حسن بن بکران عقرائی تمار: تفاوت میان نسخه‌ها
(←منابع) |
|||
| (۱۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات شخصیت | {{جعبه اطلاعات شخصیت | ||
| عنوان = حسن بن بکران عقرائی تمار | | عنوان = حسن بن بکران عقرائی تمار | ||
| تصویر = | | تصویر = عالمان شیعه.jpg | ||
| نام = اسحاق بن حسن بن بکران عقرائی تمار | | نام = اسحاق بن حسن بن بکران عقرائی تمار | ||
| نام‌های دیگر = عقرانی | | نام‌های دیگر = عقرانی | ||
| سال تولد = 300 ق | | سال تولد = 300 ق | ||
| تاریخ تولد = | | تاریخ تولد = | ||
| محل تولد = [[عراق]] | | محل تولد = {{فهرست جعبه افقی |[[عراق]] |[[کوفه]] }} | ||
| سال درگذشت = 384 ق | | سال درگذشت = 384 ق | ||
| تاریخ درگذشت = | | تاریخ درگذشت = | ||
| محل درگذشت = عراق | | محل درگذشت = [[عراق]] | ||
| استادان = {{فهرست جعبه عمودی |[[شیخ کلینی]] |محمد بن همام اسکافی |محمد بن شعیب بن احمد مالکی }} | | استادان = {{فهرست جعبه عمودی |[[شیخ کلینی]] |[[محمد بن همام اسکافی]] |محمد بن شعیب بن احمد مالکی }} | ||
| شاگردان = ابوالحسین زید بن جعفر علوی محمدی | | شاگردان = ابوالحسین زید بن جعفر علوی محمدی | ||
| دین = [[اسلام]] | | دین = [[اسلام]] | ||
| مذهب = [[شیعه]] | | مذهب = [[مذهب شیعه|شیعه]] | ||
| آثار = {{فهرست جعبه افقی |نفی السهو الرد |علی الغلاه |عدد الائمه(علیه السلام) }} | | آثار = {{فهرست جعبه افقی |نفی السهو الرد |علی الغلاه |عدد الائمه(علیه السلام) }} | ||
| فعالیت‌ها = [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]] | | فعالیت‌ها = [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]] | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
}} | }} | ||
'''اسحاق بن حسن بن بکران عقرائی تمار'''، [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]] | '''اسحاق بن حسن بن بکران عقرائی تمار'''، [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]] است. | ||
== معرفی اجمالی == | == معرفی اجمالی == | ||
اسحاق بن حسن بن بکران عقرائی تمار، محدث شیعی در اواخر | اسحاق بن حسن بن بکران عقرائی تمار، [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]] در اواخر قرن چهارم هجری. وی حدود 300 [[سال قمری|هجری]] در زادگاهش «عقراء» در یکی از روستاهای نزدیک [[کوفه]] دیده به جهان گشود. لقب او را «عقرانی» (با نون) نیز نوشتهاند که در این صورت «عقران» نام یکی از اجداد او خواهد بود. هم‌چنین گزارش [[نجاشی|ابوالعباس نجاشی]] (تولد: 372ق) درباره وفات او حاکی از آن است که نجاشی در سنین نوجوانی او را در حالی که سالخورده بود، دیده و در کوفه در مجاورت بارگاه [[علی بن ابی‌طالب|امیر المومنین]] [[اصول کافی (کتاب)|کتاب کافی]] را تدریس میکرده است، بنابراین اگر سن نجاشی را در آن وقت، 12سال در نظر بگیریم، وفات او میبایست 384هجری رخ داده باشد. | ||
