سیده نصرت امین: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
<div class="wikiInfo">[[پرونده:سیده_نصرت_امین.jpg|جایگزین=سیده نصرت امین|بندانگشتی|سیده نصرت امین]]
{{جعبه اطلاعات شخصیت
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
| عنوان = سیده نصرت امین
!نام
| تصویر = سیده_نصرت_امین.jpg
!سیده نصرت امین
| نام =
|-
| نام‌های دیگر =
|لقب
| سال تولد = ۱۲۷۴ ش
|بانوی ایرانی؛<br>
| تاریخ تولد =
بانوی اصفهانی؛<br>
| محل تولد = اصفهان، ایران
امین؛<br>
| سال درگذشت = ۱۳۶۲ ش
نصرت.
| تاریخ درگذشت =
|-
| محل درگذشت =
|زادروز
| استادان = {{فهرست جعبه عمودی | سید ابوالقاسم دهکردی | حسین نظام‌الدین کچویی}}
|۳۰ خرداد ۱۲۷۴ شمسی
| شاگردان = علویه همایونی
|-
| دین = اسلام
|زادگاه
| مذهب = شیعه
|ایران - اصفهان
| آثار = {{فهرست جعبه افقی | اربعین الهاشمیة | جامع الشتّات | تفسیر مخزن العرفان}}
|-
| فعالیت‌ها =
|تاریخ وفات:
| وبگاه = {{نشانی وب | banooyeirani.ir}}
|دوشنبه ۲۳ خرداد ۱۳۶۲ شمسی
}}
|-
'''سیده نصرت بیگم امین''' معروف به بانو امین و بانوی ایرانی (متولد 30 خرداد 1274 شمسی - متوفی به تاریخ 23 خرداد 1362 شمسی) از عالمان و عارفان زن شیعه اهل ایران بود. ایشان از چهره‌های ماندگار و از مفاخر جهان تشیع است. او در سن چهل سالگی به درجۀ اجتهاد رسید و زمانی طولانی از عمر گران‌قدر خود را صرف تحصیل و تعلیم علوم دینی کرد.
|مدفن:
|تخت فولاد اصفهان
|-
|محل‌تحصیل
|اصفهان - قم
|-
|محل زندگی
|اصفهان - قم
|-
|مسئولیت‌ها و اشتغالات
|نوشتن مقالاتی برای مجلات و نشریات؛<br>
تأسیس مدرسه علمیه مکتب فاطمه در سال ۱۳۴۴ قمری؛<br>
تأسیس دبیرستان دخترانه امین پیش از انقلاب اسلامی ایران.
|-
|برخی از استادان
|سید ابوالقاسم دهکردی؛<br>
حسین نظام‌الدین کچویی؛<br>
درس تفسیر لطفیان سرگزی؛<br>
میر سید علی نجف‌آبادی؛<br>
میرزا علی‌اصغر شریف؛<br>
میرزا علی آقا شیرازی؛<br>
ابوالقاسم زفره‌ای.<br>
|-
|شاگردان
|علویه همایونی؛<br>
عفت الزمان امین؛<br>
بتول غازی.
|-
|برخی آثار
|اربعین الهاشمیة؛<br>
جامع الشتّات؛<br>
معاد یا آخرین سیر بشر؛<br>
نفحات الرحمانیة فی الواردات القلبیة؛<br>
اخلاق و راه سعادت؛<br>
تفسیر مخزن العرفان؛<br>
و…
|-
|مذهب
|شیعه
|-
|وبسایت
|[http://www.banooyeirani.ir/ پایگاه نشر آثار]
|}
</div>
سیده نصرت بیگم امین معروف به بانو امین و بانوی ایرانی، (متولد 30 خرداد 1274 شمسی - متوفی به تاریخ 23 خرداد 1362 شمسی) از عالمان و عارفان زن شیعه اهل ایران بود. ایشان از چهره‌های ماندگار و از مفاخر جهان تشیع است. او در سن چهل سالگی به درجۀ اجتهاد رسید و زمانی طولانی از عمر گران‌قدر خود را صرف تحصیل و تعلیم علوم دینی کرد.


