ابراهیم بن احمد بن محمد طبری: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
<div class="wikiInfo">[[پرونده:ابراهیم بن احمد بن محمد طبری.jpg |جایگزین=ابراهیم بن احمد بن محمد طبری|آابراهیم بن احمد بن محمد طبری]]
{{جعبه اطلاعات شخصیت
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
| عنوان = ابراهیم بن احمد بن محمد طبری
!نام
| تصویر = عالمان شیعه.jpg
!ابراهیم بن احمد بن محمد طبری
| نام = ابراهیم بن احمد بن محمد طبری
|-
| نام‌های دیگر = شیخ الشهود، تیزون
|زاده
| سال تولد = 324 ق
|324هجری • [[بغداد]]
| تاریخ تولد =
|-
| محل تولد = [[بغداد]]
|درگذشت
| سال درگذشت = 393 ق
|393هجری • بغداد
| تاریخ درگذشت =
|-
| محل درگذشت =
|استادان
| استادان = {{فهرست جعبه عمودی |ابو منذر| نُصَیر بن یوسف |هاشم‌ بن عبدالعزیز }}
|ابو منذر نُصَیر بن یوسف هاشم‌ بن عبدالعزیز
| شاگردان = {{فهرست جعبه عمودی |احمد بن جعفر بن سلم |عمر بن محمد بن سیف }}
|-
| دین = [[اسلام]]
|شاگردان
| مذهب = [[مذهب شیعه|شیعه]]
|احمد بن جعفر بن سلم عمر بن محمد بن سیف • احمد بن محمد بن عثمان‌القطان • بکار بن احمد زکریا بن عیسی• عبدالواحد‌ بن عمر
| آثار = {{فهرست جعبه افقی |المقصور و الممدو|تحبیر التیسیر}}
|-
| فعالیت‌ها = عالم علم نحو
|آثار
| وبگاه =
|المقصور و الممدود • المذکر و المؤنث صورة‌الهمز • النحو • التصریف • تحبیر التیسیر
}}
|-
'''اَحمد بن مُحمّد طَبَری''' از علمای علم نحو [[بغداد]] در قرن چهارم قمری بود. او نزد [[ابو منذر]]، [[نُصَیر بن یوسف]] و [[هاشم‌ بن عبدالعزیز]] شاگردی کرد. در [[علوم حدیث]] و قرائت مهارت داشت و شاگردانی را در این دو علم تربیت کرد. آراء او در قرائت در کتاب تحبیر التیسیر آمده است.  
|[[دین]] و [[مذهب]]
|[[اسلام]] • [[تشیع]]
|-
|}
</div>
 
'''اَحمد بن مُحمّد طَبَری''' از علمای علم نحو [[بغداد]] در قرن چهارم قمری بود. او نزد [[ابو منذر]]، [[نُصَیر بن یوسف]] و [[هاشم‌ بن عبدالعزیز]] شاگردی کرد. در [[علم حدیث]] و قرائت مهارت داشت و شاگردانی را در این دو علم تربیت کرد. آراء او در قرائت در کتاب [[تحبیر التیسیر]] آمده است.  
   
   
=معرفی طبری=
== معرفی طبری ==
 
ابراهیم بن احمد بن محمد طبری ابواسحاق مقری طبری معروف به تیزون. [[فقیه]]، قاری قرآن، ادیب و [[محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]] که به ظاهر [[مذهب مالکی]] را اظهار می‏‌کرده است. وی در [[بغداد]] به سال 324هجری دیده به جهان گشود از لقب «طبری» که به او و پدرش نسبت داده می‏‌شود بر می‏‌آید که وی اصالتاً ایرانی و اهل [[طبرستان]] بوده است، اما هیچ‌گاه در آن‌جا اقامت نداشته است. وی در بغداد پرورش یافت و در محله [[مذهب شیعه|شیعه]] ‏نشین «کرخ» سکونت داشت. در آن‌جا نزد اساتید عصر خود به استماع حدیث پرداخت و به تدریج در [[فقه]] نیز تبحر یافت.
ابراهیم بن احمد بن محمد طبری (324- 393ق) ابواسحاق مقری طبری معروف به تیزون. [[فقیه]]، [[قاری قرآن]]، ادیب و [[محدث]] شیعی که به ظاهر [[مذهب مالكی|مذهب مالکی]] را اظهار می‏‌کرده است. وی در [[بغداد]] به سال 324هجری دیده به جهان گشود از لقب «طبری» که به او و پدرش نسبت داده می‏‌شود بر می‏‌آید که وی اصالتاً ایرانی و اهل [[طبرستان]] بوده است، اما هیچ‌گاه در آنجا اقامت نداشته است. وی در بغداد پرورش یافت و در محله [[شیعه]] ‏نشین «کرخ» سکونت داشت. در آنجا نزد اساتید عصر خود به استماع حدیث پرداخت و به تدریج در [[فقه]] نیز تبحر یافت.  
 
