ابن عسکر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات شخصیت | |||
| عنوان = ابن عسکر | |||
| تصویر =عالمان اهل سنت.jpg | |||
| نام = ابوعبدالله محمد بن علی بن عمر بن حسين بن مصباح حسنی سريفی | |||
| نام‌های دیگر = ابن عسکر، ابوعبدالله | |||
| سال تولد = 936 ق | |||
| تاریخ تولد = | |||
| محل تولد = شفشاون، [[مراکش]] | |||
| سال درگذشت = 981 ق | |||
| تاریخ درگذشت = | |||
| محل درگذشت = [[مراکش]] | |||
| استادان = محمد بن عمر مختاری | |||
| شاگردان = | |||
| دین = [[اسلام]] | |||
| مذهب = [[سنی]] | |||
| آثار = دوحة الناشر لمحاسن من کان بالمغرب من مشایخ القرن العاشر | |||
| فعالیت‌ها ={{فهرست جعبه افقی |}} | |||
| وبگاه = | |||
}} | |||
'''ابوعبدالله محمد بن علی بن عمر بن حسين بن مصباح حسنی سريفی''' معروف به '''ابن عسکر''' ، قاضی، مورخ و صوفی [[مراکش|مراکشی]] است. | |||
== | == تولد == | ||
وی در سال 936 هجری در شفشاون (شهری در جنوب تطوان در شمال مراکش) تولد یافت و در زادگاه خویش به فراگیری دانش پرداخت. | |||
== تعلیم == | |||
در 964 ق، به [[فاس]] رفت و در آنجا نزد محمد بن عمر مختاری [[فقه]] آموخت . وی در 967ق از سوی مولای عبدالله حسنی پادشاه بنی سعد مغربی به سمت قضا و افتاء قصبه کتامه منصوب گردید و سپس به مسافرت در شهرهای [[مراکش]] پرداخت. در 969 ق به جنوب مراکش سفر کرد و مدتی طولانی در آنجا اقامت نمود و اوقات خود را وقف مطالعه در تصوف ساخت | |||
او در این مسافرتها دانشمندان بسیاری را ملاقات نمود و نزد آنان به کسب دانش پرداخت. و از سیدی یوسف فجیجی اجازه نامه شیوخ سلسله [[نورانیه]] را دریافت کرد و از سیدی عبدالوارث یالصوتی رسالة ابن ابی زید، ارجوزة طبی ابن سینا و رائیة شریشی را فراگرفت و بیش از 7 سال نزد او به دانش اندوزی پرداخت و آنگاه علم [[کلام]] و فنون [[تصوف]] را از سیدی عبدالله هبطی و تاریخ را از ابوالعباس احمد شاعر یجمی فراگرفت و از سیدی عبدالعزیز سجلماسی و کسانی دیگر اجازه روایت یافت | |||
== | == درگذشت == | ||
از ابن عسکر | ابن عسکر در 975 ق بار دیگر به عنوان قاضی شهر شفشاون و ترغه و بلاد غماره انتخاب گردید و پس از مرگ مولای عبدالله، ابن عسکر به فرزند او محمد بن عبدالله که در 981ق به جانشینی پدر رسیده بود، پیوست و دیری نپایید که محمد از عبدالملک شکست خورد و همراه با ابن عسکر به طنجه رفت. | ||
محمد برای جنگ برضد عموی خود از دُن سباستیان پرتقالی پادشاه مسیحی استمداد کرد و او با این شرط که سواحل مغرب به مسیحیان واگذار شود به یاری او شتافت. سباستیان با سپاهی که شمار آن را بین 60 تا 125 هزار نفر نوشته‌اند، همراه محمد و یارانش که حدود 300 نفر بودند به سواحل مغرب حمله بردند و به قتل و غارت پرداختند. عبدالملک به مقابله پرداخت و در جنگی که میان آنان در وادی المخازن به وقوع پیوست، سباستیان و محمد و ابن عسکر کشته شدند و عبدالملک نیز در حین جنگ جان سپرد و برادرش احمد به پادشاهی رسید. | |||
چون [[مسلمانان]] جسد ابن عسکر را بین کشته‌های مسیحیان یافتند، درباره موضع وی در این جنگ و عقیده او به شک افتادند و او را گنهکار شمردند، ولی محمد بن عبدالله هبطی فرزند استاد وی، در منظومه‌ای که درباره این جنگ سروده با اینکه او را مقصّر شمرده، از اعتقاد ابن عسکر دفاع کرده است . | |||
== آثار == | |||