== زندگی‌نامه ==
=== ولادت و نسب ===
سیده نصرت امین، معروف به بانوی ایرانی <ref> وی در مقابل ناسیونالیسم رضا شاه، خود را «بانوی ایرانی» لقب داد.</ref>، در ۳۰ خرداد ۱۲۷۴ شمسی در خانواده‌ای متدین، اصیل و نجیب در [[اصفهان]] دیده به جهان گشود و از همان کودکی عنایات خاص حق تعالی بر او و گرایش وی به حقیقت توحید، در فطرتش آشکار بود. نسب این بانو به [[علی بن الحسین (زین العابدین)]] ‌علیه‌السلام می‌رسد و از سادات معروف به [[سادات خاتون آبادی]] بود. پدر وی حاج سید محمد علی امین التجار، فردی شریف، بزرگوار، مؤمن و از بازرگانان سرشناس و متدین اصفهان بود. مادر وی بانو سیده زهرا ولدزی دختر حاج سید مهدی، ملقب به «جناب» نیز بانویی متدین و اهل ذکر و خیر خواه محرومان بود.


==زندگی‌نامه==
=== کودکی ===
===ولادت و نسب===
آغاز زندگی بانو امین همزمان با حکومت ستم شاهی قاجار و نفوذ و تهاجم وسیع فرهنگ غرب و غرب‌زدگی و تجمل‌گرایی به جامعه اسلامی و دور شدن برخی ایرانیان از هویت اصلی و حقیقت دینی بود. در این شرایط حساس، پدر و مادر وی با جدیت تمام به تربیت این کودک پرداخته، او را از چهار سالگی برای فراگیری قرآن، خواندن و نوشتن به مکتب می‌فرستند تا او را به مدد الهی از تهاجمات زمانه و انحراف‌ها و خودباختگی‌ها حفظ کند.
سیده نصرت امین، معروف به بانوی ایرانی، در ۳۰ خرداد ۱۲۷۴ شمسی در خانواده‌ای متدین، اصیل و نجیب در اصفهان دیده به جهان گشود و از همان کودکی عنایات خاص حق تعالی بر او و گرایش وی به حقیقت توحید، در فطرتش آشکار بود. نسب این بانو به امام سجاد علیه السلام می‌رسد و از سادات معروف به سادات خاتون آبادی بود. پدر وی حاج سید محمد علی امین التجار، فردی شریف، بزرگوار، مؤمن و از بازرگانان سرشناس و متدین اصفهان بود. مادر وی بانو سیده زهرا ولدیزی دختر حاج سید مهدی، ملقب به «جناب» نیز بانویی متدین و اهل ذکر و خیر خواه محرومان بود.


===کودکی===
== اساتید ==
آغاز زندگی بانو امین، همزمان با حکومت ستم شاهی قاجار و نفوذ و تهاجم وسیع فرهنگ غرب و غرب زدگی و تجمل گرایی به جامعه اسلامی و دور شدن برخی ایرانیان از هویت اصلی و حقیقت دینی بود. در این شرایط حساس، پدر و مادر وی با جدیت تمام به تربیت این کودک پرداخته، او را از چهار سالگی برای فراگیری قرآن، خواندن و نوشتن به مکتب می فرستند تا او را به مدد الهی از تهاجمات زمانه و انحراف ها و خودباختگی ها حفظ کند.
 
==اساتید==
بانو امین از دوران کودکی علاقه زیادی به آموختن داشت و در این مسیر از محضر اساتیدی چون سید ابولقاسم دهکردی، میرزا علی اصغر شریف، میرزا علی شیرازی، شیخ ابوالقاسم زفره‌ای، شیخ حسین نظام الدین کچویی، میر سید علی نجف آبادی، شیخ محمد رضا اصفهانی، سید محمد نجف آبادی و شیخ مرتضی مظاهری بهره‌مند شد و توانست به درجات علمی بالایی نائل گردد.
بانو امین از دوران کودکی علاقه زیادی به آموختن داشت و در این مسیر از محضر اساتیدی چون سید ابولقاسم دهکردی، میرزا علی اصغر شریف، میرزا علی شیرازی، شیخ ابوالقاسم زفره‌ای، شیخ حسین نظام الدین کچویی، میر سید علی نجف آبادی، شیخ محمد رضا اصفهانی، سید محمد نجف آبادی و شیخ مرتضی مظاهری بهره‌مند شد و توانست به درجات علمی بالایی نائل گردد.


