ابراهیم بن عیاش قمی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
جز (تمیزکاری)
 
(۱۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
<div class="wikiInfo">[[پرونده:ابراهیم بن عیاش قمی.jpg |جایگزین=ابراهیم بن عیاش قمی|ابراهیم بن عیاش قمی]]
{{جعبه اطلاعات شخصیت
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
| عنوان = ابراهیم بن عیاش قمی
!نام
| تصویر = عالمان شیعه.jpg
!ابراهیم بن عیاش قمی
| نام = ابراهیم بن عیاش قمی
|-
| نام‌های دیگر = قمی
|القاب و سایر نام‌ها
| سال تولد = نیمه دوم قرن سوم
|قمی
| تاریخ تولد =
|-
| محل تولد = [[قم]]
|زاده
| سال درگذشت = اواسط قرن چهارم
|نیمه دوم سده سوم
| تاریخ درگذشت =
|-
| محل درگذشت = [[كوفه]]
|درگذشت
| استادان = احمد بن ادریس قمی
|اواسط سده چهارم
| شاگردان = ابوعمرو محمدبن عمر بن عبدالعزیز كشی
|-
| دین = [[اسلام]]
|اساتید
| مذهب = [[مذهب شیعه|شیعه]]
|احمد بن ادریس قمی
| آثار =
|-
| فعالیت‌ها = [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]]
|شاگردان
| وبگاه =
|ابوعمرو محمدبن عمر بن عبدالعزیز كشی
}}
|-
'''ابراهیم بن عیاش قمی'''، [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]]. نزد اساتید عصر خود [[علوم حدیث]] را فرا گرفت و از «احمد بن ادریس قمی» (م306ق) روایت دارد. از شاگردان او می‌توان «ابوعمرو محمدبن عمر بن عبدالعزیز کشی» (م. ح363ق) را نام برد. وی دارای اثر تألیفی نیست.
|[[دین]] و [[مذهب]]  
|[[اسلام]] [[تشیع]]
|-
|}
</div>


'''ابراهیم بن عیاش قمی'''، (000 – حدود 339ق) [[محدث]] [[شیعی]]. نزد اساتید عصر خود [[علوم حدیث]] را فرا گرفت و از «احمد بن ادریس قمی»(م306ق) روایت دارد.
== معرفی اجمالی ==
از شاگردان او می‌توان «ابوعمرو محمدبن عمر بن عبدالعزیز كشی»(م. ح363ق) را نام برد. وی دارای اثر تألیفی نیست.
ابراهیم بن عیاش قمی، محدث شیعی. ولادت او ظاهراً در نیمه دوم قرن سوم به‏ وقوع پیوست و وفات او در اواسط قرن چهارم و احتمالاً در [[كوفه|کوفه]] اتفاق افتاده است. از برخی قرائن به ‏دست می‌‏آید که وی ابتداء در [[قم]] بوده و در این شهر پرورش یافته است و نسبت «قمی» نیز از همین‏ روی به او داده شده است.


=معرفی اجمالی=
== استادان ==
در آنجا نزد اساتید عصر خود [[علوم حدیث]] را فرا گرفت و از [[احمد بن ادریس قمی]] (م306ق) [[روایت]] دارد.


ابراهیم بن عیاش قمی، محدث شیعی. ولادت او ظاهراً در نیمه دوم سده سوم به‏ وقوع پیوست و وفات او در اواسط سده چهارم و احتمالاً در [[كوفه]] اتفاق افتاده است. از برخی قرائن به ‏دست می‌‏آید كه وی ابتداء در [[قم]] بوده و در این شهر پرورش یافته است و نسبت «قمی» نیز از همین‏ روی به او داده شده است.  
== شاگردان ==
از شاگردان او می‏‌توان [[ابوعمرو محمدبن عمر بن عبدالعزیز كشی|ابوعمرو محمدبن عمر بن عبدالعزیز کشی]] . ح363ق) را نام برد.  


=استادان=
== آثار ==
وی دارای اثر تألیفی نیست.


در آنجا نزد اساتید عصر خود [[علوم حدیث]] را فرا گرفت و از [[احمد بن ادریس قمی]](م306ق) [[روایت]] دارد.
== جستارهای وابسته ==
* [[کوفه]]
* [[قم]]
* [[علوم حدیث]]


=شاگردان=
== منابع ==
* طبقات اعلام الشیعه، ج1ص4؛ 
* لسان المیزان، ج1ص87 شماره 250.


از شاگردان او می‏‌توان «ابوعمرو محمدبن عمر بن عبدالعزیز كشی»(م. ح363ق) را نام برد. وی دارای اثر تألیفی نیست.
{{علمای اسلام}}


=منابع=
# طبقات اعلام الشیعه، ج1ص4؛
# لسان المیزان، ج1ص87 شماره 250.
#
[[رده:عالمان]]
[[رده:عالمان]]
[[رده:عالمان شیعه]]
[[رده:عالمان شیعه]]
[[رده:محدثان شیعه]]
[[رده:محدثان شیعه]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۴ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۲۵

ابراهیم بن عیاش قمی
عالمان شیعه.jpg
نام کاملابراهیم بن عیاش قمی
نام‌های دیگرقمی
اطلاعات شخصی
محل تولدقم
محل درگذشتكوفه
دیناسلام، شیعه
استاداناحمد بن ادریس قمی
شاگردانابوعمرو محمدبن عمر بن عبدالعزیز كشی
فعالیت‌هامحدث شیعی

ابراهیم بن عیاش قمی، محدث شیعی. نزد اساتید عصر خود علوم حدیث را فرا گرفت و از «احمد بن ادریس قمی» (م306ق) روایت دارد. از شاگردان او می‌توان «ابوعمرو محمدبن عمر بن عبدالعزیز کشی» (م. ح363ق) را نام برد. وی دارای اثر تألیفی نیست.

معرفی اجمالی

ابراهیم بن عیاش قمی، محدث شیعی. ولادت او ظاهراً در نیمه دوم قرن سوم به‏ وقوع پیوست و وفات او در اواسط قرن چهارم و احتمالاً در کوفه اتفاق افتاده است. از برخی قرائن به ‏دست می‌‏آید که وی ابتداء در قم بوده و در این شهر پرورش یافته است و نسبت «قمی» نیز از همین‏ روی به او داده شده است.

استادان

در آنجا نزد اساتید عصر خود علوم حدیث را فرا گرفت و از احمد بن ادریس قمی (م306ق) روایت دارد.

شاگردان

از شاگردان او می‏‌توان ابوعمرو محمدبن عمر بن عبدالعزیز کشی (م. ح363ق) را نام برد.

آثار

وی دارای اثر تألیفی نیست.

جستارهای وابسته

منابع

  • طبقات اعلام الشیعه، ج1ص4؛
  • لسان المیزان، ج1ص87 شماره 250.