به او آموخت سپس فرمود: اى [[جابر]] دوست دارى از فضيلت آن براى تو بگويم؟ گفت: بلى پدر و مادرم فدايت، حضرت فرمود: اين سوره [[شفاء]] هر درد و بيمارى است جز مرگ».
     
    از حضرت [[امام صادق(ع)]] نقل شده است كه فرمود: «كسى كه از حمد [[شفا]] نيابد هيچ چيز او را خوب نمي‌كند».
     
    [[اميرالمؤمنين]] از رسول‌اكرم نقل مي‌كند كه خداوند به من فرمود: «وَ لَقَدْ آتَيْناكَ سَبْعاً مِنَ الْمَثانِی وَ الْقُرْآنَ الْعَظِيمَ <ref>سورۀ حجر،آيه 87.</ref>» (اى محمّد همانا ما هفت آيه با ثنا و قرآن با عظمت را براى تو فرستاديم) حضرت مي‌گويد: خدا سوره حمد را در برابر همه قرآن قرار داد و بر نازل كردن آن به خصوص بر من منت نهاد بعد فرمود: فاتحة الكتاب شريف‌ترين چيزى است كه در گنجينه هاى عرش است. خداوند محمّد را بدان اختصاص و شرافت داد و هيچكدام از پيامبران را با او در اين جهت شريك ننمود. جز سليمان كه به او از اين سوره (بسم اللَّه ....) داده شد. همانطور كه قرآن از زبان [[بلقيس]] اين چنين حكايت مي‌كند: «إِنِّی أُلْقِی إِلَی كِتابٌ كَرِيمٌ إِنَّهُ مِنْ سُلَيْمانَ وَ إِنَّهُ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ» (نامه اى گرامى به من داده اند از جانب [[سليمان]] و بنام خداى رحمن و رحيم است).
     
    سپس فرمود: هر كه آن را بخواند در حالى كه به دوستى محمّد و آل او معتقد و به ظاهر و باطن آن مؤمن، و پيرو فرمانش باشد خداوند در برابر هر حرفى از آن حسنه اى به او مي‌دهد كه هر يك از آن بالاتر از دنيا با همه اموال و خيراتش مى باشد. و اگر كسى بدين سوره كه خوانده مي‌شود گوش فرا دهد به مقدار يك سوم از [[ثواب]] و اجر خواندنش را خواهد داشت اين چيز را غنيمت شمرده و آن را بيشتر كنيد تا موقعش نگذرد و حسرت و آه در دلتان نماند<ref>ترجمۀ مجمع‌البيان، ج1، ص 34 و 35 </ref>.
     
    =ويژگى سوره حمد=
     
    سوره حمد موقعيت متمايزی در بين سوره های قرآن دارد و موارد زير از ويژگی های منصر بفرد اين سوره است:
     
    قرائت سوره حمد در تمامی نماز ها [[واجب]] است و بدون آن نماز صحيح نيست از [[پيامبر اسلام(ص)]] نقل شده که فرمودند: «لا صلاة الّا بفاتحة الکتاب»<ref>عوالي اللآلي، ج 3، ص 83.</ref> و در بعضی از تعابير فرموده اند: «لا صلاة لمن لم يقرأ بفاتحة الكتاب<ref>همان، ج 1، ص 196.</ref>».
     
    اولين سوره كامل كه بر پيامبر(ص) [[نازل]] گرديده سوره حمد است<ref>التمهيد، ج1، ص143.</ref>.
     
    اين سوره با ويژگی هايی که دارد طبق روايات وارده از پيامبر(ص) و [[اهل بيت (ع)]] برترين سوره قرآن است<ref>تفسير نمونه، ج 1، ص 3.</ref>.
     
    سوره ای است که بين خدا و بندگانش تقسيم شده است<ref>مجمع البيان،ج1، ص88.</ref>.
     
    اين سوره اساسا با سوره هاى ديگر قرآن از نظر لحن و آهنگ فرق روشنى دارد به خاطر اينكه سوره هاى ديگر همه بعنوان سخن خدا است، اما اين سوره از زبان بندگان است، و به تعبير ديگر در اين سوره خداوند طرز مناجات و سخن گفتن با او را به بندگانش آموخته است<ref>تفسير نمونه، ج 1، ص 2</ref>.
     