==صاحب مقام اجتهاد و اجازات روایی==
== صاحب مقام اجتهاد و اجازات روایی ==
وی همواره بر طریق تحصیل علم، تهذیب و خودسازی و عرفان و مراقبت از خود بود تا این که در چهل سالگی به مقام اجتهاد رسید. انتشار اولین کتاب وی به نام «اربعین الهاشمیه» به زبان عربی که در آن چهل حدیث را در زمینه‌های مختلف کلامی، فلسفی، فقهی، اصولی و اخلاقی به طور عمیق و زیبا تجزیه و تحلیل و نظریه‌های بدیعی را مطرح کرده بود که از سوی اساتید و فضلای حوزۀ علمیۀ نجف مورد استقبال قرار گرفت. این بانو در سال ۱۳۵۴ هجری قمری نخستین اجازه اجتهاد و روایت را از آیات عظام آقا شیخ محمد کاظم شیرازی و حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی (مؤسس حوزۀ علمیۀ قم) دریافت کرد. پس از آن اجازه اجتهاد و روایت دیگری از آیت الله ابراهیم حسینی اصطهباناتی و آیت الله آقا شیخ محمد رضا نجفی به دست این بانو می‌رسد.
وی همواره بر طریق تحصیل علم، تهذیب و خودسازی و عرفان و مراقبت از خود بود تا این که در چهل سالگی به مقام اجتهاد رسید. انتشار اولین کتاب وی به نام «اربعین الهاشمیه» به زبان عربی که در آن چهل حدیث را در زمینه‌های مختلف کلامی، فلسفی، فقهی، اصولی و اخلاقی به طور عمیق و زیبا تجزیه و تحلیل و نظریه‌های بدیعی را مطرح کرده بود که از سوی اساتید و فضلای حوزۀ علمیۀ نجف مورد استقبال قرار گرفت. این بانو در سال ۱۳۵۴ هجری قمری نخستین اجازۀ اجتهاد و روایت را از آیات عظام آقا شیخ محمد کاظم شیرازی و حاج [[شیخ عبدالکریم حائری یزدی]] (مؤسس حوزۀ علمیۀ قم) دریافت کرد. پس از آن اجازۀ اجتهاد و روایت دیگری از آیت‌الله ابراهیم حسینی اصطهباناتی و آیت‌الله آقا شیخ محمد رضا نجفی به دست این بانو می‌رسد.
 
==فعالیت‌های فرهنگی==
کارهای مهم فرهنگی بانو امین در آن دوران بسیار سخت سیاسی، زمینه تحصیل بانوان علاقه مند به آموختن معارف اسلامی را فراهم ساخت و تأسیس چند دبیرستان دخترانه و تربیت شاگردانی نامدار از مهم ترین فعالیت های فرهنگی بود.


== فعالیت‌های فرهنگی ==
اقدامات فرهنگی بانو امین در دوران پیش از انقلاب اسلامی ایران، زمینۀ تحصیل بسیاری از بانوان علاقه‌مند به آموختن معارف اسلامی را فراهم ساخت. تأسیس مدرسۀ علمیۀ مکتب فاطمه در سال ۱۳۴۴ قمری و همچنین تأسیس دبیرستان دخترانۀ امین و تربیت شاگردانی نامدار در این مراکز از مهم‌ترین فعالیت‌های فرهنگی بود.


