احمد بن علی فائدی قزوینی
| احمد بن علی فائدی قزوینی | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | احمد بن علی فائدی قزوینی، ابوعمر |
| اطلاعات شخصی | |
| روز تولد | اواخر قرن سوم |
| محل تولد | قزوین |
| روز درگذشت | 345ق. |
| محل درگذشت | قزوین |
| دین | اسلام، شیعه |
| استادان | حسین بن عبیدالله بن سهل سعدی |
| شاگردان |
|
| آثار | النوادر الكبیر |
| فعالیت‌ها | محدث |
احمد بن علی فائدی قزوینی، محدث امامی واز چهرههای برجسته قزوین. نجاشی او را مورد اعتماد و از چهرههای اصحاب امامیه معرفی کرده است. از تألیفات او کتاب «النوادر الکبیر» است.
معرفی اجمالی
احمد بن علی فائدی قزوینی، ابوعمر. محدث امامی واز چهرههای برجسته قزوین. درباره نسبت «فائدی» سخن قاطعی نمیتوان گفت. «فائد» یکی از قلعههای کوهستانی بین کوفه و مکه است اما ارتباط او از قزوین تا به آنجا اندکی بعید به نظر میرسد. این احتمال نیز وجود دارد که لقب مذکور مربوط به پدر او بوده باشد، بنابراین چنان‌که مامقانی گفته منافاتی بین فائدی و قزوینی بودن او نخواهد بود. برخی نیز به جای فائدی، ضبط آن را «قائدی»(با قاف) نوشتهاند.
وی ظاهراً در اواخر قرن سوم در قزوین دیده به جهان گشود و در اواخر نیمه نخست قرن چهارم حدود 345هجری در گذشت. ظاهراً محل وفات او قزوین بوده است، زیرا شیخ طوسی وی را از چهرههای برجسته در شهر خودش معرفی کرده است و این مطلب نشان میدهد که وی در اواخر عمرش به زادگاهش بازگشت و در قزوین محل رجوع علماء و مردم بوده است.
از دوران کودکی و محل پرورش او اطلاعی در دست نیست. احتمالاً دوران کودکی و بخشی از تحصیلات مقدماتی او در زادگاهش به انجام رسید. سپس به کوفه و بغداد آمد و در آنجا تحصیلات خود را تکمیل نمود. نجاشی او را مورد اعتماد و از چهرههای اصحاب امامیه معرفی کرده است. وی نزد «حسین بن عبیدالله بن سهل سعدی» کتاب متعهاش را فرا گرفته است و سپس آن را برای شاگردش «احمد بن اسماعیل سلیمانی» تدریس نموده است. از دیگر شاگردان او ابوالحسن علی بن حاتم قزوینی است. صاحب کتاب «النوادر الکبیر» است.
استادان
حسین بن عبیدالله بن سهل سعدی تنها استادی است که در منابع اسم ایشان ذکر شده است.
شاگردان
احمد بن اسماعیل سلیمانی و ابوالحسن علی بن حاتم قزوینی از شاگردان وی می‌باشند.
آثار
کتاب النوادر الکبیر از تالیفات او می‌باشد.
جستارهای وابسته
منابع
- ایضاح الاشتباه، ص108 شماره 77؛
- تنقیح المقال(حجری)، ج1ص72 شماره 427؛
- رجال طوسی، ص416 شماره 6018؛
- رجال نجاشی، ص95 شماره 237، وص42 شماره 86؛
- الفهرست، طوسی، ص75 شماره 89.
