سید نعمت الله جزایری: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←پانویس) |
||
| (۷۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات شخصیت | |||
| | | عنوان = سید نعمت الله جزایری | ||
| | | تصویر = سید نعمت الله جزایری.jpg | ||
| | | نام = سید نعمت‌الله موسوی جزایری | ||
| | | نام‌های دیگر = محدث جزایری، سید جزائری | ||
| | | سال تولد = | ||
| | | تاریخ تولد = | ||
| | | محل تولد = [[عراق]]، [[بصره]]، صباغیه | ||
| | | سال درگذشت = ۱۰۵۰ هجری قمری | ||
| | | تاریخ درگذشت = | ||
| | | محل درگذشت = | ||
| | | استادان = {{فهرست جعبه عمودی | [[علامه مجلسی]] | [[شیخ حر عاملی]] | [[محقق سبزواری]] | محقق خوانساری | ...}} | ||
| | | شاگردان = {{فهرست جعبه عمودی | ابوالحسن بن محمد زمان بن عنآیت‌الله تستری | ابوالقاسم بن محمد مرعشی شوشتری | عبدالحسین بن خواجه کلبعلی گَرگَری}} | ||
| | | دین = [[اسلام]] | ||
| | | مذهب = [[شیعه]] | ||
| | | آثار = {{فهرست جعبه افقی | الانوار النعمانیة | انیس الوحید | جواهر الغوالی | کشف الاسرار | النور المبین | ریاض الابرار}} | ||
| وبگاه = | |||
}} | |||
'''سیّد نعمت‌الله جزایری''' از فقیهان، محدثین و ادبای بزرگ [[شیعه]] در اواخر قرن یازدهم و اوایل قرن دوازدهم هجری است. | |||
'''سید نعمت‌الله جزایری''' از شاگردان [[محمد باقر مجلسی|علامه مجلسی]] و [[محقق خوانساری]] است. در منطقه خوزستان به ویژه شوشتر، مساجد و مدارس دینی متعددی احداث نمود و به تربیت مشتاقان علوم [[اهل بیت|اهل‌بیت (علیه‌السلام)]] پرداخت. علامه جزایری صاحب آثار متعددی از جمله <big>ریاض الابرار فی مناقب الائمة الاطهار</big> می‌باشد. | |||
| | |||
علامه مجلسی | |||
</ | |||
== تولد علامه جزایری == | |||
صباغیه یکی از جزایر پیرامون بصره، در حدود 1050 ق<ref> نابغه فقه و حدیث، سید محمد جزایری، ص 10</ref>. شاهد تولد نوزادی بود که خانه سید عبدالله را در شادمانی فرو برد. سید عبدالله که از نوادگان [[موسی بن جعفر (کاظم)|امام کاظم (علیه‌السلام)]] به شمار می‌آمد<ref>تحفه العالم، عبداللطیف بن ابیطالب شوشتری، ص 53</ref> فرزند دلبند خویش را نعمت الله نامید و در نخستین فرصت به مکتب سپرد. | |||
== تحصیلات علامه جزایری == | |||
نعمت‌الله روزهای کودکی را شتابان پشت سر نهاد و با بهره‌گیری از دانشوران صباغیه، شط بنی‌اسد، حویزه و بصره به یازده سالگی رسید. در این هنگام همراه برادرش سید نجم‌الدین ره‌سپار شیراز شد و به یاری شیخ جعفر بحرانی در مدرسه منصور به اقامت گزید<ref> الانوار النعمانیة، فی بیان معرفة النشاة الانسانیة، سید نعمت الله جزایری، ج 4، ص 304 - 307</ref>. | |||