==شاگردان==
== شاگردان ==
شاگردان بانوامین را می‌توان به شش گروه تقسیم کرد:<br>
شاگردان بانوامین را می‌توان به شش گروه تقسیم کرد <ref> [http://www.banooyeirani.ir/ سایت بانوی ایرانی] </ref>:<br>
1- شاگردانی که به طور منظم از اول شرح امثله تا مدارج علمی بالا در حوزه های مختلف چون عرفان و فلسفه و غیره در محضر بانو بوده‌اند مانند علویه همایونی که این بانوی فاضله 50 سال از عمر شریف خود را در برابر کرسی استادی ایشان زانو زد؛<br>
1- شاگردانی که به طور منظم از اول شرح امثله تا مدارج علمی بالا در حوزه‌های مختلف چون عرفان و فلسفه و غیره در محضر بانو بوده‌اند مانند علویه همایونی که این بانوی فاضله 50 سال از عمر شریف خود را در برابر کرسی استادی ایشان زانو زد؛<br>
2- شاگردانی که برخی از کتاب ها را بدون ترتیب خاصی نزد ایشان تلمذ نموده اند و در درس ایشان حاضر بوده اند مثل خانم غازی که بعد از فوت بانو به تبلیغ وسیعی در شهر اصفهان مشغول شد و کتابهای بانو را در جلسات متعدد برای بانوان شیفته علم و معنویت می خواند و در واقع یکی از کسانی است که همواره در ارائه تفکر صحیح و همه جانبه ایشان کوشش فراوانی داشته و سخنگوی ایشان بوده است؛<br>
2- شاگردانی که برخی از کتاب‌ها را بدون ترتیب خاصی نزد ایشان تلمذ نموده‌اند و در درس ایشان حاضر بوده‌اند مثل خانم بتول غازی که بعد از فوت بانو به تبلیغ وسیعی در شهر اصفهان مشغول شد و کتاب‌های بانو را در جلسات متعدد برای بانوان شیفتۀ علم و معنویت می ‌خواند و در واقع یکی از کسانی است که همواره در ارائه تفکر صحیح و همه جانبۀ ایشان کوشش فراوانی داشته و سخنگوی ایشان بوده است؛<br>
3- کسانی که علاوه بر شاگردی آن استاد فرزانه، خود از اساتید اولیه مکتب فاطمه (سلام الله علیه و آله) بوده اند؛<br>
3- کسانی که علاوه بر شاگردی آن استاد فرزانه، خود از اساتید اولیۀ مکتب فاطمه (سلام الله علیه و آله) بوده‌اند؛<br>
4- خواهرانی که از شاگردان اولیه مکتب فاطمه (سلام الله علیها) و اولین دستاورد این مکتب و مرام بودند؛<br>
4- خواهرانی که از شاگردان اولیۀ مکتب فاطمه (سلام الله علیها) و اولین دستاورد این مکتب و مرام بودند؛<br>
5- بانوانی که در جلسات چهارشنبه (تفسیر) شرکت کرده و پرورش یافته وعظ و خطابه بانو بودند؛<br>
5- بانوانی که در جلسات چهارشنبۀ (تفسیر) شرکت کرده و پرورش یافتۀ وعظ و خطابه بانو بودند؛<br>
6- بانوانی که علاوه بر شرکت در جلسات چهارشنبه همیشه همراه و ملازم بانوی ایرانی بودند و ساعات زیادی از عمر خود را در محضر بانو بوده و از ایشان استفاده می کردند.»  
6- بانوانی که علاوه بر شرکت در جلسات چهارشنبه، همیشه همراه و ملازم بانوی ایرانی بودند و ساعات زیادی از عمر خود را در محضر بانو بوده و از ایشان استفاده می‌کردند.»  
با توجه به 6 گروه ذکر شده مهمترین شاگردان بانو امین عبارتند از:
زینت السادات علویه همایونی، عفت الزمان امین، بتول غازی، بتول عسکری، ربابه الهی، زهرا چوب چینی، صدیقه حکیمیان، فخرالسادات قلمکاریان، محبوبه گلستانیان، بدرالسادات مدرس خاتون آبادی، معصومه لطفی سرگزی، بی بی ریحانه مرجانی و ...


==آثار==
== آثار ==
آثار و كتاب‌های به جامانده از بانوامین عبارتند از:
آثار و کتاب‌های به جامانده از بانوامین عبارتند از:<br>
1- تفسیر قرآن مجید به نام «مخزن العرفان»در ۱۵جلد؛<br>
1- تفسیر قرآن مجید به نام «مخزن العرفان»در ۱۵جلد؛<br>
2- «نفحات الرحمانیه»، به زبان عربی مشتمل بر ۹۶ عنوان؛<br>
2- «نفحات الرحمانیه»، به زبان عربی مشتمل بر ۹۶ عنوان؛<br>
3- «سیر و سلوك»كه در روش اولیا و طریق سیر سعدا است؛<br>
3- «سیر و سلوک»که در روش اولیا و طریق سیر سعدا است؛<br>
4- «معاد» یا آخرین سیر بشر؛<br>
4- «معاد» یا آخرین سیر بشر؛<br>
5-روش خوشبختی و توصیه به خواهران دینی و ایمانی؛<br>
5-روش خوشبختی و توصیه به خواهران دینی و ایمانی؛<br>
6- «اربعین هاشمیه»به زبان عربی مشتمل بر مسایل و احكام؛<br>
6- «اربعین هاشمیه»به زبان عربی مشتمل بر مسایل و احکام؛<br>
7- «جامع الشتات»به زبان عربی مشتمل به مسایل و احكام؛<br>
7- «جامع الشتات»به زبان عربی مشتمل به مسایل و احکام؛<br>
8- «اخلاق»كه در بسیاری از محافل علمی و دانشگاه‌ها تدریس می‌شود؛<br>
8- «اخلاق»که در بسیاری از محافل علمی و دانشگاه‌ها تدریس می‌شود؛<br>
9- «مخزن اللئالی»كه در فضایل حضرت علی بن ابیطالب(علیه‌السلام)است.
9- «مخزن اللئالی»که در فضایل حضرت علی بن ابیطالب(علیه‌السلام)است.
 
