احمد بن محمد بن صقر صائغ: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
جز (جایگزینی متن - 'در باره' به 'درباره')
 
(۱۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شخصیت
{{جعبه اطلاعات شخصیت
| عنوان = احمد بن محمد بن صقر صائغ
| عنوان = احمد بن محمد بن صقر صائغ
| تصویر = احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg
| تصویر = عالمان شیعه.jpg
| نام = احمد بن محمد بن صقر صائغ
| نام = احمد بن محمد بن صقر صائغ
| نام‌های دیگر = معدل
| نام‌های دیگر = معدل
خط ۸: خط ۷:
| تاریخ تولد =  
| تاریخ تولد =  
| محل تولد =  
| محل تولد =  
| سال درگذشت =  
| سال درگذشت = 347 ق
| تاریخ درگذشت =  
| تاریخ درگذشت =  
| محل درگذشت =  
| محل درگذشت =  
خط ۱۴: خط ۱۳:
| شاگردان = [[شیخ صدوق|محمد بن علی بن بابویه قمی]]
| شاگردان = [[شیخ صدوق|محمد بن علی بن بابویه قمی]]
| دین = [[اسلام]]
| دین = [[اسلام]]
| مذهب = [[شیعه]]
| مذهب = [[مذهب شیعه|شیعه]]
| آثار =  
| آثار =  
| فعالیت‌ها =  
| فعالیت‌ها = [[تفسیر|مفسر]] و [[محدّث|محدث]]
| وبگاه =  
| وبگاه =  
}}
}}
'''احمد بن محمد بن صقر صائغ'''، (000 – حدود 347 ق) ابوالحسن. ملقب به «معدل»(به فتح و تشدید دال). مفسر و [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]]. [[شیخ صدوق]] از او با عنوان «شیخ لأهل ری»(استاد پیری از ری) یاد می‏‌كند. از لقب «صائغ» بر می‌‏آید كه خود او یا پدرش صنعت‏‌گر بوده و در ریخته‏‌گری و قالب‏‌ریزی اشیاء مهارت داشته است. چنان‌كه از تعابیر شیخ صدوق بر می‌‏آید وی از شیوخ و بزرگان ری به شمار می‌‏آمده است.  
'''احمد بن محمد بن صقر صائغ'''، (000 – حدود 347 ق) ابوالحسن. ملقب به «معدل» (به فتح و تشدید دال). [[تفسیر|مفسر]] و [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]].  


== معرفی اجمالی ==
== معرفی اجمالی ==
احمد بن محمد بن صقر صائغ، ابوالحسن. ملقب به «معدل»(به فتح و تشدید دال). مفسر و محدث شیعی. در‌باره ولادت و وفات او گزارشی در منابع نیامده است. «شیخ صدوق»(م381ق) كه در فاصله سال‏‌های 339 تا 347 هجری توسط «ركن الدوله بویهی»(م366ق) به [[ری]] دعوت شده بود، [[حدیث|احادیث]] متعددی از او نقل كرده و از او با عنوان «شیخ لأهل ری»(استاد پیری از ری) یاد می‏‌كند. بنابراین می‌‏توان وفات او را تقریباً در اواسط سده چهارم در نظر گرفت.  
احمد بن محمد بن صقر صائغ، ابوالحسن. ملقب به «معدل»(به فتح و تشدید دال). مفسر و محدث شیعی. در‌باره ولادت و وفات او گزارشی در منابع نیامده است. «[[شیخ صدوق]]»(م381ق) که در فاصله سال‏‌های 339 تا 347 هجری توسط «رکن الدوله بویهی»(م366ق) به [[ری]] دعوت شده بود، [[حدیث|احادیث]] متعددی از او نقل کرده و از او با عنوان «شیخ لأهل ری»(استاد پیری از [[ری]]) یاد می‏‌کند. بنابراین می‌‏توان وفات او را تقریباً در اواسط قرن چهارم در نظر گرفت.  