تهیدستی بسیار نعمت‌الله، سرانجام وی را از انزوای ویژه روزگار آغازین درس بیرون آورده، به نسخه‌برداری از کتاب‌ها، تصحیح نسخه‌ها و حاشیه‌نویسی کشاند<ref>الانوار النعمانیة، فی بیان معرفة النشاة الانسانیة، سید نعمت الله جزایری، ج 4، ص 304 - 307</ref>. فرزند سید عبدالله گاه تا بامداد کار می‌کرد، درس می‌خواند و پس از نماز صبح و مطالعه ویژه بامدادی سر بر کتاب نهاده، لحظه‌ای می‌آرامید. آنگاه تا نیمروز تدریس می‌کرد و پس از نماز ظهر به درس یکی از استادان می‌شتافت<ref>الانوار النعمانیة، فی بیان معرفة النشاة الانسانیة، سید نعمت الله جزایری، ج 4، ص 312</ref>. | |||
بنابراین نوجوان [[بین النهرین|بین‌النهرین]] گاه چنان در تهیدستی فرو می‌رفت که حتی توان خرید لقمه نانی را نداشت. در چنین موقعیت دشواری چراغ حجره‌اش به سبب بی‌روغنی خاموش می‌ماند و سید نعمت‌الله را در اندوهی جانکاه فرو می‌برد. او برای تحمل گرسنگی توان بسیار داشت ولی هرگز نمی‌توانست به دلیل ناداری درس شامگاهی را ترک کند. بنابراین به مهتاب، خانه دوستان یا مسجد جامع پناه می‌برد<ref>الانوار النعمانیة، فی بیان معرفة النشاة الانسانیة، سید نعمت الله جزایری، ج 4، ص 312</ref>. | |||
سرانجام پیام‌های پیوسته پدر، نعمت‌الله را به سمت صباغیه ره‌سپار ساخت. پدر و مادر، که برای دیدار فرزند روز‌شماری می‌کردند برای آنکه او را در روستا ماندگار سازند مراسم ازدواج بر پا داشتند و پیوند سید نعمت‌الله با دختر عمویش را جشن گرفتند. | |||
بیست روز پس از ازدواج در حالی که سید اندیشه شیراز را - دست کم برای مدتی - از خود دور ساخته بود، [[زیارت]] یکی از دانشوران جزایر و گفتار ارزنده وی اشتیاق مدرسه را در دل او بیدار ساخت. به گونه‌ای که در همان محفل تصمیم به ادامه درس گرفت و چون از خانه آن دانشمند بیرون آمد بی آنکه کسی را آگاه سازد ره‌سپار شیراز شد<ref>الانوار النعمانیة، فی بیان معرفة النشاة الانسانیة، سید نعمت الله جزایری، ج 4، ص 308 - 310</ref>. | |||
ولی این بار اقامت در مدرسه منصوریه دیری نپایید. پس از مدتی خبر درگذشت پدر وی را در اندوه فرو برد <ref>نابغه فقه و حدیث، ص 125</ref> و اندکی بعد دست حوادث مدرسه را به آتش کشید<ref>الانوار النعمانیة، فی بیان معرفة النشاة الانسانیة، سید نعمت الله جزایری، ج 4،ص 145</ref>. | |||
نابغه فقه و [[حدیث]]، ص 125 سید نعمت‌الله با خاطره استادان بزرگ شیراز: شیخ جعفر بحرانی (متوفای 1091 ق.) ابراهیم بن ملاصدرا، شاه ابوالولی بن شاه تقی الدین شیرازی، سید هشام بن حسین احسابی، <ref>نابغه فقه و حدیث، ص 129</ref> شیخ صالح بن عبدالکریم کزکزانی(متوفای 1098 ق.) <ref>نابغه فقه و حدیث، ص 129</ref> راه [[اصفهان]] را پیش گرفت. | |||
== شاگردان علامه جزایری == | |||
سید نعمت‌الله موسوی جزایری شاگردان بسیاری تریبت کرد که هر یک در گوشه‌ای از جهان اسلام به هدایت مردم و تدریس علوم [[اهل بیت]] پرداختند: | |||
# ابوالقاسم بن محمد مرعشی شوشتری | |||
# ابوالحسن شوشتری | |||
# شیخ علی بن حسین جامعی عاملی | |||
# فتح‌الله بن علوان الکعبی الدورقی | |||
# قاضی محمدتقی شوشتری | |||
# شیخ محمد الضبیری | |||
# شیخ محمد علم‌الهدی کاشانی | |||
# شیخ محمد نجار شوشتری | |||
# محمود بن میرعلی میمندی<ref>کشف الاسرار، ج ۱، ص ۶۸، ۱۰۳</ref>. | |||
=تألیفات و آثار علمی جزایری= | |||
