ابن اثیر: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
جز (جایگزینی متن - ' .' به '.')
 
(۴۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شخصیت
| عنوان = ابن اثیر
| تصویر = عالمان اهل سنت.jpg
| نام = علی بن محمد جزری شیبانی
| نام‌های دیگر = عزالدین بن اثیر
| سال تولد = ۵۵۵ ق
| تاریخ تولد =
| محل تولد =
| سال درگذشت = ۶۳۰ ق
| تاریخ درگذشت =
| محل درگذشت =
| استادان =
| شاگردان =
| دین = [[اسلام]]
| مذهب = [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]]
| آثار = {{فهرست جعبه افقی |المثل السائر فی ادب الکاتب و الشاعر |الوشی المرقوم فی حلّ المنظوم}}
| فعالیت‌ها = {{فهرست جعبه افقی |[[محدّث|محدث]] |مورخ |ادیب }}
| وبگاه =
}}
'''علی بن محمد جزری شیبانی''' معروف به '''ابن اثیر'''، ملقب به '''عزالدین'''، [[محدّث|محدث]] و مورخ ادیب [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] بود. وی صاحب دو کتاب مهم تاریخی به نام [[اسدالغابه فی معرفة الصحابه]] و [[الکامل فی التاریخ]] است.


<div class="wikiInfo">[[پرونده: ابن اثیر.jpg |جایگزین= ابن اثیر|بندانگشتی| ابن اثیر]]
== معرفی اجمالی ==
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
مجد‌الدین ابوالسعادات مبارک بن محمد بن محمد بن عبدالکریم بن عبدالواحد شیبانی جزری معروف به مجدالدین ابن اثیر (544-606 ق) یکی از سه فرزند [[محمد شیبانی جزری]] و نویسنده کتاب «[[النهایه فی غریب الحدیث]]» است که اینان در [[علوم اسلامی]] به ویژه در ادبیات عرب، تاریخ اسلام و صحابه شناسی و حدیث ‌شناسی نقش و تاثیر به سزایی داشتند.
!نام
!عزالدین بن اثیر
|-
|نام های دیگر
|اب‍ن اث‍ی‍ر، ض‍ی‍اءال‍دی‍ن ن‍ص‍رال‍ل‍ه ب‍ن م‍ح‍م‍د


اب‍ن اث‍ی‍ر ج‍زری‌، ض‍ی‍اءال‍دی‍ن
وی برادر عزالدین ابن اثیر صاحب کتاب «اُسد الغابه و الکامل فی التاریخ» است. او در جزیره ابن عمر (ما بین [[دجله]] و [[فرات]]) تولد و رشد یافت و پس از بیست سالگی به شهر [[موصل]] رفته و در آن دیار جایگاه رفیعی یافت و کتاب‌های خود را در همانجا تالیف نمود و از این طریق شهرت پیدا کرد. او در موصل به خدمت امیر مجاهد‌الدین درآمد و پس از او در خدمت عزالدین محمود و نورالدین ارسلانی بود. او قبل از اقامت در موصل به قصد تحصیل دانش حدیثی به [[بغداد]]نیز مسافرت کرده و در موصل درگذشت.


اب‍ن اث‍ی‍ر ج‍زری‌، ن‍ص‍رال‍ل‍ه ب‍ن م‍ح‍م‍د
== جایگاه علمی ==


اب‍ن الاث‍ی‍ر ال‍ج‍زری‌، ض‍ی‍اءال‍دی‍ن‌
مجد‌الدین در [[فقه]] و [[حدیث]] متخصص بود و به ادبیات عرب و [[علوم قرآنی|علوم قرآن]] تسلط کافی داشت مذهب او [[شافعیه|شافعی]] بود و علمای [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] او را از محاسن روزگار دانسته و او را در دینداری به عنوان ضرب المثل ذکر کرده و گفته‏‌اند که بر طریق مستقیم ملازمت داشت. و این سخن به معنای این است که در مذهبش پیرو عقاید اهل‌سنت بود و از عقاید [[مذهب شیعه|شیعه‌]] پیروی نکرده است. او به گفته برادرش عزالدین ابن اثیر در اصولَیْن (یعنی [[اصول فقه]] و [[کلام|علم کلام]]) متبحر بود.
|-
|زادروز
|۱۱ مه ۱۱۶۰م/ ۴ جمادی‌الاولی ۵۵۵ق
|-
|زادگاه
|در جزیره ابن عُمَر (اکنون شهر مرزى میان سوریه و ترکیه)
|-
|وفات
|مه ۱۲۳۳م / شعبان ۶۳۰ق موصل
|-
|آرامگاه
|صحن مطهر کاظمین فعلى
|-
|آثار
|المثل السائر فی ادب الکاتب و الشاعر (دار الکتب العلمیة) الوشی المرقوم فی حلّ المنظوم
|}
</div>