از لقب «صائغ» بر می‌‏آید كه خود او یا پدرش صنعت‏‌گر بوده و در ریخته‏‌گری و قالب‏‌ریزی اشیاء مهارت داشته است. وی اصالتاً ایرانی است اما در اینكه اهل كجا و از چه خانواده‏ای برخاسته است چیزی دانسته نیست. همین‏‌قدر می‌‏دانیم كه وی مدت زیادی در ری مسكن داشت و حیات علمی خود را در این شهر به سر آورده و احتمالاً در همین‏ جا نیز دار فانی را وداع گفت. وی در علوم حدیث به مقام استادی رسید و چنان‌كه از تعابیر شیخ صدوق بر می‌‏آید وی از شیوخ و بزرگان ری به شمار می‌‏آمده است و چون در نقل حدیث راست‌گو بود، لقب «عدل» یا «معدل» گرفت. از معاصران او در ری «[[ابن جراده بردعی]]»(م348ق)، «[[یعقوب بن یوسف بن یعقوب]]» و «[[احمد بن حسن قطان]]» هستند. هم‌چنین بسیاری از اساتید و شاگردان او در [[قم]] و ری اقامت داشتند.  
از لقب «صائغ» بر می‌‏آید که خود او یا پدرش صنعت‏گر بوده و در ریخته‏‌گری و قالب‏‌ریزی اشیاء مهارت داشته است. وی اصالتاً ایرانی است اما در اینکه اهل کجا و از چه خانواده‌‏ای برخاسته است چیزی دانسته نیست. همین‏‌قدر می‌‏دانیم که وی مدت زیادی در ری مسکن داشت و حیات علمی خود را در این شهر به سر آورده و احتمالاً در همین‏ جا نیز دار فانی را وداع گفت. وی در علوم حدیث به مقام استادی رسید و چنان‌که از تعابیر شیخ صدوق بر می‌‏آید وی از شیوخ و بزرگان ری به شمار می‌‏آمده است و چون در نقل حدیث راستگو بود، لقب «عدل» یا «معدل» گرفت. از معاصران او در ری «[[ابن جراده بردعی]]» (م348ق)، «[[یعقوب بن یوسف بن یعقوب]]» و «[[احمد بن حسن قطان]]» هستند. همچنین بسیاری از اساتید و شاگردان او در [[قم]] و ری اقامت داشتند.  


درباره اعتقاد او هر چند صاحب‌نظران سخنی به میان نیاورده‌‏اند، ولی نباید نسبت به [[مذهب شیعه|تشیع]] او تردید كرد زیرا وی روایت‏‌گر احادیثی در فضیلت [[اهل‏‌بیت |اهل‏‌بیت (علیه السلام)]] و ناقل برخی از خطبه‌‏های [[نهج‌ البلاغه|نهج‏‌البلاغه]] است. وی هم‌چنین روایتی در مذمت [[خلیفه دوم|خلیفه ثانی]] دارد كه در كتاب كمال‏الدین [[ابن‏ بابویه]] آمده است، چنان‌كه در تفسیر آیه: {{متن قرآن |«و كل شئ أحصیناه فی إمام مبین<ref>آیه 12 سوره یس</ref>}}» حدیثی آورده است كه [[حضرت محمد (ص)|رسول اكرم (صلی الله علیه)]] «امام مبین» را به [[علی بن ابی طالب|علی بن ابی‌طالب (علیه السلام)]] تفسیر فرموده است. این مطلب، با توجه به این‌كه تفسیر پیامبر در برابر پاسخ‏های نادرست ابوبكر و عمر بود كه «امام مبین» را به تورات، انجیل و قرآن تفسیر كرده بودند، شیعی‏بودن وی را بیشتر آشكار می‏سازد. وی دارای اثر تألیفی نبوده است، به همین دلیل نام او در فهرست [[نجاشی]] ذكر نگشته است.
درباره اعتقاد او هر چند صاحب‌نظران سخنی به میان نیاورده‌‏اند، ولی نباید نسبت به [[مذهب شیعه|تشیع]] او تردید کرد زیرا وی روایت‏‌گر احادیثی در فضیلت [[اهل بیت|اهل‏‌بیت (علیه السلام)]] و ناقل برخی از خطبه‌‏های [[نهج‌البلاغه (کتاب)|نهج‏‌البلاغه]] است. وی هم‌چنین روایتی در مذمت [[عمر بن خطاب|خلیفه ثانی]] دارد که در کتاب کمال‏‌الدین [[شیخ صدوق|ابن‏ بابویه]] آمده است، چنان‌که در تفسیر آیه: {{متن قرآن |«و كل شئ أحصیناه فی إمام مبین |آیه = 12 |سوره = یس }}» حدیثی آورده است که [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|رسول اکرم (صلی الله علیه)]] «امام مبین» را به [[علی بن ابی‌طالب|علی بن ابی‌طالب (علیه السلام)]] تفسیر فرموده است. این مطلب، با توجه به این‌که تفسیر پیامبر در برابر پاسخ‌‏های نادرست [[ابوبکر بن ابی قحافه|ابوبکر]] و [[عمر بن خطاب|عمر]] بود که «امام مبین» را به [[تورات]]، [[انجیل]] و [[قرآن]] تفسیر کرده بودند، شیعه ‏بودن وی را بیشتر آشکار می‌‏سازد.  


