ابراهیم بن علی بن ابراهیم بن هاشم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات شخصیت | |||
| عنوان = ابراهیم بن علی بن ابراهیم بن هاشم | |||
| تصویر = عالمان شیعه.jpg | |||
| نام = ابراهیم بن علی بن ابراهیم بن هاشم | |||
| | | نام‌های دیگر = | ||
|درگذشت | | سال تولد = | ||
| | | تاریخ تولد = | ||
| | | محل تولد = | ||
|شاگردان | | سال درگذشت = قرن چهارم قمری | ||
| تاریخ درگذشت = | |||
| | | محل درگذشت = [[قم]] | ||
|[[ | | استادان = | ||
|[[ | | شاگردان = حسین بن محمد بن حسن | ||
| دین = [[اسلام]] | |||
| مذهب = [[مذهب شیعه|شیعه]] | |||
| آثار = | |||
| فعالیت‌ها = راوی [[مذهب شیعه|شیعه]] | |||
| وبگاه = | |||
}} | |||
'''ابراهیم بن علی بن ابراهیم بن هاشم'''، از راویان معتبر [[مذهب شیعه|شیعی]] در اواسط قرن چهارم. وی در یک خانواده علمی و مذهبی در [[قم]] دیده به جهان گشود. | |||
== معرفی اجمالی == | |||
ابراهیم بن علی بن ابراهیم بن هاشم، از راویان معتبر [[مذهب شیعه|شیعی]] در اواسط قرن چهارم. از تاریخ تولد و وفات او آگاهی نداریم. وی در یک خانواده علمی و مذهبی در قم دیده به جهان گشود. پدرش [[علی بن ابراهیم بن هاشم قمی]] (م. ب307ق) از مفسران بزرگ [[مذهب شیعه|شیعه]] و صاحب کتاب تفسیر است. جد او [[ابواسحاق ابراهیم بن هاشم]] (م. ح275ق) از اصحاب [[علی بن موسی (رضا)]] است و اصالتاً اهل کوفه بود اما از [[کوفه]] به قم آمد و نخستین کسی بود که [[حدیث|احادیث]] کوفه را در قم منتشر نمود. همچنین عموی پدرش [[اسحاق بن ابراهیم]] یکی دیگر از محدثان شیعه است. برادران او [[احمد بن علی بن ابراهیم]] و [[محمد بن علی بن ابراهیم]] از محدثان زبردست و استاد [[محمد بن علی بن بابویه قمی|شیخ صدوق]] (م381ق) بودهاند. محیط خانواده و شرایط علمی حاکم بر آن باعث شد تا وی پس از تحصیلات مقدماتی، به رشته [[حدیث]] روی آورد و همچون برادرانش در فن حدیث به مقام شایستهای دست یابد. وی در موارد متعددی از پدرش نقل حدیث میکند و این گویای آن است که پدرش از اساتید عمده او بوده است. | |||
= | == شاگردان == | ||
از شاگردان معروف او [[حسین بن محمد بن حسن]] معاصر شیخ صدوق و صاحب کتاب [[مقصد الراغب فی فضائل علی بن ابیطالب (کتاب)|مقصد الراغب فی فضائل علی بن ابیطالب]] است. شاگرد او در این کتاب روایات فراوانی از استادش نقل کرده است. | |||
== آثار == | |||
از تألیفات او اثری در منابع دیده نمیشود. | |||
=شاگردان | == درگذشت == | ||
برخی از شاگردان او در نیمه دوم قرن چهارم (حدود 381ق) وفات یافتهاند، بنابراین وفات او باید در اواسط قرن چهارم بوده باشد. | |||
== منابع == | |||
* بحار الانوار، ج79ص12؛ | |||
* الذريعه، ج22ص111 شماره 6307، و ج24ص127 شماره 638؛ | |||
* طبقات اعلام الشيعه، ج1ص3. | |||
{{علمای اسلام}} | |||
[[رده:عالمان]] | |||
[[رده:عالمان شیعه]] | |||
[[رده:محدثان شیعه]] | |||
[[رده:عالمان | |||
[[رده: | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۵۳
| ابراهیم بن علی بن ابراهیم بن هاشم | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | ابراهیم بن علی بن ابراهیم بن هاشم |
| اطلاعات شخصی | |
| محل درگذشت | قم |
| دین | اسلام، شیعه |
| شاگردان | حسین بن محمد بن حسن |
| فعالیت‌ها | راوی شیعه |
ابراهیم بن علی بن ابراهیم بن هاشم، از راویان معتبر شیعی در اواسط قرن چهارم. وی در یک خانواده علمی و مذهبی در قم دیده به جهان گشود.
معرفی اجمالی
ابراهیم بن علی بن ابراهیم بن هاشم، از راویان معتبر شیعی در اواسط قرن چهارم. از تاریخ تولد و وفات او آگاهی نداریم. وی در یک خانواده علمی و مذهبی در قم دیده به جهان گشود. پدرش علی بن ابراهیم بن هاشم قمی (م. ب307ق) از مفسران بزرگ شیعه و صاحب کتاب تفسیر است. جد او ابواسحاق ابراهیم بن هاشم (م. ح275ق) از اصحاب علی بن موسی (رضا) است و اصالتاً اهل کوفه بود اما از کوفه به قم آمد و نخستین کسی بود که احادیث کوفه را در قم منتشر نمود. همچنین عموی پدرش اسحاق بن ابراهیم یکی دیگر از محدثان شیعه است. برادران او احمد بن علی بن ابراهیم و محمد بن علی بن ابراهیم از محدثان زبردست و استاد شیخ صدوق (م381ق) بودهاند. محیط خانواده و شرایط علمی حاکم بر آن باعث شد تا وی پس از تحصیلات مقدماتی، به رشته حدیث روی آورد و همچون برادرانش در فن حدیث به مقام شایستهای دست یابد. وی در موارد متعددی از پدرش نقل حدیث میکند و این گویای آن است که پدرش از اساتید عمده او بوده است.
شاگردان
از شاگردان معروف او حسین بن محمد بن حسن معاصر شیخ صدوق و صاحب کتاب مقصد الراغب فی فضائل علی بن ابیطالب است. شاگرد او در این کتاب روایات فراوانی از استادش نقل کرده است.
آثار
از تألیفات او اثری در منابع دیده نمیشود.
درگذشت
برخی از شاگردان او در نیمه دوم قرن چهارم (حدود 381ق) وفات یافتهاند، بنابراین وفات او باید در اواسط قرن چهارم بوده باشد.
منابع
- بحار الانوار، ج79ص12؛
- الذريعه، ج22ص111 شماره 6307، و ج24ص127 شماره 638؛
- طبقات اعلام الشيعه، ج1ص3.