'''ابوالحسن علی بن محمد بن محمد ابن اثیر''' (م، ۶۳۰ ق) ملقب به <big>عزالدین</big>، [[محدث]] و مورخ ادیب [[اهل تسنن]] بود. وی صاحب دو کتاب مهم تاریخی به نام اسدالغابه فی معرفة الصحابه و الکامل فی التاریخ است.
== اساتید ==
اساتید مهم وی عبارت بودند از:
# یحیی بن سعدون قرطبی (م 567 ق)؛
# سعید بن دهّان؛
# عبدالله بن احمد بن محمد طوسی؛
# [[خطیب شهر موصل]]؛
# ابوالفرج عبدالمنعم حّرانی (م 596 ق)؛
# عبدالوهاب بن سکینه صوفی شافعی (م 607 ق).


=معرفی مجد الدین ابن اثیر=
== شاگردان ==
مهم‌ترین شاگردان او نیز عبارت بودند از:
* فرزند خودش ابوالفتح محمد شهاب‌الدین (م 596 ق)؛
* فخرالدین بن بخاری (م 646 ق)؛
* تاج‌الدین عبدالمحسن بن محمد حامض.


 
== افراد همنام مجد‌الدین ابن اثیر ==
مجد الدین ابوالسعادات مبارک بن محمد بن محمد بن عبدالکریم بن عبدالواحد شیبانى جزرى معروف به مجدالدین ابن اثیر (544-606 ق) یکى از سه فرزند محمد شیبانى جزرى و نویسنده کتاب «النهایه فى غریب الحدیث» است که اینان در علوم اسلامى به ویژه در ادبیات عرب، تاریخ اسلام و صحابه شناسی و حدیث ‌شناسی نقش و تاثیر به سزایى داشتند.
لقب ابن اثیر در مورد سه تن از علمای [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] مشترکاً بکار می‌رود.
 
وى برادر عزالدین ابن اثیر صاحب کتاب «اُسد الغابه و الکامل فى التاریخ» است. او در جزیره ابن عمر (ما بین [[دجله]] و [[فرات]]) تولد و رشد یافت و پس از بیست سالگى به شهر [[موصل]] رفته و در آن دیار جایگاه رفیعى یافت و کتاب هاى خود را در همانجا تالیف نمود و از این طریق شهرت پیدا کرد. او در موصل به خدمت امیر مجاهد الدین درآمد و پس از او در خدمت عزالدین محمود و نورالدین ارسلانى بود. او قبل از اقامت در موصل به قصد تحصیل دانش حدیثى به [[بغداد]]<ref>ر.ک:مقاله بغداد</ref> نیز مسافرت کرده و در موصل درگذشت.
 
=جایگاه مجد الدین ابن اثیر=
 
مجد الدین در [[فقه]]<ref>ر.ک:مقاله فقه</ref> و حدیث متخصص بود و به ادبیات عرب و علوم قرآن تسلط کافى داشت مذهب او شافعى بود و علماى اهل سنت او را از محاسن روزگار دانسته و او را در دیندارى به عنوان ضرب المثل ذکر کرده و گفته اند که بر طریق مستقیم ملازمت داشت. و این سخن به معناى این است که در مذهبش پیرو عقاید اهل سنت بود و از عقاید [[شیعه]] پیروى نکرده است. او به گفته برادرش عزالدین ابن اثیر در اصولَیْن (یعنى ا[[صول فقه]] و [[علم کلام]]) متبحر بود.
 
=اساتید مجد الدین ابن اثیر=
 
اساتید مهم وى عبارت بودند از: یحیى بن سعدون قرطبى (م 567 ق)، سعید بن دهّان، عبدالله بن احمد بن محمد طوسى، خطیب شهر موصل، ابوالفرج عبدالمنعم حّرانى (م 596 ق) و عبدالوهاب بن سکینه صوفی شافعى (م 607 ق).
 
=شاگردان مجد الدین ابن اثیر=
 
مهم ترین شاگردان او نیز عبارت بودند از: فرزند خودش ابوالفتح محمد شهاب الدین (م 596 ق)، فخرالدین بن بخارى (م 646 ق) و تاج الدین عبدالمحسن بن محمد حامض.
 
