آدم بن محمد قلانسی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۱۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات شخصیت | |||
| عنوان = آدم بن محمد قلانسی | |||
| تصویر = عالمان شیعه.jpg | |||
| نام = آدم بن محمد قَلانَسی بلخی | |||
| | | نامهای دیگر = | ||
| | | سال تولد = 260 ق | ||
| | | تاریخ تولد = | ||
| | | محل تولد = [[بلخ]] | ||
| سال درگذشت = 329 ق | |||
| تاریخ درگذشت = | |||
| | | محل درگذشت = [[کوفه]] | ||
|درگذشت | | استادان = | ||
| | | شاگردان = {{فهرست جعبه عمودی |محمدبن عمر بن عبدالعزیز کشی |[[جعفر بن محمد بن قولویه قمی|جعفر بن محمد بن قولویه]] }} | ||
| | | دین = [[اسلام]] | ||
|شاگردان | | مذهب = [[مذهب شیعه|شیعه]] | ||
|محمدبن عمر بن عبدالعزیز کشی | | آثار = | ||
| | | فعالیتها = [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعه]] | ||
| | | وبگاه = | ||
| | }} | ||
| | '''آدم بن محمد قَلانَسی بلخی'''، از [[محدّث|محدثان]] [[مذهب شیعه|شیعه]] بوده است. کنیه او در منابع ذکر نشده است. ولادت او معلوم نیست لکن چون بعد از عصر [[ائمه|امامان شیعه]] زندگی میکرده بنابراین تولد او حدود از 260هجری بوده است. وفات او پیش از 329هجری در [[كوفه|کوفه]] اتفاق افتاد. زیرا [[محمد بن مسعود سمرقندی کوفی|محمد بن مسعود عیاشی]](م. ح328ق) که تقریباً در این تاریخ وفات یافته، از شاگردان او در کوفه بوده است. وی در بلخ زاده شد و در همانجا پرورش یافت و احتمالاً ضمن تحصیلات مقدماتی، به <big>کلاهفروشی</big> نیز اشتغال داشت و به همین دلیل او را «قُلانُسی»(به ضم قاف و نون) لقب دادهاند. | ||
| | |||
| | |||
|[[ | |||
</ | |||
سپس به [[جمهوری اسلامی ایران|ایران]] و [[عراق]] سفر کرد و در شهرهای [[قم]] و کوفه به استماع [[حدیث]] پرداخت. | |||
گفته میشود که وی اعتقاد سالمی نداشته و قائل به [[تفویض]] بوده است، یعنی معتقد بود که [[انسان]] اختیار تام در رفتارهایش دارد و اراده [[خدا|خداوند]] در اعمال انسانها دخالت ندارد. | |||
== اجازه روایت == | |||
وی از [[علی بن حسین دقاق نیشابوری]] و [[علی بن محمد قمی]] اجازه [[حدیث|روایت]] دارد. | |||
= | == شاگردان == | ||
شاگردان او [[محمدبن عمر بن عبدالعزیز کشی]](م. ح363ق) و [[جعفر بن محمد بن قولویه قمی|جعفر بن محمد بن قولویه]](م368ق) هستند. | |||
= | |||
شاگردان او [[ | |||
== آثار == | |||
از او هیچ اثر تألیفی به ثبت نرسیده است. | از او هیچ اثر تألیفی به ثبت نرسیده است. | ||
= | == جستارهای وابسته == | ||
* [[کوفه]] | |||
* [[قم]] | |||
* [[جعفر بن محمد بن قولویه قمی]] | |||
== منابع == | |||
* اختیار معرفه الرجال، ج1ص72، و ج2ص950؛ | |||
* تنقیح المقال(حجری)، ج1ص2 شماره11؛ | |||
* جامع الرواه، ج1ص8؛ | |||
* خلاصه الاقوال، ص326؛ | |||
* رجال الطوسی، ص407 شماره 5924؛ | |||
* طبقات اعلام الشیعه، ج1ص1. | |||
{{علمای اسلام}} | |||
[[رده:عالمان]] | [[رده:عالمان]] | ||
[[رده:عالمان شیعه]] | [[رده:عالمان شیعه]] | ||
[[رده:محدثان شیعه]] | [[رده:محدثان شیعه]] |
نسخهٔ کنونی تا ۴ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۵۲
آدم بن محمد قلانسی | |
---|---|
نام کامل | آدم بن محمد قَلانَسی بلخی |
اطلاعات شخصی | |
سال تولد | 260 ق، ۲۵۳ ش، ۸۷۴ م |
محل تولد | بلخ |
سال درگذشت | 329 ق، ۳۲۰ ش، ۹۴۱ م |
محل درگذشت | کوفه |
دین | اسلام، شیعه |
شاگردان |
|
فعالیتها | محدث شیعه |
آدم بن محمد قَلانَسی بلخی، از محدثان شیعه بوده است. کنیه او در منابع ذکر نشده است. ولادت او معلوم نیست لکن چون بعد از عصر امامان شیعه زندگی میکرده بنابراین تولد او حدود از 260هجری بوده است. وفات او پیش از 329هجری در کوفه اتفاق افتاد. زیرا محمد بن مسعود عیاشی(م. ح328ق) که تقریباً در این تاریخ وفات یافته، از شاگردان او در کوفه بوده است. وی در بلخ زاده شد و در همانجا پرورش یافت و احتمالاً ضمن تحصیلات مقدماتی، به کلاهفروشی نیز اشتغال داشت و به همین دلیل او را «قُلانُسی»(به ضم قاف و نون) لقب دادهاند.
سپس به ایران و عراق سفر کرد و در شهرهای قم و کوفه به استماع حدیث پرداخت. گفته میشود که وی اعتقاد سالمی نداشته و قائل به تفویض بوده است، یعنی معتقد بود که انسان اختیار تام در رفتارهایش دارد و اراده خداوند در اعمال انسانها دخالت ندارد.
اجازه روایت
وی از علی بن حسین دقاق نیشابوری و علی بن محمد قمی اجازه روایت دارد.
شاگردان
شاگردان او محمدبن عمر بن عبدالعزیز کشی(م. ح363ق) و جعفر بن محمد بن قولویه(م368ق) هستند.
آثار
از او هیچ اثر تألیفی به ثبت نرسیده است.
جستارهای وابسته
منابع
- اختیار معرفه الرجال، ج1ص72، و ج2ص950؛
- تنقیح المقال(حجری)، ج1ص2 شماره11؛
- جامع الرواه، ج1ص8؛
- خلاصه الاقوال، ص326؛
- رجال الطوسی، ص407 شماره 5924؛
- طبقات اعلام الشیعه، ج1ص1.