محمد بن ابراهیم علوی موسوی حیری: تفاوت میان نسخه‌ها
(←منابع) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
}} | }} | ||
'''جعفر بن محمد بن ابراهیم علوی موسوی حیری'''، از [[محدّث|محدثین]] [[مذهب شیعه|شیعه است]]. | '''جعفر بن محمد بن ابراهیم علوی موسوی حیری'''، از [[محدّث|محدثین]] [[مذهب شیعه|شیعه است]]. طبق گفته شیخ طوسی وی از [[حمید بن زیاد نینوایی]] استماع حدیث داشته و [[هارون بن موسی تلعکبری]] از او نقل حدیث کرده است. | ||
== معرفی اجمالی == | == معرفی اجمالی == | ||
جعفر بن محمد بن ابراهیم علوی موسوی حیری، محدث شیعی. وی اصالتا عراقی و در «حیره»(به کسر حاء و راء) تولد یافته است. «حیره» در لغت به معنی منزل‌گزیدن است و به دو منطقه اطلاق می‌شود: | جعفر بن محمد بن ابراهیم علوی موسوی حیری، محدث شیعی. وی اصالتا عراقی و در «حیره» (به کسر حاء و راء) تولد یافته است. «حیره» در لغت به معنی منزل‌گزیدن است و به دو منطقه اطلاق می‌شود: | ||
* نخست ناحیه‌ای در یک فرسخی [[نجف]] نزدیک کوفه؛ | * نخست ناحیه‌ای در یک فرسخی [[نجف]] نزدیک کوفه؛ | ||
* دیگر محله مشهوری در مسیر [[نیشابور]] به سوی [[مرو]]. | * دیگر محله مشهوری در مسیر [[نیشابور]] به سوی [[مرو]]. | ||
اما وی از نوادگان امام موسی کاظم (علیه السلام) است و علوی بودن بودن او گواه آن است‌که وی در کوفه سکونت داشته و ارتباطی با محله حیره در نیشابور ندارد، زیرا بیشتر عالمان آن دیار از [[مذهب شیعه|مذهب تشیع]] خارج هستند. وی در کوفه پرورش یافت و حیات علمی خود را در این شهر سپری کرده است. از خانواده او کسی را نمی‌شناسیم ولی احتمال می‌رود [[ابوجعفر احمد بن جعفر علوی حیری]] که از دانشمندان حدیث بود و [[شیخ تلعکبری]] در سال 370هجری از او حدیث شنیده، از فرزندان وی بوده باشد. با | اما وی از نوادگان امام موسی کاظم (علیه السلام) است و علوی بودن بودن او گواه آن است‌که وی در کوفه سکونت داشته و ارتباطی با محله حیره در نیشابور ندارد، زیرا بیشتر عالمان آن دیار از [[مذهب شیعه|مذهب تشیع]] خارج هستند. وی در کوفه پرورش یافت و حیات علمی خود را در این شهر سپری کرده است. از خانواده او کسی را نمی‌شناسیم ولی احتمال می‌رود [[ابوجعفر احمد بن جعفر علوی حیری]] که از دانشمندان حدیث بود و [[شیخ تلعکبری]] در سال 370هجری از او حدیث شنیده، از فرزندان وی بوده باشد. با اینکه به نظر می‌رسد که وی و فرزندش در زمان خود از عالمان بزرگ و از شیوخ اجازه در علم حدیث بوده‌اند، اما شرح‌حال آنها در هیچ منبعی ذکر نشده و اطلاعات ناچیزی از آنها در اختیار داریم. | ||
در باره تاریخ تولد و وفات او خبری در منابع گزارش نشده است. تنها آگاهی ما در این زمینه گزارش [[محمد بن حسن طوسی|طوسی]] است‌که در رجال خود گفته است وی تا 360هجری زنده بوده و «شیخ تلعکبری» در این سال از او حدیث شنیده است، بنابراین وفات او بعد از این تاریخ اتفاق افتاده است. هم‌چنین طوسی در گزارش خود ضمن اینکه وی را در ردیف عالمان و [[محدّث|محدثان]] [[مذهب شیعه|شیعه]] قرار داده، افزوده است که وی از «حمید بن زیاد نینوایی» استماع حدیث داشته و «هارون بن موسی تلعکبری» از او نقل حدیث کرده است. | در باره تاریخ تولد و وفات او خبری در منابع گزارش نشده است. تنها آگاهی ما در این زمینه گزارش [[محمد بن حسن طوسی|طوسی]] است‌که در رجال خود گفته است وی تا 360هجری زنده بوده و «شیخ تلعکبری» در این سال از او حدیث شنیده است، بنابراین وفات او بعد از این تاریخ اتفاق افتاده است. هم‌چنین طوسی در گزارش خود ضمن اینکه وی را در ردیف عالمان و [[محدّث|محدثان]] [[مذهب شیعه|شیعه]] قرار داده، افزوده است که وی از «حمید بن زیاد نینوایی» استماع