=افراد همنام مجد الدین ابن اثیر=
 
لقب ابن اثیر در مورد سه تن از علماى اهل سنت مشترکاً بکار مى رود.
این سه تن عبارتند از:  
این سه تن عبارتند از:  


#مجد الدین مبارک (فرزند ارشد) نویسنده کتاب النهایه فى غریب الحدیث و الاثر،
# [[مجد‌الدین مبارک]] (فرزند ارشد) نویسنده کتاب النهایه فی غریب الحدیث و الاثر،
#عزالدین على (فرزند وسط) که کتاب هاى الکامل فى التاریخ و اسدالغابه را نوشته است،
# [[عزالدین علی]] (فرزند وسط) که کتاب‌های الکامل فی التاریخ و اسدالغابه را نوشته است،
#ضیاءالدین نصرالله (برادر کوچکتر) که کتاب المثل السائر فى ادب الکاتب و الشاعر را نوشته است.
# [[ضیاءالدین نصرالله]] (برادر کوچکتر) که کتاب المثل السائر فی ادب الکاتب و الشاعر را نوشته است.
 
این سه برادر به نام فرزندان اثیر (ابناء الاثیر) معروف هستند و نباید میان آنها و کتاب هایشان اشتباه شود. دو برادر نخست یعنى مجد الدین و عزالدین به عنوان محدث و مورخ معروف شده اند و ضیاءالدین نیز به عنوان ادیب، کاتب و شاعر شهرت یافته است.
اما مجد الدین مبارک - صاحب این شرح حال - در سایر علوم اسلامى مثل فقه و اصول فقه، کلام، تفسیرو لغت (ادبیات) نیز تبحر و تسلط کافى داشت.
 
=کتاب های مجد الدین ابن اثیر=
 
او تقریبا در همه زمینه هاى علوم اسلامى<ref>ر.ک:مقاله علوم اسلامی</ref> کتاب‌های مهم و حائز اهمیت تدوین و تالیف کرده که برخى از آنها امروزه در دست بوده و برخى دیگر مفقود گشته است. از مهم ترین کتاب‌های او مى توان به این موارد اشاره کرد:
 
1- النهایه فى غریب الحدیث و الاثر.
 
2- الانصاف فى الجمع بین الکشف و الکشاف، که کتابى در مقام محاکمه و قضاوت درباره مطالب دو کتاب تفسیرى مهم اهل سنت، یعنى تفسیر الکشف و البیان معروف به [[تفسیرثعلبى|تفسیر ثعلبى]]، و تفسیر«[[الکشاف]]» معروف به تفسیر [[زمخشرى]] معتزلى مى باشد.
 
3- جامع الاصول السته فى احادیث الرسول. این کتاب در واقع بازنویسى و تدوین جدیدى از کتاب هاى شش گانه مهم اهل سنت در زمینه [[حدیث]] است که او همه احادیث [[صحاح سته]] را غیر از کتاب سنن ابن ماجه در آن گردآورى کرده است. او این کتاب را بر اساس کتاب رزین بن معاویه اندلسى تدوین کرده و زیاداتى را نیز بر آن افزوده است.
 
4- المختار فى مناقب الاخیار
 
5- تجرید اسماءالصحابه
 
6- مثال الطالب فى شرح طوال الغرائب. او این کتاب را پس از تالیف کتابش النهایه فى غریب الحدیث تالیف کرده و در آن به شرح احادیث طولانى و متوسط پرداخته است که در آنها الفاظ و تعابیر غریب زیادى به کار رفته است.
 
7- کتاب تفسیرقرآن که در چهار مجلد بوده است. <ref>معرفی مجد الدین ابن اثیر - مکارم شیرازی
https://makarem.ir ›...
</ref>
 
=پی نوشت=
 
عزالدین ابن اثیر، الکامل فى التاریخ، بیروت، دارصادر و داربیروت، 1385 ق، ج 1، مقدمه ناشرین و ج 12، صص 113 و 288.
 
عزالدین ابن اثیر، اسدالغابة، بیروت، دارالفکر 1409 ق، ج1، مقدمه محقق.


