ابن ابی هراسه: تفاوت میان نسخه‌ها
(←منابع) |
(←آثار) |
||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
# الایمان و الکفر؛ | # الایمان و الکفر؛ | ||
# کتاب التوبه به ثبت رسیده است. | # کتاب التوبه به ثبت رسیده است. | ||
== جستارهای وابسته == | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ ۱۸ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۴۳
| احمد بن محمد بن هوذه بن هراسه باهلی نهاوندی | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | احمد بن محمد بن هوذه بن هراسه باهلی نهاوندی |
| نام‌های دیگر | ابن ابی هراسه |
| اطلاعات شخصی | |
| محل تولد | نهاوند |
| روز درگذشت | هشتم ذی الحجه |
| محل درگذشت | نزدیکی پل نهروان |
| دین | اسلام، شیعه |
| استادان | ابراهیم بن اسحاق نهاوندی |
| شاگردان |
|
| آثار |
|
| فعالیت‌ها | |
احمد بن محمد بن هوذه بن هراسه باهلی نهاوندی، معروف به «ابن ابی هراسه» محدث و فقیه شیعی بوده است.
معرفی اجمالی
احمد بن محمد بن هوذه بن هراسه باهلی نهاوندی، معروف به ابن ابی هراسه. محدث و فقیه شیعی. ولادت او معلوم نیست اما وفات او در روز هشتم ذیحجه سال 333 هجری در نزدیکی پل نهروان روی داد و در همان‌جا به خاک سپرده شد. از زندگی و چگونگی تحصیل او اطلاعی نداریم. بعضی از قرائن نشان میدهد که وی بیشتر در نهاوند سکونت داشته و در آن‌جا شاگردانی تربیت نموده است. زیرا از اساتید او «ابراهیم بن اسحاق نهاوندی» است که وی در سال 293 هجری در نهاوند از او اخذ حدیث نموده است. هم‌چنین از برخی از شواهد بر میآید که وی مدتی در بغداد اقامت داشته و با ثقه الاسلام کلینی در آن‌جا هم عصر بوده است. بعضی از شاگردان او، نزد کلینی نیز شاگردی کردهاند که از جمله آنها محمدبن عباس بن ماهیار است که در کتاب خود «ما نزل من القرآن فی اهل‌بیت (علیه السلام)» از او احادیثی در فضایل اهل‌بیت (علیه السلام) نقل میکند. چنان‌که تلعکبری نیز که مقیم بغداد بود، در سال 331 هجری از او حدیث شنیده و اجازه نقل آنها را از وی دریافت کرده است.
از دیگر شاگردان روایی او ابوعبدالله محمد بن ابراهیم نعمانی و عبدالواحد بن عبدالله بن یونس هستند. از اساتید او ابواسحاق ابراهیم بن اسحاق بن ابی بشر احمری نهاوندی معروف به «ابراهیم عجمی» است که در اواخر عمرش از بغداد به نهاوند مراجعت کرد و برخی از احادیث او توسط وی در نهاوند منتشر شد. شیخ طوسی صاحب شرححال را به صورتهای مختلف، معرفی نموده است. یکبار در رجال خود، نام او را «ابواسحاق ابراهیم بن رجاء» معروف به «ابنهراسه شیبانی» ذکر کرده و او را از اصحاب امام صادق (علیه السلام) به شمار آورده است. سپس در قسم دوم رجال خود، استدراک کرده و او را جزء اشخاصی قرار داده که به طور مستقیم از ائمه (علیه السلام) روایت نکردهاند. بار سوم در کتاب فهرست، او را به نام «احمد بن نصر بن سعید باهلی» معروف به «ابنابیهراسه» معرفی کرده و وی را از استادان تلعکبری به شمار آورده است. بسیاری از رجال شناسان معتقدند که شیخ طوسی، فرد واحدی را در موارد یادشده معرفی کرده است، اما برخی نیز وی را غیر از «ابراهیم بن رجاء شیبانی» میدانند[۱].
استادان
در بین اساتید وی تنها نام ابراهیم بن اسحاق نهاوندی در کتب ذکر شده است.
شاگردان
شاگردان وی عبارتند از محمدبن عباس بن ماهیار، ابوعبدالله محمد بن ابراهیم نعمانی و عبدالواحد بن عبدالله بن یونس که در کتب نام‌شان ذکر شده است.
آثار
از تألیفات او:
- الایمان و الکفر؛
- کتاب التوبه به ثبت رسیده است.
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ جامع الرواه، ج 1 ص 73
منابع
- رجال الطوسی، ص 158 شماره 1766، و ص 409 شماره 5950؛
- الفهرست، شیخ طوسی، ص 282 شماره 905؛
- ایضاح الاشتباه، ص 88، ذیل شماره 22 و پاورقی آن؛
- امل الآمل، ج 2 ص 30 شماره 80؛
- تنقیح المقال(حجری)، ج 1 ص 98 شماره 567؛
- نقد الرجال تفرشی، ج 1 ص 61 شماره 68؛ و ج 5 ص 249 شماره 6267؛
- جامع الرواه، ج 1 ص 73؛
- طبقات اعلام الشیعه، ج1ص56؛
- معجم رجال الحدیث، ج 1 ص 202 شماره 153، و ج 3 ص 142 شماره993؛
- دائره المعارف تشیع، ج3ص81؛
- لسان المیزان، ج1ص121 شماره372؛
- تاریخ بغداد، ج5ص391 شماره 2946.