== اساتید ==
== اساتید ==
از جمله اساتید او «عیسی بن محمد علوی»، «محمد بن جعفر زعفرانی»، «محمد بن ایوب»، «محمد بن عباس بن بسام» و «موسی بن اسحاق قاضی» هستند.  
از جمله اساتید او:
# «[[عیسی بن محمد علوی]]»،
# «[[محمد بن جعفر زعفرانی]]»،
# «[[محمد بن ایوب]]»،
# «[[محمد بن عباس بن بسام]]»،
# «[[موسی بن اسحاق قاضی]]» هستند.


== شاگردان ==
== شاگردان ==
از شاگردان او تنها [[شیخ صدوق|محمد بن علی بن بابویه قمی]] (م 381 ق) را می‌‏شناسیم كه در شناساندن او به آیندگان نقش اساسی داشته است.  
از شاگردان او تنها [[شیخ صدوق|محمد بن علی بن بابویه قمی]] (م 381 ق) مشهور و معروف است که در شناساندن او به آیندگان نقش اساسی داشته است.
 
== آثار ==
وی دارای اثر تألیفی نبوده است، به همین دلیل نام او در فهرست [[نجاشی]] ذکر نشده است.
 
== جستارهای وابسته ==
* [[شیخ صدوق]]
* [[نهج‏‌البلاغه]]
* [[نجاشی]]


== منابع ==
== منابع ==
# الخصال، ص191 حدیث264، وص429 حدیث8؛
* الخصال، ص191 حدیث264، وص429 حدیث8؛
# الامالی، شیخ صدوق، ص446 حدیث597؛
* الامالی، شیخ صدوق، ص446 حدیث597؛
# التوحید، شیخ صدوق، ص44؛
* التوحید، شیخ صدوق، ص44؛
# كمال الدین و تمام النعمه، ترجمه منصور پهلوان، ج1ص61؛
* کمال الدین و تمام النعمه، ترجمه منصور پهلوان، ج1ص61؛
# معانی الاخبار، باب معنی امام مبین، ص95؛ الفوائد الرجالیه، ج3ص293؛
* معانی الاخبار، باب معنی امام مبین، ص95؛  
# طبقات اعلام الشیعه، ج1ص48.
* الفوائد الرجالیه، ج3ص293؛
== پانویس ==
* طبقات اعلام الشیعه، ج1ص48.
{{پانویس}}[[رده:عالمان]]
 
{{علمای اسلام}}
 
[[رده:عالمان]]
[[رده:عالمان شیعه]]
[[رده:عالمان شیعه]]
[[رده:محدثان شیعه]]
[[رده:محدثان شیعه]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۰ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۳۰

احمد بن محمد بن صقر صائغ
عالمان شیعه.jpg
نام کاملاحمد بن محمد بن صقر صائغ
نام‌های دیگرمعدل
اطلاعات شخصی
سال درگذشت347 ق، ۳۳۷ ش‌، ۹۵۸ م
دیناسلام، شیعه
استادان
  • عیسی بن محمد علوی
  • محمد بن جعفر زعفرانی
  • محمد بن ایوب
  • محمد بن عباس بن بسام
  • موسی بن اسحاق قاضی
شاگردانمحمد بن علی بن بابویه قمی
فعالیت‌هامفسر و محدث

احمد بن محمد بن صقر صائغ، (000 – حدود 347 ق) ابوالحسن. ملقب به «معدل» (به فتح و تشدید دال). مفسر و محدث شیعی.

