عیسی بن سابور: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات شخصیت | {{جعبه اطلاعات شخصیت | ||
| عنوان = مالک بن عیسی بن سابور | | عنوان = جعفر بن محمد بن مالک بن عیسی بن سابور | ||
| تصویر = | | تصویر =عالمان شیعه.jpg | ||
| نام = | | نام = | ||
| نامهای دیگر = | | نامهای دیگر = | ||
| سال تولد = | | سال تولد = | ||
| تاریخ تولد = | | تاریخ تولد = | ||
| محل تولد = | | محل تولد = | ||
| سال درگذشت = | | سال درگذشت = 300 ق | ||
| تاریخ درگذشت = | | تاریخ درگذشت = | ||
| محل درگذشت = | | محل درگذشت = | ||
| استادان = {{فهرست جعبه | | استادان = {{فهرست جعبه افقی |حسن بن عبدالرحمن رواسی |ابویحیی اهوازی |محمدبن شهاب |محمدبن یحیی |محمدبن حسین بن ابی الخطاب (معروف به زیات همدانی) |احمد بن میثم طلحی }} | ||
| شاگردان = {{فهرست جعبه عمودی |ابوعلی بن همام |ابوغالب زراری }} | | شاگردان = {{فهرست جعبه عمودی |ابوعلی بن همام |ابوغالب زراری }} | ||
| دین = [[اسلام]] | | دین = [[اسلام]] | ||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
}} | }} | ||
'''جعفر بن محمد بن مالک بن عیسی بن سابور'''، از راویان [[مذهب شیعه|شیعه]] است | '''جعفر بن محمد بن مالک بن عیسی بن سابور'''، از راویان [[مذهب شیعه|شیعه]] است. | ||
== زندگینامه == | == زندگینامه == | ||
خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
در باره وثاقت او گزارشهای متناقضی دیده میشود. | در باره وثاقت او گزارشهای متناقضی دیده میشود. | ||
* [[نجاشی]] | * [[نجاشی]] درباره او میگوید: «فردی ضعیفالروایه است و از افراد ناشناخته نقل حدیث میکند». | ||
* [[ابن غضائری]] میگوید: «تمام عیوب یک راوی ضعیف، در او جمع است». | * [[ابن غضائری]] میگوید: «تمام عیوب یک راوی ضعیف، در او جمع است». | ||
* [[حسن بن یوسف حلی|علامه حلی]] و ابن داود، وی را در قسم دوم رجال خود قرار دادهاند. (قسم دوم مخصوص راویان ضعیف است). | * [[حسن بن یوسف حلی|علامه حلی]] و ابن داود، وی را در قسم دوم رجال خود قرار دادهاند. (قسم دوم مخصوص راویان ضعیف است). | ||
* اما [[ | * اما [[شیخ طوسی]] با اینکه در کتاب [[الفهرست (کتاب)|فهرست]] خود نسبت به او سکوت کرده است، ولی در رجال خود وی را توثیق نموده است. | ||
* [[مامقانی|علامه مامقانی]] نیز (ضمن اقامه ادله کافی) توثیق شیخ طوسی را دلیل بر وثاقت صاحب شرح حال گرفته است؛ چنانکه مجلسی اول نیز وجه تضعیف او را صرفاً روایات عجیبی که از او در باره ولادت [[حجت بن الحسن (مهدی)|امام عصر (عج)]] نقل شده است میداند، اما خود او را فینفسه فردی راستگو معرفی میکند. تفصیل این بحث در تنقیحالمقال مامقانی آمده است. | * [[عبدالله مامقانی|علامه مامقانی]] نیز (ضمن اقامه ادله کافی) توثیق شیخ طوسی را دلیل بر وثاقت صاحب شرح حال گرفته است؛ چنانکه مجلسی اول نیز وجه تضعیف او را صرفاً روایات عجیبی که از او در باره ولادت [[حجت بن الحسن (مهدی)|امام عصر (عج)]] نقل شده است میداند، اما خود او را فینفسه فردی راستگو معرفی میکند. تفصیل این بحث در تنقیحالمقال مامقانی آمده است. | ||
== استادان == | == استادان == | ||
خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
== آثار == | == آثار == | ||
از تالیفات او «غرر الاخبار»، «اخبار الائمه و موالیدهم علیهم السلام»، «کتاب النوادر (تازههای حدیث)» و «الفتن و الملاحم» هستند. | از تالیفات او «غرر الاخبار»، «اخبار الائمه و موالیدهم علیهم السلام»، «کتاب النوادر (تازههای حدیث)» و «الفتن و الملاحم» هستند. | ||
== جستارهای وابسته == | |||
* [[ابوغالب زراری]] | |||
* [[محمدمحسن بن علی منزوی تهرانی|آقابزرگ طهرانی]] | |||
