نتایج جستجو

ممطوره» یعنی سگان‌ باران‌خورده، گرفته شده است که از پلشتی و پلیدی افکار و عقاید رهبران این طایفه حکایت می‌کند. دلیل نامیده شدن این گروه به ممطوره این است

سیاسی، اجتماعی و استفاده از عقاید معتزله‌بغداد، خاصه آرای ابوالقاسم بلخی م ۳۱۹ هـ. ق عقاید جدید کلامی ارائه کرد. پیروان عقاید ابن‌شهاب که به مطرفیه مشهور

یافتند و آشکارا به اظهار عقاید خود و نقد آرای دیگران پرداختند و میراث گرانسنگی از تالیفات و مصادر اولیه علوم دینی مانند عقاید، حدیث، فقه، تفسیر و... از

ابو‌اسماعیل مطبخی بودند که کتاب‌هایی را دربارۀ فرقه خود نوشت. ابواسماعیل مطبخی عقاید خاصی داشت از جمله می‌گفت: یک رکعت از نماز صبح و نماز عشاء واجب نیست؛ زیرا

کجا بحث از عقاید مذاهب و مکاتب به میان می‌آید، به این فرقه و موسس و آرای آن نیز به طور پُر‌رنگ اشاره می‌شود. با این‌حال هیچ متن و سندی از عقاید این فرقه

عبدلیه پیروان عبداللّه‌بن‌عیسی بودند. عبدالله‌بن عیسی‌معتقد بود که کودکان، دیوانگان و چارپایان وقتی از دنیا بروند درد و عذابی متوجه آنان نمی‌شود و علاوه

معیه همراه با طوایف صواکیه و ذمیه از شاخه‌های فرقه «کرامیه» اند. معیه معتقدند که اگر خداوند گناهان کبیره یک نفر را ببخشد، باید گناهان کبیره دیگران را نیز

غیبیه‏ از شاخه‌های فرقه «نصیریه» بودند. این طایفه به نام حیدریه نیز خوانده می‌شدند، زیرا پیشوا‎ی آنها مرد‎ی به نام علی حیدر‎ی بود که در قرن نهم هجر‎ی قمری

فضلیه‏ از خوارج و یکی از پانزده شاخه‌ این فرقه و از پیروان فضل‌بن‌عبدالله هستند. پیروان این فرقه معتقدند که تعقل حجت در خبر پیامبر اکرم (صلی‌الله علیه

بنابراین، «کاکائیه» به معنى برادرى یا برادران است. این فرقه عقایدی مشابه به عقاید فرقه شبک دارند و قایل به تناسخ و حلول هستند . مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق

ضمیریه‏ فرقه‌ای هستند که نام‌شان برگرفته از نام نهری از نهرهای بصره است که تعدادی روستا در کنار آن قرار دارد. این فرقه گروهی از شیعیان بودند که در بیرون

یعجوریه‏ پیروان احمد بن على یعجورى بودند. وی دارای تالیفاتی بوده است. یعجوریه معتقد بودند که مرتکبان گناه کبیره چون قتل نفس، زنا و سرقت اگر پشیمان شده

مهاجریه‏ از آن دسته فرقه‌هایی هستند که نام بنیان‌گذارشان معلوم نیست. این فرقه قایل به تجسم بودند. همچنین می‌گفتند که نمی‌توان خداوند را به صورت وصف کرد،

عبیدیه‏ اصحاب عبیدالمکتب‌‏‌اند. عبیدالمکتب معتقد بود که هر چیزی غیر از شرک بخشیده خواهد شد و بنده هر گاه در حال توحید بمیرد، بابت هر گناهی انجام داده و

فشاریه‏ از جمله فرقه‌های کلامی اسلامی است. آنها معتقدند که دنیا و اموال آن بین اولاد آدم مشترک است و هر مردی دو برابر یک زن می‌برد، زیرا پدر و مادر همه

نعيميه‏ از فرقه‌های «زيديه» و پيرو نعيم بن يمان بودند. مسعودی مورخ مشهور، نعیمیه را از زیر‌شاخه‌های فرقه‌های هشت‌گانه زیدیه شمرده است که عبارت‌اند از:

«مجهولیه‏» یکی از شاخه‌های فرقه «عجارده» بودند. ابوالحسن اشعری و عبدالقاهر بغدادی،،، در آثار خود 14 فرقه را که عبارت است از: «میمونیه، خلفیه، حمزیه، شعیبیه،