    سوره حمد أساس قرآن است؛ [[ابن عباس]] مفسر معروف اسلامى مى گويد: «ان لكل شى ء اساسا ... و اساس القرآن الفاتحة»." هر چيزى اساس و شالوده اى دارد ... و اساس و زير بناى قرآن، سوره حمد است"<ref>همان، ج 1، ص 4.</ref>.
     
    سوره حمد به عنوان يك موهبت بزرگ به [[پيامبر(ص)]] معرفى شد، و در برابر كل قرآن قرار گرفته است، آنجا كه مى فرمايد وَ لَقَدْ آتَيْناكَ سَبْعاً مِنَ الْمَثانِی وَ الْقُرْآنَ الْعَظِيمَ:" <ref>سوره حجر آيه 87.</ref>ما به تو سوره حمد كه هفت آيه است و دو بار نازل شده داديم همچنين قرآن بزرگ بخشيديم"<ref>همان، ج 1، ص 5.</ref>.
     
    در احاديث اسلامى در منابع [[شيعه]] و [[سنى]] تاكيد بر تلاوت سوره حمد شده است، تلاوت آن به انسان، [[روح]] و [[ايمان]] مى بخشد، او را به خدا نزديك مى كند، صفاى دل و روحانيت مى آفريند، اراده انسان را نيرومند و تلاش او را در راه خدا و خلق افزون مى سازد، و ميان او و گناه و انحراف فاصله مى افكند<ref>همان، ج 1، ص 5.</ref>.
     
    همه سوره هاى قرآن سخن خداست و خطاب آن به طور معمول به مردم است، اما آهنگ سوره حمد، از زبان مردم و خطاب به خداست؛ يعنى قرآن كريم در اين سوره شيوۀ مناجات و سخن گفتن با خدا را به مردم آموزش داده است<ref>فسير قرآن مهر، ج 1، ص 124.</ref>.
     
    اين سوره يکی از پنج سوره ای است که با عبارت «الحمدلله» آغاز شده است اين سوره ها عبارتند از فاتحه، انعام، کهف، سبأ، فاطر که همه آنها جزو سور مکی هستند.
     
    بحث در مورد آمين گفتن بعد از قرائت فاتحه:
     
    [[اهل سنت]] معتقدند که کلمه آمين بعد از فاتحه مستحب است<ref>أنوار التنزيل و أسرار التاويل،ج1 ص32، الجامع لأحكام القرآن، ج 1، ص 129، الدر المنثور فی تفسير المأثور، ج 1، ص 16.</ref> ، ولی [[اماميه]] آنرا جايز نمی داند بلکه آنرا بدعت و حرام و مبطل نماز می داند<ref>الفقية(للصدوق)،ج1 ص 390، المقنعة(للشيخ المفيد)، ص 105، تفسير کنز الدقائق و بحر الغرائب،ج1 ص87.</ref>.
     
    =منبع=
     
    =پانویس=
    {{پانویس|3}}


    {{سوره‌های مکی و مدنی}}


    [[رده:قرآن]]
    [[رده:قرآن]]
    [[رده:سوره‌های قرآن]]
    [[رده:سوره‌های قرآن]]
    [[رده:سوره‌های مکی قرآن]]
    [[رده:سوره های حامدات]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۱۵ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۲:۲۷

    سوره حمد
    سوره حمد.jpg
    نام‌های دیگر سوره
    • الفاتحه
    • ام‌الکتاب
    • و ...
    شماره سوره۱
    محل نزولمکه (مکی)
    جزء۱
    تعداد آیات7

    سوره حمد یا سوره فاتحه نخستین سوره قرآن کریم، ملقب به ام‌الکتاب، از سوره‌های مکی و در جزء یک قرار دارد. این سوره از سوره‌های «قصار» است که در عین اختصار، بنا بر روایات، در معنا بزرگ و اساس قرآن است. سورهٔ فاتحه در نمازهای واجب و مستحب خوانده می‌شود و محتوای اصلی آن، توحید و سپاس خداوند است. این سوره که به ام‌ّالکتاب نیز ملقب است، هفت آیه و در جزء یک قرار دارد. چون در این سوره، خدا، حمد و ثنا شده، این سوره حمد خوانده شده‌است. محتوای اصلی آن توحید و سپاس خداوند است.