* [[نجاشی]] | |||
* [[حسن بن یوسف حلی|علامه حلی]] | |||
== منابع == | == منابع == | ||
* رجال نجاشی، ص122 شماره 313؛ | |||
* رجال الطوسی، ص418 شماره 6037؛ | |||
* الفهرست، شیخ طوسی، ص92 شماره 147؛ | |||
* خلاصه الرجال، ص330؛ | |||
* رجال ابن داود، ص235 شماره 93؛ | |||
* تنقیح المقال(حجری)، ج1ص225 شماره 1870؛ | |||
* نقدالرجال تفرشی، ج1ص360 شماره 1017؛ | |||
* معجم رجال الحدیث، ج5ص87 شماره 2288؛ و ج7ص88 شماره 3635؛ | |||
* الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج4ص298؛ و ج5ص100. | |||
{{علمای اسلام}} | |||
[[رده:عالمان]] | [[رده:عالمان]] | ||
[[رده:عالمان شیعه]] | [[رده:عالمان شیعه]] | ||
[[رده:محدثان شیعه]] | [[رده:محدثان شیعه]] |
نسخهٔ کنونی تا ۶ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۱۲
جعفر بن محمد بن مالک بن عیسی بن سابور | |
---|---|
اطلاعات شخصی | |
سال درگذشت | 300 ق، ۲۹۱ ش، ۹۱۳ م |
دین | اسلام، شیعه |
استادان |
|
شاگردان |
|
آثار |
|
فعالیتها | راوی شیعه |
جعفر بن محمد بن مالک بن عیسی بن سابور، از راویان شیعه است.
زندگینامه
جعفر بن محمد بن مالک بن عیسی بن سابور، ابوعبدالله بزاز فزاریکوفی. از راویان شیعه و همپیمان اسماء بن خارجه فزاری میباشد. ولادت و وفات او معلوم نیست، ولی به گواه اینکه ابوغالب زراری شاگرد و تربیت یافته او بوده، چنین گمان میرود که وفات او تقریباً در سال 300 هجری اتفاق افتاده است، زیرا ابوغالب زراری پانزده ساله بود که نزد او تلمذ میکرد، چنانکه آقابزرگ طهرانی نیز در الذریعه حدود وفات او را همین تاریخ قرار داده است.
در باره وثاقت او گزارشهای متناقضی دیده میشود.
- نجاشی درباره او میگوید: «فردی ضعیفالروایه است و از افراد ناشناخته نقل حدیث میکند».
- ابن غضائری میگوید: «تمام عیوب یک راوی ضعیف، در او جمع است».
- علامه حلی و ابن داود، وی را در قسم دوم رجال خود قرار دادهاند. (قسم دوم مخصوص راویان ضعیف است).
- اما شیخ طوسی با اینکه در کتاب فهرست خود نسبت به او سکوت کرده است، ولی در رجال خود وی را توثیق نموده است.
- علامه مامقانی نیز (ضمن اقامه ادله کافی) توثیق شیخ طوسی را دلیل بر وثاقت صاحب شرح حال گرفته است؛ چنانکه مجلسی اول نیز وجه تضعیف او را صرفاً روایات عجیبی که از او در باره ولادت امام عصر (عج) نقل شده است میداند، اما خود او را فینفسه فردی راستگو معرفی میکند. تفصیل این بحث در تنقیحالمقال مامقانی آمده است.
استادان
وی از اساتید روایی خود «حسن بن عبدالرحمن رواسی»، «ابویحیی اهوازی»، «محمدبن شهاب»، «محمدبن یحیی»، «محمدبن حسین بن ابی الخطاب (معروف به زیات همدانی)»، «احمد بن میثم طلحی» و دیگران نقل حدیث کرده است.
شاگردان
از جمله شاگردان روایی او افراد برجستهای همچون «ابوعلی بن همام» و «ابوغالب زراری» هستند که روایت این دو شخصیت بزرگ از وی، موجب تعجب نجاشی شده است، زیرا نجاشی صاحب ترجمه را ضعیفالروایه معرفیکرده است. وی برادری داشته به نام «حسین» که از شاگردان روایی او به شمار میآمده است.
آثار
از تالیفات او «غرر الاخبار»، «اخبار الائمه و موالیدهم علیهم السلام»، «کتاب النوادر (تازههای حدیث)» و «الفتن و الملاحم» هستند.
جستارهای وابسته
منابع
- رجال نجاشی، ص122 شماره 313؛
- رجال الطوسی، ص418 شماره 6037؛
- الفهرست، شیخ طوسی، ص92 شماره 147؛
- خلاصه الرجال، ص330؛
- رجال ابن داود، ص235 شماره 93؛
- تنقیح المقال(حجری)، ج1ص225 شماره 1870؛
- نقدالرجال تفرشی، ج1ص360 شماره 1017؛
- معجم رجال الحدیث، ج5ص87 شماره 2288؛ و ج7ص88 شماره 3635؛
- الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج4ص298؛ و ج5ص100.