احمد بن مهران: تفاوت میان نسخه‌ها
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
(←منابع) |
||
| (۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات شخصیت | {{جعبه اطلاعات شخصیت | ||
| عنوان = احمد بن مهران | | عنوان = احمد بن مهران | ||
| تصویر = | | تصویر = عالمان شیعه.jpg | ||
| نام = احمد بن مهران | | نام = احمد بن مهران | ||
| نام‌های دیگر = | | نام‌های دیگر = | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
}} | }} | ||
'''احمد بن مهران'''، (حدود 230 – حدود 305ق)[[فقیه]] و [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]] است. از اساتید او [[عبدالعظیم حسنی|عبدالعظیم بن عبدالله حسنی]] | '''احمد بن مهران'''، (حدود 230 – حدود 305ق) [[فقیه]] و [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]] است. از اساتید او [[عبدالعظیم حسنی|عبدالعظیم بن عبدالله حسنی]] است. زندگی و تحصیلات او بیشتر در [[قم]] و [[ری]] سپری شد. شاگردان چندی تربیت نمود که در میان آنها بزرگانی چون [[محمد بن یعقوب کلینی]] (م329ق) و [[محمد بن احمد مکتب]] به چشم میخورند. | ||
== معرفی اجمالی == | == معرفی اجمالی == | ||
احمد بن مهران، فقیه و شیعی است. کنیه او در منابع نیامده است. تاریخ تولد و وفات او به خوبی روشن نیست، اما از معاصران او [[علی بن ابراهیم بن هاشم قمی]](م.ب307ق) است که با هم نزد محمد بن علی(شاگرد ابوبصیر) روایاتی شنیدهاند. هم‌چنین دیگر معاصر او [[احمد بن ادریس قمی]](م306ق) است که احتمالاً در قم با یکدیگر همصحبت بودهاند. بنابراین وفات او تقریباً در دهه نخست | احمد بن مهران، فقیه و شیعی است. کنیه او در منابع نیامده است. تاریخ تولد و وفات او به خوبی روشن نیست، اما از معاصران او [[علی بن ابراهیم بن هاشم قمی]] (م.ب307ق) است که با هم نزد محمد بن علی(شاگرد ابوبصیر) روایاتی شنیدهاند. هم‌چنین دیگر معاصر او [[احمد بن ادریس قمی]] (م306ق) است که احتمالاً در [[قم]] با یکدیگر همصحبت بودهاند. بنابراین وفات او تقریباً در دهه نخست قرن چهارم اتفاق افتاده است. از اساتید او «عبدالعظیم بن عبدالله حسنی» است که اندکی پیش از 250 هجری وفات یافته است، بنابراین وی هنگام شاگردی نزد عبدالعظیم، از سن کافی برخوردار بوده و شاید بتوان تولد او را تقریباً در 230 هجری تخمین زد. | ||
زندگی و تحصیلات او بیشتر در قم و ری سپری شد و روایات او از عبدالعظیم حسنی نیز مربوط به زمانی است که [[عبدالعظیم حسنی|عبدالعظیم]] تازه وارد ری شده بود. وی پس از اینکه در [[علوم حدیث]] تبحر یافت شاگردان چندی تربیت نمود که در میان آنها بزرگانی چون «محمد بن یعقوب کلینی» (م329ق) و «محمد بن احمد مکتب» به چشم میخورند. درباره ارزش روایات او اگرچه [[ابن غضائری]] (م411ق) بدون ذکر هیچ دلیلی، احادیث او را بیاعتبار و ضعیف دانسته است، اما بسیاری از صاحب‌نظران، سخن ابنغضائری را نادیده گرفته و بر ارزش روایات او تأکید نمودهاند. [[شیخ کلینی]] که از شاگردان پرآوازه اوست، در [[اصول کافی (کتاب)|کتاب کافی]] احادیث فراوانی از او نقل کرده و بارها رحمت خدا را برای او طلب نموده است و این خود شاهدی بر شخصیت والای او و اهمیت روایات اوست؛ چنان‌که شاگردی صاحب شرح حال نزد [[عبدالعظیم حسنی]] نیز میتواند شاهدی دیگر بر اعتبار و اهمیت روایات او بوده باشد. از اساتید و شاگردان دیگر او اطلاعی در دست نیست چنان‌که از آثار تألیفی او نیز گزارشی نرسیده است. | |||
== استادان == | == استادان == | ||
عبدالعظیم بن عبدالله حسنی از اساتید مشهور وی می‌باشد. | [[عبدالعظیم حسنی|عبدالعظیم بن عبدالله حسنی]] از اساتید مشهور وی می‌باشد. | ||
== شاگردان == | == شاگردان == | ||
