احمد بن حسین بن احمد بن عمران: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←منابع) |
||
| (۱۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات شخصیت | |||
| عنوان = احمد بن حسین بن احمد بن عمران | |||
| تصویر = عالمان شیعه.jpg | |||
| نام = | |||
| | | نام‌های دیگر = | ||
| سال تولد = | |||
|نیمه دوم | | تاریخ تولد = نیمه دوم قرن چهارم هجری | ||
| | | محل تولد = [[قم]] | ||
|استادان | | سال درگذشت = | ||
|احمد بن هارون فامی | | تاریخ درگذشت = | ||
| محل درگذشت = | |||
|شاگردان | | استادان = {{فهرست جعبه عمودی |[[احمد بن هارون فامی]] |ابن ولید قمی |ابومحمد مؤمن قمی |ابوالعباس احمد بن محمد بن قاسم کوفی |و... }} | ||
| شاگردان = [[شیخ مفید]] | |||
| | | دین = [[اسلام]] | ||
| | | مذهب = [[مذهب شیعه|شیعه]] | ||
|الاختصاص | | آثار = الاختصاص | ||
| | | فعالیت‌ها = [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]] | ||
|[[ | | وبگاه = | ||
}} | |||
'''احمد بن حسین بن احمد بن عمران'''، [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]] در نیمه دوم قرن چهارم هجری. از معاصران [[شیخ صدوق]] است و در [[قم]] و [[کوفه]] حضور داشته و از اساتید این دو شهر بهره برده است. دارای کتابی به نام الاختصاص است و شیخ مفید بخش عیون و محاسن این کتاب را استخراج نموده است. | |||
== معرفی اجمالی == | |||
احمد بن حسین بن احمد بن عمران، ابوعلی. محدث شیعی در نیمه دوم قرن چهارم [[هجری]]. درباره تولد و وفات او و همچنین محل آن دو گزارشی در منابع وجود ندارد. وی از معاصران «شیخ صدوق» است پس وفات او در همین حدود میتواند بوده باشد. از شرح‌حال اندکی که از او در دست است استفاده میشود که وی در [[قم]] و [[كوفه|کوفه]] حضور داشته و از اساتید این دو شهر بهره برده است. از این‌که وی نزد اساتید قمی نظیر «احمد بن هارون فامی»، «ابن ولید قمی»(م343ق) و «ابومحمد مؤمن قمی»(م340ق) شاگردی نموده است، بر میآید که وی تحصیلات خود را در قم آغاز نموده است، زیرا وی از معاصران «صدوق»(م381ق) است و هنگام وفات استادان او در [[قم]]، دوران جوانیاش را سپری میکرده است. | |||
پس از آن به [[کوفه]] آمد و در درس «ابوالعباس احمد بن محمد بن قاسم کوفی» جلوس نمود و به استماع حدیث پرداخت. از شاگردان او کسی در منابع معرفی نشده است. «شیخ مفید»(م413ق) نخستین کسی است که نام او را زنده نگه داشته و محتمل است نزد او شاگردی نیز کرده باشد. وی دارای کتابی به نام «الاختصاص» است و شیخ مفید بخش «عیون و محاسن» این کتاب را استخراج نموده است. در این بخش احادیثی است که وی از اساتید خود نقل کرده و بدین‌وسیله برخی از استادان او روشن گشته است. از دیگر اساتید او افزون بر آنچه گفته شد «حسن بن براء»، «[[احمد بن علی بن حسین بن رنجویه]]» و «ابوعبدالله حسین بن احمد علوی» هستند. تنها اثر تألیفی او همین «کتاب الاختصاص» است که شیخ مفید بخشی از این کتاب را به ضمیمه کتابهایی از نویسندگان دیگر نظیر «محن امیرالمؤمنین»، «فضائل امیرالمؤمنین» و «صفه الجنه و النار» در آمیخته و نام آن را «اختصار الاختصاص» گذاشته است. | |||
احمد بن حسین بن احمد بن | == استادان == | ||
احمد بن حسین بن احمد بن عمران نزد اساتیدی چون [[احمد بن هارون فامی]]، [[ابن ولید قمی]]، [[ابومحمد مؤمن قمی]]، [[ابوالعباس احمد بن محمد بن قاسم کوفی]]، [[حسن بن براء]]، [[احمد بن علی بن حسین بن رنجویه]] و [[ابوعبدالله حسین بن احمد علوی]] شاگردی نموده است. | |||
== شاگردان == | |||
از شاگردان او کسی در منابع معرفی نشده است. [[محمد بن محمد بن نعمان|شیخ مفید]] نخستین کسی است که نام او را زنده نگه داشته و محتمل است نزد او شاگردی نیز کرده باشد. | |||