 
==واکنش به واقعه کشف حجاب==
بانو امین به دلیل گذراندن بیشتر اوقات خود به فراگیری درس و دانش، کمتر از خانه خارج می شد، ولی در ایامی که لازم می دید باید دفاعی صورت بگیرد و کاری انجام شود، از منزل خارج شده و به راهنمایی بانوان می پرداخت. وی در زمان کشف حجاب، در یکی از کتاب های خویش خطاب به بانوانی که کشف حجاب کرده بودند نوشت: «ای بانویی که با ادعای مسلمانی، کشف حجاب نموده ای و با این وضعیت شرم آور علنی در معابر و خیابان ها خودآرایی می نمایی! آیا فکر نمی کنی که با این عمل که نباید آن را عمل کوچکی بپنداری، چه لطمه بزرگی به شریعت می زنی؟ ... .


== واکنش به واقعه کشف حجاب ==
بانو امین به دلیل گذراندن بیشتر اوقات خود به فراگیری درس و دانش، کمتر از خانه خارج می‌شد، ولی در ایامی که لازم می‌دید باید دفاعی صورت بگیرد و کاری انجام شود، از منزل خارج شده و به راهنمایی بانوان می‌پرداخت. وی در زمان کشف حجاب، در یکی از کتاب‌های خویش خطاب به بانوانی که کشف حجاب کرده بودند نوشت: «ای بانویی که با ادعای مسلمانی، کشف حجاب نموده‌ای و با این وضعیت شرم آور علنی در معابر و خیابان‌ها خودآرایی می‌نمایی! آیا فکر نمی‌کنی که با این عمل که نباید آن را عمل کوچکی بپنداری، چه لطمه بزرگی به شریعت می‌زنی؟ <ref> بانو امین اصفهانی، روش خوشبختی، اصفهان، محمدی، ص ۳۴. </ref>


==وفات==
== وفات ==
بانوامین در شب دوشنبه اول رمضان سال ۱۴۰۳ قمری مصادف با ۲۳ خرداد سال ۱۳۶۲ شمسی در شهر اصفهان درگذشت. پیکر ایشان در بقعۀ خانوادگی خاندان امین در تخت فولاد اصفهان، به خاک سپرده شد.  
بانوامین در شب دوشنبه اول رمضان سال ۱۴۰۳ قمری مصادف با ۲۳ خرداد سال ۱۳۶۲ شمسی در شهر اصفهان درگذشت. پیکر ایشان در بقعۀ خانوادگی خاندان امین در تخت فولاد اصفهان، به خاک سپرده شد.  


== پانویس ==
{{پانویس}}


{{علمای اسلام}}


[[رده:فعالان قرآنی]]
[[رده:عالمان]]
[[رده:فقیهان زن شیعه]]
[[رده:عالمان شیعه]]
[[رده:فیلم‌ساز ایرانی]]
[[رده:ایران]]
[[رده:مجتهدان درگذشته]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۵۰

سیده نصرت امین
سیده نصرت امین.jpg
اطلاعات شخصی
سال تولد۱۲۷۴ ش، ۱۸۹۶ م، ۱۳۱۳ ق
محل تولداصفهان، ایران
سال درگذشت۱۳۶۲ ش، ۱۹۸۴ م، ۱۴۰۴ ق
دیناسلام، شیعه
استادان
  • سید ابوالقاسم دهکردی
  • حسین نظام‌الدین کچویی
شاگردانعلویه همایونی
آثار
  • اربعین الهاشمیة
  • جامع الشتّات
  • تفسیر مخزن العرفان
وبگاهbanooyeirani.ir

سیده نصرت بیگم امین معروف به بانو امین و بانوی ایرانی (متولد 30 خرداد 1274 شمسی - متوفی به تاریخ 23 خرداد 1362 شمسی) از عالمان و عارفان زن شیعه اهل ایران بود. ایشان از چهره‌های ماندگار و از مفاخر جهان تشیع است. او در سن چهل سالگی به درجۀ اجتهاد رسید و زمانی طولانی از عمر گران‌قدر خود را صرف تحصیل و تعلیم علوم دینی کرد.