طالبیه‏ از پیروان طالب‌بن‌عبداللّه بن‌صباح بودند. عبیدالله‌بن‌صباح پدر طالب در دوران کودکی‌اش از امام محمد باقر (علیه‌السلام)، غرائب و خوارقی( موضوعات

معتزله می‌دانند. ابن کلاب از متکلمین اهل سنت در عصر مأمون عباسی بوده و در عقاید خویش به طور کامل از احمد بن حنبل پیروی نکرده است. وی در بیشتر امور با اهل

عمرویه ‏(پیروان عمرو نبطی) و مانند مفضلیه از غلاة شیعه بودند. عمرو نبطی اگرچه فطحی مذهب بوده است، اما نجاشی او را توثیق کرده است. با اینحال ابن‌داود نام

یاشوطیه‏ از طوایف «نصیریه»هستند. این طایفه در منطقه سوریه زندگی می‌کردند. یاشوطیه به تثلیث: خداشناسی، نبوت و امامت عقیده داشتند و خالقیت علی بن ابی طالب

منکریه‏ از شاخه‌های هفتاد و سه ملت است. گویا نام «منکریه» در این کتاب(هفتاد و سه ملت) به اشتباه آمده است و صحیح آن چنانکه در «الفرق المفترقه» آمده باید

از یاران خود پیشی گرفت و به سبب آرای مخالفش از جمع ایشان فاصله گرفت. ثمره عقاید افراطی این شخصیت معتزلی جواز قتل مخالفین بود. هشام سر انجام در سال 226 هجری

نسويه‏ از خوارج جزيره در شمال عراق بودند. این فرقه قایل به قیاس در شرع بودند و مثل بیهسیه نکاح مومنه را با مشرک جایز می‌دانستند و می‌گفتند همان‌طور که

وارديه‏ از شاخه‌های فرقه جهمیه به حساب می‌آیند. در منابع آمده است که جهمیه 12 فرقه اند که عبارت است از: معطله، مریسیه، ملتزمه، واردیه، زنادقه، حرقیه، مخلوقیه،

فضیلیه‏ از شاخه‌های فرقه «خوارج» بودند. فضیلیه معتقد بودند که تفاوتی میان گناهان کوچک و بزرگ نیست و هر گناهی چه کوچک یا بزرگ، شرک به حساب می‌آید. همچنین

عبدکیه‏ پیروان شخصی به نام عبدک بودند. عبدک معتقد بود که مال دنیا برای همه افراد به طور کل حرام است، مگر آن که فرد به اندازه ضرورت و رفع نیاز واجب از آن

کتاب‌ها و رساله‌های زیادی در زمینه‌های کلام، تفسیر، حدیث، منطق و رد بر آراء و عقاید مخالفان به جا مانده است. در این قسمت نام برخی از آثار وی فهرست می‌شود. ۱-

وهمیه‏ جزء فِرَق دوازده‌گانه جبریه می‌باشد. نام بقیه فرقه‌ها عبارت است از: احمدیه، احدیه، ثنویه، کسلیه، شیطانیه، شریکیه، رویدیه، ناکثیه، متبریه، قاسطیه،

عجزیه از فرقه‌های مربوط به «جبریه» هستند. عجزیه می‌گویند که‎ انسان مجبور به کسب است و نمی‌تواند مانع آن بشود. همچنین او مانند شتری است که زمام (افسار)

مکرميه‏ فرقه‌ای از «ثعالبه» از فرق خوارج و از پيروان ابو‌مکرم بودند. مقريزی نام او را ابی‌المکرم و شهرستانی مکرم بن عبداللّه عجلی نوشته‏‌اند. ابوالحسن

«كنانیه»‏ از فرقۀ «کیسانیه» و پیرو عامر بن واثل كنانى هستند. عامر بن واثِلَه کِنانی ملقب به ابوطفیل از اصحاب پیامبر (صلی‌الله علیه وآله وسلم) بود که در

کلازیه‏ یکی از طائفه‌های چهارگانه نصیریه و از علویان ساکن در سوریه هستند. دیگر طائفه‌های مربوط به این فرقه عبارت است از: حیدریه، شمالیه و غیبیه. بنیان‌گذار