    نام‌های دیگر

    1. سوره فاتحة الکتاب،
    2. سوره فاتحة القرآن،
    3. سوره ام‌الکتاب،
    4. سوره ام‌القرآن،
    5. سوره سبع المثانی،
    6. سوره قرآن العظیم،
    7. سوره حمد،
    8. سوره صلاة(سوره نماز)،
    9. سوره شفاء،
    10. سوره شافیه،
    11. سوره رِقیّه،
    12. سوره اساس،
    13. سوره وافیه،
    14. سوره کافیه،
    15. سوره کنز،
    16. سوره شکر،
    17. سوره ثناء،
    18. سوره مناجات،
    19. سوره تفویض،
    20. سوره دعاء،
    21. سوره نور،
    22. سوره تعلیم المسأله،
    23. سوره سؤال،
    24. سوره حمد أولی،
    25. سوره حمد قصری[۱]، سوره منت[۲].

    معنای حمد و مفهوم کلی سوره

    • حمد به معنای ستایش و ثناگویی می‌باشد[۳].
    • مفهوم کلی سوره ستایش، نیایش است.

    علت نام‌گذاری سوره

    • «سوره فاتحة الکتاب»؛ زیرا که آغازگر قرآن است و آموزش قرآن و قرائت نماز نیز با آن آغاز می‌گردد[۴].
    • «سوره ام‌ الکتاب»؛ اُمّ هر شیء اصل آن می‌باشد و این سوره هم اصل قرآن است زیرا که تمام اغراض و هدف‌های قرآن و علوم و حکمت‌های آن را متضمن است[۵].
    • «سوره سبع المثانی»؛ سبع به خاطر این‌که هفت آیه دارد و مثانی هم یا از ثناست یا از تثنیه به خاطر دوبار نازل شدن یا اعادۀ آن در هر رکعت و ...[۶].
    • «سوره قرآن العظیم»؛ احمد از ابوهریره روایت کرده که پیامبر اکرم (صلّی‌الله علیه وآله) از ام‌القرآن چنین توصیف فرمود: «آن ام القرآن و سبع المثانی و قرآن عظیم است» و علت این تسمیه آن است که بر آنچه در قرآن هست مشتمل است[۷].
    • «سوره حمد و سوره شکر و سوره ثناء»؛ به خاطر آنکه با حمد، شکر و ثنای الهی آغاز می‌شود.
    • «سوره صلاة»؛ به سبب اینکه صحت نماز متوقف بر آن است[۸].
    • «سوره نماز»؛ به دلیل حدیث قدسی که می‌گوید: «نماز را بین خود و بنده‌ام به دو نیم تقسیم کردم ...» یعنی سوره را. مرسی می‌گوید: برای اینکه این سوره از لوازم نماز است که از باب نام‌گذاری شی ء به اسم لازمش می‌باشد[۹].
    • «سوره شفاء، سوره شافیه، سوره رقیه»؛ به جهت روایت‌های خواص این سوره.
    • «سوره اساس»؛ برای اینکه اصل قرآن است و نخستین سوره آن[۱۰].
    • «سوره وافیه»؛ در کشّاف آمده است که سفیان‌بن‌ عیینه آن را به این اسم می‌خواند زیرا که تمام معانی قرآن در آن ایفا شده است. و ثعلبی گفته است برای اینکه هر سوره را می‌توان در نماز دو نیم کرد نیمی را در یک رکعت و نیمی در رکعت دیگر به جز این سوره را که نصف‌ناپذیر است و مرسی گفته به خاطر اینکه آنچه برای خداوند و آنچه برای بنده هست جمع کرده است[۱۱].
    • «سوره کافیه»؛ برای آنکه در نماز از غیر خودش کفایت می‌کند ولی چیزی از سوره‌های دیگر از آن کفایت نمی‌کند[۱۲].
    • «سوره کنز»؛ به خاطر وجود روایتی از علی (علیه‌السّلام) که می‌فرماید: سوره فاتحه از گنج زیر عرش خدا نازل شده است[۱۳].
    • «سوره مناجات»؛ به جهت ذکر مناجات بنده با پروردگارش در این سوره که می‌گوید: (إِیَّاکَ نَعْبُدُ وَ إِیَّاکَ نَسْتَعِینُ)[۱۴].
    • «سوره تفویض»؛ تفویض واگذاری امر به خداوند است؛ زیرا که مشتمل است بر (إِیَّاکَ نَعْبُدُ وَ إِیَّاکَ نَسْتَعِینُ)[۱۵].
    • «سوره دعاء»؛ برای اینکه در (اهدنا) دعا می‌کنیم[۱۶].
    • «سوره نور»؛ قرآن کریم از کتب آسمانی با تعبیر نور یاد می‌کند[۱۷] و هدف آنها را نورانی کردن انسان‌ها می‌داند بنابراین، سوره‌ای که عصارۀ کتابِ نور است[۱۸]، خود نیز نوری باهر و نورانی‌کننده انسان‌هاست[۱۹].
    • «سوره تعلیم المسأله»؛ برای اینکه در آن آداب سؤال و درخواست از خداوند هست که به ثناگوئی خداوند پیش از سؤال ابتدا شده است[۲۰].
    • «سوره سؤال»؛ به خاطر وجود الفاظ دعا و سؤال از خداوند متعال است[۲۱].
    • «سوره حمد أولی و سوره حمد قصری»؛ نام گرفتن سوره به این دو نام به این جهت است که در میان سُوَر حامدات، اوّلین و کوتاه‌ترین سوره، حمد است[۲۲].
    • «سوره منت»؛ به خاطر لحن منتی قول خداوند که می‌فرماید: «ما به تو سبع‌المثانی و قرآن عظیم را دادیم[۲۳]».

