ابراهیم باجوری
ابراهیم بن محمد بن احمد الشافعی الباجوری (1784 میلادی - 1860 میلادی) نوزدهمین شیخ الازهر است و وی را شیخ مذهب شافعی دانسته‌اند[۱].
تولد و تربیت
وی در سال 1784 میلادی (1198 هجری قمری) در شهر باجور استان منوفیه مصر متولد شد. وی در آنجا در دامان پدرش بزرگ شد و قرآن را در همان دوران طفولیت حفظ کرد. سپس در سال 1212 هجری قمری به منظور کسب آداب و علوم دینی در حالی که فقط چهارده سال سن داشت وارد جامع الازهر شد. تا زمان اشغال مصر بدست فرانسه در سال 1798 میلادی (1213 هجری قمری) در آنجا ماند و سپس در سال 1801 میلادی (1216 هجری قمری) به آنجا بازگشت و شروع به تحصیل و تدریس کرد.
اساتید
شیخ عبدالله الشرقاوی و الشیخ داود القلعاوی و الشیخ محمد الفضالی و الشیخ حسن القویسنی.
وی به چنان درجه‌ای از دانش رسید که شیخ الازهر شد و مشتاقانه می‌توانست عزت علمای الازهر را حفظ کند.
شاگردان
گروهی از بزرگ‌ترین علمای الازهر مانند شیخ رفاعة الطهطاوی را می‌توان نام برد. وی تفسیر الجلالین و شرح الأشمونی را به طهطاوی آموخت.
آثار
شرح العلامه الباجوری بر جوهرة التوحید المسمی (تحفة المرید شرح جوهرة التوحید).
حاشیة الباجوری با نام تحقیق المقام علی کفایة العوام در علم کلام.
حاشیة تحفة المرید علی متن جوهرة التوحید للشیخ إبراهیم اللقانی به نام (تحفة المرید علی جوهرة التوحید).
حاشیة تحقیق المقام علی کفایة العوام فیما یجب علیهم من علم الکلام للشیخ محمد الفضالی الأزهری.
حاشیة بر شرح السعدالتفتازانی للعقائد النسفیة.
حاشیة بر متن السنوسیة.
حاشیة بر المواهب اللدنیة علی الشمائل المحمدیة.
حاشیة بر شرح ابن قاسم لأبی شجاع در فقه مذهب شافعی.
حاشیة بر الفوائد الشنشوریة در شرح المنظومة الرحبیة.
حاشیة بر متن السمرقندیة در علم بیان.
حاشیة بر متن السلم المنورق در منطق.
حاشیة بر قصیدة البردة از بوصیری.
حاشیة بر قصیدة بانت سعاد لکعب بن زهیر.
إجازة به الشیخ عبدالمنعم بن محمد السیوطی المالکی.
إجازة به لشیخ أحمد بن محمد الجرجاوی.
إجازة به لشیخ حسنین أحمد جلبی الحنفی.
إجازة به شیخ عبدالسلام بن عبدالرحمن الدمشقی الحنبلی.
إجازة به علی بن عوض البردیسی الجرجاوی.
رساله‌ای کوچک در علم توحید.
تعلیق علی الکشاف فی تفسیر القرآن.
فتح الخبیر اللطیف در علم صرف.
الدرر الحسان فیما یحصل به الإسلام والإیمان.
شرح بدایة المرید از شیخ السباعی.
ریاست بر الازهر
وی ریاست الازهر را برای مدت 12 سال از (1847 م / 1263 هجری قمری) تا (1860 م. / 1276 ق) به عهده گرفت.
درگذشت
وی در روز پنجشنبه 28 ذی القعده، 1276 هجری قمری درگذشت.