احمد بن اسماعیل فقیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۳۷: خط ۳۷:


== منابع ==
== منابع ==
# تنقيح المقال(حجري)، ج1ص51 شماره 298؛
* تنقيح المقال(حجري)، ج1ص51 شماره 298؛
# رجال طوسي، ص412 شماره 5969؛
* رجال طوسي، ص412 شماره 5969؛
# طبقات اعلام الشيعه، ج1ص20.
* طبقات اعلام الشيعه، ج1ص20.
 
{{علمای اسلام}}


[[رده:عالمان]]
[[رده:عالمان]]
[[رده:عالمان شیعه]]
[[رده:عالمان شیعه]]
[[رده:محدثان شیعه]]
[[رده:محدثان شیعه]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۶ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۵۲

احمد بن اسماعیل فقیه
عالمان شیعه.jpg
اطلاعات شخصی
روز تولداواسط قرن چهارم هجری
روز درگذشت385 ق
دیناسلام، شیعه
شاگردانشیخ تلعكبری
آثارکتاب امامت
فعالیت‌ها

احمد بن اسماعیل فقیه، محدث، فقیه و متکلم شیعه در اواسط قرن چهارم هجری. تلعکبری از شاگردان او بوده و وی پیش از وفات تلعکبری (پیش از 385ق) دار فانی را وداع گفته بود. شیخ طوسی، نخستین کسی است که نام او را در رجال خود یادآور شده و گفته است‌که وی دارای کتابی در موضوع «امامت» بوده است.

معرفی اجمالی

احمد بن اسماعیل فقیه، محدث، فقیه و متکلم شیعی در اواسط قرن چهارم هجری. ولادت و وفات او روشن نیست. تنها مدرک آگاهی ما دراین‌باره آن است ‏که شیخ تلعکبری اجازه نقل احادیثش را از او گرفته است، بنابراین تلعکبری از شاگردان او بوده و وی پیش از وفات تلعکبری (پیش از 385ق) دار فانی را وداع گفته بود. هم‌چنین این مطلب نیز به دست می‏‌آید که وی هنگام دادن اجازه به تلعکبری، جزء اساتید بوده و دوران جوانی و میان‌سالی خود را سپری کرده بود، بنابراین اگر سن او در آن زمان 60 سال بوده باشد، ولادت او را می‌‏توان حدود 300هجری تخمین زد. قرائن نشان می‏‌دهد که وی در بغداد حدیث می‏‌گفت اما اکنون در منابع معتبر هیچ حدیثی از او باقی نمانده است، از این‏‌رو اساتید و شاگردان او برای ما ناشناخته‌‏اند. شیخ طوسی، نخستین کسی است که نام او را در رجال خود یادآور شده و گفته است که وی دارای کتابی در موضوع «امامت» بوده است.

شاگردان

شیخ تلعکبری یکی از شاگردان معروف او بوده است.

آثار

شیخ طوسی نخستین کسی است که نام او را در رجال خود یادآور شده و گفته استکه وی دارای کتابی در موضوع امامت بوده است.

جستارهای وابسته

منابع

  • تنقيح المقال(حجري)، ج1ص51 شماره 298؛
  • رجال طوسي، ص412 شماره 5969؛
  • طبقات اعلام الشيعه، ج1ص20.