معرفی اجمالی

احمد بن محمد بن صقر صائغ، ابوالحسن. ملقب به «معدل»(به فتح و تشدید دال). مفسر و محدث شیعی. در‌باره ولادت و وفات او گزارشی در منابع نیامده است. «شیخ صدوق»(م381ق) که در فاصله سال‏‌های 339 تا 347 هجری توسط «رکن الدوله بویهی»(م366ق) به ری دعوت شده بود، احادیث متعددی از او نقل کرده و از او با عنوان «شیخ لأهل ری»(استاد پیری از ری) یاد می‏‌کند. بنابراین می‌‏توان وفات او را تقریباً در اواسط قرن چهارم در نظر گرفت.

از لقب «صائغ» بر می‌‏آید که خود او یا پدرش صنعت‏گر بوده و در ریخته‏‌گری و قالب‏‌ریزی اشیاء مهارت داشته است. وی اصالتاً ایرانی است اما در اینکه اهل کجا و از چه خانواده‌‏ای برخاسته است چیزی دانسته نیست. همین‏‌قدر می‌‏دانیم که وی مدت زیادی در ری مسکن داشت و حیات علمی خود را در این شهر به سر آورده و احتمالاً در همین‏ جا نیز دار فانی را وداع گفت. وی در علوم حدیث به مقام استادی رسید و چنان‌که از تعابیر شیخ صدوق بر می‌‏آید وی از شیوخ و بزرگان ری به شمار می‌‏آمده است و چون در نقل حدیث راستگو بود، لقب «عدل» یا «معدل» گرفت. از معاصران او در ری «ابن جراده بردعی» (م348ق)، «یعقوب بن یوسف بن یعقوب» و «احمد بن حسن قطان» هستند. همچنین بسیاری از اساتید و شاگردان او در قم و ری اقامت داشتند.

درباره اعتقاد او هر چند صاحب‌نظران سخنی به میان نیاورده‌‏اند، ولی نباید نسبت به تشیع او تردید کرد زیرا وی روایت‏‌گر احادیثی در فضیلت اهل‏‌بیت (علیه السلام) و ناقل برخی از خطبه‌‏های نهج‏‌البلاغه است. وی هم‌چنین روایتی در مذمت خلیفه ثانی دارد که در کتاب کمال‏‌الدین ابن‏ بابویه آمده است، چنان‌که در تفسیر آیه: Ra bracket.png «و كل شئ أحصیناه فی إمام مبین [یس–12] La bracket.png» حدیثی آورده است که رسول اکرم (صلی الله علیه) «امام مبین» را به علی بن ابی‌طالب (علیه السلام) تفسیر فرموده است. این مطلب، با توجه به این‌که تفسیر پیامبر در برابر پاسخ‌‏های نادرست ابوبکر و عمر بود که «امام مبین» را به تورات، انجیل و قرآن تفسیر کرده بودند، شیعه ‏بودن وی را بیشتر آشکار می‌‏سازد.

اساتید

از جمله اساتید او:

  1. «عیسی بن محمد علوی»،
  2. «محمد بن جعفر زعفرانی»،
  3. «محمد بن ایوب»،
  4. «محمد بن عباس بن بسام»،
  5. «موسی بن اسحاق قاضی» هستند.

شاگردان

از شاگردان او تنها محمد بن علی بن بابویه قمی (م 381 ق) مشهور و معروف است که در شناساندن او به آیندگان نقش اساسی داشته است.

آثار

وی دارای اثر تألیفی نبوده است، به همین دلیل نام او در فهرست نجاشی ذکر نشده است.

جستارهای وابسته

منابع

  • الخصال، ص191 حدیث264، وص429 حدیث8؛
  • الامالی، شیخ صدوق، ص446 حدیث597؛
  • التوحید، شیخ صدوق، ص44؛
  • کمال الدین و تمام النعمه، ترجمه منصور پهلوان، ج1ص61؛
  • معانی الاخبار، باب معنی امام مبین، ص95؛
  • الفوائد الرجالیه، ج3ص293؛
  • طبقات اعلام الشیعه، ج1ص48.