ابراهیم بن محمد بن هارون: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «<div class="references" style="margin: 0px 0px 10px 0px; max-height: 300px; overflow: auto; padding: 3px; font-size:95%; background: #FFA50...» ایجاد کرد) |
(←منابع) |
||
| (۳۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات شخصیت | |||
[[ | | عنوان = ابراهیم بن محمد بن هارون | ||
| تصویر = عالمان شیعه.jpg | |||
''''' | | نام = ابراهیم بن محمد بن هارون | ||
| نام‌های دیگر = ابواسحاق خوزی یا جوری | |||
| سال تولد = | |||
| تاریخ تولد = اوایل قرن چهارم | |||
| محل تولد = [[نیشابور]] | |||
| سال درگذشت = | |||
| تاریخ درگذشت = | |||
| محل درگذشت = [[جمهوری اسلامی ایران|ایران]] | |||
| استادان = {{فهرست جعبه عمودی |حمد بن ابیالفضل بلخی |جعفر بن محمد بن زیاد فقیه }} | |||
| شاگردان = {{فهرست جعبه عمودی |احمد بن ابراهیم بن بکیر نیشابوری |ابوسعید نسوی }} | |||
| دین = [[اسلام]] | |||
| مذهب = [[مذهب شیعه|شیعه]] | |||
| آثار = | |||
| فعالیت‌ها = [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]] | |||
| وبگاه = | |||
}} | |||
'''ابراهیم بن محمد بن هارون''' ابواسحاق خوزی یا جوری. [[محمد بن علی بن بابویه قمی|شیخ صدوق]] (م381ق) با یک واسطه از او روایت نموده است. وی دارای اثر تألیفی نبوده است. | |||
== معرفی اجمالی == | |||
ابراهیم بن محمد بن هارون، ابواسحاق خوزی یا جوری. [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]] در اوایل قرن چهارم. شرح‌حال او در منابع رجالی نیامده است. «[[شیخ صدوق]]»(م381ق) با یک واسطه از او روایت نموده و با نسبت «خوزی» از او یاد کرده است. به این ترتیب ممکن است وی اهل [[خوزستان]] باشد. اما به نظر میرسد بین «خوزی» و «جوری» خلط شده است. از این رو محتمل است وی اهل «جور» یکی از آبادیهای [[نیشابور]] بوده و در آن‌جا پرورش یافته باشد. شاهد مطلب آن است که برخی از شاگردان او مانند «احمد بن ابراهیم بن بکیر نیشابوری» و «ابوسعید نسوی» اهل [[نیشابور]] و سرخس هستند. از زندگی و حیات علمی او اطلاعی در دست نیست و صاحبنظران درباره ارزش [[احادیث]] او نیز سخنی به میان نیاوردهاند. از او چند [[حدیث]] باقی مانده که شیخ صدوق آنها را نقل کرده است. | |||
== استادان == | |||
از اساتید او میتوان [[احمد بن ابیالفضل بلخی]] و [[جعفر بن محمد بن زیاد فقیه]] را نام برد. | |||
== شاگردان == | |||
شاگردان او مانند [[احمد بن ابراهیم بن بکیر نیشابوری]] و [[ابوسعید نسوی]] اهل [[نیشابور]] و سرخس هستند. | |||
== آثار == | |||
وی دارای اثر تألیفی نبوده است. | |||
== جستارهای وابسته == | |||
* [[شیخ صدوق]] | |||
* [[محدّث|محدث]] | |||
* [[نیشابور]] | |||
== منابع == | |||
* التوحید، شیخ صدوق، ص22 حدیث 17، و ص376 حدیث 22؛ | |||
* طبقات اعلام الشیعه، ج1ص6؛ | |||
* عیون اخبار الرضا، ج1ص12 حدیث 23. | |||
{{علمای اسلام}} | |||
[[رده:عالمان]] | |||
[[رده:عالمان شیعه]] | |||
[[رده:محدثان شیعه]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۵۶
| ابراهیم بن محمد بن هارون | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | ابراهیم بن محمد بن هارون |
| نام‌های دیگر | ابواسحاق خوزی یا جوری |
| اطلاعات شخصی | |
| روز تولد | اوایل قرن چهارم |
| محل تولد | نیشابور |
| محل درگذشت | ایران |
| دین | اسلام، شیعه |
| استادان |
|
| شاگردان |
|
| فعالیت‌ها | محدث شیعی |
ابراهیم بن محمد بن هارون ابواسحاق خوزی یا جوری. شیخ صدوق (م381ق) با یک واسطه از او روایت نموده است. وی دارای اثر تألیفی نبوده است.
معرفی اجمالی
ابراهیم بن محمد بن هارون، ابواسحاق خوزی یا جوری. محدث شیعی در اوایل قرن چهارم. شرح‌حال او در منابع رجالی نیامده است. «شیخ صدوق»(م381ق) با یک واسطه از او روایت نموده و با نسبت «خوزی» از او یاد کرده است. به این ترتیب ممکن است وی اهل خوزستان باشد. اما به نظر میرسد بین «خوزی» و «جوری» خلط شده است. از این رو محتمل است وی اهل «جور» یکی از آبادیهای نیشابور بوده و در آن‌جا پرورش یافته باشد. شاهد مطلب آن است که برخی از شاگردان او مانند «احمد بن ابراهیم بن بکیر نیشابوری» و «ابوسعید نسوی» اهل نیشابور و سرخس هستند. از زندگی و حیات علمی او اطلاعی در دست نیست و صاحبنظران درباره ارزش احادیث او نیز سخنی به میان نیاوردهاند. از او چند حدیث باقی مانده که شیخ صدوق آنها را نقل کرده است.
استادان
از اساتید او میتوان احمد بن ابیالفضل بلخی و جعفر بن محمد بن زیاد فقیه را نام برد.
شاگردان
شاگردان او مانند احمد بن ابراهیم بن بکیر نیشابوری و ابوسعید نسوی اهل نیشابور و سرخس هستند.
آثار
وی دارای اثر تألیفی نبوده است.
جستارهای وابسته
منابع
- التوحید، شیخ صدوق، ص22 حدیث 17، و ص376 حدیث 22؛
- طبقات اعلام الشیعه، ج1ص6؛
- عیون اخبار الرضا، ج1ص12 حدیث 23.