ابن کثیر، البدایة و النهایة، بیروت، دارالفکر، 1407 ق، ج 13، ص 54.
این سه برادر به نام فرزندان اثیر (ابناء الاثیر) معروف هستند و نباید میان آنها و کتاب‌هایشان اشتباه شود. دو برادر نخست یعنی مجد‌الدین و عزالدین به عنوان محدث و مورخ معروف شده‌اند و ضیاءالدین نیز به عنوان ادیب، کاتب و شاعر شهرت یافته است.
اما مجد‌الدین مبارک - صاحب این شرح حال - در سایر [[علوم اسلامی]] مثل [[فقه]] و [[اصول فقه]]، [[کلام]]، [[تفسیر]] و لغت (ادبیات) نیز تبحر و تسلط کافی داشت.


شمس الدین ذهبى، تاریخ الاسلام، تحقیق عمر عبدالسلام تدمرى، بیروت، دارالکتاب العربى، چ 2، 1413 قم، ج 43، ص 226.
== آثار ==
او تقریبا در همه زمینه‌های [[علوم اسلامی]] کتاب‌های مهم و حائز اهمیت تدوین و تالیف کرده که برخی از آنها امروزه در دست بوده و برخی دیگر مفقود گشته است. از مهم‌ترین کتاب‌های او می‌توان به این موارد اشاره کرد:


ابن العماد حنبلى، شذرات الذهب فى أخبار من ذهب، تحقیق الأرناووط، بیروت دار ابن کثیر، 1406 ق، ج 7، ص 42 به بعد.
# النهایه فی غریب الحدیث و الاثر.
# الانصاف فی الجمع بین الکشف و الکشاف، که کتابی در مقام محاکمه و قضاوت درباره مطالب دو کتاب تفسیری مهم اهل سنت، یعنی تفسیر الکشف و البیان معروف به [[تفسیر ثعلبی (کتاب)|تفسیر ثعلبی]]، و تفسیر«[[الکشاف عن حقائق التنزیل|الکشاف]]» معروف به تفسیر [[زمخشری]] معتزلی می‌باشد.
# جامع الاصول السته فی احادیث الرسول. این کتاب در واقع بازنویسی و تدوین جدیدی از کتاب‌های شش گانه مهم اهل سنت در زمینه [[حدیث]] است که او همه احادیث [[کتاب‌های شش‌گانه اهل‌سنت|صحاح سته]] را غیر از [[کتاب سنن ابن ماجه]] در آن گردآوری کرده است. او این کتاب را بر اساس کتاب رزین بن معاویه اندلسی تدوین کرده و زیاداتی را نیز بر آن افزوده است.
# المختار فی مناقب الاخیار
# تجرید اسماءالصحابه
# مثال الطالب فی شرح طوال الغرائب. او این کتاب را پس از تالیف کتابش النهایه فی غریب الحدیث تالیف کرده و در آن به شرح احادیث طولانی و متوسط پرداخته است که در آنها الفاظ و تعابیر غریب زیادی به کار رفته است.
# کتاب تفسیرقرآن که در چهار مجلد بوده است<ref>معرفی مجد الدین ابن اثیر - مکارم شیرازی https://makarem.ir ›...</ref>.


خیر الدین زرکلى، الأعلام، بیروت، دارالعلم للملایین، چ 8، 1989 م، ج 5، ص 272 به بعد.
== جستارهای وابسته ==
* [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]]
* [[علوم اسلامی]]
* [[بغداد]]


یاقوت حموى، معجم الأدباء، تحقیق احسان عباس، بیروت، دارالغرب الاسلامى، 1414 قم، ج 6، ص 238.
== پانویس ==
{{پانویس}}


جمال الدین ابوالمحاسن ابن تغرى بردى، النجوم الزاهرة فى ملوک مصر و قاهره، مصر، وزارة الثقافة و الارشاد القومى، بى تا، ج 6، ص 198.
== منابع ==
# عزالدین ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، بیروت، دارصادر و داربیروت، 1385 ق، ج 1، مقدمه ناشرین و ج 12، صص 113 و 288.
# عزالدین ابن اثیر، اسدالغابة، بیروت، دارالفکر 1409 ق، ج1، مقدمه محقق.
# ابن کثیر، البدایة و النهایة، بیروت، دارالفکر، 1407 ق، ج 13، ص 54.
# شمس‌الدین ذهبی، تاریخ الاسلام، تحقیق عمر عبدالسلام تدمری، بیروت، دارالکتاب العربی، چ 2، 1413 قم، ج 43، ص 226.
# ابن العماد حنبلی، شذرات الذهب فی أخبار من ذهب، تحقیق الأرناووط، بیروت دار ابن کثیر، 1406 ق، ج 7، ص 42 به بعد.
# خیر‌الدین زرکلی، الأعلام، بیروت، دارالعلم للملایین، چ 8، 1989 م، ج 5، ص 272 به بعد.
# یاقوت حموی، معجم الأدباء، تحقیق احسان عباس، بیروت، دارالغرب الاسلامی، 1414 قم، ج 6، ص 238.
# جمال‌الدین ابوالمحاسن ابن تغری بردی، النجوم الزاهرة فی ملوک مصر و قاهره، مصر، وزارة الثقافة و الارشاد القومی، بی تا، ج 6، ص 198.