    اهداف و آموزه‌ها

    مقاصد و اهداف کلی سوره حمد عبارت‌اند از:

    1. بیان اصول اساسی دین، یعنی توحید، نبوت و معاد؛
    2. بیان نیاز و عشق و دعا؛ اول این سوره ستایش، وسط آن اخلاص و پایانش نیایش بی واسطه با خدا، و نوعی آموزش سخن گفتن مستقیم با اوست[۲۴].

    محتوا و موضوعات

    هفت آیه‌ای که در سوره حمد وجود دارد هر کدام اشاره به مطلب مهمی است:

    1. بِسْمِ اللَّهِ سر آغازی است برای هر کار، و استمداد از ذات پاک خدا را به هنگام شروع در هر کار به ما می‌آموزد.
    2. الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ درسی است از باز گشت همه نعمت‌ها و تربیت همه موجودات به اللَّه، و توجه به این حقیقت که همه این مواهب از ذات پاکش سرچشمه می‌گیرد.
    3. الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ این نکته را بازگو می‌کند که اساس خلقت و تربیت و حاکمیت او بر پایه رحمت و رحمانیت است، و محور اصلی نظام تربیتی جهان را همین اصل تشکیل می‌دهد.
    4. مالِکِ یَوْمِ الدِّینِ توجهی است به معاد، و سرای پاداش اعمال، و حاکمیت خداوند بر آن دادگاه عظیم.
    5. إِیَّاکَ نَعْبُدُ وَ إِیَّاکَ نَسْتَعِینُ، توحید در عبادت و توحید در نقطه اتکاء انسان‌ها را بیان می‌کند.
    6. اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقِیمَ، بیانگر نیاز و عشق بندگان به مساله هدایت و نیز توجهی است به این حقیقت که هدایتها همه از سوی او است.
    7. سرانجام آخرین آیه این سوره، ترسیم واضح و روشنی است از صراط مستقیم راه کسانی است که مشمول نعمت‌های او شده‌اند، و از راه مغضوبین و گمراهان جدا است[۲۵].

    فضائل، خواص و ثواب قرائت

    از رسول اکرم (صلّی‌الله علیه وآله) نقل شده است که فرمود: «هر کس سوره فاتحةالکتاب را بخواند به او آن چنان پاداش می‌دهند که گویی دو ثلث قرآن را خوانده و بر هر مؤمن و مؤمنه صدقه داده است». همین مضمون از آن حضرت، به سند دیگری نقل شده است با این تفاوت که گویی تمام قرآن را خوانده است.

    از ابیّ‌بن‌کعب نقل شده است که گفت: من سوره فاتحه را بر رسول اکرم خواندم حضرت فرمود: قسم به کسی که جانم در دست اوست در تورات و انجیل و زبور و حتی در خود قرآن مانند این سوره نیست این سوره «امّ‌الکتاب» و «سبع المثانی» است و این سوره بین خدا و بنده‌اش تقسیم شده است و برای بنده است آنچه بخواهد.

    محمّدبن‌مسعودعیاشی نقل می‌کند که رسول‌اکرم (صلّی‌الله علیه وآله) به جابر فرمود: «ای جابر آیا بهترین سوره‌ای را که خدا در کتابش نازل کرد به تو نیاموزم؟ جابر عرض کرد: آری پدر و مادرم فدایت باد یا رسول اللَّه به من یاد ده. پس رسول اکرم سوره حمد را که امّ الکتاب است به او آموخت سپس فرمود: ای جابر دوست داری از فضیلت آن برای تو بگویم؟ گفت: بلی پدر و مادرم فدایت، حضرت فرمود: این سوره شفا هر درد و بیماری است جز مرگ».