از شگردان مشهور ومعروف وی محمد بن یعقوب کلینی | از شگردان مشهور ومعروف وی: | ||
* [[شیخ کلینی|محمد بن یعقوب کلینی]]؛ | |||
* [[محمد بن احمد مکتب]] می‌باشند. | |||
* | |||
== منابع == | == منابع == | ||
* الکافی، ج1ص478 حدیث4؛ | |||
* شرح اصول کافی، ج7ص213؛ | |||
* خلاصه الاقوال، ص324 شماره 22؛ | |||
* التحصین، سیدبن طاوس، ص576 باب 28؛ | |||
* تنقیح المقال(حجری)، ج1ص98 شماره 565؛ | |||
* جامع الرواه، ج1ص73؛ | |||
* طرائف المقال، ج1ص204 شماره 1194؛ | |||
* سماء المقال، کلباسی، ج1صص62 و63. | |||
{{علمای اسلام}} | |||
[[رده:عالمان]] | [[رده:عالمان]] | ||
[[رده:عالمان شیعه]] | [[رده:عالمان شیعه]] | ||
[[رده:محدثان شیعه]] | [[رده:محدثان شیعه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۵۴
| احمد بن مهران | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | احمد بن مهران |
| اطلاعات شخصی | |
| سال تولد | 230 ق، ۲۲۴ ش، ۸۴۵ م |
| سال درگذشت | 305 ق، ۲۹۶ ش، ۹۱۷ م |
| دین | اسلام، شیعه |
| استادان | عبدالعظیم بن عبدالله حسنی |
| شاگردان |
|
| فعالیت‌ها | فقیه، محدث شیعی |
احمد بن مهران، (حدود 230 – حدود 305ق) فقیه و محدث شیعی است. از اساتید او عبدالعظیم بن عبدالله حسنی است. زندگی و تحصیلات او بیشتر در قم و ری سپری شد. شاگردان چندی تربیت نمود که در میان آنها بزرگانی چون محمد بن یعقوب کلینی (م329ق) و محمد بن احمد مکتب به چشم میخورند.
معرفی اجمالی
احمد بن مهران، فقیه و شیعی است. کنیه او در منابع نیامده است. تاریخ تولد و وفات او به خوبی روشن نیست، اما از معاصران او علی بن ابراهیم بن هاشم قمی (م.ب307ق) است که با هم نزد محمد بن علی(شاگرد ابوبصیر) روایاتی شنیدهاند. هم‌چنین دیگر معاصر او احمد بن ادریس قمی (م306ق) است که احتمالاً در قم با یکدیگر همصحبت بودهاند. بنابراین وفات او تقریباً در دهه نخست قرن چهارم اتفاق افتاده است. از اساتید او «عبدالعظیم بن عبدالله حسنی» است که اندکی پیش از 250 هجری وفات یافته است، بنابراین وی هنگام شاگردی نزد عبدالعظیم، از سن کافی برخوردار بوده و شاید بتوان تولد او را تقریباً در 230 هجری تخمین زد.
زندگی و تحصیلات او بیشتر در قم و ری سپری شد و روایات او از عبدالعظیم حسنی نیز مربوط به زمانی است که عبدالعظیم تازه وارد ری شده بود. وی پس از اینکه در علوم حدیث تبحر یافت شاگردان چندی تربیت نمود که در میان آنها بزرگانی چون «محمد بن یعقوب کلینی» (م329ق) و «محمد بن احمد مکتب» به چشم میخورند. درباره ارزش روایات او اگرچه ابن غضائری (م411ق) بدون ذکر هیچ دلیلی، احادیث او را بیاعتبار و ضعیف دانسته است، اما بسیاری از صاحب‌نظران، سخن ابنغضائری را نادیده گرفته و بر ارزش روایات او تأکید نمودهاند. شیخ کلینی که از شاگردان پرآوازه اوست، در کتاب کافی احادیث فراوانی از او نقل کرده و بارها رحمت خدا را برای او طلب نموده است و این خود شاهدی بر شخصیت والای او و اهمیت روایات اوست؛ چنان‌که شاگردی صاحب شرح حال نزد عبدالعظیم حسنی نیز میتواند شاهدی دیگر بر اعتبار و اهمیت روایات او بوده باشد. از اساتید و شاگردان دیگر او اطلاعی در دست نیست چنان‌که از آثار تألیفی او نیز گزارشی نرسیده است.
استادان
عبدالعظیم بن عبدالله حسنی از اساتید مشهور وی می‌باشد.
شاگردان
از شگردان مشهور ومعروف وی:
- محمد بن یعقوب کلینی؛
- محمد بن احمد مکتب می‌باشند.
منابع
- الکافی، ج1ص478 حدیث4؛
- شرح اصول کافی، ج7ص213؛
- خلاصه الاقوال، ص324 شماره 22؛
- التحصین، سیدبن طاوس، ص576 باب 28؛
- تنقیح المقال(حجری)، ج1ص98 شماره 565؛
- جامع الرواه، ج1ص73؛
- طرائف المقال، ج1ص204 شماره 1194؛
- سماء المقال، کلباسی، ج1صص62 و63.
