احمد بن ثابت دوالینی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←منابع) |
||
| (۲۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات شخصیت | |||
[[ | | عنوان = احمد بن ثابت دوالینی | ||
| تصویر = عالمان شیعه.jpg | |||
''''' | | نام = احمد بن ثابت دوالینی | ||
| نام‌های دیگر = دوالینی، دولابی | |||
| سال تولد = | |||
| تاریخ تولد = 290 ق | |||
| محل تولد = | |||
| سال درگذشت = | |||
| تاریخ درگذشت = 352 ق | |||
| محل درگذشت = | |||
| استادان = {{فهرست جعبه عمودی |محمد بن فضل نحوی |محمد بن علی بن عبدالصمد كوفی }} | |||
| شاگردان = [[ابن بابویه|محمد بن بابویه قمی]] ([[شیخ صدوق]]) | |||
| دین = [[اسلام]] | |||
| مذهب = [[مذهب شیعه|شیعه]] | |||
| آثار = | |||
| فعالیت‌ها = [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]] | |||
| وبگاه = | |||
}} | |||
'''احمد بن ثابت دوالینی'''، [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]]. در [[بغداد]] از [[محمد بن فضل نحوی]] و [[محمد بن علی بن عبدالصمد كوفی|محمد بن علی بن عبدالصمد کوفی]] حدیث شنیده است و [[شیخ صدوق|محمد بن بابویه قمی]] معروف به «[[شیخ صدوق]]» (م381ق) در بغداد شاگرد او بوده است. | |||
== معرفی اجمالی == | |||
احمد بن ثابت دوالینی، ابوالحسن. محدث شیعی. در اواخر قرن سوم [[سال قمری|هجری]] چشم به جهان گشود و تا سال 352هجری حیات داشته است، زیرا «شیخ صدوق» در 352هجری در [[بغداد|مدینهالسلام]] (بغداد) نزد او حدیث شنیده است. | |||
در این‌که وی اهل کجاست سخن قاطعی نمیتوان گفت. از نسبت «دوالینی» چنین بر میآید که وی اهل [[مدینه]] در ناحیه [[ذوالقرنین]] بوده است، اما در بعضی از منابع، به جای دوالینی، «دوالیبی» یا «دولابی» آمده است‌که در اینصورت ممکن است وی اصالتاً [[جمهوری اسلامی ایران|ایرانی]] و اهل دولاب [[ری]] بوده باشد. آنچه مسلم است این است‌که وی به [[بغداد]] آمد و نزد اساتید آنجا به استماع حدیث پرداخت و در شمار اساتید بغداد در آمد. در منابع حدیثی روایات اندکی از او به چشم میخورد که در آن به وجود [[حجت بن الحسن (مهدی)|حجت بن حسن (مهدی)]] اشاره شده است. | |||
== استادان == | |||
وی در بغداد از [[محمد بن فضل نحوی]] و [[محمد بن علی بن عبدالصمد كوفی|محمد بن علی بن عبدالصمد کوفی]] حدیث شنیده است. | |||
== شاگردان == | |||
[[شیخ صدوق|محمد بن بابویه قمی]] معروف به شیخ صدوق در بغداد شاگرد او بوده است. | |||
== آثار == | |||
از او آثار تألیفی گزارش نشده است. | |||
= | == جستارهای وابسته == | ||
* [[شیخ صدوق]] | |||
* [[ری]] | |||
* [[شیخ صدوق|محمد بن بابویه قمی]] | |||
== منابع == | |||
* طبقات اعلام الشيعه، ج1ص21؛ | |||
* کمال الدين و تمام النعمه، ترجمه منصور پهلوان، ج1ص309؛ | |||
* معجم رجال الحديث، ج2ص65 شماره 466، وج12ص310 شماره 7972. | |||
{{علمای اسلام}} | |||
[[رده:عالمان]] | [[رده:عالمان]] | ||
[[رده:عالمان شیعه]] | [[رده:عالمان شیعه]] | ||
[[رده:محدثان شیعه]] | [[رده:محدثان شیعه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۲۶
| احمد بن ثابت دوالینی | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | احمد بن ثابت دوالینی |
| نام‌های دیگر | دوالینی، دولابی |
| اطلاعات شخصی | |
| روز تولد | 290 ق |
| روز درگذشت | 352 ق |
| دین | اسلام، شیعه |
| استادان |
|
| شاگردان | محمد بن بابویه قمی (شیخ صدوق) |
| فعالیت‌ها | محدث شیعی |
احمد بن ثابت دوالینی، محدث شیعی. در بغداد از محمد بن فضل نحوی و محمد بن علی بن عبدالصمد کوفی حدیث شنیده است و محمد بن بابویه قمی معروف به «شیخ صدوق» (م381ق) در بغداد شاگرد او بوده است.
معرفی اجمالی
احمد بن ثابت دوالینی، ابوالحسن. محدث شیعی. در اواخر قرن سوم هجری چشم به جهان گشود و تا سال 352هجری حیات داشته است، زیرا «شیخ صدوق» در 352هجری در مدینهالسلام (بغداد) نزد او حدیث شنیده است. در این‌که وی اهل کجاست سخن قاطعی نمیتوان گفت. از نسبت «دوالینی» چنین بر میآید که وی اهل مدینه در ناحیه ذوالقرنین بوده است، اما در بعضی از منابع، به جای دوالینی، «دوالیبی» یا «دولابی» آمده است‌که در اینصورت ممکن است وی اصالتاً ایرانی و اهل دولاب ری بوده باشد. آنچه مسلم است این است‌که وی به بغداد آمد و نزد اساتید آنجا به استماع حدیث پرداخت و در شمار اساتید بغداد در آمد. در منابع حدیثی روایات اندکی از او به چشم میخورد که در آن به وجود حجت بن حسن (مهدی) اشاره شده است.
استادان
وی در بغداد از محمد بن فضل نحوی و محمد بن علی بن عبدالصمد کوفی حدیث شنیده است.
شاگردان
محمد بن بابویه قمی معروف به شیخ صدوق در بغداد شاگرد او بوده است.
آثار
از او آثار تألیفی گزارش نشده است.
جستارهای وابسته
منابع
- طبقات اعلام الشيعه، ج1ص21؛
- کمال الدين و تمام النعمه، ترجمه منصور پهلوان، ج1ص309؛
- معجم رجال الحديث، ج2ص65 شماره 466، وج12ص310 شماره 7972.