معاذیه‏ از فرق «مرجئه» پیروان یحیی‌بن‌معاذ رازی بودند. یحیی‌بن‌معاذ از زاهدان صوفی مسلک و از روسای طریقت ایرانی در قرن سوم هجری قمری بود. او از مردم ری

محروقیه در برخی از منابع حرقیه نامیده شده است. محروقیه‏ معتقدند که آتش دوزخ به کافران مهلت بقا نمی‌دهد و آنها را به جهت گناه‌شان خواهد سوازند و خاکستر

یونسیه‏ از شاخه‌های فرق «مرجئه» و از پیروان یونس بن عون نمیرى بودند. موسس این فرقه معتقد بود که معنای ایمان آن است که از دل و زبان برآید و آن شناختن خداى

«معبدیه»‏ از شاخه‌های فرق «ثعالبه» و از خوارج بودند که پس از ثعلبة‌بن‌مشکان پیرو مردی از خوارج به نام معبد شدند. معبد درباره گرفتن زکات از موالی و بردگان

عینیه‏ از فرقۀ «غلاة» شیعه بودند. عینیه معتقد بودند که [[علی بن ابی طالب (ع)|حضرت علی (علیه‌السلام)]] در الوهیت بر حضرت محمد (صلی الله عیه وآله وسلم) مقدم

یعقوبیه‏ از فرق «زیدیه» و از پیروان یعقوب بن عدى کوفى بودند. یکی از مورخین مشهور فرقه یعقوبیه را از شاخه‌های فرق هشت‌گانه زیدیه بر‌شمرده است که نام بقیه

کنزیه‏ از فرقه‌های مربوط به خوارج هستند. این طایفه را از آن جهت کنزیه نامیدند که اموال خویش را به صورت گنج در زیر زمین پنهان مى‌کردند. در منابع مربوط به

قولیه‏ یکی دیگر از فرقه‌های اسلامی است که مجرده نیز خوانده می‌شوند. قولیه معتقد بودند که هر کسی به محض گفتن جمله لا اله الّا اللّه، مؤمن حقیقی خواهد بود،

«محمّدیه‏» طرفداران امامت محمد بن علی بن محمد بن علی بن موسی الرضا (علیه‌السلام) بودند. وی که به سید محمد معروف است، از سادات جلیل‌القدر علوی بود که در

عقلیه از جمله فرقه‌های کلامی مربوط به شیعه «امامیه» بودند. عقلیه معتقد بودند که نظر و قیاس؛ به علم و معرفت خداوند پیوند می‌خورد و زمانی که پیامبران مبعوث

ملامتيه‏ از فرقه‌های مربوط به «صوفیه»‌اند. «ملامتيه» طايفه‌ای از صوفيه و مربوط به قرن سوم هجری قمری و بعد از آن بودند. این طایفه در خراسان مشهور بودند

غیریه‏ از شاخه‌های فرقه مربوط به «غلاة» بودند. در‎ برخی از منابع آمده است که «غیریه» از جهمیه‌اند. این فرقه معتقد بودند که حضرت محمد (صلی‌الله علیه وآله

«محمّره» یا سرخ‏‌جامگان از «غلاة» شیعه و از «حلولیه» (باطنیه)‏‌اند. در برخی از منابع، علاوه بر اینکه محمّره را از غلاة شیعه به حساب نیاوردند، حتی گفتند

که استاد ایشان بوده می‌باشد. کتب امام لقانی در موضوعات فقه، فتوا، حدیث، عقاید و لغت بوده. در زیر به آنها اشاره می‌شود: حاشیة علی مختصر خلیل. منار أصول

ملتزقيه‏ در برخی از منابع از فرقه جهمیه محسوب شده است. آنها معتقدند که خداوند در تمام مکان‌ها حضور دارد. «يقولون: ان اللّه تعالی بكلّ مكان»،. ابن کمال

عابدیه ‏یکی از شاخه‌های فرقۀ «کرّامیه» هستند. فخر رازی می‌نویسد: فرقه‌هایی چون طرائقیه، اسحاقیه، حماقیه، عابدیه، یونانیه، سورمیه و هیصمیه از کرامیه منشعب

لفظیه پیروان حسین کرابیسی هستند و معتقدند که الفاظ قرآن غیر مخلوق است. بنیان‌گذار این مکتب شخصی به نام ابوعلی حسین بن علی بن یزید کرابیسی مهلّبی بغدادی

