افزودن پیوند

    احمد بن ابراهیم بن ابی رافع صیمری: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌وحدت
    بدون خلاصۀ ویرایش
     
    (۲۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۱: خط ۱:
    <div class="references" style="margin: 0px 0px 10px 0px; max-height: 300px; overflow: auto; padding: 3px; font-size:95%; background: #FFA500; line-height:1.4em; padding-bottom: 7px;"><noinclude>
    {{جعبه اطلاعات شخصیت
    [[پرونده:Ambox clock.svg|60px|بندانگشتی|راست]]
    | عنوان = احمد بن ابراهیم بن ابی رافع صیمری
    <br>
    | تصویر = عالمان شیعه.jpg
    '''''نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است. '''''<br>
    | نام = احمد بن ابراهیم بن ابی رافع صیمری
    | نام‌های دیگر =
    | سال تولد =
    | تاریخ تولد = 285 ق
    | محل تولد =
    | سال درگذشت =
    | تاریخ درگذشت = 385 ق
    | محل درگذشت =
    | استادان = {{فهرست جعبه عمودی |[[احمد بن علویه بن جعفر اصفهانی|احمد بن علویه اصفهانی]] |شیخ کلینی |علی بن محمد بن یعقوب کسائی |احمد بن محمد بن سعیدبن عقده |محمد بن همام اسکافی }}
    | شاگردان = {{فهرست جعبه عمودی | شیخ مفید |ابن غضائری |ابوطالب بن عزور |احمدبن عبدون }}
    | دین = [[اسلام]]
    | مذهب = [[مذهب شیعه|شیعه]]
    | آثار = {{فهرست جعبه افقی |الکشف فیما یتعلق بالسقیفه |الاشربه و ما حلل منها و ما حرم |الفضائل |الضعفاء السرائر |کتاب النوادر }}
    | فعالیت‌ها =
    | وبگاه =
    }}
    '''احمد بن ابراهیم بن ابی رافع صیمری'''، [[فقیه]] و محدث امامی در نیمه دوم قرن چهارم هجری.


    '''یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید. '''
    == معرفی اجمالی ==
    <br>
    احمد بن ابراهیم بن ابی رافع صیمری، ابوعبدالله. [[فقیه]] و [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|امامی]] در نیمه دوم قرن چهارم هجری. ولادت و وفات او روشن نیست. کهن‏‌ترین استاد او «حسن بن محمد بن جمهور عمی» (م. ح310ق) است‌که ظاهراً تا رأس قرن چهارم یا اندکی بعد از آن حیات داشته است، بنابراین وی در آن زمان از رشد کافی برخوردار و توانایی نقل [[حدیث]] را داشته است، از این رو ولادت او می‏‌بایست در اواخر قرن سوم روی داده باشد. درباره تاریخ وفات او تنها می‌‏دانیم که وی از اساتید «[[ابن غضائری]]» (م411ق) و «[[محمد بن محمد بن نعمان|شیخ مفید]]» (م413ق) بوده است، بنابراین [[مرگ]] او تقریباً در اواخر قرن چهارم و احتمالاً در [[بغداد]] اتفاق افتاده است. هم‌چنین به گواه این‌که معاصر او [[تلعكبری|تلعکبری]] (م385ق) احتراماً از او نقل [[حدیث]] می‏‌کرده، در می‌‏یابیم که وی از نظر سنی کمی بزرگ‏تر از تلعکبری بوده و پیش از او وفات یافته است.
    ''آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ''{{#time:H:i، j F Y|{{REVISIONTIMESTAMP}}}}؛