=استادان طبری=
 
در بغداد با [[عبدالله بن حسین بن محمد فارسی]] هم‏‌بحث بود و با هم در گزارش [[كتاب مقاتل الطالبیین|کتاب مقاتل الطالبیین]] مشارکت داشتند. وی همچنین از مصاحبان [[ابوعمرو زاهد مطرز]] (م345ق) معروف به [[غلام ثعلب]] بود و نزد او دانش فراوانی آموخته است. پدرش [[احمد بن محمد طبری]] از راویان [[حدیث]] و استاد [[تلعكبری|تلعکبری]](م385ق) در بغداد بود که در قرائت قرآن نیز دستی توانا داشت. وی علم قرائت و بخشی از فنون ضبط [[احادیث]] را از پدرش فرا گرفته است. وی با اینکه خود در علم قرائت زبان‌زد دیگران بود اما نزد قاری معروف [[ابوبكر احمدبن علی بن یزداد|ابوبکر احمدبن علی بن یزداد]] احتراماً هفت جزء قرآن را فرا گرفت و وی را بر خود مقدم می‌‏داشت. از اساتید معروف او [[ابوالفرج اصفهانی]](م356ق) است.
 
=شاگردان=
 
از شاگردان او می‌توان [[ابوعبدالله علوی شجری]] صاحب [[كتاب التعازی|کتاب التعازی]] و [[ابوالحسن محمد بن حسین بن موسی]] معروف به [[سید رضی]](م406ق) را نام برد. سید رضی در سنین کودکی [[قرائت قرآن]] را نزد او فرا گرفته است. همچنین [[محمدبن جریر بن رستم طبری شیعی]] که خود معاصر [[شیخ طوسی]](م460ق) و [[نجاشی]](م450ق) بوده، [[احادیث]] و گزارشات فراوانی در [[كتاب دلائل الامامه|کتاب دلائل الامامه]] از او نقل کرده است.
 
=آثار=


از تألیفات او [[كتاب المناقب|کتاب المناقب]] است که در فضیلت [[امیرالمؤمنین]] و [[اهل‏‌بیت]] نوشته شده است.
== استادان طبری ==
در بغداد با [[عبدالله بن حسین بن محمد فارسی]] هم‏‌بحث بود و با هم در گزارش [[كتاب مقاتل الطالبیین|کتاب مقاتل الطالبیین]] مشارکت داشتند. وی هم‌چنین از مصاحبان [[ابوعمرو زاهد مطرز]] معروف به [[غلام ثعلب]] بود و نزد او دانش فراوانی آموخته است. پدرش [[احمد بن محمد طبری]] از راویان [[حدیث]] و استاد [[تلعكبری|تلعکبری]] در بغداد بود که در قرائت قرآن نیز دستی توانا داشت. وی علم قرائت و بخشی از فنون ضبط [[حدیث|احادیث]] را از پدرش فرا گرفته است. وی با این‌که خود در علم قرائت زبان‌زد دیگران بود اما نزد قاری معروف [[ابوبكر احمدبن علی بن یزداد|ابوبکر احمدبن علی بن یزداد]] احتراما هفت جزء [[قرآن]] را فرا گرفت و وی را بر خود مقدم می‌‏داشت. از اساتید معروف او [[ابوالفرج اصفهانی]] است.


=شغل قضاوت=
== شاگردان ==
از شاگردان او می‌توان [[ابوعبدالله علوی شجری]] صاحب [[التعازی (کتاب)|کتاب التعازی]] و ابوالحسن محمد بن حسین بن موسیمعروف به [[ابوالحسن محمد بن الحسین بن موسی|سید رضی]] را نام برد. سید رضی در سنین کودکی [[قرائت قرآن]] را نزد او فرا گرفته است. هم‌چنین [[محمدبن جریر بن رستم طبری شیعی]] که خود معاصر [[محمد بن حسن طوسی|شیخ طوسی]] و [[نجاشی]] بوده، [[حدیث|احادیث]] و گزارشات فراوانی در [[دلائل الامامه (کتاب)|کتاب دلائل الامامه]] از او نقل کرده است.