مخلوقیه‏ از شاخه‌های فرقه اهل حدیث‌اند. در منابع مربوط به فرقه‌شناسی، نام زیر شاخه‌های فرقه اهل حدیث بدین قرار است: حشویه، مخلوقیه، لفظیه، نصفیه، فاضلیه،

«لوزیه»‏ از جمله فرقه‌هایی است که نام آن در کتاب هفتاد و سه ملت آمده است. لوزیه معتقدند که انسان‌ها مثل بادام، گردو، پسته و فندق سر‌بسته هستند به طوری

«معلومیه» از شاخه‌های عجارده از خوارج است. ابوالحسن اشعری و عبدالقاهر بغدادی،،، در آثار خود چهارده فرقه را که عبارت است از: میمونیه، خلفیه، حمزیه، شعیبیه،

کسبیه‏ از فرقه جبریه‌اند. برخی از منابع، جبریه را به دوازده فرقه تقسیم کرده‌اند که عبارتند از: مضطربه، افعالیه، مفروغیه، نجاریه، مُتَأَنِّیه، کسبیه، سابقیه،

عبادیه‏ پیروان ابوسهل عباد بن سلیمان بن علی صَیمَری بصری از متکلمین بزرگ معتزله بوده‌اند. مناظره وی با ابن کلّاب مهم‌ترین حادثه نقل شده از وی است. اقوال

مقاتلیه‏ از فرقه‌های مربوط به «جبریه» و پیرو «مقاتل‌بن‌سلیمان» بودند. در کتاب الفرق و التواریخ آمده است: مقاتل‌بن‌سلیمان از بزرگان «مرجئه» بود و با مقاتل

چیزی می‌گویند که دارای پنج رکن باشد. این طایفه چون درباره پنج‌تن معصومین عقاید خاص و غلو‌آمیز داشتند، از این‌جهت به مخمسه معروف شدند. این فرقه معتقد بودند

مولهیه‏ طایفه‌ای است که نامش در کتاب هفتاد و سه ملت آمده است. این طایفه معتقدند که خداوند فقط علم به کلیات دارد، اما به جزییات احاطه ندارد. چنان‌که سلاطین،

یزیدیه پیروان «یزید بن ابى انیسه» خارجى بودند که از مردم بصره بود و به فارس رفت. یزیدبن‌ابی‌انیسه معتقد بود که خداوند پیامبرى را از مردم ایران مبعوث می‌کند

معمریه‏ از فرقه‌های مربوط به «معتزله» و از پیروان معمر‌بن‌عباد‌سلمی بودند. وی در روزگار هارون‌الرشید می‌زیست و در سال 215 هجری قمری درگذشت. در کتاب «المنیه

نمیریه‏ از «غلاة» شیعه و پیروان محمد بن نصیر نمیری بودند که در زمان امام علی بن محمد (ع) به امامت او گرائیدند و پس از وی به مردی به نام محمدبن نصیر نمیری

عوفیه‏ از شاخه «بیهسیه» و از خوارج بودند. عوفیه خود دارای دو گروه شدند. گروه اول معتقد بودند که هر کسی از دار هجرت و میدان جهاد بازگردد و دست از جنگ بکشد،

را صافی یا صافیه می‌نامیدند و در آناتولی ساکن بودند. صافیه از نظر منش و عقاید، به شیعه امامیه نزدیک بودند. جمعیت صافیه حدود چهل‌هزار خانوار برآورد می‌شد

«مستدرکه» همراه با دو فرقه زعفرانیه و برغوثیه از شاخه‌های فرقه نجاریه به‌شمار می‌رود. فخر‌ رازی این فرقه را از «جبریه» شمرده که معتقدند بر انجام افعال

که از علم به او می‏‌رسد، به دیگران تعلیم دهد. دیگر عقاید تعلیمیه عبارت است از: وجوب تقلید در عقاید اصولی مانند وجود صانع، توحید، نبوت، عدل و غیر آن. معنای

«مسقطیه»‏ لقب دیگر «نزاریه» از اسماعیلیه است که به «سقیطه» نیز نامیده می‌شوند. این فرقه از این جهت «مسقطیه» نامیده شد، چون معتقد بودند که امام مکلّف به

الثانی انتخاب کردند. وی چهل سال خلافت کرد و نظام نوینی بدان مذهب داد. عقاید احمدیه با عقاید دیگر مسلمانان اختلاف بسیاری ندارد جز در سه اصل: اول- طبیعت مسیح یافتن