سید نعمت‌الله جزایری کتاب‌های گران‌بهایی که فراتر از<big>۵۵ عنوان</big> است، از خود به یادگار نهاد. از جمله آنها کتاب‌های زیر را می‌توان نام برد: | |||
# الانوار النعمانیه فی بیان معرفة النشأة الانسانیه | |||
# انیس الفرید فی شرح التوحید | |||
# تحفة الاسرار فی الجمع بین الاخبار | |||
# الجواهر الغوالی فی شرح عوالی اللئالی | |||
# ریاض الابرار فی مناقب الائمة الاطهار | |||
# زهر الربیع | |||
# الغایة القصوی | |||
# عقود المرجان فی تفسیر القرآن | |||
# مشکلات المسائل | |||
# منبع الحیاة فی اعتبار قول المجتهدین من الاموات | |||
# نوادر الاخبار | |||
# النور المبین فی قصص الانبیاء والمرسلین (قصص الانبیاء) | |||
# هدیة المبین و تحفة الراغبین | |||
* و ده‌ها اثر دیگری که به صورت حاشیه و شرح نوشته شده است<ref>چکیده‌ای از زندگانی سید جزایری، ص ۱۶، ۷۷</ref>. | |||
== در گذشت علامه جزایری == | |||
مرجع 62 ساله جنوب آنگاه که به سمت [[خوزستان]] ادامه مسیر می‌داد به شدت بیمار شد کاروانیان چون به جایدر (منزل‌گاهی نزدیک پلدختر) رسیدند سید را فرو آوردند تا لختی بیاساید<ref>نابغه فقه و حدیث، ص 225</ref>، لیکن در این وادی بیماری شدت یافت و سرانجام در شب جمعه 22 [[شوال]] 1112 ق<ref>فیض العلام فی عمل الشهور و وقایع الایام، شیخ عباس قمی، ص 81</ref>. دیدگانی که به برکت خاک [[مقبره]] [[ائمه|امامان معصوم(علیه‌السلام)]] فروغی آسمانی یافته بود، برای همیشه بسته شد. | |||
مسافران پاکدل شوشتری پیکر پاک مرجع‌شان را غریبانه در جایدر به خاک سپردند. نیکان آن سامان، که قدر گوهر رخشان جزایر را می‌دانستند، بر آرامگاهش ساختمانی سراسر عشق و اخلاص بنیاد نهادند و برای تامین مخارج قاریان و خدمت‌گزاران حرمش موقوفاتی در نظر گرفتند<ref>کشف الاسرار، ج 1، ص 442 - 445</ref>. | |||
== پانویس == | |||
{{پانویس}} | |||
{{علمای اسلام}} | |||
[[رده:عالمان]] | |||
[[رده:عالمان شیعه]] | [[رده:عالمان شیعه]] | ||
[[رده:محدثان شیعه]] | [[رده:محدثان شیعه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۴۵
| سید نعمت الله جزایری | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | سید نعمت‌الله موسوی جزایری |
| نام‌های دیگر | محدث جزایری، سید جزائری |
| اطلاعات شخصی | |
| محل تولد | عراق، بصره، صباغیه |
| دین | اسلام، شیعه |
| استادان |
|
| شاگردان |
|
| آثار |
|
سیّد نعمت‌الله جزایری از فقیهان، محدثین و ادبای بزرگ شیعه در اواخر قرن یازدهم و اوایل قرن دوازدهم هجری است.
سید نعمت‌الله جزایری از شاگردان علامه مجلسی و محقق خوانساری است. در منطقه خوزستان به ویژه شوشتر، مساجد و مدارس دینی متعددی احداث نمود و به تربیت مشتاقان علوم اهل‌بیت (علیه‌السلام) پرداخت. علامه جزایری صاحب آثار متعددی از جمله ریاض الابرار فی مناقب الائمة الاطهار می‌باشد.