وی به دلیل آشنایی‏‌اش با [[فقه شیعه]] و [[اهل‏ سنت]]. مدتی مقام قضاوت داشته است اما در هیچ‌‏یک از منابع، روشن نیست که در کجا و چه سالی مشغول قضاوت بوده است. به گفته [[خطیب بغدادی]] وی <big>شیخ الشهود</big> بغداد در حوزه قضاوت بوده است. یعنی قاضیانی که تازه وارد بغداد می‌‏شدند و نسبت به اوضاع شهر و مردم آن ناآشنا بودند، از او به خاطر عدالت و راستگویی‏‌اش استفسار می‏‌کردند و سخن او را به عنوان «شاهد» در دادگاه حجت می‌‏دانستند. به گفته معاصر او [[ابوالقاسم تنوخی كبیر|ابوالقاسم تنوخی کبیر]](م342ق) وی همچنین در شهرهای: [[بصره]]، آبله، واسط، [[اهواز]]، عسکر مکرم، [[شوشتر]]، [[كوفه|کوفه]]، [[مكه|مکه]] و [[مدینه]] نیز شناخته شده بود و از شاهدان دادگاه بوده است، از این‏‌رو وی را «شیخ الشهود» لقب داده‌‏اند.
== آثار ==
از تألیفات او [[المناقب (کتاب)|کتاب المناقب]] است که در فضیلت [[علی بن ابی‌طالب|علی بن ابی طالب]]
و [[اهل بیت|اهل‏‌بیت]] نوشته شده است.


=درگذشت=
== شغل قضاوت ==
وی به دلیل آشنایی‏‌اش با [[فقه]] [[مذهب شیعه|شیعه]] و [[اهل سنت و جماعت|اهل‏‌سنت]] مدتی مقام قضاوت داشته است اما در هیچ‌‏یک از منابع روشن نیست که در کجا و چه سالی مشغول قضاوت بوده است. به گفته [[خطیب بغدادی]] وی <big>شیخ الشهود</big> بغداد در حوزه قضاوت بوده است. یعنی قاضیانی که تازه‌ وارد بغداد می‌‏شدند و نسبت به اوضاع شهر و مردم آن ناآشنا بودند، از او به خاطر عدالت و راستگویی‏‌اش استفسار می‏‌کردند و سخن او را به عنوان «شاهد» در دادگاه حجت می‌‏دانستند. به گفته معاصر او [[ابوالقاسم تنوخی كبیر|ابوالقاسم تنوخی کبیر]] وی هم‌چنین در شهرهای: [[بصره]]، آبله، واسط، [[اهواز]]، عسکر مکرم، [[شوشتر]]، [[كوفه|کوفه]]، [[مكه|مکه]] و [[مدینه]] نیز شناخته شده بود و از شاهدان دادگاه بوده است، از این‏‌رو وی را «شیخ الشهود» لقب داده‌‏اند.


وفات او به گفته ذهبی و دیگران، در 393هجری در زادگاهش روی داده است.
== درگذشت ==
وفات او به گفته [[ذهبی]] و دیگران، در 393هجری در زادگاهش‌([[بغداد]]) روی داده است.


=منابع=
== منابع ==
* تاریخ بغداد، ج5ص81 شماره 2443، و ج6صص16 و19 شماره 3047 و3053؛
* تذکره الحفاظ، ج3ص1026؛
* طبقات اعلام الشیعه، ج1ص1؛
* مشایخ الثقات،
* عرفانیان، ص37.


#تاریخ بغداد، ج5ص81 شماره 2443، و ج6صص16 و19 شماره 3047 و3053؛
{{علمای اسلام}}
#تذکره الحفاظ، ج3ص1026؛
#طبقات اعلام الشیعه، ج1ص1؛
#مشایخ الثقات،
#عرفانیان، ص37.


[[رده:عالمان]]
[[رده:عالمان]]
[[رده:عالمان شیعه]]
[[رده:عالمان شیعه]]
[[رده:محدثان شیعه]]
[[رده:محدثان شیعه]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۹ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۲۹

ابراهیم بن احمد بن محمد طبری
عالمان شیعه.jpg
نام کاملابراهیم بن احمد بن محمد طبری
نام‌های دیگرشیخ الشهود، تیزون
اطلاعات شخصی
سال تولد324 ق، ۳۱۵ ش‌، ۹۳۶ م
محل تولدبغداد
سال درگذشت393 ق، ۳۸۲ ش‌، ۱۰۰۳ م
دیناسلام، شیعه
استادان
  • ابو منذر
  • نُصَیر بن یوسف
  • هاشم‌ بن عبدالعزیز
شاگردان
  • احمد بن جعفر بن سلم
  • عمر بن محمد بن سیف
آثار
  • المقصور و الممدو
  • تحبیر التیسیر
فعالیت‌هاعالم علم نحو

اَحمد بن مُحمّد طَبَری از علمای علم نحو بغداد در قرن چهارم قمری بود. او نزد ابو منذر، نُصَیر بن یوسف و هاشم‌ بن عبدالعزیز شاگردی کرد. در علوم حدیث و قرائت مهارت داشت و شاگردانی را در این دو علم تربیت کرد. آراء او در قرائت در کتاب تحبیر التیسیر آمده است.