    <noinclude>
    وی از دودمان «[[آل ابی‌رافع|آل ابی‏‌رافع]]» است‌که در ترویج فرهنگ [[مذهب شیعه|شیعه]] نقش اساسی داشتند. مؤسس این سلسله «ابورافع» است که غلام آزاد شده [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم)]] و از یاران نزدیک [[علی بن ابی‌طالب|علی بن ابی‌طالب (علیه‌السلام)]] و [[حسن بن علی (مجتبی)|امام حسن (علیه‌السلام)]] بود. نسب او به [[عبید الله بن عازب]] برادر [[براء بن عازب انصاری صیمری]] می‏‌رسد. عبیدالله کاتب [[علی بن ابی‌طالب|امیرالمؤمنین (علیه‌السلام)]] و نخستین تدوین‏‌گر نام یاران [[علی بن ابی‌طالب|علی (علیه‌السلام)]] بود و در جنگ‏‌های بسیاری نیز با آن امام مشارکت داشت. وی اصالتاً اهل [[کوفه]] بود اما در [[بغداد]] سکونت دائم داشت و در همانجا پرورش یافت. تحصیلات خود را در بغداد گذراند و در [[فقه]] و حدیث تبحر یافت. وی فردی با دیانت، راست‌گو و دارای اعتقاد سالمی بود. وی هم‌چنین نزد «ابوطالب محمد بن احمد بن اسحاق» و «احمد بن محمد بن زیاد» حدیث شنیده است. از معاصران او در بغداد «هارون بن موسی تلعکبری» (م385ق) و [[ابوالمفضل شیبانی]] (م387ق) هستند.
    </div>
    <div class="wikiInfo">[[پرونده:احمد بن ابراهیم بن ابی رافع صیمری.jpg |جایگزین=احمد بن ابراهیم بن ابی رافع صیمری|احمد بن ابراهیم بن ابی رافع صیمری]]
    {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
    !نام
    !احمد بن ابراهیم بن ابی رافع صیمری
    |-
    |زاده
    |نیمه دوم سده چهارم هجری • بغداد
    |-
    |درگذشت
    |اواخر سده چهارم
    |-
    |استادان
    |احمد بن علویه اصفهانی • محمدبن یعقوب كلینی • علی بن محمد بن یعقوب كسائی • احمد بن محمد بن سعیدبن عقده • محمد بن همام اسكافی
    |-
    |شاگردان
    |شیخ مفید • ابن غضائری • ابوطالب بن عزور • احمدبن عبدون
    |-
    |آثار
    |الكشف فیما یتعلق بالسقیفه • الاشربه و ما حلل منها و ما حرم • الفضائل • الضعفاء  السرائر • كتاب النوادر
    |-
    |دین و مذهب 
    |اسلام • تشیع
    |-
    |}
    </div>


    '''احمد بن ابراهیم بن ابی رافع صیمری'''، (حدود 285 – قبل 385ق)ابوعبدالله. [[فقیه]] و [[محدث امامی]] در نیمه دوم سده چهارم هجری.  وی از دودمان [[آل ابی‏‌رافع]] است كه در ترویج فرهنگ [[شیعه]] نقش اساسی داشتند. مؤسس این سلسله [[ابورافع]] است كه غلام آزاد شده [[رسول گرامی اسلام صلی الله علیه]] و از یاران نزدیك [[علی بن ابی‌طالب علیه السلام]] و [[امام حسن علیه السلام]] بود.
    == استادان ==
    اساتید معروف وی:
    # [[احمد بن علویه اصفهانی]] (م320ق)؛
    # [[شیخ کلینی|محمدبن یعقوب کلینی]] (م329ق)؛
    # [[علی بن محمد بن یعقوب كسائی|علی بن محمد بن یعقوب کسائی]]؛
    # [[احمد بن محمد بن سعیدبن عقده]] (م333ق)؛
    # [[محمد بن همام اسکافی]] (م336ق) هستند.


    =معرفی اجمالی=
    == شاگردان ==
    پس از آن در [[بغداد]] شاگردان چندی تربیت کرد که معروف‏‌ترین آنها:
    # [[محمد بن محمد بن نعمان|شیخ مفید]]؛
    # ابن غضائری؛
    # ابوطالب بن عزور؛
    # احمدبن عبدون هستند.


    احمد بن ابراهیم بن ابی رافع صیمری، ابوعبدالله. فقیه و محدث امامی در نیمه دوم سده چهارم هجری. ولادت و وفات او روشن نیست. كهن‏‌ترین استاد او «حسن بن محمد بن جمهور عمی»(م.ح310ق) است كه ظاهراً تا رأس سده چهارم یا اندكی بعد از آن حیات داشته است، بنابراین وی در آن زمان از رشد كافی برخوردار و توانایی نقل [[حدیث]] را داشته است، از این رو ولادت او می‏‌بایست در اواخر سده سوم روی داده باشد. در باره تاریخ وفات او تنها می‌‏دانیم كه وی از اساتید «ابن غضائری»(م411ق) و «شیخ مفید»(م413ق) بوده است، بنابراین مرگ او تقریباً در اواخر سده چهارم و احتمالاً در [[بغداد]] اتفاق افتاده است. همچنین به گواه اینكه معاصر او [[تلعكبری]](م385ق) احتراماً از او نقل حدیث می‏‌كرده، در می‌‏یابیم كه وی از نظر سنی كمی  بزرگ‏تر از تلعكبری بوده و پیش از او وفات یافته است.  
    == آثار ==
    وی تألیفاتی داشته که برخی از آنها چنین‌‏اند:
    # الکشف فیما یتعلق بالسقیفه؛
    # الاشربه و ما حلل منها و ما حرم؛
    # الفضائل درباره فضیلت [[اهل بیت|اهل‏‌بیت علیه‌السلام]]؛
    # الضعفاء(درباره تاریخ ائمه)؛
    # السرائر(درباره مطاعن خلفاء)؛
    # کتاب النوادر (درباره تازه‌‏های حدیث).