    از حضرت امام صادق (علیه‌السّلام) نقل شده است که فرمود: «کسی که از حمد شفا نیابد هیچ چیز او را خوب نمی‌کند».

    امیرالمؤمنین از رسول اکرم نقل می‌کند که خداوند به من فرمود: «وَ لَقَدْ آتَیْناکَ سَبْعاً مِنَ الْمَثانِی وَ الْقُرْآنَ الْعَظِیمَ [۲۶]» (ای محمّد همانا ما هفت آیه با ثنا و قرآن با عظمت را برای تو فرستادیم) حضرت می‌گوید: خدا سوره حمد را در برابر همه قرآن قرار داد و بر نازل کردن آن به خصوص بر من منت نهاد بعد فرمود: فاتحة‌الکتاب شریف‌ترین چیزی است که در گنجینه‌های عرش است. خداوند محمّد را بدان اختصاص و شرافت داد و هیچکدام از پیامبران را با او در این جهت شریک ننمود. جز سلیمان که به او از این سوره (بسم اللَّه ....) داده شد. همانطور که قرآن از زبان بلقیس این چنین حکایت می‌کند: «إِنِّی أُلْقِی إِلَی کِتابٌ کَرِیمٌ إِنَّهُ مِنْ سُلَیْمانَ وَ إِنَّهُ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ» (نامه‌ای گرامی به من داده‌اند از جانب سلیمان و بنام خدای رحمن و رحیم است).

    سپس فرمود: هر که آن را بخواند در حالی که به دوستی محمّد و آل او معتقد و به ظاهر و باطن آن مؤمن، و پیرو فرمانش باشد خداوند در برابر هر حرفی از آن حسنه‌ای به او می‌دهد که هر یک از آن بالاتر از دنیا با همه اموال و خیراتش می‌باشد. و اگر کسی بدین سوره که خوانده می‌شود گوش فرا دهد به مقدار یک سوم از ثواب و اجر خواندنش را خواهد داشت این چیز را غنیمت شمرده و آن را بیشتر کنید تا موقعش نگذرد و حسرت و آه در دلتان نماند[۲۷].

    ویژگی سوره حمد

    سوره حمد موقعیت متمایزی در بین سوره‌های قرآن دارد و موارد زیر از ویژگی‌های منصر بفرد این سوره است:

    • قرائت سوره حمد در تمامی نماز‌ها واجب است و بدون آن نماز صحیح نیست از پیامبر اسلام (صلّی‌الله علیه وآله) نقل شده که فرمودند: «لا صلاة الّا بفاتحة الکتاب»[۲۸] و در بعضی از تعابیر فرموده‌اند: «لا صلاة لمن لم یقرأ بفاتحة الکتاب[۲۹]».
    • اولین سوره کامل که بر پیامبر (صلّی‌الله علیه وآله) نازل گردیده سوره حمد است[۳۰].
    • این سوره با ویژگی هایی که دارد طبق روایات وارده از پیامبر (صلّی‌الله علیه وآله) و اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) برترین سوره قرآن است[۳۱].
    • سوره‌ای است که بین خدا و بندگانش تقسیم شده است[۳۲].
    • این سوره اساسا با سوره‌های دیگر قرآن از نظر لحن و آهنگ فرق روشنی دارد به خاطر اینکه سوره‌های دیگر همه بعنوان سخن خدا است، اما این سوره از زبان بندگان است، و به تعبیر دیگر در این سوره خداوند طرز مناجات و سخن گفتن با او را به بندگانش آموخته است[۳۳].
    • سوره حمد أساس قرآن است؛ ابن‌عباس مفسر معروف اسلامی می‌گوید: «ان لکل شی ء اساسا ... و اساس القرآن الفاتحة»." هر چیزی اساس و شالوده‌ای دارد ... و اساس و زیر‌بنای قرآن، سوره حمد است[۳۴]".
    • سوره حمد به عنوان یک موهبت بزرگ به پیامبر (صلّی‌الله علیه وآله) معرفی شد، و در برابر کل قرآن قرار گرفته است، آنجا که می‌فرماید وَ لَقَدْ آتَیْناکَ سَبْعاً مِنَ الْمَثانِی وَ الْقُرْآنَ الْعَظِیمَ[۳۵]:" ما به تو سوره حمد که هفت آیه است و دو بار نازل شده دادیم همچنین قرآن بزرگ بخشیدیم"[۳۶].
    • در احادیث اسلامی در منابع شیعه و سنی تاکید بر تلاوت سوره حمد شده است، تلاوت آن به انسان، روح و ایمان می‌بخشد، او را به خدا نزدیک می‌کند، صفای دل و روحانیت می‌آفریند، اراده انسان را نیرومند و تلاش او را در راه خدا و خلق افزون می‌سازد، و میان او و گناه و انحراف فاصله می‌افکند[۳۷].
    • همه سوره‌های قرآن سخن خداست و خطاب آن به طور معمول به مردم است، اما آهنگ سوره حمد، از زبان مردم و خطاب به خداست؛ یعنی قرآن کریم در این سوره شیوۀ مناجات و سخن گفتن با خدا را به مردم آموزش داده است[۳۸].
    • این سوره یکی از پنج سوره‌ای است که با عبارت «الحمدلله» آغاز شده است این سوره‌ها عبارتند از فاتحه، انعام، کهف، سبأ، فاطر که همه آنها جزو سور مکی هستند.