زندگی‌نامه

ولادت و نسب

سیده نصرت امین، معروف به بانوی ایرانی [۱]، در ۳۰ خرداد ۱۲۷۴ شمسی در خانواده‌ای متدین، اصیل و نجیب در اصفهان دیده به جهان گشود و از همان کودکی عنایات خاص حق تعالی بر او و گرایش وی به حقیقت توحید، در فطرتش آشکار بود. نسب این بانو به علی بن الحسین (زین العابدین) ‌علیه‌السلام می‌رسد و از سادات معروف به سادات خاتون آبادی بود. پدر وی حاج سید محمد علی امین التجار، فردی شریف، بزرگوار، مؤمن و از بازرگانان سرشناس و متدین اصفهان بود. مادر وی بانو سیده زهرا ولدزی دختر حاج سید مهدی، ملقب به «جناب» نیز بانویی متدین و اهل ذکر و خیر خواه محرومان بود.

کودکی

آغاز زندگی بانو امین همزمان با حکومت ستم شاهی قاجار و نفوذ و تهاجم وسیع فرهنگ غرب و غرب‌زدگی و تجمل‌گرایی به جامعه اسلامی و دور شدن برخی ایرانیان از هویت اصلی و حقیقت دینی بود. در این شرایط حساس، پدر و مادر وی با جدیت تمام به تربیت این کودک پرداخته، او را از چهار سالگی برای فراگیری قرآن، خواندن و نوشتن به مکتب می‌فرستند تا او را به مدد الهی از تهاجمات زمانه و انحراف‌ها و خودباختگی‌ها حفظ کند.

اساتید

بانو امین از دوران کودکی علاقه زیادی به آموختن داشت و در این مسیر از محضر اساتیدی چون سید ابولقاسم دهکردی، میرزا علی اصغر شریف، میرزا علی شیرازی، شیخ ابوالقاسم زفره‌ای، شیخ حسین نظام الدین کچویی، میر سید علی نجف آبادی، شیخ محمد رضا اصفهانی، سید محمد نجف آبادی و شیخ مرتضی مظاهری بهره‌مند شد و توانست به درجات علمی بالایی نائل گردد.

صاحب مقام اجتهاد و اجازات روایی

وی همواره بر طریق تحصیل علم، تهذیب و خودسازی و عرفان و مراقبت از خود بود تا این که در چهل سالگی به مقام اجتهاد رسید. انتشار اولین کتاب وی به نام «اربعین الهاشمیه» به زبان عربی که در آن چهل حدیث را در زمینه‌های مختلف کلامی، فلسفی، فقهی، اصولی و اخلاقی به طور عمیق و زیبا تجزیه و تحلیل و نظریه‌های بدیعی را مطرح کرده بود که از سوی اساتید و فضلای حوزۀ علمیۀ نجف مورد استقبال قرار گرفت. این بانو در سال ۱۳۵۴ هجری قمری نخستین اجازۀ اجتهاد و روایت را از آیات عظام آقا شیخ محمد کاظم شیرازی و حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی (مؤسس حوزۀ علمیۀ قم) دریافت کرد. پس از آن اجازۀ اجتهاد و روایت دیگری از آیت‌الله ابراهیم حسینی اصطهباناتی و آیت‌الله آقا شیخ محمد رضا نجفی به دست این بانو می‌رسد.

فعالیت‌های فرهنگی

اقدامات فرهنگی بانو امین در دوران پیش از انقلاب اسلامی ایران، زمینۀ تحصیل بسیاری از بانوان علاقه‌مند به آموختن معارف اسلامی را فراهم ساخت. تأسیس مدرسۀ علمیۀ مکتب فاطمه در سال ۱۳۴۴ قمری و همچنین تأسیس دبیرستان دخترانۀ امین و تربیت شاگردانی نامدار در این مراکز از مهم‌ترین فعالیت‌های فرهنگی بود.