وی تحصیلات مقدماتی را در کوفه آغاز کرد و در سنین جوانی وارد بغداد شد و بخشی از عصر | وی تحصیلات مقدماتی را در کوفه آغاز کرد و در سنین جوانی وارد [[بغداد]] شد و بخشی از عصر «[[شیخ کلینی]]» را درک نمود. شاید وی از آخرین شاگردان بازمانده [[شیخ کلینی|کلینی]] بود که در آن زمان به طور مستقیم از کلینی نقل حدیث میکرد، به همین دلیل نجاشی با عبارت «و کان فی هذا الوقت علواً) او را توصیف نموده است. وی چنان‌که از لقب «تمار» بر میآید، در کنار تحصیل به کار خرمافروشی نیز اشتغال داشته و از این راه هزینه زندگی را تأمین میکرده است. به گفته نجاشی، وی احادیث بسیاری شنیده است اما در نقل حدیث، قابل اعتماد نبوده و در اعتقادش نیز دچار ضعف بود. این گفته نجاشی باعث شد تا برخی از صاحب نظران، او را فردی [[غلاة|غالی]] و روایات او در حق [[امامان شیعه]] را افراط آمیز بدانند چنان‌که از کتاب «نفی السهو» او پیداست، ولی ظاهراً منظور نجاشی از اینکه وی را «ضعیف المذهب» معرفی کرده، صرفاً اشاره به سست بودن اعتقادش داشته و نظری به غالی بودن او نداشته است، زیرا در این صورت، برداشت مذکور با کتابی که او در رد [[غلاة|غلات]] نوشته، تناقض خواهد داشت. | ||
از استادان او غیر از کلینی، [[محمد بن همام اسکافی]] و [[محمد بن شعیب بن احمد مالکی]] هستند که وی برخی از دعاهای مربوط به [[حجت بن | از استادان او غیر از کلینی، [[محمد بن همام اسکافی]] و [[محمد بن شعیب بن احمد مالکی]] هستند که وی برخی از دعاهای مربوط به [[حجت بن الحسن (مهدی)|امام عصر (عجل الله تعالی فرجه)]] را از این اساتید، نقل کرده است. از شاگردان فراوانی که او تربیت کرده تنها نام [[ابوالحسین زید بن جعفر علوی محمدی]] به چشم میخورد که چند روایت از او نقل کرده است. وی تألیفاتی داشته که نجاشی نام سه کتاب او را ذکر کرده است. به گفته نجاشی کتاب‌های «الرد علی الغلاه»، «نفی السهو عن النبی» و «عدد الائمه (علیه السلام)» از تألیفات اوست. | ||
== اساتید == | == اساتید == | ||
شیخ | # [[شیخ کلینی]]؛ | ||
# [[محمد بن همام اسکافی]]؛ | |||
# [[محمد بن شعیب بن احمد مالکی]] از استادان مشهور وی هستند. | |||
== شاگردان == | == شاگردان == | ||
از شاگردان فراوانی که او تربیت کرده تنها نام ابوالحسین زید بن جعفر علوی محمدی دیده می‌شود. | از شاگردان فراوانی که او تربیت کرده تنها نام [[ابوالحسین زید بن جعفر علوی محمدی]] دیده می‌شود. | ||
== آثار == | == آثار == | ||
کتاب‌های نفی السهو | کتاب‌های: | ||
# نفی السهو الرد؛ | |||
# علی الغلاه؛ | |||
# عدد الائمه(علیه السلام) از آثار وی می‌باشد. | |||
== جستارهای وابسته == | |||
* [[نجاشی|ابوالعباس نجاشی]] | |||
* [[شیخ کلینی]] | |||
* [[محمد بن همام اسکافی]] | |||
== منابع == | == منابع == | ||
* رجال نجاشی، ص74 شماره178؛ | |||
* رجال ابن داود، ص231 شماره 48؛ | |||
* خلاصه الاقوال، ص318 شماره 6؛ | |||
* معجم رجال الحدیث، ج3ص205 شماره 1140؛ | |||
* جمال الاسبوع، ابن طاوس، ص310؛ | |||
* ایضاح الاشتباه، ص95 شماره 43؛ | |||
* الکلینی و الکافی، عبدالرسول غفاری، ص188؛ | |||
* الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج10ص212 شماره 588. | |||
{{علمای اسلام}} | |||
[[رده:عالمان]] | [[رده:عالمان]] | ||
[[رده:عالمان شیعه]] | [[رده:عالمان شیعه]] | ||
[[رده:محدثان شیعه]] | [[رده:محدثان شیعه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۱۷
| حسن بن بکران عقرائی تمار | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | اسحاق بن حسن بن بکران عقرائی تمار |
| نام‌های دیگر | عقرانی |
| اطلاعات شخصی | |
| سال تولد | 300 ق، ۲۹۱ ش، ۹۱۳ م |
| محل تولد | |
| سال درگذشت | 384 ق، ۳۷۳ ش، ۹۹۴ م |
| محل درگذشت | عراق |
| دین | اسلام، شیعه |
| استادان |
|
| شاگردان | ابوالحسین زید بن جعفر علوی محمدی |
| آثار |
|
| فعالیت‌ها | محدث شیعی |
اسحاق بن حسن بن بکران عقرائی تمار، محدث شیعی است.