بغدادی هستند که از غلاة به‌شمار می‌‏رفت. این فرقه امامت را به همان ترتیب عقاید امامیه باور داشتند. جز این‌که می‌‏گفتند امام در بین مردم همچون «عین‏ اللّه‏

حقائقیه و اسحاقیه از کرّامیه خراسان منشعب شده است. وی در ادامه هیچ اشاره‌ای به عقاید و باورهای فرق مذکور اشاره نکرده است، ولی این مطلب را می‌گوید مادامی که این

به واقع نزدیک‌تر باشد. به‌طوری‌که از منابع مختلف برمی‌‏آید، عقاید خرّمیه آمیخته‏‌ای از عقاید دینی ایرانی پیش از اسلام و اعتقادات غلاة شیعه بوده است. نوبختی

ناووسیه کسانی هستند که معتقدند امام صادق علیه‌السلام زنده و او مهدی منتظر است. این فرقه یکی از فرق انحرافی در شیعه محسوب می‌شود. موسس فرقه ناووسیه شخصی

کربیه‏ از فرقه «کیسانیه» و از پیروان ابوکرب ضریر بودند و می‏‌گفتند: محمد‌حنفیه زنده است و اکنون در کوه رضوی (حوالی مدینه) زندگی می‌کند و ما منتظر خروج

اهل‌سنت با همه اختلافی که با معتزلیان دارند، وی را اهل دیانت دانسته‌اند. وی عقاید معتزلان را در بغداد منتشر می‌کرد و فصیح و نیکو بیان بود. ابوموسی آرای مخصوصی

نورساعیه‏ از فرقه‌های «خرمیه» و «ابو مسلمیه» بودند. در برخی از منابع این فرقه به نام نورسعیه معرفی شده است. دلیل آورده‌اند که نام این فرقه برگرفته از آیه

اهل‌‎سنت و بنیان‌گذار اندیشه سلفیت و وهابیت است. شناخت عقاید وهابیون در گرو شناخت ابن تیمیه و عقاید اوست. در این مقاله به بررسی زندگی، شخصیت، تحصیلات و مبانی

و از اهل بیت (علیه‌السّلام) در این عقاید باطل هزینه نمود. وی بر مبنای اعتقادات فرقه علیاویه بوده و در بخشی از عقاید غلو‌آمیز نیز معتقد به گزافه‌گوئی‌های

منجمیّه از شاخه‌های فرقه معروف به هفتاد‌ و‌ سه ملت هستند. منجمیه معتقدند که هفت ستاره و سیّاره پدران و عناصر چهارگانه خاک، باد، آب و آتش مادران‏ هستی‌اند

راغب ص۱۷۵. آموزش عقاید مصباح یزدی ص11 آموزش عقاید مصباح یزدی ص11 آیت‌الله حسن‌زاده آملی، هزار و یک کلمه - قم، چاپ: دوم، 1381 ش. آموزش عقاید مصباح یزدی ص14

از او دریافت کرده است. آنچه گذشت، قسمتی از عقاید و باورهای فرقه دروزیه است که هیچ‌گونه شباهت و سنخیتی با عقاید اسلامی ندارند و کاملاً منحرف و بیگانه از اسلام

اهل‌الاهواء به فرقه‌هایی می‌گویند که در عقاید دینی و شرعی با عامه اهل سنت مخالف‌اند. اهواء جمع هوی و به معنای میل و خواهش نفسانی است. اهل‌الاهواء در اصطلاح

در مناطقی از ایران که در کنار مرز این کشور با ترکیه واقع شده، سکونت و در عقاید با اختلاف‌های جزیی به فرقه شبک شباهت دارند. آنان خدا را به یگانگی می‌شناسند

احمدیه فرقه‌اى نو‌ظهور و تجدید‌نظر‌طلب در عقاید و احکام اسلامی است که محل پیدایش آن به منطقه شبه قاره برمی‌گردد. مؤسس این فرقه غلام احمد قادیانى است. مؤسس

مخمّسه‏ پیروان «ابوالخطاب» بودند. نام اصلی ابوالخطاب، محمد‌بن‌مقلاص اسدی کوفی معروف به ابو‌زینب اسدی است. وی در ابتداء از اصحاب امام صادق ـ علیه‌السلام