    بحث در مورد آمین گفتن بعد از قرائت فاتحه:

    اهل‌سنت معتقدند که کلمه آمین بعد از فاتحه در نماز مستحب است[۳۹]، ولی امامیه آن را جایز نمی‌داند بلکه آن را بدعت و حرام و مبطل نماز می‌داند[۴۰].

    جستارهای وابسته

    پانویس

    1. ↑ ترجمۀ ‌الإتقان فی علوم‌القرآن، ج 1، ص 189 - 193
    2. ↑ تبصير الرحمن و تيسير المنان، ج 1، ص 9.
    3. ↑ قاموس قرآن، ج 2، ص: 172.
    4. ↑ ترجمۀ ‌الإتقان فی علوم‌القرآن، ج 1، ص 189.
    5. ↑ همان، ص 190.
    6. ↑ همان
    7. ↑ همان
    8. ↑ همان، ص 192
    9. ↑ همان
    10. ↑ همان، ص 191
    11. ↑ همان
    12. ↑ همان
    13. ↑ تبصير الرحمن و تيسير المنان، ج1، ص 9.
    14. ↑ ترجمۀ الإتقان فی علوم القرآن، ج 1، ص 192
    15. ↑ همان
    16. ↑ همان
    17. ↑ سورۀ مائده، آيه 44
    18. ↑ سورۀ ابراهيم، آيه 1
    19. ↑ تفسير تسنيم، ج1، ص 259
    20. ↑ همان به نقل از مرسي
    21. ↑ ترجمۀ الإتقان فی علوم القرآن، ج 1، ص 192
    22. ↑ تفسير تسنيم، ج1، ص 259
    23. ↑ تبصير الرحمن و تيسير المنان، ج1، ص 9.
    24. ↑ تفسير قرآن مهر، ج 1، ص 124
    25. ↑ تفسير نمونه، ج 1، ص 7-6
    26. ↑ سورۀ حجر، آيه 87.
    27. ↑ ترجمۀ مجمع‌البيان، ج1، ص 34 و 35
    28. ↑ عوالي اللآلي، ج 3، ص 83.
    29. ↑ همان، ج 1، ص 196.
    30. ↑ التمهيد، ج1، ص143.
    31. ↑ تفسير نمونه، ج 1، ص 3.
    32. ↑ مجمع البيان، ج1، ص88.
    33. ↑ تفسير نمونه، ج 1، ص 2
    34. ↑ همان، ج 1، ص 4.
    35. ↑ سوره حجر آيه 87.
    36. ↑ همان، ج 1، ص 5.
    37. ↑ همان، ج 1، ص 5.
    38. ↑ فسير قرآن مهر، ج 1، ص 124.
    39. ↑ أنوار التنزيل و أسرار التاويل، ج1 ص32، الجامع لأحكام القرآن، ج 1، ص 129، الدر المنثور فی تفسير المأثور، ج 1، ص 16.
    40. ↑ الفقية(للصدوق)، ج1 ص 390، المقنعة(للشيخ المفيد)، ص 105، تفسير کنز الدقائق و بحر الغرائب، ج1 ص87.

    منابع

    برگرفته از سایت معرفی سوره حمد - پایگاه جامع قرآنhttps://quran.inoor.ir

    برگرفته از «https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=سوره_حمد&oldid=214223»