    وی از دودمان «آل ابی‏‌رافع» است كه در ترویج فرهنگ شیعه نقش اساسی داشتند. مؤسس این سلسله «ابورافع» است كه غلام آزاد شده رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و از یاران نزدیك علی بن ابی‌طالب علیه السلام و امام حسن علیه السلام بود. نسب او به [[عبید الله بن عازب]] برادر [[براء بن عازب انصاری صیمری]] می‏رسد. عبیدالله كاتب [[امیرالمؤمنین علیه السلام]] و نخستین تدوین‏‌گر نام یاران [[علی علیه السلام]] بود و در جنگ‏ های بسیاری نیز با آن امام مشاركت داشت. وی اصالتاً اهل [[كوفه]] بود اما در بغداد سكونت دائم داشت و در همانجا پرورش یافت. تحصیلات خود را در بغداد گذراند و در فقه و حدیث تبحر یافت. وی فردی با دیانت، راستگو و دارای اعتقاد سالمی بود. وی همچنین نزد «ابوطالب محمد بن احمد بن اسحاق» و «احمد بن محمد بن زیاد» حدیث شنیده است. از معاصران او در بغداد «هارون بن موسی تلعكبری»(م385ق) و [[ابوالمفضل شیبانی]](م387ق) هستند.
    == جستارهای وابسته ==
    * [[شیخ مفید]]  
    * [[علی بن ابی‌طالب |علی بن ابی‌طالب (علیه‌السلام)]]  
    * [[حسن بن علی (مجتبی)|امام حسن (علیه‌السلام)]]


    =استادان=
    == منابع ==
    * رجال ابن داود، ص35 شماره 51؛
    * رجال طوسی، ص411 شماره 5960؛
    * رجال نجاشی، ص84شماره 203؛
    * طبقات اعلام الشیعه، ج1ص18؛
    * معالم العلماء، ص55 شماره 87.


    از اساتید معروف او [[احمد بن علویه اصفهانی]](م320ق)، [[محمدبن یعقوب كلینی]](م329ق)، [[علی بن محمد بن یعقوب كسائی]]، [[احمد بن محمد بن سعیدبن عقده]](م333ق) و محمد بن همام اسكافی(م336ق) هستند.
    {{علمای اسلام}}


    =شاگردان=
    [[رده:عالمان]]
     
    [[رده:عالمان شیعه]]
    پس از آن در بغداد شاگردان چندی تربیت كرد كه معروف‏ترین آنها [[شیخ مفید]]، ابن غضائری، ابوطالب بن عزور و احمدبن عبدون(م423ق) هستند.
    [[رده:محدثان شیعه]]
     
    =آثار=
     
    وی تألیفاتی داشته كه برخی از آنها چنین‌‏اند: الكشف فیما یتعلق بالسقیفه، الاشربه و ما حلل منها و ما حرم، الفضائل در باره فضیلت [[اهل‏‌بیت علیه السلام]]، «الضعفاء(در باره تاریخ ائمه)، السرائر(در باره مطاعن خلفاء)، و كتاب النوادر(در باره تازه‌‏های حدیث).
     
    =منابع=
     
    # رجال ابن داود، ص35 شماره 51؛
    # رجال طوسی، ص411 شماره 5960؛
    # رجال نجاشی، ص84شماره 203؛
    # طبقات اعلام الشیعه، ج1ص18؛
    # معالم العلماء، ص55 شماره 87.
     
    [[رده:عالمان مسلمان]]
    [[رده:محدث شیعی]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۲۱ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۰۱

    احمد بن ابراهیم بن ابی رافع صیمری
    عالمان شیعه.jpg
    نام کاملاحمد بن ابراهیم بن ابی رافع صیمری
    اطلاعات شخصی
    روز تولد285 ق
    روز درگذشت385 ق
    دیناسلام، شیعه
    استادان
    شاگردان
    • شیخ مفید
    • ابن غضائری
    • ابوطالب بن عزور
    • احمدبن عبدون
    آثار
    • الکشف فیما یتعلق بالسقیفه
    • الاشربه و ما حلل منها و ما حرم
    • الفضائل
    • الضعفاء السرائر
    • کتاب النوادر

    احمد بن ابراهیم بن ابی رافع صیمری، فقیه و محدث امامی در نیمه دوم قرن چهارم هجری.