موارد زیر خلاصه کرد: 1. این گروهک‌ها جمعیت اندکی را تشکیل می‌داده‌اند و چون عقاید فاسدی داشته‌اند، عده کمی در اطراف ایشان جمع می‌شدند. 2. به دلیل باطل بودن

پیروان اندک می‌شمارد. [۲۱] اشعری [۲۲] و بغدادی [۲۳] عقاید بکریه را ـ که عقاید خاص کلامی است ـ در کنار عقاید نجاریّه، جَهمیّه و ضِراریّه به طور مستقل آورده‌اند

بسیاری از عقاید و اعمال، تسری پیدا می‌کند. صوفیان همواره توسط سلفی‌ها به بدعت در دین و خرافه متهم می‌شوند. در مقابل، تصوف از خود دفاع و عقاید سلفی‌ها را

مالکی‌مذهب بود. وی پس از سفری به عربستان به وهابیت متمایل شد و به تبلیغ عقاید وهابیان مشغول شد. اما در پی آشنایی با یکی از استادان دانشگاه بغداد به عراق

(موسس) آن در دست نیست. به طور معمول، هر فرقه‌ای شیخ و بزرگی دارد که آداب و عقاید آن فرقه مستند به اوست، اما درباره بکاریه باید گفت هیچ نام و نشانی از بزرگ

طریقه «بکتاشیه» در قرن شانزدهم میلادی در آناتولی (آسیای صغیر) گسترده شد. عقاید ایشان شبیه «قزلباشیه»، «شبک» و «علی‌اللهیان» کرد است. با اینکه بیشتر «بکتاشیه»

قادری بریلوی (از علمای بزرگ پاکستان) عقاید بریلوی‌ها را در کتاب «عقاید اهل سنت و جماعت» آورده است. برخی از عقاید بریلوی بر اساس این کتاب به این شرح است:

عارف علی نایض (متولد ۱۹۶۲ بنغازی - لیبی)، مسلمان و متخصص در عقاید و تطبیق ادیان و استاد فلسفه در چند دانشگاه دولتی و موسسه بین‌المللی است. او در گفتگوها

معتزله و مؤسس فرقه نجاریه شاگرد وی بوده و عقاید او را اتخاذ کرده است. مرجئه بغداد نیز پیروان او بوده‌اند. مجموعه عقاید کلامی وی باعث طرد او از جانب اهل سنت

ماتریدیه یکی از مکاتب مشهور در حوزه علم کلام است که به پیروی از افکار و عقاید ابومنصور محمد‌بن‌ محمود ماتریدی شکل گرفته است. این مکتب، یکی از چهار مکتب

برداشت. البته علت وجود انشعابات گسترده در خوارج را گاهی می‌توان در تحمیل عقاید شخصی افرادی جستجو کرد که در جوامع آن روز دارای نفوذ فراوانی بوده‌اند و افرادی

بِدعِیّه یا بِدَعیّه، نام گروهی از خوارج است که اطلّاع مبسوط و دقیقی از عقاید ایشان و افرادی که به این فرقه منسوب هستند، در دست نیست. بدعیه دسته ای از

غیلانیه‏ از فرق «مرجئه» و پیرو ابو‌مروان غیلان بن مسلم دمشقی متوفی در 105 هجری بودند. قاضی عضدالدین ایجی در کتاب «مواقف» گاهی او را مروان و زمانی ابو‌مروان

عمرویه از پیروان ابو‌عثمان عمرو بن عبید بن باب بودند. وی از سران معتزله و داماد واصل‌بن‌عطا بود. ابوعثمان عمرو بن عبید از موالی بنی‌تمیم و از اسیرانی بود

عبداللطیف فوده (زاده:۱۹۶۷م) پژوهشگر و متفکر در زمینه عقاید اسلامی، محقق و عالم علم کلام بر طبق عقاید اشعریه معاصر، با آگاهی گسترده از فلسفه و منطق و دارای

تارکیه( شاکیه) نام تارکیه(شاکیه) عقیده شاخه ای از مرجئه و تابع عقاید این گروه v t e

در زمان خود بزرگ‌ترین مروج مذهب «حنبلی» به شمار می‌‏رفت. او می‌خواست که عقاید اهل سنت و جماعت را به زمان رسول خدا صلوات الله علیه و روزگار سه خلیفه ابوبکر،