ابراهیم بن خالد مقری كسایی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شخصیت
{{جعبه اطلاعات شخصیت
| عنوان = ابراهیم بن خالد
| عنوان = ابراهیم بن خالد
| تصویر = احمد بن اسماعیل بن عبدالله قمی.jpg
| تصویر = عالمان شیعه.jpg
| نام = ابراهیم بن خالد مقری كسایی
| نام = ابراهیم بن خالد مقری كسایی
| نام‌های دیگر =  
| نام‌های دیگر =  
خط ۸: خط ۸:
| محل تولد = [[کوفه]]
| محل تولد = [[کوفه]]
| سال درگذشت =  
| سال درگذشت =  
| تاریخ درگذشت = 305ق.
| تاریخ درگذشت = 305 ق
| محل درگذشت =  
| محل درگذشت =  
| استادان =  
| استادان =  
| شاگردان =  
| شاگردان =  
| دین = [[اسلام]]
| دین = [[اسلام]]
| مذهب = [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]]
| مذهب = [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]]
| آثار =  
| آثار =  
| فعالیت‌ها = روای [[حدیث]]
| فعالیت‌ها = روای [[حدیث]]
خط ۱۹: خط ۱۹:
| وبگاه =  
| وبگاه =  
}}
}}
'''ابراهیم بن خالد مقری كسایی'''، از راویان [[شیعه]] در نیمه نخست قرن چهارم هجری. در[[کوفه]] بدنیا آمد و همان‌جا تا پایان عمر زندگی کرد.
'''ابراهیم بن خالد مقری کسایی'''، از راویان [[مذهب شیعه|شیعه]] در نیمه نخست قرن چهارم هجری. در[[کوفه]] بدنیا آمد و همانجا تا پایان عمر زندگی کرد.


== معرفی اجمالی ==
== معرفی اجمالی ==
 
ابراهیم بن خالد مقری کسایی از راویان شیعه در نیمه نخست قرن چهارم هجری. وی احتمالاً در [[کوفه]] دیده به جهان گشود و زندگی را در همان‌جا به سر آورده است. سال تولد و وفات او در دست نیست. [[محمد بن علی بن بابویه قمی|شیخ صدوق]] در [[أمالی]] با دو واسطه از او نقل [[حدیث]] می‏‌کند و این مطلب گویای آن است‏‌که وی با شیخ صدوق، فاصله زمانی زیادی داشته است، بنابراین می‌توان او را از راویان حدیث در اوایل قرن چهارم دانست. در منابع رجالی اشاره‌‏ای به شرح‌حال او نشده است. وی از [[عبدالله بن داهر رازی]] روایتی در فضیلت کوفه دارد که این روایت را «محمدبن جعفر» معروف به [[ابن تبان]] از او نقل کرده است.
ابراهیم بن خالد مقری كسایی، (000 – حدود 305ق) از راویان شیعه در نیمه نخست قرن چهارم هجری. وی احتمالاً در كوفه دیده به جهان گشود و زندگی را در همان‌جا به سر آورده است. سال تولد و وفات او در دست نیست. [[شیخ صدوق]](م381ق) در [[أمالی]] با دو واسطه از او نقل [[حدیث]] می‏كند و این مطلب گویای آن است‏‌كه وی با شیخ صدوق، فاصله زمانی زیادی داشته است، بنابراین می‌توان او را از راویان حدیث در اوایل سده چهارم دانست. در منابع رجالی اشاره‌‏ای به شرح ‏حال او نشده است. وی از [[عبدالله بن داهر رازی]] روایتی در فضیلت كوفه دارد كه این روایت را «محمدبن جعفر» معروف به [[ابن تبان]] از او نقل كرده است.


== لقب ==
== لقب ==
 
وی ساکن کوفه بود و در آن‌جا پرورش یافت. در قرائت [[قرآن]] دستی داشت و لقب او به عنوان [[قاری قرآن]] مشهور بود.
وی ساكن كوفه بود و در آن‌جا پرورش یافت. در قرائت [[قرآن]] دستی داشت و لقب او به عنوان '''قاری قرآن''' مشهور بود.  


== آثار ==
== آثار ==
از او هیچ کتابی معرفی نشده است.


از او هیچ كتابی معرفی نشده است.
== منابع ==
* أمالي شيخ صدوق، ص298حديث334؛
* طبقات اعلام الشيعه، ج1ص2.


== منابع ==
{{علمای اسلام}}
# أمالي شيخ صدوق، ص298حديث334؛
# طبقات اعلام الشيعه، ج1ص2.


[[رده:عالمان]]
[[رده:عالمان]]
[[رده:عالمان شیعه]]
[[رده:عالمان شیعه]]
[[رده:محدثان شیعه]]
[[رده:محدثان شیعه]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۹ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۳۱

ابراهیم بن خالد
عالمان شیعه.jpg
نام کاملابراهیم بن خالد مقری كسایی
اطلاعات شخصی
روز تولداوایل قرن چهارم
محل تولدکوفه
روز درگذشت305 ق
دیناسلام، اهل سنت
فعالیت‌هاروای حدیث

ابراهیم بن خالد مقری کسایی، از راویان شیعه در نیمه نخست قرن چهارم هجری. درکوفه بدنیا آمد و همانجا تا پایان عمر زندگی کرد.

معرفی اجمالی

ابراهیم بن خالد مقری کسایی از راویان شیعه در نیمه نخست قرن چهارم هجری. وی احتمالاً در کوفه دیده به جهان گشود و زندگی را در همان‌جا به سر آورده است. سال تولد و وفات او در دست نیست. شیخ صدوق در أمالی با دو واسطه از او نقل حدیث می‏‌کند و این مطلب گویای آن است‏‌که وی با شیخ صدوق، فاصله زمانی زیادی داشته است، بنابراین می‌توان او را از راویان حدیث در اوایل قرن چهارم دانست. در منابع رجالی اشاره‌‏ای به شرح‌حال او نشده است. وی از عبدالله بن داهر رازی روایتی در فضیلت کوفه دارد که این روایت را «محمدبن جعفر» معروف به ابن تبان از او نقل کرده است.

لقب

وی ساکن کوفه بود و در آن‌جا پرورش یافت. در قرائت قرآن دستی داشت و لقب او به عنوان قاری قرآن مشهور بود.

آثار

از او هیچ کتابی معرفی نشده است.

منابع

  • أمالي شيخ صدوق، ص298حديث334؛
  • طبقات اعلام الشيعه، ج1ص2.