احمد بن ثابت دوالینی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
<div class="references" style="margin: 0px 0px 10px 0px; max-height: 300px; overflow: auto; padding: 3px; font-size:95%; background: #FFA500; line-height:1.4em; padding-bottom: 7px;"><noinclude>
{{جعبه اطلاعات شخصیت
[[پرونده:Ambox clock.svg|60px|بندانگشتی|راست|پیوند=Special:FilePath/Ambox_clock.svg]]
| عنوان = احمد بن ثابت دوالینی
<br>
| تصویر = عالمان شیعه.jpg
'''''نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است. '''''<br>
| نام = احمد بن ثابت دوالینی
| نام‌های دیگر = دوالینی، دولابی
| سال تولد =
| تاریخ تولد =  290 ق
| محل تولد =
| سال درگذشت =
| تاریخ درگذشت = 352 ق
| محل درگذشت =
| استادان = {{فهرست جعبه عمودی |محمد بن فضل نحوی |محمد بن علی بن عبدالصمد كوفی }}
| شاگردان = [[ابن بابویه|محمد بن بابویه قمی]] ([[شیخ صدوق]])
| دین = [[اسلام]]
| مذهب = [[مذهب شیعه|شیعه]]
| آثار =
| فعالیت‌ها = [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]]
| وبگاه =
}}
'''احمد بن ثابت دوالینی'''، [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]]. در [[بغداد]] از [[محمد بن فضل نحوی]] و [[محمد بن علی بن عبدالصمد كوفی|محمد بن علی بن عبدالصمد کوفی]] حدیث شنیده است و [[شیخ صدوق|محمد بن بابویه قمی]] معروف به «[[شیخ صدوق]]» (م381ق) در بغداد شاگرد او بوده است.


'''یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید. '''
== معرفی اجمالی ==
<br>
احمد بن ثابت دوالینی، ابوالحسن. محدث شیعی. در اواخر قرن سوم [[سال قمری|هجری]] چشم به جهان گشود و تا سال 352هجری حیات داشته است، زیرا «شیخ صدوق» در 352هجری در [[بغداد|مدینه‏‌السلام]] (بغداد) نزد او حدیث شنیده است.  
''آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ''{{#time:H:i، j F Y|{{REVISIONTIMESTAMP}}}}؛
در این‌که وی اهل کجاست سخن قاطعی نمی‏‌توان گفت. از نسبت «دوالینی» چنین بر می‏‌آید که وی اهل [[مدینه]] در ناحیه [[ذوالقرنین]] بوده است، اما در بعضی از منابع، به جای دوالینی، «دوالیبی» یا «دولابی» آمده است‌که در این‏‌صورت ممکن است وی اصالتاً [[جمهوری اسلامی ایران|ایرانی]] و اهل دولاب [[ری]] بوده باشد. آنچه مسلم است این است‌‏که وی به [[بغداد]] آمد و نزد اساتید آنجا به استماع حدیث پرداخت و در شمار اساتید بغداد در آمد. در منابع حدیثی روایات اندکی از او به چشم می‏‌خورد که در آن به وجود [[حجت بن الحسن (مهدی)|حجت بن حسن (مهدی)]] اشاره شده است.


<noinclude>
== استادان ==
</div>
وی در بغداد از [[محمد بن فضل نحوی]] و [[محمد بن علی بن عبدالصمد كوفی|محمد بن علی بن عبدالصمد کوفی]] حدیث شنیده است.
<div class="wikiInfo">[[پرونده:احمد بن ثابت دوالینی.jpg |احمد بن ثابت دوالینی|پیوند=Special:FilePath/احمد بن ثابت دوالینی.jpg]]
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
!نام
!احمد بن ثابت دوالینی
|-
|القاب و سایر نام‌ها
|دوالینی • دولابی
|-
|زاده
|حدود 290ق
|-
|درگذشت
|352
|-
|شاگردان
|شیخ صدوق
|-
|آثار
|ندارد
|-
|دین و مذهب 
|اسلام • تشیع
|-
|}
</div>


== شاگردان ==
[[شیخ صدوق|محمد بن بابویه قمی]] معروف به شیخ صدوق در بغداد شاگرد او بوده است.


احمد بن ثابت دوالینی، (000 – بعد 352ق) ابوالحسن. محدث شیعی. در اواخر سده سوم هجری(حدود 290ق) چشم به جهان گشود و تا سال 352هجری حیات داشته است، زیرا «شیخ صدوق» در 352هجری در مدینه‏‌السلام(بغداد) نزد او حدیث شنیده است. در بغداد از محمد بن فضل نحوی و محمد بن علی بن عبدالصمد كوفی حدیث شنیده است و «محمد بن بابویه قمی» معروف به «شیخ صدوق»(م381ق) در بغداد شاگرد او بوده است.
== آثار ==
از او آثار تألیفی گزارش نشده است.


