ابراهیم بن علی بن عيسی رازی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
}} | }} | ||
'''ابراهیم بن علی بن عیسی رازی'''، [[محدّث|محدث]] و [[شیخ]] [[مذهب شیعه|شیعه]] در اواخر قرن چهارم. از هم بحثان [[محمد بن علی بن بابویه قمی|شیخ صدوق]] به شمار می‌رود. استاد او «احمد بن محمد بن یحیی عطار»(م. ب356ق) است | '''ابراهیم بن علی بن عیسی رازی'''، [[محدّث|محدث]] و [[شیخ]] [[مذهب شیعه|شیعه]] در اواخر قرن چهارم. از هم بحثان [[محمد بن علی بن بابویه قمی|شیخ صدوق]] به شمار می‌رود. استاد او «احمد بن محمد بن یحیی عطار» (م. ب356ق) است که در [[قم]] نزد او حدیث شنیده است. از شاگردان او میتوان «ابوالفتح عبیدالله بن موسی بن احمد حسینی» و «جعفربن محمد بونسی» را نام برد. از او کتاب یا رسالهای معرفی نشده است. | ||
== معرفی اجمالی == | == معرفی اجمالی == | ||
ابراهیم بن علی بن عیسی رازی، [[محدّث|محدث]] و شیخ [[مذهب شیعه|شیعه]] در اواخر قرن چهارم. ولادت و وفات او در دست نیست، ولی این اندازه روشن است | ابراهیم بن علی بن عیسی رازی، [[محدّث|محدث]] و شیخ [[مذهب شیعه|شیعه]] در اواخر قرن چهارم. ولادت و وفات او در دست نیست، ولی این اندازه روشن است که وی معاصر [[محمد بن علی بن بابویه قمی|محمدبن علی بن بابویه]] معروف به [[محمد بن علی بن بابویه قمی|شیخ صدوق]] (م381ق) بوده و هر دو دارای استاد مشترکی بودهاند. بنابراین میتوان وی را از هم بحثان «شیخ صدوق» به شمار می‌رود. از لقب «رازی» و هم‌چنین از استاد او که ساکن [[قم]] بوده است. بر میآید که وی در [[ری]] و [[قم]] پرورش یافته و در این دو شهر تحصیلات خود را تکمیل نموده است. | ||
== لقب == | == لقب == | ||
[[ابن حجر]] در [[لسانالمیزان]] او را «شیخ شیعه» معرفی | [[ابن حجر عسقلانی|ابن حجر]] در [[لسانالمیزان]] او را «شیخ شیعه» معرفی کرده و این مطلب حاکی از آن است که وی از نظر علمی دارای مقام بلندی بوده و شاگردانی داشته است. | ||
== استادان == | == استادان == | ||
استاد او [[احمد بن محمد بن یحیی عطار]](م. ب356ق) است | استاد او [[احمد بن محمد بن یحیی عطار]] (م. ب356ق) است که در قم نزد او [[حدیث]] شنیده است. | ||
== شاگردان == | == شاگردان == | ||
از شاگردان او میتوان «ابوالفتح عبیدالله بن موسی بن احمد حسینی» و «جعفربن محمد بونسی» را نام برد. از او | از شاگردان او میتوان «ابوالفتح عبیدالله بن موسی بن احمد حسینی» و «جعفربن محمد بونسی» را نام برد. | ||
== آثار == | |||
از او کتاب یا رسالهای معرفی نشده است. | |||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۳۶: | خط ۳۹: | ||
* فهرست منتجب الدین، ص12؛ | * فهرست منتجب الدین، ص12؛ | ||
* لسان المیزان، ج1ص85 شماره 242. | * لسان المیزان، ج1ص85 شماره 242. | ||
{{علمای اسلام}} | |||
[[رده:عالمان]] | [[رده:عالمان]] | ||
[[رده:عالمان شیعه]] | [[رده:عالمان شیعه]] | ||
[[رده:محدثان شیعه]] | [[رده:محدثان شیعه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۵۷
| ابراهیم بن علی بن عيسی رازی | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | ابراهیم بن علی بن عیسی رازی |
| نام‌های دیگر | شیخ شیعه، رازی |
| اطلاعات شخصی | |
| محل تولد | قم |
| سال درگذشت | 381 ق، ۳۷۰ ش، ۹۹۱ م |
| دین | اسلام، شیعه |
| استادان | احمد بن محمد بن یحیی عطار |
| شاگردان |
|
| فعالیت‌ها | |
ابراهیم بن علی بن عیسی رازی، محدث و شیخ شیعه در اواخر قرن چهارم. از هم بحثان شیخ صدوق به شمار می‌رود. استاد او «احمد بن محمد بن یحیی عطار» (م. ب356ق) است که در قم نزد او حدیث شنیده است. از شاگردان او میتوان «ابوالفتح عبیدالله بن موسی بن احمد حسینی» و «جعفربن محمد بونسی» را نام برد. از او کتاب یا رسالهای معرفی نشده است.
معرفی اجمالی
ابراهیم بن علی بن عیسی رازی، محدث و شیخ شیعه در اواخر قرن چهارم. ولادت و وفات او در دست نیست، ولی این اندازه روشن است که وی معاصر محمدبن علی بن بابویه معروف به شیخ صدوق (م381ق) بوده و هر دو دارای استاد مشترکی بودهاند. بنابراین میتوان وی را از هم بحثان «شیخ صدوق» به شمار می‌رود. از لقب «رازی» و هم‌چنین از استاد او که ساکن قم بوده است. بر میآید که وی در ری و قم پرورش یافته و در این دو شهر تحصیلات خود را تکمیل نموده است.
لقب
ابن حجر در لسانالمیزان او را «شیخ شیعه» معرفی کرده و این مطلب حاکی از آن است که وی از نظر علمی دارای مقام بلندی بوده و شاگردانی داشته است.
استادان
استاد او احمد بن محمد بن یحیی عطار (م. ب356ق) است که در قم نزد او حدیث شنیده است.
شاگردان
از شاگردان او میتوان «ابوالفتح عبیدالله بن موسی بن احمد حسینی» و «جعفربن محمد بونسی» را نام برد.
آثار
از او کتاب یا رسالهای معرفی نشده است.
منابع
- طبقات اعلام الشیعه، ج1ص3؛
- فهرست منتجب الدین، ص12؛
- لسان المیزان، ج1ص85 شماره 242.
