احمد بن جعفر بن سفیان بزوفری
| احمد بن جعفر بن سفیان بزوفری | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | احمد بن جعفر بن سفیان بزوفری |
| نام‌های دیگر | بزوفری |
| اطلاعات شخصی | |
| روز درگذشت | 365 ق |
| دین | اسلام، شیعه |
| استادان |
|
| شاگردان |
|
| فعالیت‌ها | محدث مشهور شیعی |
احمد بن جعفر بن سفیان بزوفری، محدث مشهور شیعی. در حلقه درس او شاگردان مشهوری چون «محمد بن محمد بن نعمان» معروف به «شیخ مفید» (م413ق)، «حسین بن عبیدالله غضائری» (م411ق)، «هارون بن موسی تلعکبری» (م385ق)، «شیخ حافظ احمد بن عبدون» معروف به «ابن حاشر» (م423ق)، «احمد بن علی بن نوح سیرافی» و بسیاری دیگر حضور داشتند.
معرفی اجمالی
احمد بن جعفر بن سفیان بزوفری، محدث مشهور شیعی. از ولادت او آگاهی نداریم. وی تا سال 365هجری حیات داشته است، زیرا «تلعکبری» در این سال از او حدیث شنیده و اجازه نقل آنها را از وی دریافت نموده است. وی اهل «بزوفر» (بر وزن غضنفر) نزدیک «واسط» در سواحل غربی دجله است. پس از دوران کودکی، از آنجا به بغداد آمد و به فراگیری علوم حدیث مشغول شد.
به گفته شیخ طوسی، وی در یکی از حجرههای قبرستان قریش در بغداد نزد «ابوعبدالله جعفر بن محمد مدائنی» احادیثی شنیده است. از معاصران و همبحثان او پسرعمویش «ابوعبدالله حسین بن علی بن سفیان بزوفری» است که با هم نزد «ابوعلی احمد بن ادریس اشعری»(م306ق) شاگردی نمودند. حمید بن زیاد اگرچه فردی واقفی و هفت امامی است اما فردی راست‌گو و احادیث او کاملاً مورد اعتماد صاحب‌نظران است. به هرحال، وی در محضر اساتید بهرههای فراوان برد و به زودی خود نیز از بزرگان و اسطوانههای علمی شیعه در بغداد به شمار آمد. با این همه از او هیچ اثر تألیفی شناسایی نشده است. گفتنی است برخی از صاحب‌نظران با استفاده از کلام شیخ طوسی در فهرست، صاحب شرح حال را با «احمد بن محمد بن جعفر بن سفیان صولی» متحد دانستند.
استادان
اساتید مشهور او ابوعلی احمد بن ادریس اشعری (م306ق) و حمید بن زیاد نینوایی (م310ق) است که وی از محضر این استادش بهرههای فراوان برد.
شاگردان
در حلقه درس او شاگردان مشهوری چون محمد بن محمد بن نعمان معروف به شیخ مفید (م413ق)، حسین بن عبیدالله غضائری (م411ق)، هارون بن موسی تلعکبری (م385ق)، شیخ حافظ احمد بن عبدون معروف به ابن حاشر (م423ق)، احمد بن علی بن نوح سیرافی و بسیاری دیگر حضور داشتند.
جستارهای وابسته
منابع
- امل الآمل، ج2ص10؛ رجال طوسی، ص410 شماره 5954؛
- رجال نجاشی، ص92 شماره 228؛
- طبقات اعلام الشیعه، ج1ص21؛
- الغیبه، طوسی، ص367 حدیث 335؛
- معجم رجال الحدیث، ج2ص66 شماره 471.