=معرفی اجمالی=
== جستارهای وابسته ==
* [[شیخ صدوق]]
* [[ری]]
* [[شیخ صدوق|محمد بن بابویه قمی]]


احمد بن ثابت دوالینی، ابوالحسن. محدث شیعی. در اواخر سده سوم هجری چشم به جهان گشود و تا سال 352هجری حیات داشته است، زیرا «شیخ صدوق» در 352هجری در مدینه‏‌السلام(بغداد) نزد او حدیث شنیده است. در اینكه وی اهل كجاست سخن قاطعی نمی‏‌توان گفت. از نسبت «دوالینی» چنین بر می‏‌آید كه وی اهل مدینه در ناحیه ذوالقرنین بوده است، اما در بعضی از منابع، به جای دوالینی، «دوالیبی» یا «دولابی» آمده است كه در این‏صورت ممكن است وی اصالتاً ایرانی و اهل دولاب ری بوده باشد. آنچه مسلم است این است‏كه وی به بغداد آمد و نزد اساتید آنجا به استماع حدیث پرداخت و در شمار اساتید بغداد در آمد. در منابع حدیثی روایات اندكی از او به چشم می‏‌خورد كه در آن به وجود امام دوازدهم شیعیان اشاره شده است. وی در بغداد از «محمد بن فضل نحوی» و «محمد بن علی بن عبدالصمد كوفی» حدیث شنیده است و «محمد بن بابویه قمی» معروف به «شیخ صدوق»(م381ق) در بغداد شاگرد او بوده است. از او آثار تألیفی گزارش نشده است.
== منابع ==
* طبقات اعلام الشيعه، ج1ص21؛
* کمال الدين و تمام النعمه، ترجمه منصور پهلوان، ج1ص309؛
* معجم رجال الحديث، ج2ص65 شماره 466، وج12ص310 شماره 7972.


=شاگردان=
{{علمای اسلام}}
 
=منابع=


[[رده:عالمان]]
[[رده:عالمان]]
[[رده:عالمان شیعه]]
[[رده:عالمان شیعه]]
[[رده:محدثان شیعه]]
[[رده:محدثان شیعه]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۲۶

احمد بن ثابت دوالینی
عالمان شیعه.jpg
نام کاملاحمد بن ثابت دوالینی
نام‌های دیگردوالینی، دولابی
اطلاعات شخصی
روز تولد290 ق
روز درگذشت352 ق
دیناسلام، شیعه
استادان
  • محمد بن فضل نحوی
  • محمد بن علی بن عبدالصمد كوفی
شاگردانمحمد بن بابویه قمی (شیخ صدوق)
فعالیت‌هامحدث شیعی

احمد بن ثابت دوالینی، محدث شیعی. در بغداد از محمد بن فضل نحوی و محمد بن علی بن عبدالصمد کوفی حدیث شنیده است و محمد بن بابویه قمی معروف به «شیخ صدوق» (م381ق) در بغداد شاگرد او بوده است.

معرفی اجمالی

احمد بن ثابت دوالینی، ابوالحسن. محدث شیعی. در اواخر قرن سوم هجری چشم به جهان گشود و تا سال 352هجری حیات داشته است، زیرا «شیخ صدوق» در 352هجری در مدینه‏‌السلام (بغداد) نزد او حدیث شنیده است. در این‌که وی اهل کجاست سخن قاطعی نمی‏‌توان گفت. از نسبت «دوالینی» چنین بر می‏‌آید که وی اهل مدینه در ناحیه ذوالقرنین بوده است، اما در بعضی از منابع، به جای دوالینی، «دوالیبی» یا «دولابی» آمده است‌که در این‏‌صورت ممکن است وی اصالتاً ایرانی و اهل دولاب ری بوده باشد. آنچه مسلم است این است‌‏که وی به بغداد آمد و نزد اساتید آنجا به استماع حدیث پرداخت و در شمار اساتید بغداد در آمد. در منابع حدیثی روایات اندکی از او به چشم می‏‌خورد که در آن به وجود حجت بن حسن (مهدی) اشاره شده است.

استادان

وی در بغداد از محمد بن فضل نحوی و محمد بن علی بن عبدالصمد کوفی حدیث شنیده است.

شاگردان

محمد بن بابویه قمی معروف به شیخ صدوق در بغداد شاگرد او بوده است.

آثار

از او آثار تألیفی گزارش نشده است.

جستارهای وابسته

منابع

  • طبقات اعلام الشيعه، ج1ص21؛
  • کمال الدين و تمام النعمه، ترجمه منصور پهلوان، ج1ص309؛
  • معجم رجال الحديث، ج2ص65 شماره 466، وج12ص310 شماره 7972.