=پانویس=
{{علمای اسلام}}


[[رده: عالمان اهل سنت]]
[[رده:عالمان]]
[[رده: محدثان مسلمان]]
[[رده:عالمان اهل سنت]]
[[رده:تاریخ نویسان مسلمان]]
[[رده:محدثان اهل سنت]]
<references />

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۴۱

ابن اثیر
عالمان اهل سنت.jpg
نام کاملعلی بن محمد جزری شیبانی
نام‌های دیگرعزالدین بن اثیر
اطلاعات شخصی
سال تولد۵۵۵ ق، ۵۳۹ ش‌، ۱۱۶۰ م
سال درگذشت۶۳۰ ق، ۶۱۱ ش‌، ۱۲۳۳ م
دیناسلام، اهل‌سنت
آثار
  • المثل السائر فی ادب الکاتب و الشاعر
  • الوشی المرقوم فی حلّ المنظوم
فعالیت‌ها

علی بن محمد جزری شیبانی معروف به ابن اثیر، ملقب به عزالدین، محدث و مورخ ادیب اهل‌سنت بود. وی صاحب دو کتاب مهم تاریخی به نام اسدالغابه فی معرفة الصحابه و الکامل فی التاریخ است.

معرفی اجمالی

مجد‌الدین ابوالسعادات مبارک بن محمد بن محمد بن عبدالکریم بن عبدالواحد شیبانی جزری معروف به مجدالدین ابن اثیر (544-606 ق) یکی از سه فرزند محمد شیبانی جزری و نویسنده کتاب «النهایه فی غریب الحدیث» است که اینان در علوم اسلامی به ویژه در ادبیات عرب، تاریخ اسلام و صحابه شناسی و حدیث ‌شناسی نقش و تاثیر به سزایی داشتند.

وی برادر عزالدین ابن اثیر صاحب کتاب «اُسد الغابه و الکامل فی التاریخ» است. او در جزیره ابن عمر (ما بین دجله و فرات) تولد و رشد یافت و پس از بیست سالگی به شهر موصل رفته و در آن دیار جایگاه رفیعی یافت و کتاب‌های خود را در همانجا تالیف نمود و از این طریق شهرت پیدا کرد. او در موصل به خدمت امیر مجاهد‌الدین درآمد و پس از او در خدمت عزالدین محمود و نورالدین ارسلانی بود. او قبل از اقامت در موصل به قصد تحصیل دانش حدیثی به بغدادنیز مسافرت کرده و در موصل درگذشت.

جایگاه علمی

مجد‌الدین در فقه و حدیث متخصص بود و به ادبیات عرب و علوم قرآن تسلط کافی داشت مذهب او شافعی بود و علمای اهل‌سنت او را از محاسن روزگار دانسته و او را در دینداری به عنوان ضرب المثل ذکر کرده و گفته‏‌اند که بر طریق مستقیم ملازمت داشت. و این سخن به معنای این است که در مذهبش پیرو عقاید اهل‌سنت بود و از عقاید شیعه‌ پیروی نکرده است. او به گفته برادرش عزالدین ابن اثیر در اصولَیْن (یعنی اصول فقه و علم کلام) متبحر بود.

اساتید

اساتید مهم وی عبارت بودند از:

  1. یحیی بن سعدون قرطبی (م 567 ق)؛
  2. سعید بن دهّان؛
  3. عبدالله بن احمد بن محمد طوسی؛
  4. خطیب شهر موصل؛
  5. ابوالفرج عبدالمنعم حّرانی (م 596 ق)؛
  6. عبدالوهاب بن سکینه صوفی شافعی (م 607 ق).

شاگردان

مهم‌ترین شاگردان او نیز عبارت بودند از:

  • فرزند خودش ابوالفتح محمد شهاب‌الدین (م 596 ق)؛
  • فخرالدین بن بخاری (م 646 ق)؛
  • تاج‌الدین عبدالمحسن بن محمد حامض.

