بکر بن احمد مخلد (محمد): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
== معرفی اجمالی == | == معرفی اجمالی == | ||
بکر بن احمد مخلد (محمد)، یکی از [[محدّث|محدثان]] [[مذهب شیعه|شیعه]] در اواخر قرن چهارم است. در منابع اشارهای به زندگی و شرح حال او نشده است. تنها آگاهی ما از او [[حدیث|روایات]] انگشتشماری است‌که از او باقی مانده که نشان می‌دهد وی تا اواخر قرن چهارم میزیسته و احتمالاً در بغداد زندگانی را وداع گفته است. از معاصران او [[ابومحمد حسن بن عبدالرحمن بن خلاد]] و [[ابوعبدالله غالبی]] هستند که مشترکاً از [[محمد بن هارون منصوری عباسی]] روایاتی درباره چگونگی ساختن کشتی نوح شنیدهاند که در بعضی از این روایات، به فضیلت [[علی بن ابی‌طالب|امیرالمؤمنین (علیه السلام)]] و [[اهل بیت|اهلبیت (علیه السلام)]] اشاره شده است. این [[حدیث|احادیث]] در منابع [[اهل سنت و جماعت|اهلسنت]] آمده و بنا به گزارش [[سید بن طاووس|سید‌بن‌طاوس]]، نخستین بار [[ابن نجار بغدادی]] (استاد [[سید بن طاوس]]) آنها را در ذیل تاریخ بغداد آورده است، اما اکنون در نسخهای که از کتاب ذیل تاریخ بغداد در اختیار داریم، اثری از این روایات به چشم نمیخورد. وی | بکر بن احمد مخلد (محمد)، یکی از [[محدّث|محدثان]] [[مذهب شیعه|شیعه]] در اواخر قرن چهارم است. در منابع اشارهای به زندگی و شرح حال او نشده است. تنها آگاهی ما از او [[حدیث|روایات]] انگشتشماری است‌که از او باقی مانده که نشان می‌دهد وی تا اواخر قرن چهارم میزیسته و احتمالاً در بغداد زندگانی را وداع گفته است. از معاصران او [[ابومحمد حسن بن عبدالرحمن بن خلاد]] و [[ابوعبدالله غالبی]] هستند که مشترکاً از [[محمد بن هارون منصوری عباسی]] روایاتی درباره چگونگی ساختن کشتی نوح شنیدهاند که در بعضی از این روایات، به فضیلت [[علی بن ابی‌طالب|امیرالمؤمنین (علیه السلام)]] و [[اهل بیت|اهلبیت(علیه السلام)]] اشاره شده است. این [[حدیث|احادیث]] در منابع [[اهل سنت و جماعت|اهلسنت]] آمده و بنا به گزارش [[سید بن طاووس|سید‌بن‌طاوس]]، نخستین بار [[ابن نجار بغدادی]] (استاد [[سید بن طاوس]]) آنها را در ذیل تاریخ بغداد آورده است، اما اکنون در نسخهای که از کتاب ذیل تاریخ بغداد در اختیار داریم، اثری از این روایات به چشم نمیخورد. وی احادیث خود را از «محمد بن هارون منصوری عباسی» نقل میکند که شرححال او نیز در منابع ذکر نشده است. از شاگردان او تنها [[حسن بن احمد بن قاسم]] معروف به [[شریف ابومحمد محمدی]] را میشناسیم که خود استاد [[نجاشی]] و [[محمد بن حسن طوسی|شیخ طوسی]] بوده است. از آثار تألیفی او گزارشی در دست نیست. | ||
== اساتید == | == اساتید == | ||
نسخهٔ ۱۹ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۴۱
| بکر بن احمد مخلد | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | بکر بن احمد مخلد (محمد) |
| اطلاعات شخصی | |
| محل تولد | بغداد |
| روز درگذشت | 385 ق |
| محل درگذشت | بغداد |
| دین | اسلام، شیعه |
| استادان | محمد بن هارون منصوری عباسی |
| شاگردان | حسن بن احمد بن قاسم معروف به شریف ابومحمد محمدی |
| فعالیت‌ها | محدث شیعی |
بکر بن احمد مخلد(محمد)، محدث شیعی در اواخر قرن چهارم. او احتمالاً در بغداد زندگانی را وداع گفته است.
معرفی اجمالی
بکر بن احمد مخلد (محمد)، یکی از محدثان شیعه در اواخر قرن چهارم است. در منابع اشارهای به زندگی و شرح حال او نشده است. تنها آگاهی ما از او روایات انگشتشماری است‌که از او باقی مانده که نشان می‌دهد وی تا اواخر قرن چهارم میزیسته و احتمالاً در بغداد زندگانی را وداع گفته است. از معاصران او ابومحمد حسن بن عبدالرحمن بن خلاد و ابوعبدالله غالبی هستند که مشترکاً از محمد بن هارون منصوری عباسی روایاتی درباره چگونگی ساختن کشتی نوح شنیدهاند که در بعضی از این روایات، به فضیلت امیرالمؤمنین (علیه السلام) و اهلبیت(علیه السلام) اشاره شده است. این احادیث در منابع اهلسنت آمده و بنا به گزارش سید‌بن‌طاوس، نخستین بار ابن نجار بغدادی (استاد سید بن طاوس) آنها را در ذیل تاریخ بغداد آورده است، اما اکنون در نسخهای که از کتاب ذیل تاریخ بغداد در اختیار داریم، اثری از این روایات به چشم نمیخورد. وی احادیث خود را از «محمد بن هارون منصوری عباسی» نقل میکند که شرححال او نیز در منابع ذکر نشده است. از شاگردان او تنها حسن بن احمد بن قاسم معروف به شریف ابومحمد محمدی را میشناسیم که خود استاد نجاشی و شیخ طوسی بوده است. از آثار تألیفی او گزارشی در دست نیست.
اساتید
از محمد بن هارون منصوری عباسی در منابع بعنوان استاد وی یاد شده.
شاگردان
حسن بن احمد بن قاسم معروف به شریف ابومحمد محمدی فقط نام ایشان در منابع رجالی بعنوان شاگرد ذکر شده است.
جستارهای وابسته
منابع
- الامان من اخطار الاسفار، ابن طاوس، فصل چهارم، ص118؛
- بحار الانوار، ج26ص332 حدیث14؛
- کتاب الاربعین، شیخ ماحوزی، ص231 حدیث18؛
- الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج7ص165 شماره 885.