    معرفی اجمالی

    احمد بن ابراهیم بن ابی رافع صیمری، ابوعبدالله. فقیه و محدث امامی در نیمه دوم قرن چهارم هجری. ولادت و وفات او روشن نیست. کهن‏‌ترین استاد او «حسن بن محمد بن جمهور عمی» (م. ح310ق) است‌که ظاهراً تا رأس قرن چهارم یا اندکی بعد از آن حیات داشته است، بنابراین وی در آن زمان از رشد کافی برخوردار و توانایی نقل حدیث را داشته است، از این رو ولادت او می‏‌بایست در اواخر قرن سوم روی داده باشد. درباره تاریخ وفات او تنها می‌‏دانیم که وی از اساتید «ابن غضائری» (م411ق) و «شیخ مفید» (م413ق) بوده است، بنابراین مرگ او تقریباً در اواخر قرن چهارم و احتمالاً در بغداد اتفاق افتاده است. هم‌چنین به گواه این‌که معاصر او تلعکبری (م385ق) احتراماً از او نقل حدیث می‏‌کرده، در می‌‏یابیم که وی از نظر سنی کمی بزرگ‏تر از تلعکبری بوده و پیش از او وفات یافته است.

    وی از دودمان «آل ابی‏‌رافع» است‌که در ترویج فرهنگ شیعه نقش اساسی داشتند. مؤسس این سلسله «ابورافع» است که غلام آزاد شده رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) و از یاران نزدیک علی بن ابی‌طالب (علیه‌السلام) و امام حسن (علیه‌السلام) بود. نسب او به عبید الله بن عازب برادر براء بن عازب انصاری صیمری می‏‌رسد. عبیدالله کاتب امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) و نخستین تدوین‏‌گر نام یاران علی (علیه‌السلام) بود و در جنگ‏‌های بسیاری نیز با آن امام مشارکت داشت. وی اصالتاً اهل کوفه بود اما در بغداد سکونت دائم داشت و در همانجا پرورش یافت. تحصیلات خود را در بغداد گذراند و در فقه و حدیث تبحر یافت. وی فردی با دیانت، راست‌گو و دارای اعتقاد سالمی بود. وی هم‌چنین نزد «ابوطالب محمد بن احمد بن اسحاق» و «احمد بن محمد بن زیاد» حدیث شنیده است. از معاصران او در بغداد «هارون بن موسی تلعکبری» (م385ق) و ابوالمفضل شیبانی (م387ق) هستند.

    استادان

    اساتید معروف وی:

    1. احمد بن علویه اصفهانی (م320ق)؛
    2. محمدبن یعقوب کلینی (م329ق)؛
    3. علی بن محمد بن یعقوب کسائی؛
    4. احمد بن محمد بن سعیدبن عقده (م333ق)؛
    5. محمد بن همام اسکافی (م336ق) هستند.

    شاگردان

    پس از آن در بغداد شاگردان چندی تربیت کرد که معروف‏‌ترین آنها:

    1. شیخ مفید؛
    2. ابن غضائری؛
    3. ابوطالب بن عزور؛
    4. احمدبن عبدون هستند.

    آثار

    وی تألیفاتی داشته که برخی از آنها چنین‌‏اند:

    1. الکشف فیما یتعلق بالسقیفه؛
    2. الاشربه و ما حلل منها و ما حرم؛
    3. الفضائل درباره فضیلت اهل‏‌بیت علیه‌السلام؛
    4. الضعفاء(درباره تاریخ ائمه)؛
    5. السرائر(درباره مطاعن خلفاء)؛
    6. کتاب النوادر (درباره تازه‌‏های حدیث).

    جستارهای وابسته

    منابع

    • رجال ابن داود، ص35 شماره 51؛
    • رجال طوسی، ص411 شماره 5960؛
    • رجال نجاشی، ص84شماره 203؛
    • طبقات اعلام الشیعه، ج1ص18؛
    • معالم العلماء، ص55 شماره 87.
    برگرفته از «https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=احمد_بن_ابراهیم_بن_ابی_رافع_صیمری&oldid=202087»