احمد بن مسرور: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شخصیت | عنوان = احمد بن مسرور | تصویر = احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg | نام = احمد بن مسرور | نام‌های دیگر = | سال تولد = | تاریخ تولد = | محل تولد = | سال درگذشت = 335 ق | تاریخ درگذشت = | محل درگذشت = | استادان = سعد بن عبدالله اشعری | شاگردا...» ایجاد کرد)
 
 
(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شخصیت
{{جعبه اطلاعات شخصیت
| عنوان = احمد بن مسرور
| عنوان = احمد بن مسرور
| تصویر = احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg
| تصویر = عالمان شیعه.jpg
| نام = احمد بن مسرور
| نام = احمد بن مسرور
| نام‌های دیگر =  
| نام‌های دیگر =  
خط ۱۸: خط ۱۸:
| وبگاه =  
| وبگاه =  
}}
}}
'''احمد بن مسرور'''، (000 – حدود 335 ق)[[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]]. از جزئیات زندگی و چگونگی تحصیلات او اطلاعی در دست نیست. تنها آگاهی ما از او روایتی است که [[شیخ صدوق]] (م 381ق) آن را درکتاب خود آورده است.
'''احمد بن مسرور'''، (000 – حدود 335 ق)[[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]] است.


== معرفی اجمالی ==
== معرفی اجمالی ==
احمد بن مسرور، (000 – حدود 335ق)محدث شیعی.کنیه او در منابع ذکر نشده است. از استادان او [[سعد بن عبدالله اشعری]](م300ق) استکه وی روایت تشرف این استادش به محضر [[امام زمان(عج)|امام عصر(عجل الله فرجه الشریف)]] را گزارشکرده است. بنابراین وی از راویان سده چهارم به شمار آمده و احتمالاً تا دهه چهارم از این سده را درک کرده است، زیرا از شاگردان او [[محمد بن بحر رهنی‌ کرمانی]] است‌که اندکی بعد از 342 هجری حیات داشته است. در‌باره شرح‏ حال او هیچ گزارشی در منابع دیده نمی‏‌شود بنابراین از جزئیات زندگی و چگونگی تحصیلات او اطلاعی در دست نیست. تنها آگاهی ما از او روایتی است که «شیخ صدوق»(م381ق) آن را درکتاب خود آورده است. از این روایت می‏‌توان استفاده کرد که وی در [[قم]] اقامت تحصیلی داشته و بخشی از حیات علمی خود را در آنجا به سر آورده است. از آثار تألیفی او خبری گزارش نشده است.
احمد بن مسرور، (000 – حدود 335ق) محدث شیعی. کنیه او در منابع ذکر نشده است. از استادان او [[سعد بن عبدالله اشعری]](م300ق) استکه وی روایت تشرف این استادش به محضر [[حجت بن حسن (مهدی)|امام عصر(عجل الله فرجه الشریف)]] را گزارشکرده است. بنابراین وی از راویان سده چهارم به شمار آمده و احتمالاً تا دهه چهارم از این سده را درک کرده است، زیرا از شاگردان او [[محمد بن بحر رهنی‌ کرمانی]] است‌که اندکی بعد از 342 هجری حیات داشته است. در‌باره شرح‏ حال او هیچ گزارشی در منابع دیده نمی‏‌شود بنابراین از جزئیات زندگی و چگونگی تحصیلات او اطلاعی در دست نیست. تنها آگاهی ما از او روایتی است که «شیخ صدوق» (م381ق) آن را درکتاب خود آورده است. از این روایت می‏‌توان استفاده کرد که وی در [[قم]] اقامت تحصیلی داشته و بخشی از حیات علمی خود را در آنجا به سر آورده است. از آثار تألیفی او خبری گزارش نشده است.


== منابع ==
== منابع ==
# کمال الدین و تمام النعمه، ترجمه منصور پهلوان، ج2ص190، باب 43 حدیث21؛  
* کمال الدین و تمام النعمه، ترجمه منصور پهلوان، ج2ص190، باب 43 حدیث21؛  
# طبقات اعلام الشیعه، ج1ص58؛  
* طبقات اعلام الشیعه، ج1ص58؛  
# معجم رجال الحدیث، ج3ص132 شماره 968؛  
* معجم رجال الحدیث، ج3ص132 شماره 968؛  
# مجموعه الرسائل، صافی گلپایگانی، ج2صص139 تا 152.
* مجموعه الرسائل، صافی گلپایگانی، ج2صص139 تا 152.
 
{{علمای اسلام}}
 
[[رده:عالمان]]
[[رده:عالمان شیعه]]
[[رده:محدثان شیعه]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۶ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۴۰

احمد بن مسرور
عالمان شیعه.jpg
نام کاملاحمد بن مسرور
اطلاعات شخصی
سال درگذشت335 ق، ۳۲۵ ش‌، ۹۴۷ م
دیناسلام، شیعه
استادانسعد بن عبدالله اشعری
شاگردانمحمد بن بحر رهنی کرمانی

احمد بن مسرور، (000 – حدود 335 ق)محدث شیعی است.

معرفی اجمالی

احمد بن مسرور، (000 – حدود 335ق) محدث شیعی. کنیه او در منابع ذکر نشده است. از استادان او سعد بن عبدالله اشعری(م300ق) استکه وی روایت تشرف این استادش به محضر امام عصر(عجل الله فرجه الشریف) را گزارشکرده است. بنابراین وی از راویان سده چهارم به شمار آمده و احتمالاً تا دهه چهارم از این سده را درک کرده است، زیرا از شاگردان او محمد بن بحر رهنی‌ کرمانی است‌که اندکی بعد از 342 هجری حیات داشته است. در‌باره شرح‏ حال او هیچ گزارشی در منابع دیده نمی‏‌شود بنابراین از جزئیات زندگی و چگونگی تحصیلات او اطلاعی در دست نیست. تنها آگاهی ما از او روایتی است که «شیخ صدوق» (م381ق) آن را درکتاب خود آورده است. از این روایت می‏‌توان استفاده کرد که وی در قم اقامت تحصیلی داشته و بخشی از حیات علمی خود را در آنجا به سر آورده است. از آثار تألیفی او خبری گزارش نشده است.

منابع

  • کمال الدین و تمام النعمه، ترجمه منصور پهلوان، ج2ص190، باب 43 حدیث21؛
  • طبقات اعلام الشیعه، ج1ص58؛
  • معجم رجال الحدیث، ج3ص132 شماره 968؛
  • مجموعه الرسائل، صافی گلپایگانی، ج2صص139 تا 152.