حدیث داشته و «هارون بن موسی تلعکبری» از او نقل حدیث کرده است. درباره تشیع او و فرزندش هیچ تردیدی وجود ندارد، ولی [[مذهب شیعه|امامی]] بودن آنها را نمی‌توان ثابت کرد. زیرا آنها شاگرد «حمید بن زیاد» بوده‌اند و حمید پای‌بندی سختی نسبت به [[واقفیه|مذهب واقفیه]] (هفت امامی) داشت و این مطلب، با توجه به اینکه آنها از نوادگان امام کاظم (علیه السلام) بودند، احتمال واقفی‌بودن آنها را بیشتر تقویت می‌کند. اکنون در جوامع روایی، حتی یک حدیث هم از او باقی نمانده است. هم‌چنین کتاب یا رساله‌ای نیز از او معرفی نشده است. | ||
== اساتید == | == اساتید == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۴۶
| محمد بن ابراهیم علوی موسوی حیری | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | جعفر بن محمد بن ابراهیم علوی موسوی حیری |
| اطلاعات شخصی | |
| محل تولد | کوفه |
| روز درگذشت | بعد 360 ق |
| محل درگذشت | کوفه |
| دین | اسلام، شیعه |
| استادان | حمید بن زیاد نینوایی |
| شاگردان |
|
| فعالیت‌ها | محدث |
جعفر بن محمد بن ابراهیم علوی موسوی حیری، از محدثین شیعه است. طبق گفته شیخ طوسی وی از حمید بن زیاد نینوایی استماع حدیث داشته و هارون بن موسی تلعکبری از او نقل حدیث کرده است.
معرفی اجمالی
جعفر بن محمد بن ابراهیم علوی موسوی حیری، محدث شیعی. وی اصالتا عراقی و در «حیره» (به کسر حاء و راء) تولد یافته است. «حیره» در لغت به معنی منزل‌گزیدن است و به دو منطقه اطلاق می‌شود:
اما وی از نوادگان امام موسی کاظم (علیه السلام) است و علوی بودن بودن او گواه آن است‌که وی در کوفه سکونت داشته و ارتباطی با محله حیره در نیشابور ندارد، زیرا بیشتر عالمان آن دیار از مذهب تشیع خارج هستند. وی در کوفه پرورش یافت و حیات علمی خود را در این شهر سپری کرده است. از خانواده او کسی را نمی‌شناسیم ولی احتمال می‌رود ابوجعفر احمد بن جعفر علوی حیری که از دانشمندان حدیث بود و شیخ تلعکبری در سال 370هجری از او حدیث شنیده، از فرزندان وی بوده باشد. با اینکه به نظر می‌رسد که وی و فرزندش در زمان خود از عالمان بزرگ و از شیوخ اجازه در علم حدیث بوده‌اند، اما شرح‌حال آنها در هیچ منبعی ذکر نشده و اطلاعات ناچیزی از آنها در اختیار داریم.
در باره تاریخ تولد و وفات او خبری در منابع گزارش نشده است. تنها آگاهی ما در این زمینه گزارش طوسی است‌که در رجال خود گفته است وی تا 360هجری زنده بوده و «شیخ تلعکبری» در این سال از او حدیث شنیده است، بنابراین وفات او بعد از این تاریخ اتفاق افتاده است. هم‌چنین طوسی در گزارش خود ضمن اینکه وی را در ردیف عالمان و محدثان شیعه قرار داده، افزوده است که وی از «حمید بن زیاد نینوایی» استماع حدیث داشته و «هارون بن موسی تلعکبری» از او نقل حدیث کرده است. درباره تشیع او و فرزندش هیچ تردیدی وجود ندارد، ولی امامی بودن آنها را نمی‌توان ثابت کرد. زیرا آنها شاگرد «حمید بن زیاد» بوده‌اند و حمید پای‌بندی سختی نسبت به مذهب واقفیه (هفت امامی) داشت و این مطلب، با توجه به اینکه آنها از نوادگان امام کاظم (علیه السلام) بودند، احتمال واقفی‌بودن آنها را بیشتر تقویت می‌کند. اکنون در جوامع روایی، حتی یک حدیث هم از او باقی نمانده است. هم‌چنین کتاب یا رساله‌ای نیز از او معرفی نشده است.
اساتید
از حمید بن زیاد نینوایی بعنوان استاد وی نام‌برده شده است.
شاگردان
از هارون بن موسی تلعکبری و ابوجعفر احمد بن جعفر علوی حیری بعنوان شاگردان ایشان نام‌برده شده است.
جستارهای وابسته
منابع
- الانساب، سمعانی، ج2ص297، ذیل کلمه حیری؛
- رجال طوسی، ص419شماره 6054؛
- طبقات اعلام الشیعه، ج1ص74؛
- نقد الرجال تفرشی، ج1ص109 شماره 199، وص353 شماره997.
