بکر بن احمد مخلد (محمد): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۸: خط ۸:
| محل تولد = [[بغداد]]
| محل تولد = [[بغداد]]
| سال درگذشت =  
| سال درگذشت =  
| تاریخ درگذشت = حدود 385 ق
| تاریخ درگذشت = 385 ق
| محل درگذشت = بغداد
| محل درگذشت = بغداد
| استادان = محمد بن هارون منصوری عباسی
| استادان = محمد بن هارون منصوری عباسی

نسخهٔ ‏۱۹ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۳۹

بکر بن احمد مخلد
عالمان شیعه.jpg
نام کاملبکر بن احمد مخلد (محمد)
اطلاعات شخصی
محل تولدبغداد
روز درگذشت385 ق
محل درگذشتبغداد
دیناسلام، شیعه
استادانمحمد بن هارون منصوری عباسی
شاگردانحسن بن احمد بن قاسم معروف به شریف ابومحمد محمدی
فعالیت‌هامحدث شیعی

بکر بن احمد مخلد(محمد)، محدث شیعی در اواخر قرن چهارم. او احتمالاً در بغداد زندگانی را وداع گفته است.

معرفی اجمالی

بکر بن احمد مخلد (محمد)، یکی از محدثان شیعه در اواخر قرن چهارم است. در منابع اشاره‌‏ای به زندگی و شرح ‏حال او نشده است. تنها آگاهی ما از او روایات انگشت‏‌شماری است‌که از او باقی مانده که نشان می‌دهد وی تا اواخر قرن چهارم می‌‏زیسته و احتمالاً در بغداد زندگانی را وداع گفته است. از معاصران او ابومحمد حسن بن عبدالرحمن بن خلاد و ابوعبدالله غالبی هستند که مشترکاً از محمد بن هارون منصوری عباسی روایاتی درباره چگونگی ساختن کشتی نوح شنیده‌‏اند که در بعضی از این روایات، به فضیلت امیرالمؤمنین (علیه السلام) و اهل‌‏بیت (علیه السلام) اشاره شده است. این احادیث در منابع اهل‌‏سنت آمده و بنا به گزارش سید‌بن‌طاوس، نخستین‏ بار ابن نجار بغدادی (استاد سید بن طاوس) آنها را در ذیل تاریخ بغداد آورده است، اما اکنون در نسخه‌‏ای که از کتاب ذیل تاریخ بغداد در اختیار داریم، اثری از این روایات به چشم نمی‏‌خورد. وی احادیثش را از «محمد بن هارون منصوری عباسی» نقل می‏‌کند که شرح‏ حال او نیز در منابع ذکر نشده است. از شاگردان او تنها حسن بن احمد بن قاسم معروف به شریف ابومحمد محمدی را می‏‌شناسیم که خود استاد نجاشی و شیخ طوسی بوده است. از آثار تألیفی او گزارشی در دست نیست.

اساتید

از محمد بن هارون منصوری عباسی در منابع بعنوان استاد وی یاد شده.

شاگردان

حسن بن احمد بن قاسم معروف به شریف ابومحمد محمدی فقط نام ایشان در منابع رجالی بعنوان شاگرد ذکر شده است.

جستارهای وابسته

منابع

  • الامان من اخطار الاسفار، ابن طاوس، فصل چهارم، ص118؛
  • بحار الانوار، ج26ص332 حدیث14؛
  • کتاب الاربعین، شیخ ماحوزی، ص231 حدیث18؛
  • الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج7ص165 شماره 885.