ابراهیم بن محمد بن یحیی نیشابوری: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «<div class="references" style="margin: 0px 0px 10px 0px; max-height: 300px; overflow: auto; padding: 3px; font-size:95%; background: #FFA50...» ایجاد کرد) |
(←آثار) |
||
| (۲۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات شخصیت | |||
[[ | | عنوان = ابراهیم بن محمد بن یحیی نیشابوری | ||
| تصویر = عالمان شیعه.jpg | |||
''''' | | نام = ابراهیم بن محمد بن یحیی نیشابوری | ||
| نام‌های دیگر = | |||
| سال تولد = | |||
| تاریخ تولد = اوایل قرن چهارم | |||
| محل تولد = | |||
| سال درگذشت = | |||
| تاریخ درگذشت = | |||
| محل درگذشت = | |||
| استادان = {{فهرست جعبه عمودی |ابوجعفر بن سری |ابونصر بن موسی بن ایوب خلال }} | |||
| شاگردان = ابوالقاسم حسن بن محمد بن اسماعیل سکونی | |||
| دین = [[اسلام]] | |||
| مذهب = [[مذهب شیعه|شیعه]] | |||
| آثار = | |||
| فعالیت‌ها = | |||
| وبگاه = | |||
}} | |||
'''ابراهیم بن محمد بن یحیی نیشابوری'''، [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]] در اوایل قرن چهارم نزد کسانی چون «ابوجعفر بن سری» و «ابونصر بن موسی بن ایوب خلال» به استماع [[حدیث]] پرداخت. | |||
== معرفی اجمالی == | |||
ابراهیم بن محمد بن یحیی نیشابوری، محدث شیعی در اوایل قرن چهارم است. تاریخ ولادت و وفات او در دست نیست. اما بر اساس حدس و گمان و به گواه آشنایی با برخی از شاگردان او، می‌توان [[مرگ]] وی را در اوایل قرن چهارم حدود 315هجری تخمین زد. | |||
وی اهل [[نیشابور]] و پرورش یافته آنجا است. سپس وارد [[عراق]] شد و در [[کوفه]] نزد کسانی چون [[ابوجعفر بن سری]] و [[ابونصر بن موسی بن ایوب خلال]] به استماع [[حدیث]] پرداخت. | |||
شاگرد او [[ابوالقاسم حسن بن محمد بن اسماعیل سكونی|ابوالقاسم حسن بن محمد بن اسماعیل سکونی]] (م. ح354ق) است‌که خود از [[محدّث|محدثان]] سرشناس کوفه و استاد [[محمد بن علی بن بابویه قمی|شیخ صدوق]] (م381ق) بوده است. برخی از [[حدیث|روایات]] او درباره [[غدیر|واقعه غدیر]]، از طریق همین شاگردش نقل شده است. از او گزارش بیشتری در منابع نیامده است. گفتنی است نام او با معاصر هموطنش «ابراهیم بن محمد بن یحیی نیشابوری» (م362ق) معروف به «ابراهیم مزکی» و استاد [[حاكم نیشابوری|حاکم نیشابوری]] (م405ق) مشترک است. | |||
== استادان == | |||
از «ابوجعفر بن سری» و «ابونصر بن موسی بن ایوب خلال» به استماع حدیث پرداخت. | |||
== شاگردان == | |||
شاگرد او «ابوالقاسم حسن بن محمد بن اسماعیل سکونی» (م. ح354ق) است. | |||
== آثار == | |||
وی کتاب یا رسالهای نداشته است. | |||
== جستارهای وابسته == | |||
* [[مرگ]] | |||
* [[عراق]] | |||
* [[محمد بن علی بن بابویه قمی|شیخ صدوق]] | |||
== منابع == | |||
* امالی شیخ صدوق، ص50 حدیث 2؛ | |||
* طبقات اعلام الشیعه، ج1ص6؛ | |||
* المستدرک، حاکم نیشابوری، ج2ص454، و ج3ص426. | |||
{{علمای اسلام}} | |||
[[رده:عالمان]] | |||
[[رده:عالمان شیعه]] | |||
[[رده:محدثان شیعه]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۲۶
ابراهیم بن محمد بن یحیی نیشابوری، محدث شیعی در اوایل قرن چهارم نزد کسانی چون «ابوجعفر بن سری» و «ابونصر بن موسی بن ایوب خلال» به استماع حدیث پرداخت.
| ابراهیم بن محمد بن یحیی نیشابوری | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | ابراهیم بن محمد بن یحیی نیشابوری |
| اطلاعات شخصی | |
| روز تولد | اوایل قرن چهارم |
| دین | اسلام، شیعه |
| استادان |
|
| شاگردان | ابوالقاسم حسن بن محمد بن اسماعیل سکونی |
معرفی اجمالی
ابراهیم بن محمد بن یحیی نیشابوری، محدث شیعی در اوایل قرن چهارم است. تاریخ ولادت و وفات او در دست نیست. اما بر اساس حدس و گمان و به گواه آشنایی با برخی از شاگردان او، می‌توان مرگ وی را در اوایل قرن چهارم حدود 315هجری تخمین زد.
وی اهل نیشابور و پرورش یافته آنجا است. سپس وارد عراق شد و در کوفه نزد کسانی چون ابوجعفر بن سری و ابونصر بن موسی بن ایوب خلال به استماع حدیث پرداخت. شاگرد او ابوالقاسم حسن بن محمد بن اسماعیل سکونی (م. ح354ق) است‌که خود از محدثان سرشناس کوفه و استاد شیخ صدوق (م381ق) بوده است. برخی از روایات او درباره واقعه غدیر، از طریق همین شاگردش نقل شده است. از او گزارش بیشتری در منابع نیامده است. گفتنی است نام او با معاصر هموطنش «ابراهیم بن محمد بن یحیی نیشابوری» (م362ق) معروف به «ابراهیم مزکی» و استاد حاکم نیشابوری (م405ق) مشترک است.
استادان
از «ابوجعفر بن سری» و «ابونصر بن موسی بن ایوب خلال» به استماع حدیث پرداخت.
شاگردان
شاگرد او «ابوالقاسم حسن بن محمد بن اسماعیل سکونی» (م. ح354ق) است.
آثار
وی کتاب یا رسالهای نداشته است.
جستارهای وابسته
منابع
- امالی شیخ صدوق، ص50 حدیث 2؛
- طبقات اعلام الشیعه، ج1ص6؛
- المستدرک، حاکم نیشابوری، ج2ص454، و ج3ص426.