افراد همنام مجد‌الدین ابن اثیر

لقب ابن اثیر در مورد سه تن از علمای اهل‌سنت مشترکاً بکار می‌رود. این سه تن عبارتند از:

  1. مجد‌الدین مبارک (فرزند ارشد) نویسنده کتاب النهایه فی غریب الحدیث و الاثر،
  2. عزالدین علی (فرزند وسط) که کتاب‌های الکامل فی التاریخ و اسدالغابه را نوشته است،
  3. ضیاءالدین نصرالله (برادر کوچکتر) که کتاب المثل السائر فی ادب الکاتب و الشاعر را نوشته است.

این سه برادر به نام فرزندان اثیر (ابناء الاثیر) معروف هستند و نباید میان آنها و کتاب‌هایشان اشتباه شود. دو برادر نخست یعنی مجد‌الدین و عزالدین به عنوان محدث و مورخ معروف شده‌اند و ضیاءالدین نیز به عنوان ادیب، کاتب و شاعر شهرت یافته است. اما مجد‌الدین مبارک - صاحب این شرح حال - در سایر علوم اسلامی مثل فقه و اصول فقه، کلام، تفسیر و لغت (ادبیات) نیز تبحر و تسلط کافی داشت.

آثار

او تقریبا در همه زمینه‌های علوم اسلامی کتاب‌های مهم و حائز اهمیت تدوین و تالیف کرده که برخی از آنها امروزه در دست بوده و برخی دیگر مفقود گشته است. از مهم‌ترین کتاب‌های او می‌توان به این موارد اشاره کرد:

  1. النهایه فی غریب الحدیث و الاثر.
  2. الانصاف فی الجمع بین الکشف و الکشاف، که کتابی در مقام محاکمه و قضاوت درباره مطالب دو کتاب تفسیری مهم اهل سنت، یعنی تفسیر الکشف و البیان معروف به تفسیر ثعلبی، و تفسیر«الکشاف» معروف به تفسیر زمخشری معتزلی می‌باشد.
  3. جامع الاصول السته فی احادیث الرسول. این کتاب در واقع بازنویسی و تدوین جدیدی از کتاب‌های شش گانه مهم اهل سنت در زمینه حدیث است که او همه احادیث صحاح سته را غیر از کتاب سنن ابن ماجه در آن گردآوری کرده است. او این کتاب را بر اساس کتاب رزین بن معاویه اندلسی تدوین کرده و زیاداتی را نیز بر آن افزوده است.
  4. المختار فی مناقب الاخیار
  5. تجرید اسماءالصحابه
  6. مثال الطالب فی شرح طوال الغرائب. او این کتاب را پس از تالیف کتابش النهایه فی غریب الحدیث تالیف کرده و در آن به شرح احادیث طولانی و متوسط پرداخته است که در آنها الفاظ و تعابیر غریب زیادی به کار رفته است.
  7. کتاب تفسیرقرآن که در چهار مجلد بوده است[۱].

جستارهای وابسته

پانویس

  1. معرفی مجد الدین ابن اثیر - مکارم شیرازی https://makarem.ir ›...

منابع

  1. عزالدین ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، بیروت، دارصادر و داربیروت، 1385 ق، ج 1، مقدمه ناشرین و ج 12، صص 113 و 288.
  2. عزالدین ابن اثیر، اسدالغابة، بیروت، دارالفکر 1409 ق، ج1، مقدمه محقق.
  3. ابن کثیر، البدایة و النهایة، بیروت، دارالفکر، 1407 ق، ج 13، ص 54.
  4. شمس‌الدین ذهبی، تاریخ الاسلام، تحقیق عمر عبدالسلام تدمری، بیروت، دارالکتاب العربی، چ 2، 1413 قم، ج 43، ص 226.
  5. ابن العماد حنبلی، شذرات الذهب فی أخبار من ذهب، تحقیق الأرناووط، بیروت دار ابن کثیر، 1406 ق، ج 7، ص 42 به بعد.
  6. خیر‌الدین زرکلی، الأعلام، بیروت، دارالعلم للملایین، چ 8، 1989 م، ج 5، ص 272 به بعد.
  7. یاقوت حموی، معجم الأدباء، تحقیق احسان عباس، بیروت، دارالغرب الاسلامی، 1414 قم، ج 6، ص 238.
  8. جمال‌الدین ابوالمحاسن ابن تغری بردی، النجوم الزاهرة فی ملوک مصر و قاهره، مصر، وزارة الثقافة و الارشاد القومی، بی تا، ج 6، ص 198.