تولد علامه جزایری
صباغیه یکی از جزایر پیرامون بصره، در حدود 1050 ق[۱]. شاهد تولد نوزادی بود که خانه سید عبدالله را در شادمانی فرو برد. سید عبدالله که از نوادگان امام کاظم (علیه‌السلام) به شمار می‌آمد[۲] فرزند دلبند خویش را نعمت الله نامید و در نخستین فرصت به مکتب سپرد.
تحصیلات علامه جزایری
نعمت‌الله روزهای کودکی را شتابان پشت سر نهاد و با بهره‌گیری از دانشوران صباغیه، شط بنی‌اسد، حویزه و بصره به یازده سالگی رسید. در این هنگام همراه برادرش سید نجم‌الدین ره‌سپار شیراز شد و به یاری شیخ جعفر بحرانی در مدرسه منصور به اقامت گزید[۳].
تهیدستی بسیار نعمت‌الله، سرانجام وی را از انزوای ویژه روزگار آغازین درس بیرون آورده، به نسخه‌برداری از کتاب‌ها، تصحیح نسخه‌ها و حاشیه‌نویسی کشاند[۴]. فرزند سید عبدالله گاه تا بامداد کار می‌کرد، درس می‌خواند و پس از نماز صبح و مطالعه ویژه بامدادی سر بر کتاب نهاده، لحظه‌ای می‌آرامید. آنگاه تا نیمروز تدریس می‌کرد و پس از نماز ظهر به درس یکی از استادان می‌شتافت[۵].
بنابراین نوجوان بین‌النهرین گاه چنان در تهیدستی فرو می‌رفت که حتی توان خرید لقمه نانی را نداشت. در چنین موقعیت دشواری چراغ حجره‌اش به سبب بی‌روغنی خاموش می‌ماند و سید نعمت‌الله را در اندوهی جانکاه فرو می‌برد. او برای تحمل گرسنگی توان بسیار داشت ولی هرگز نمی‌توانست به دلیل ناداری درس شامگاهی را ترک کند. بنابراین به مهتاب، خانه دوستان یا مسجد جامع پناه می‌برد[۶].
سرانجام پیام‌های پیوسته پدر، نعمت‌الله را به سمت صباغیه ره‌سپار ساخت. پدر و مادر، که برای دیدار فرزند روز‌شماری می‌کردند برای آنکه او را در روستا ماندگار سازند مراسم ازدواج بر پا داشتند و پیوند سید نعمت‌الله با دختر عمویش را جشن گرفتند.
بیست روز پس از ازدواج در حالی که سید اندیشه شیراز را - دست کم برای مدتی - از خود دور ساخته بود، زیارت یکی از دانشوران جزایر و گفتار ارزنده وی اشتیاق مدرسه را در دل او بیدار ساخت. به گونه‌ای که در همان محفل تصمیم به ادامه درس گرفت و چون از خانه آن دانشمند بیرون آمد بی آنکه کسی را آگاه سازد ره‌سپار شیراز شد[۷].
ولی این بار اقامت در مدرسه منصوریه دیری نپایید. پس از مدتی خبر درگذشت پدر وی را در اندوه فرو برد [۸] و اندکی بعد دست حوادث مدرسه را به آتش کشید[۹].
نابغه فقه و حدیث، ص 125 سید نعمت‌الله با خاطره استادان بزرگ شیراز: شیخ جعفر بحرانی (متوفای 1091 ق.) ابراهیم بن ملاصدرا، شاه ابوالولی بن شاه تقی الدین شیرازی، سید هشام بن حسین احسابی، [۱۰] شیخ صالح بن عبدالکریم کزکزانی(متوفای 1098 ق.) [۱۱] راه اصفهان را پیش گرفت.
شاگردان علامه جزایری
سید نعمت‌الله موسوی جزایری شاگردان بسیاری تریبت کرد که هر یک در گوشه‌ای از جهان اسلام به هدایت مردم و تدریس علوم اهل بیت پرداختند:
- ابوالقاسم بن محمد مرعشی شوشتری
- ابوالحسن شوشتری
- شیخ علی بن حسین جامعی عاملی
- فتح‌الله بن علوان الکعبی الدورقی
- قاضی محمدتقی شوشتری
- شیخ محمد الضبیری
- شیخ محمد علم‌الهدی کاشانی
- شیخ محمد نجار شوشتری
- محمود بن میرعلی میمندی[۱۲].