از ابن عسکر رساله کوتاهی به نام دوحة الناشر لمحاسن من کان بالمغرب من مشایخ القرن العاشر باقی مانده است که فهرست گونه‌ای درباره مشایخ او و نیز گزارشی از احوال برخی از بزرگان مغرب در قرن 10ق است . این کتاب شامل اطلاعات فراوانی درباره زادگاه خود اوست، گرچه از حوادث سیاسی آنجا بحثی نکرده است، اما این کتاب در مراکش از قدر و منزلت بسیاری برخوردار بوده است. | |||
گویا این اثر نخستین تاریخ مریدان اولیه جزولی شیخ بزرگ آن دوران است . کتاب دوحة الناشر بعدها مورد استفاده مورخان مغربی قرار گرفته، افرادی چون احمد بن خالد ناصری سلاوی در الاستقصاء و ابوالقاسم سعدالله در کتاب تاریخ الجزائر الثقافی از آن نقل و به آن استناد کرده‌اند. در این کتاب چنانکه ابوالقاسم سعدالله تصریح کرده، ابن عسکر نام بسیاری از شیوخ متصوفه را آورده است. | |||
این کتاب نخستین بار در فاس (1309ق/1891م) ضمن مجموعه‌ای به چاپ رسید و پس از آن چند بار تجدید چاپ گردید . کتاب دوحة الناشر نخست به‌وسیله ویر باعنوان «شیوخ مراکش در قرن شانزدهم» به انگلیسی ترجمه و در 1904م در ادینبورگ منتشر شد، سپس مستشرق فرانسوی گرول آن را به فرانسه ترجمه کرد و تعلیقات و حواشی بسیاری بر آن نوشت و در 1913م به چاپ رسانید. چاپ انتقادی آن به کوشش محمد حجی در رباط در 1976م و تجدید چاپ آن در 1977م در دارالبیضاء انجام گرفته است . بعدها مورخان مراکشی تکمله‌هایی بر آن نوشته‌اند که می‌توان از کتاب صفوة ما انتشر من اخبار علماء القرن الحادی عشر محمد وفرانی و کتاب نشر المثانی ابن طیب قادری نام برد. کتاب دیگری را به نام دیوان الشّرفاء نیز به او نسبت داده‌اند. | |||
#ابن سوده، عبدالسلام، دلیل مورخ المغرب | == منابع == | ||
#تازی، عبدالهادی، جامع القرویین، بیروت، 1973م | # ابن سوده، عبدالسلام، دلیل مورخ المغرب الاقصی، تطوان، 1369ق/ 1950م | ||
# | # تازی، عبدالهادی، جامع القرویین، بیروت، 1973م | ||
#سعدالله، ابوالقاسم، تاریخ الجزائر | # حجی، محمد، فهرس الخزانة العلمیة الصبیحیة، کویت، 1406ق/1985م | ||
#سلاوی، احمد، الاستقصاء، به کوشش جعفر بن احمد ناصری و محمد بن احمد، دارالبیضاء، 1955م | # سعدالله، ابوالقاسم، تاریخ الجزائر الثقافی، الجزائر، 1401ق/1981م | ||
# | # سلاوی، احمد، الاستقصاء، به کوشش جعفر بن احمد ناصری و محمد بن احمد، دارالبیضاء، 1955م | ||
# | # مراکشی، عباس، الاعلام بمن حل‌ّ مراکش، فاس، 1356ق/1937م | ||
# وفرانی، محمد الصغیر، نزهة الحادی باخبار ملوک القرن الحادی، به کوشش هوداس، رباط، 1888م | |||
[[رده: عالمان اهل سنت]] | {{علمای اسلام}} | ||
[[رده: | [[رده:عالمان]] | ||
[[رده:عالمان اهل سنت]] | |||
[[رده:صوفیه]] | |||
[[رده:مراکش]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۶ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۴۲
| ابن عسکر | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | ابوعبدالله محمد بن علی بن عمر بن حسين بن مصباح حسنی سريفی |
| نام‌های دیگر | ابن عسکر، ابوعبدالله |
| اطلاعات شخصی | |
| سال تولد | 936 ق، ۹۰۸ ش، ۱۵۳۰ م |
| محل تولد | شفشاون، مراکش |
| سال درگذشت | 981 ق، ۹۵۲ ش، ۱۵۷۴ م |
| محل درگذشت | مراکش |
| دین | اسلام، سنی |
| استادان | محمد بن عمر مختاری |
| آثار | دوحة الناشر لمحاسن من کان بالمغرب من مشایخ القرن العاشر |
ابوعبدالله محمد بن علی بن عمر بن حسين بن مصباح حسنی سريفی معروف به ابن عسکر ، قاضی، مورخ و صوفی مراکشی است.
تولد
وی در سال 936 هجری در شفشاون (شهری در جنوب تطوان در شمال مراکش) تولد یافت و در زادگاه خویش به فراگیری دانش پرداخت.