معرفی طبری

ابراهیم بن احمد بن محمد طبری ابواسحاق مقری طبری معروف به تیزون. فقیه، قاری قرآن، ادیب و محدث شیعی که به ظاهر مذهب مالکی را اظهار می‏‌کرده است. وی در بغداد به سال 324هجری دیده به جهان گشود از لقب «طبری» که به او و پدرش نسبت داده می‏‌شود بر می‏‌آید که وی اصالتاً ایرانی و اهل طبرستان بوده است، اما هیچ‌گاه در آن‌جا اقامت نداشته است. وی در بغداد پرورش یافت و در محله شیعه ‏نشین «کرخ» سکونت داشت. در آن‌جا نزد اساتید عصر خود به استماع حدیث پرداخت و به تدریج در فقه نیز تبحر یافت.

استادان طبری

در بغداد با عبدالله بن حسین بن محمد فارسی هم‏‌بحث بود و با هم در گزارش کتاب مقاتل الطالبیین مشارکت داشتند. وی هم‌چنین از مصاحبان ابوعمرو زاهد مطرز معروف به غلام ثعلب بود و نزد او دانش فراوانی آموخته است. پدرش احمد بن محمد طبری از راویان حدیث و استاد تلعکبری در بغداد بود که در قرائت قرآن نیز دستی توانا داشت. وی علم قرائت و بخشی از فنون ضبط احادیث را از پدرش فرا گرفته است. وی با این‌که خود در علم قرائت زبان‌زد دیگران بود اما نزد قاری معروف ابوبکر احمدبن علی بن یزداد احتراما هفت جزء قرآن را فرا گرفت و وی را بر خود مقدم می‌‏داشت. از اساتید معروف او ابوالفرج اصفهانی است.

شاگردان

از شاگردان او می‌توان ابوعبدالله علوی شجری صاحب کتاب التعازی و ابوالحسن محمد بن حسین بن موسیمعروف به سید رضی را نام برد. سید رضی در سنین کودکی قرائت قرآن را نزد او فرا گرفته است. هم‌چنین محمدبن جریر بن رستم طبری شیعی که خود معاصر شیخ طوسی و نجاشی بوده، احادیث و گزارشات فراوانی در کتاب دلائل الامامه از او نقل کرده است.

آثار

از تألیفات او کتاب المناقب است که در فضیلت علی بن ابی طالب و اهل‏‌بیت نوشته شده است.

شغل قضاوت

وی به دلیل آشنایی‏‌اش با فقه شیعه و اهل‏‌سنت مدتی مقام قضاوت داشته است اما در هیچ‌‏یک از منابع روشن نیست که در کجا و چه سالی مشغول قضاوت بوده است. به گفته خطیب بغدادی وی شیخ الشهود بغداد در حوزه قضاوت بوده است. یعنی قاضیانی که تازه‌ وارد بغداد می‌‏شدند و نسبت به اوضاع شهر و مردم آن ناآشنا بودند، از او به خاطر عدالت و راستگویی‏‌اش استفسار می‏‌کردند و سخن او را به عنوان «شاهد» در دادگاه حجت می‌‏دانستند. به گفته معاصر او ابوالقاسم تنوخی کبیر وی هم‌چنین در شهرهای: بصره، آبله، واسط، اهواز، عسکر مکرم، شوشتر، کوفه، مکه و مدینه نیز شناخته شده بود و از شاهدان دادگاه بوده است، از این‏‌رو وی را «شیخ الشهود» لقب داده‌‏اند.

درگذشت

وفات او به گفته ذهبی و دیگران، در 393هجری در زادگاهش‌(بغداد) روی داده است.

منابع

  • تاریخ بغداد، ج5ص81 شماره 2443، و ج6صص16 و19 شماره 3047 و3053؛
  • تذکره الحفاظ، ج3ص1026؛
  • طبقات اعلام الشیعه، ج1ص1؛
  • مشایخ الثقات،
  • عرفانیان، ص37.