معرفی اجمالی
اسحاق بن حسن بن بکران عقرائی تمار، محدث شیعی در اواخر قرن چهارم هجری. وی حدود 300 هجری در زادگاهش «عقراء» در یکی از روستاهای نزدیک کوفه دیده به جهان گشود. لقب او را «عقرانی» (با نون) نیز نوشتهاند که در این صورت «عقران» نام یکی از اجداد او خواهد بود. هم‌چنین گزارش ابوالعباس نجاشی (تولد: 372ق) درباره وفات او حاکی از آن است که نجاشی در سنین نوجوانی او را در حالی که سالخورده بود، دیده و در کوفه در مجاورت بارگاه امیر المومنین کتاب کافی را تدریس میکرده است، بنابراین اگر سن نجاشی را در آن وقت، 12سال در نظر بگیریم، وفات او میبایست 384هجری رخ داده باشد.
وی تحصیلات مقدماتی را در کوفه آغاز کرد و در سنین جوانی وارد بغداد شد و بخشی از عصر «شیخ کلینی» را درک نمود. شاید وی از آخرین شاگردان بازمانده کلینی بود که در آن زمان به طور مستقیم از کلینی نقل حدیث میکرد، به همین دلیل نجاشی با عبارت «و کان فی هذا الوقت علواً) او را توصیف نموده است. وی چنان‌که از لقب «تمار» بر میآید، در کنار تحصیل به کار خرمافروشی نیز اشتغال داشته و از این راه هزینه زندگی را تأمین میکرده است. به گفته نجاشی، وی احادیث بسیاری شنیده است اما در نقل حدیث، قابل اعتماد نبوده و در اعتقادش نیز دچار ضعف بود. این گفته نجاشی باعث شد تا برخی از صاحب نظران، او را فردی غالی و روایات او در حق امامان شیعه را افراط آمیز بدانند چنان‌که از کتاب «نفی السهو» او پیداست، ولی ظاهراً منظور نجاشی از اینکه وی را «ضعیف المذهب» معرفی کرده، صرفاً اشاره به سست بودن اعتقادش داشته و نظری به غالی بودن او نداشته است، زیرا در این صورت، برداشت مذکور با کتابی که او در رد غلات نوشته، تناقض خواهد داشت.
از استادان او غیر از کلینی، محمد بن همام اسکافی و محمد بن شعیب بن احمد مالکی هستند که وی برخی از دعاهای مربوط به امام عصر (عجل الله تعالی فرجه) را از این اساتید، نقل کرده است. از شاگردان فراوانی که او تربیت کرده تنها نام ابوالحسین زید بن جعفر علوی محمدی به چشم میخورد که چند روایت از او نقل کرده است. وی تألیفاتی داشته که نجاشی نام سه کتاب او را ذکر کرده است. به گفته نجاشی کتاب‌های «الرد علی الغلاه»، «نفی السهو عن النبی» و «عدد الائمه (علیه السلام)» از تألیفات اوست.
اساتید
- شیخ کلینی؛
- محمد بن همام اسکافی؛
- محمد بن شعیب بن احمد مالکی از استادان مشهور وی هستند.
شاگردان
از شاگردان فراوانی که او تربیت کرده تنها نام ابوالحسین زید بن جعفر علوی محمدی دیده می‌شود.
آثار
کتاب‌های:
- نفی السهو الرد؛
- علی الغلاه؛
- عدد الائمه(علیه السلام) از آثار وی می‌باشد.
جستارهای وابسته
منابع
- رجال نجاشی، ص74 شماره178؛
- رجال ابن داود، ص231 شماره 48؛
- خلاصه الاقوال، ص318 شماره 6؛
- معجم رجال الحدیث، ج3ص205 شماره 1140؛
- جمال الاسبوع، ابن طاوس، ص310؛
- ایضاح الاشتباه، ص95 شماره 43؛
- الکلینی و الکافی، عبدالرسول غفاری، ص188؛
- الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج10ص212 شماره 588.