= | == آثار == | ||
تنها اثر باقی مانده از وی کتابی به نام الاختصاص است و شیخ مفید بخش عیون و محاسن این کتاب را استخراج نموده است. | |||
== جستارهای وابسته == | |||
* [[شیخ صدوق]] | |||
* [[قم]] | |||
* [[کوفه]] | |||
= | == منابع == | ||
* الاختصاص، شیخ مفید، ص319؛ | |||
* اوائل المقالات، شیخ مفید، ص257؛ | |||
* طبقات اعلام الشیعه، ج1ص25. | |||
{{علمای اسلام}} | |||
[[رده:عالمان]] | [[رده:عالمان]] | ||
[[رده:عالمان شیعه]] | [[رده:عالمان شیعه]] | ||
[[رده:محدثان شیعه]] | [[رده:محدثان شیعه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۶ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۰۸
| احمد بن حسین بن احمد بن عمران | |
|---|---|
 | |
| اطلاعات شخصی | |
| روز تولد | نیمه دوم قرن چهارم هجری |
| محل تولد | قم |
| دین | اسلام، شیعه |
| استادان |
|
| شاگردان | شیخ مفید |
| آثار | الاختصاص |
| فعالیت‌ها | محدث شیعی |
احمد بن حسین بن احمد بن عمران، محدث شیعی در نیمه دوم قرن چهارم هجری. از معاصران شیخ صدوق است و در قم و کوفه حضور داشته و از اساتید این دو شهر بهره برده است. دارای کتابی به نام الاختصاص است و شیخ مفید بخش عیون و محاسن این کتاب را استخراج نموده است.
معرفی اجمالی
احمد بن حسین بن احمد بن عمران، ابوعلی. محدث شیعی در نیمه دوم قرن چهارم هجری. درباره تولد و وفات او و همچنین محل آن دو گزارشی در منابع وجود ندارد. وی از معاصران «شیخ صدوق» است پس وفات او در همین حدود میتواند بوده باشد. از شرح‌حال اندکی که از او در دست است استفاده میشود که وی در قم و کوفه حضور داشته و از اساتید این دو شهر بهره برده است. از این‌که وی نزد اساتید قمی نظیر «احمد بن هارون فامی»، «ابن ولید قمی»(م343ق) و «ابومحمد مؤمن قمی»(م340ق) شاگردی نموده است، بر میآید که وی تحصیلات خود را در قم آغاز نموده است، زیرا وی از معاصران «صدوق»(م381ق) است و هنگام وفات استادان او در قم، دوران جوانیاش را سپری میکرده است.
پس از آن به کوفه آمد و در درس «ابوالعباس احمد بن محمد بن قاسم کوفی» جلوس نمود و به استماع حدیث پرداخت. از شاگردان او کسی در منابع معرفی نشده است. «شیخ مفید»(م413ق) نخستین کسی است که نام او را زنده نگه داشته و محتمل است نزد او شاگردی نیز کرده باشد. وی دارای کتابی به نام «الاختصاص» است و شیخ مفید بخش «عیون و محاسن» این کتاب را استخراج نموده است. در این بخش احادیثی است که وی از اساتید خود نقل کرده و بدین‌وسیله برخی از استادان او روشن گشته است. از دیگر اساتید او افزون بر آنچه گفته شد «حسن بن براء»، «احمد بن علی بن حسین بن رنجویه» و «ابوعبدالله حسین بن احمد علوی» هستند. تنها اثر تألیفی او همین «کتاب الاختصاص» است که شیخ مفید بخشی از این کتاب را به ضمیمه کتابهایی از نویسندگان دیگر نظیر «محن امیرالمؤمنین»، «فضائل امیرالمؤمنین» و «صفه الجنه و النار» در آمیخته و نام آن را «اختصار الاختصاص» گذاشته است.
استادان
احمد بن حسین بن احمد بن عمران نزد اساتیدی چون احمد بن هارون فامی، ابن ولید قمی، ابومحمد مؤمن قمی، ابوالعباس احمد بن محمد بن قاسم کوفی، حسن بن براء، احمد بن علی بن حسین بن رنجویه و ابوعبدالله حسین بن احمد علوی شاگردی نموده است.
شاگردان
از شاگردان او کسی در منابع معرفی نشده است. شیخ مفید نخستین کسی است که نام او را زنده نگه داشته و محتمل است نزد او شاگردی نیز کرده باشد.
آثار
تنها اثر باقی مانده از وی کتابی به نام الاختصاص است و شیخ مفید بخش عیون و محاسن این کتاب را استخراج نموده است.
جستارهای وابسته
منابع
- الاختصاص، شیخ مفید، ص319؛
- اوائل المقالات، شیخ مفید، ص257؛
- طبقات اعلام الشیعه، ج1ص25.