تعلیم
در 964 ق، به فاس رفت و در آنجا نزد محمد بن عمر مختاری فقه آموخت . وی در 967ق از سوی مولای عبدالله حسنی پادشاه بنی سعد مغربی به سمت قضا و افتاء قصبه کتامه منصوب گردید و سپس به مسافرت در شهرهای مراکش پرداخت. در 969 ق به جنوب مراکش سفر کرد و مدتی طولانی در آنجا اقامت نمود و اوقات خود را وقف مطالعه در تصوف ساخت
او در این مسافرتها دانشمندان بسیاری را ملاقات نمود و نزد آنان به کسب دانش پرداخت. و از سیدی یوسف فجیجی اجازه نامه شیوخ سلسله نورانیه را دریافت کرد و از سیدی عبدالوارث یالصوتی رسالة ابن ابی زید، ارجوزة طبی ابن سینا و رائیة شریشی را فراگرفت و بیش از 7 سال نزد او به دانش اندوزی پرداخت و آنگاه علم کلام و فنون تصوف را از سیدی عبدالله هبطی و تاریخ را از ابوالعباس احمد شاعر یجمی فراگرفت و از سیدی عبدالعزیز سجلماسی و کسانی دیگر اجازه روایت یافت
درگذشت
ابن عسکر در 975 ق بار دیگر به عنوان قاضی شهر شفشاون و ترغه و بلاد غماره انتخاب گردید و پس از مرگ مولای عبدالله، ابن عسکر به فرزند او محمد بن عبدالله که در 981ق به جانشینی پدر رسیده بود، پیوست و دیری نپایید که محمد از عبدالملک شکست خورد و همراه با ابن عسکر به طنجه رفت.
محمد برای جنگ برضد عموی خود از دُن سباستیان پرتقالی پادشاه مسیحی استمداد کرد و او با این شرط که سواحل مغرب به مسیحیان واگذار شود به یاری او شتافت. سباستیان با سپاهی که شمار آن را بین 60 تا 125 هزار نفر نوشته‌اند، همراه محمد و یارانش که حدود 300 نفر بودند به سواحل مغرب حمله بردند و به قتل و غارت پرداختند. عبدالملک به مقابله پرداخت و در جنگی که میان آنان در وادی المخازن به وقوع پیوست، سباستیان و محمد و ابن عسکر کشته شدند و عبدالملک نیز در حین جنگ جان سپرد و برادرش احمد به پادشاهی رسید.
چون مسلمانان جسد ابن عسکر را بین کشته‌های مسیحیان یافتند، درباره موضع وی در این جنگ و عقیده او به شک افتادند و او را گنهکار شمردند، ولی محمد بن عبدالله هبطی فرزند استاد وی، در منظومه‌ای که درباره این جنگ سروده با اینکه او را مقصّر شمرده، از اعتقاد ابن عسکر دفاع کرده است .
آثار
از ابن عسکر رساله کوتاهی به نام دوحة الناشر لمحاسن من کان بالمغرب من مشایخ القرن العاشر باقی مانده است که فهرست گونه‌ای درباره مشایخ او و نیز گزارشی از احوال برخی از بزرگان مغرب در قرن 10ق است . این کتاب شامل اطلاعات فراوانی درباره زادگاه خود اوست، گرچه از حوادث سیاسی آنجا بحثی نکرده است، اما این کتاب در مراکش از قدر و منزلت بسیاری برخوردار بوده است.
گویا این اثر نخستین تاریخ مریدان اولیه جزولی شیخ بزرگ آن دوران است . کتاب دوحة الناشر بعدها مورد استفاده مورخان مغربی قرار گرفته، افرادی چون احمد بن خالد ناصری سلاوی در الاستقصاء و ابوالقاسم سعدالله در کتاب تاریخ الجزائر الثقافی از آن نقل و به آن استناد کرده‌اند. در این کتاب چنانکه ابوالقاسم سعدالله تصریح کرده، ابن عسکر نام بسیاری از شیوخ متصوفه را آورده است.
این کتاب نخستین بار در فاس (1309ق/1891م) ضمن مجموعه‌ای به چاپ رسید و پس از آن چند بار تجدید چاپ گردید . کتاب دوحة الناشر نخست به‌وسیله ویر باعنوان «شیوخ مراکش در قرن شانزدهم» به انگلیسی ترجمه و در 1904م در ادینبورگ منتشر شد، سپس مستشرق فرانسوی گرول آن را به فرانسه ترجمه کرد و تعلیقات و حواشی بسیاری بر آن نوشت و در 1913م به چاپ رسانید. چاپ انتقادی آن به کوشش محمد حجی در رباط در 1976م و تجدید چاپ آن در 1977م در دارالبیضاء انجام گرفته است . بعدها مورخان مراکشی تکمله‌هایی بر آن نوشته‌اند که می‌توان از کتاب صفوة ما انتشر من اخبار علماء القرن الحادی عشر محمد وفرانی و کتاب نشر المثانی ابن طیب قادری نام برد. کتاب دیگری را به نام دیوان الشّرفاء نیز به او نسبت داده‌اند.
منابع
- ابن سوده، عبدالسلام، دلیل مورخ المغرب الاقصی، تطوان، 1369ق/ 1950م
- تازی، عبدالهادی، جامع القرویین، بیروت، 1973م
- حجی، محمد، فهرس الخزانة العلمیة الصبیحیة، کویت، 1406ق/1985م
- سعدالله، ابوالقاسم، تاریخ الجزائر الثقافی، الجزائر، 1401ق/1981م
- سلاوی، احمد، الاستقصاء، به کوشش جعفر بن احمد ناصری و محمد بن احمد، دارالبیضاء، 1955م
- مراکشی، عباس، الاعلام بمن حل‌ّ مراکش، فاس، 1356ق/1937م
- وفرانی، محمد الصغیر، نزهة الحادی باخبار ملوک القرن الحادی، به کوشش هوداس، رباط، 1888م
