احمد بن حسین عطار: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
| محل درگذشت = بغداد | | محل درگذشت = بغداد | ||
| استادان = [[شیخ کلینی|محمدبن یعقوب كلینی]] | | استادان = [[شیخ کلینی|محمدبن یعقوب كلینی]] | ||
| شاگردان = {{فهرست جعبه عمودی |[[سید مرتضی | | شاگردان = {{فهرست جعبه عمودی |[[سید مرتضی علم‌الهدی]] |عبدالله بن نصر بن خمیس موصلی |حسین بن عبدالوهاب }} | ||
| دین = [[اسلام]] | | دین = [[اسلام]] | ||
| مذهب = [[مذهب شیعه|شیعه]] | | مذهب = [[مذهب شیعه|شیعه]] | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
}} | }} | ||
'''احمد بن حسین عطار'''، [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]] در اواخر قرن چهارم هجری. در [[بغداد]] اقامت داشت و در دوران جوانی از شاگردان «[[محمد بن یعقوب کلینی|محمدبن یعقوب | '''احمد بن حسین عطار'''، [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]] در اواخر قرن چهارم هجری. در [[بغداد]] اقامت داشت و در دوران جوانی از شاگردان «[[محمد بن یعقوب کلینی|محمدبن یعقوب کلینی]]» (م329ق) بوده است. [[سید مرتضی علم‌الهدی|سید مرتضی علم الهدی]] (م436ق) توانست مجلس درس او را درک کند و احادیث او را که از [[محمد بن یعقوب کلینی|شیخ کلینی]] نقل میشد، بشنود. در منابع [[مذهب شیعه|شیعه]] احادیث اندکی از او برجای مانده که بعضی از آنها درباره فضیلت [[علی بن ابی‌طالب|علی (علیه‌السلام)]] وارد شده است. | ||
== معرفی مختصر == | == معرفی مختصر == | ||
احمد بن حسین عطار، محدث شیعی در اواخر قرن چهارم هجری. از لقب «عطار» | احمد بن حسین عطار، محدث شیعی در اواخر قرن چهارم هجری. از لقب «عطار» ممکن است استفاده شود که وی با گیاهان خوشبو و دارویی سر و کار داشته و از این راه هزینه زندگی را تأمین میکرده است. وی در [[بغداد]] اقامت داشت و در دوران جوانی از شاگردان «محمدبن یعقوب کلینی»(م329ق) بوده است. بنابراین ولادت او میتواند در آغاز قرن چهارم بوده باشد. زندگی و حیات علمی او در بغداد تا زمانی ادامه یافت که «سید مرتضی علم الهدی»(م436ق) توانست مجلس درس او را درک کند و [[حدیث|احادیث]] او را که از شیخ کلینی نقل میشد، بشنود. از شاگردان دیگر او «عبدالله بن نصر بن خمیس موصلی» است که در ناحیه غربی بغداد در [[مسجد]] رباط از او حدیث شنیده است. شاید «حسین بن عبدالوهاب» صاحب [[عیون المعجزات (کتاب)|کتاب عیون المعجزات]] از دیگر شاگردان او بوده است، زیرا وی در این کتاب از او نقل حدیث میکند. در منابع [[مذهب شیعه|شیعه]] احادیث اندکی از او برجای مانده که بعضی از آنها درباره فضیلت [[علی بن ابی‌طالب|علی‌علیه‌السلام]] وارد شده است. از او کتاب یا رسالهای گزارش نشده است. | ||
== استادان == | == استادان == | ||
[[محمد بن یعقوب کلینی|محمدبن یعقوب | [[محمد بن یعقوب کلینی|محمدبن یعقوب کلینی]] یکی از شناخته‌‌ترین اساتید وی می‌باشد. | ||
== شاگردان == | == شاگردان == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۶ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۳۲
| احمد بن حسین عطار | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | احمد بن حسین عطار |
| نام‌های دیگر | عطار |
| اطلاعات شخصی | |
| سال تولد | 300 ق، ۲۹۱ ش، ۹۱۳ م |
| محل تولد | بغداد |
| روز درگذشت | 385 ق |
| محل درگذشت | بغداد |
| دین | اسلام، شیعه |
| استادان | محمدبن یعقوب كلینی |
| شاگردان |
|
| فعالیت‌ها | محدث شیعی |
احمد بن حسین عطار، محدث شیعی در اواخر قرن چهارم هجری. در بغداد اقامت داشت و در دوران جوانی از شاگردان «محمدبن یعقوب کلینی» (م329ق) بوده است. سید مرتضی علم الهدی (م436ق) توانست مجلس درس او را درک کند و احادیث او را که از شیخ کلینی نقل میشد، بشنود. در منابع شیعه احادیث اندکی از او برجای مانده که بعضی از آنها درباره فضیلت علی (علیه‌السلام) وارد شده است.
معرفی مختصر
احمد بن حسین عطار، محدث شیعی در اواخر قرن چهارم هجری. از لقب «عطار» ممکن است استفاده شود که وی با گیاهان خوشبو و دارویی سر و کار داشته و از این راه هزینه زندگی را تأمین میکرده است. وی در بغداد اقامت داشت و در دوران جوانی از شاگردان «محمدبن یعقوب کلینی»(م329ق) بوده است. بنابراین ولادت او میتواند در آغاز قرن چهارم بوده باشد. زندگی و حیات علمی او در بغداد تا زمانی ادامه یافت که «سید مرتضی علم الهدی»(م436ق) توانست مجلس درس او را درک کند و احادیث او را که از شیخ کلینی نقل میشد، بشنود. از شاگردان دیگر او «عبدالله بن نصر بن خمیس موصلی» است که در ناحیه غربی بغداد در مسجد رباط از او حدیث شنیده است. شاید «حسین بن عبدالوهاب» صاحب کتاب عیون المعجزات از دیگر شاگردان او بوده است، زیرا وی در این کتاب از او نقل حدیث میکند. در منابع شیعه احادیث اندکی از او برجای مانده که بعضی از آنها درباره فضیلت علی‌علیه‌السلام وارد شده است. از او کتاب یا رسالهای گزارش نشده است.
استادان
محمدبن یعقوب کلینی یکی از شناخته‌‌ترین اساتید وی می‌باشد.
شاگردان
سید مرتضی علم الهدی، عبدالله بن نصر بن خمیس موصلی و حسین بن عبدالوهاب از مشهورترین شاگردان وی می‌باشند.
منابع
- بحارالانوار، ج52ص217 باب25حدیث80؛
- طبقات اعلام الشیعه، ج1ص26؛
- عیون المعجزات، حسین بن عبدالوهاب، ص1حدیث1؛
- مدینه المعاجز، ج1ص194 حدیث115؛
- الیقین، سیدبن طاوس، ص423.