شاگردان

شاگردان بانوامین را می‌توان به شش گروه تقسیم کرد [۲]:
1- شاگردانی که به طور منظم از اول شرح امثله تا مدارج علمی بالا در حوزه‌های مختلف چون عرفان و فلسفه و غیره در محضر بانو بوده‌اند مانند علویه همایونی که این بانوی فاضله 50 سال از عمر شریف خود را در برابر کرسی استادی ایشان زانو زد؛
2- شاگردانی که برخی از کتاب‌ها را بدون ترتیب خاصی نزد ایشان تلمذ نموده‌اند و در درس ایشان حاضر بوده‌اند مثل خانم بتول غازی که بعد از فوت بانو به تبلیغ وسیعی در شهر اصفهان مشغول شد و کتاب‌های بانو را در جلسات متعدد برای بانوان شیفتۀ علم و معنویت می ‌خواند و در واقع یکی از کسانی است که همواره در ارائه تفکر صحیح و همه جانبۀ ایشان کوشش فراوانی داشته و سخنگوی ایشان بوده است؛
3- کسانی که علاوه بر شاگردی آن استاد فرزانه، خود از اساتید اولیۀ مکتب فاطمه (سلام الله علیه و آله) بوده‌اند؛
4- خواهرانی که از شاگردان اولیۀ مکتب فاطمه (سلام الله علیها) و اولین دستاورد این مکتب و مرام بودند؛
5- بانوانی که در جلسات چهارشنبۀ (تفسیر) شرکت کرده و پرورش یافتۀ وعظ و خطابه بانو بودند؛
6- بانوانی که علاوه بر شرکت در جلسات چهارشنبه، همیشه همراه و ملازم بانوی ایرانی بودند و ساعات زیادی از عمر خود را در محضر بانو بوده و از ایشان استفاده می‌کردند.» با توجه به 6 گروه ذکر شده مهمترین شاگردان بانو امین عبارتند از: زینت السادات علویه همایونی، عفت الزمان امین، بتول غازی، بتول عسکری، ربابه الهی، زهرا چوب چینی، صدیقه حکیمیان، فخرالسادات قلمکاریان، محبوبه گلستانیان، بدرالسادات مدرس خاتون آبادی، معصومه لطفی سرگزی، بی بی ریحانه مرجانی و ...

آثار

آثار و کتاب‌های به جامانده از بانوامین عبارتند از:
1- تفسیر قرآن مجید به نام «مخزن العرفان»در ۱۵جلد؛
2- «نفحات الرحمانیه»، به زبان عربی مشتمل بر ۹۶ عنوان؛
3- «سیر و سلوک»که در روش اولیا و طریق سیر سعدا است؛
4- «معاد» یا آخرین سیر بشر؛
5-روش خوشبختی و توصیه به خواهران دینی و ایمانی؛
6- «اربعین هاشمیه»به زبان عربی مشتمل بر مسایل و احکام؛
7- «جامع الشتات»به زبان عربی مشتمل به مسایل و احکام؛
8- «اخلاق»که در بسیاری از محافل علمی و دانشگاه‌ها تدریس می‌شود؛
9- «مخزن اللئالی»که در فضایل حضرت علی بن ابیطالب(علیه‌السلام)است.

واکنش به واقعه کشف حجاب

بانو امین به دلیل گذراندن بیشتر اوقات خود به فراگیری درس و دانش، کمتر از خانه خارج می‌شد، ولی در ایامی که لازم می‌دید باید دفاعی صورت بگیرد و کاری انجام شود، از منزل خارج شده و به راهنمایی بانوان می‌پرداخت. وی در زمان کشف حجاب، در یکی از کتاب‌های خویش خطاب به بانوانی که کشف حجاب کرده بودند نوشت: «ای بانویی که با ادعای مسلمانی، کشف حجاب نموده‌ای و با این وضعیت شرم آور علنی در معابر و خیابان‌ها خودآرایی می‌نمایی! آیا فکر نمی‌کنی که با این عمل که نباید آن را عمل کوچکی بپنداری، چه لطمه بزرگی به شریعت می‌زنی؟ [۳]

وفات

بانوامین در شب دوشنبه اول رمضان سال ۱۴۰۳ قمری مصادف با ۲۳ خرداد سال ۱۳۶۲ شمسی در شهر اصفهان درگذشت. پیکر ایشان در بقعۀ خانوادگی خاندان امین در تخت فولاد اصفهان، به خاک سپرده شد.

پانویس

  1. وی در مقابل ناسیونالیسم رضا شاه، خود را «بانوی ایرانی» لقب داد.
  2. سایت بانوی ایرانی
  3. بانو امین اصفهانی، روش خوشبختی، اصفهان، محمدی، ص ۳۴.