تألیفات و آثار علمی جزایری
سید نعمت‌الله جزایری کتاب‌های گران‌بهایی که فراتر از۵۵ عنوان است، از خود به یادگار نهاد. از جمله آنها کتاب‌های زیر را می‌توان نام برد:
- الانوار النعمانیه فی بیان معرفة النشأة الانسانیه
- انیس الفرید فی شرح التوحید
- تحفة الاسرار فی الجمع بین الاخبار
- الجواهر الغوالی فی شرح عوالی اللئالی
- ریاض الابرار فی مناقب الائمة الاطهار
- زهر الربیع
- الغایة القصوی
- عقود المرجان فی تفسیر القرآن
- مشکلات المسائل
- منبع الحیاة فی اعتبار قول المجتهدین من الاموات
- نوادر الاخبار
- النور المبین فی قصص الانبیاء والمرسلین (قصص الانبیاء)
- هدیة المبین و تحفة الراغبین
- و ده‌ها اثر دیگری که به صورت حاشیه و شرح نوشته شده است[۱۳].
در گذشت علامه جزایری
مرجع 62 ساله جنوب آنگاه که به سمت خوزستان ادامه مسیر می‌داد به شدت بیمار شد کاروانیان چون به جایدر (منزل‌گاهی نزدیک پلدختر) رسیدند سید را فرو آوردند تا لختی بیاساید[۱۴]، لیکن در این وادی بیماری شدت یافت و سرانجام در شب جمعه 22 شوال 1112 ق[۱۵]. دیدگانی که به برکت خاک مقبره امامان معصوم(علیه‌السلام) فروغی آسمانی یافته بود، برای همیشه بسته شد.
مسافران پاکدل شوشتری پیکر پاک مرجع‌شان را غریبانه در جایدر به خاک سپردند. نیکان آن سامان، که قدر گوهر رخشان جزایر را می‌دانستند، بر آرامگاهش ساختمانی سراسر عشق و اخلاص بنیاد نهادند و برای تامین مخارج قاریان و خدمت‌گزاران حرمش موقوفاتی در نظر گرفتند[۱۶].
پانویس
- ↑ نابغه فقه و حدیث، سید محمد جزایری، ص 10
- ↑ تحفه العالم، عبداللطیف بن ابیطالب شوشتری، ص 53
- ↑ الانوار النعمانیة، فی بیان معرفة النشاة الانسانیة، سید نعمت الله جزایری، ج 4، ص 304 - 307
- ↑ الانوار النعمانیة، فی بیان معرفة النشاة الانسانیة، سید نعمت الله جزایری، ج 4، ص 304 - 307
- ↑ الانوار النعمانیة، فی بیان معرفة النشاة الانسانیة، سید نعمت الله جزایری، ج 4، ص 312
- ↑ الانوار النعمانیة، فی بیان معرفة النشاة الانسانیة، سید نعمت الله جزایری، ج 4، ص 312
- ↑ الانوار النعمانیة، فی بیان معرفة النشاة الانسانیة، سید نعمت الله جزایری، ج 4، ص 308 - 310
- ↑ نابغه فقه و حدیث، ص 125
- ↑ الانوار النعمانیة، فی بیان معرفة النشاة الانسانیة، سید نعمت الله جزایری، ج 4،ص 145
- ↑ نابغه فقه و حدیث، ص 129
- ↑ نابغه فقه و حدیث، ص 129
- ↑ کشف الاسرار، ج ۱، ص ۶۸، ۱۰۳
- ↑ چکیده‌ای از زندگانی سید جزایری، ص ۱۶، ۷۷
- ↑ نابغه فقه و حدیث، ص 225
- ↑ فیض العلام فی عمل الشهور و وقایع الایام، شیخ عباس قمی، ص 81
- ↑ کشف الاسرار، ج 1، ص 442 - 445
