محمد بن خالد برقی: تفاوت میان نسخه‌ها
(←منابع) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
== شاگردان == | == شاگردان == | ||
از شاگردان مشهور وی می‌توان [[حسن بن حمزه طبری]]، [[علی بن احمد]] و [[ | از شاگردان مشهور وی می‌توان [[حسن بن حمزه طبری]]، [[علی بن احمد]] و [[شیخ کلینی]] را نامبرد. | ||
== درگذشت == | == درگذشت == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۲۹
| احمد بن عبدالله بن احمد بن ابی عبدالله محمد بن خالد برقی | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | احمد بن عبدالله بن احمد بن ابیعبدالله محمد بن خالد برقی |
| اطلاعات شخصی | |
| سال تولد | 250 ق، ۲۴۳ ش، ۸۶۴ م |
| محل تولد | قم |
| سال درگذشت | 312 ق، ۳۰۳ ش، ۹۲۴ م |
| محل درگذشت | قم |
| دین | اسلام، شیعه |
| شاگردان |
|
| فعالیت‌ها | محدث شیعی |
احمد بن عبدالله بن احمد بن ابیعبدالله محمد بن خالد برقی، محدث شیعی در نیمه نخست سده چهارم هجری.
معرفی اجمالی
احمد بن عبدالله بن احمد بن ابیعبدالله محمد بن خالد برقی، محدث شیعی در نیمه نخست سده چهارم هجری. فرزند او «علی بن احمد» از اساتید شیخ صدوق بوده و جد پدری او «محمد بن خالد برقی» از شخصیتهای نامدار شیعه و صاحب کتاب «محاسن» و «طبقات» است. وی با علی بن محمد بن ابیالقاسم ماجی لویه معاصر است و با یکدیگر رابطه خویشاوندی دارند زیرا «برقی» جد مادری اوست. درباره ولادت و وفات او اطلاع درستی نداریم. وی از جدش که در 274هجری در قم وفات یافت، روایت دارد بنابراین ولادت او سالها پیش از وفات جدش بوده است. هم‌چنین درباره وفات او می‌توان حدس زد که چون «شیخ صدوق» از فرزندش نقل حدیث میکند و از خود او روایت ندارد، پس گویا وی در زمان کودکی صدوق از دنیا رفته بود. بنابراین وفات او تقریباً حدود 312هجری اتفاق افتاده است.
در منابع معتبر گزارشی از شرححال او نیامده است اما قرائن حاکی از آن است که وی در قم از یک خانواده علمی، فرهنگی و مذهبی تولد یافت و در همین شهر پرورش یافته است. وی با حضور در مجالس درس اساتید و بزرگان قم، بزودی در علوم حدیث تبحر یافت و به آن اندازه رسید که وقتی «حسن بن حمزه طبری» در 300هجری وارد قم شد و ظاهراً تا 328هجری در آن‌جا اقامت داشته، توانسته از محضر درس او استفاده کند. در منابع حدیثی روایات او تنها از طریق جدش برای ما نقل شده است، بنابراین اساتید دیگر او قابل شناسایی نیستند. از شاگردان او افزون بر «ابن حمزه طبری» می‌توان پسرش «علی بن احمد» و شیخ کلینی را نام برد. از او اثر تألیفی بر جای نمانده است.
شاگردان
از شاگردان مشهور وی می‌توان حسن بن حمزه طبری، علی بن احمد و شیخ کلینی را نامبرد.
درگذشت
«شیخ صدوق» از فرزندش نقل حدیث میکند و از خود او روایت ندارد، پس گویا وی در زمان کودکی صدوق از دنیا رفته بود. بنابراین وفات او تقریباً حدود 312هجری اتفاق افتاده است.
جستارهای وابسته
منابع
- تنقیح المقال (حجری)، ج1ص82 شماره496؛
- طبقات اعلام الشیعه، ج1صص30 و171 و201؛
- طرائف المقال، ج1صص203 و204، شمارههای 1188 و1189؛
- الکلینی و الکافی، ص493 به بعد؛
- المحاسن(مقدمه)، به قلم سیدجلال‌الدین محدث ارموی، ج1ص12.
