نتایج جستجو

قرامطه یکی از شاخه‌های منشعب از فرقه اسماعیلیه و منسوب به مردی به نام حمدان قرمط بودند. تاریخ‏‌نگاران درباره وجه تسمیه «قرمط» اختلاف نظر دارند: طبری و

غیلانیه‏ از فرق «مرجئه» و پیرو ابو‌مروان غیلان بن مسلم دمشقی متوفی در 105 هجری بودند. قاضی عضدالدین ایجی در کتاب «مواقف» گاهی او را مروان و زمانی ابو‌مروان

عمرویه از پیروان ابو‌عثمان عمرو بن عبید بن باب بودند. وی از سران معتزله و داماد واصل‌بن‌عطا بود. ابوعثمان عمرو بن عبید از موالی بنی‌تمیم و از اسیرانی بود

تشریع اباضی قرآن، سنت، اجماع، قیاس و استدلال می‌باشد، آنها مصدر اساسی دین در عقاید، عبادات، اخلاق ومعاملات را قرآن می‌دانند. مصدر دوم: سنتی است که باید به حد

صاعدیه‏ پیروان مردی به نام ابن‌صاعد بودند. ابن‌صاعد معتقد بود که بعثت انبیاء بعد از حضرت محمد (صلی‌الله علیه و آله) ممکن است. وی در تایید این ادعا به روایتی

از ایشان‌ جدا شده و به‌ جبرگرایان‌ پیوسته‌ بودند. اگر چه برغوثیّه بیشتر عقاید حسین‌بن‌محمّد نجّار را پذیرفته بودند، اما بر خلاف نجار (مکتسب) را فاعل واقعی

توحیدیه‏ شاخه‌ای از فرقه «دروزیه» و از مهم‌ترین انشعابات اسماعیلیه هستند. پیروان این فرقه در مذهب خود به هفت ستون تکلیفی و قانونی اعتقاد دارند و آن را

تقابل این گروه با اهل‌ سنت، همانند تقابل فرقه‌های معلومیه و مجهولیه در اصول‌ عقاید است. ر. ک. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی،

بر‌این، می‌توان گفت که رشیدیه چون از شاخه‌های ثعالبه هستند، از این‌جهت، تابع عقاید ایشان نیز می‌باشند. از جمله اینکه گرفتن زکات از بندگان (بردگان) وقتی که دیگر

به معنی مفسّر «اوستا» کتاب زرتشت است و چون مانویان و مزدکیان جرأت اظهار عقاید دینی خود را نداشتند به تفسیر اوستا پرداخته می‌گفتند: منظور ما از این سخنان

الدین" که در آن فقه مالکی را سازماندهی کرده، شهرت یافت. علاوه بر این در باب عقاید و تصوف نیز مرجع مهمی برای علمای مذهب مالکی است. ابن عاشر در تأمین مجوز شرعی

موسویه یا موسائیه‏ گروهی از فرقه غلاة بودند که از امام کاظم (علیه‌السلام) طرفداری کرده و منتظر رجعت او بودند. به فرقۀ موسویه «واقفیه» نیز می‌گفتند که در

«مبتوره‏» پیروان شخصی به نام کثیر الابتر بودند که ملقب به کثیر البتری بود. مبتوره شاخه‌ای از زیدیه بودند و می‌گفتند که بیعت با ابوبکر و عمر خطا نبوده؛

حسبیه، شاخه‌ای از فرقه جبریه است و در شمار هفتاد و سه فرقه‌ اسلامی قرار دارد. در متون قدیم، تعداد فرقه‌های‌ اسلامی را هفتاد‌ و‌ سه فرقه می‌شمردند و به

اسحاقیه از فِرق «غلاة» و از پیروان اسحاق‌بن‌زید‌بن حارث از یاران عبدالله‌بن‌معاویة‌بن جعفر‌بن‌محمد(علیه‌السلام) هستند. از جمله فِرقی که از جناحیه منشعب

صلتیه‏ پیروان مردی به نام صلت‌بن‌عثمان بودند. برخی او را صلت‌بن ابی‌الصلت خوانده‌‏اند. ابن اثیر در «الّلباب » نام او را عثمان‌بن‌ابی‌الصلت خوانده‌است.

نحو از شاگردان مبرّد بود و در شعبان سال 321 هجری درگذشت. برخی از مهم‌ترین عقاید ابوهاشم از قرار زیر است: معتقدند که شارع می‌تواند افراد را بدون آن که مرتکب

اثنینیّه گروهی هستند که درباره پیامبر (ص) و حضرت علی (ع) تفکری غلو‌آمیز دارند. پیروان این فرقه، حضرت محمد (ص) و حضرت علی (ع) را خدا می‌دانند. آنها به دو

صباحیه‏ فرقه‏‌ای منسوب به شخصی به نام ابوالصباح سمرقندی هستند. این فرقه قائل‌اند که جهان قدیم و خالق فقط خدای تعالی است. از منظر ایشان خداوند پیوسته آفریده‌های

شریکیه‏ شاخه‌ای از غلاة شیعه ‌هستند. شریکیه معتقدند، همان‌گونه که حضرت موسی (علیه‌السلام) با برادرش هارون در نبوت شریک بود، علی‌بن‌ ابی‌طالب (علیه‌السلام)

شمریه‏ شاخه‌ای از فرقه شش‌گانه مرجئه و از پیروان شخصی به نام ابوشمر بودند. نام سایر فرقه‌های منشعب از مرجئه عبارت است از: رزّامیه، غیلانیه، تومنیه، صالحیه

است. بعدا این فرقه مانند «بربهاریه» از نظر فقهی به حنابله پیوستند. اصول عقاید این فرقه بنا به روایت‏ ابویعلی بن الفراء (درگذشته در 458 ق) در کتاب «الغنیه»

طیاریه‏، از فرق «غلاة شیعه» منسوب به جعفر طیّار پسر عموی رسول خدا بودند. طیّاریّه معتقد بودند که روح‌القدس همان طور که در کالبد حضرت عیسی (علیه السلام)

تقسیم شدند، یکی «بهره علییه» و دیگری بهره «ناکوشیه». فرقه اخیر تحت تأثیر عقاید هندویی، خوردن گوشت را از گناهان می‏‌شمارند. اما فرقه دیگر از بهره، «جعفریه»

جَوارِبیّه فرقه‌ای از غلاة‌ مُشَبِّهه و پیرو داوود جَواربی هستند. پیروان این فرقه چون قائل به‌ تشبیه بودند، از این‌رو برای خداوند اعضا و جوارحی چون اعضا

بر دیگری رجحان داشت، شخص به بهشت یا جهنم می‌رود. با این‌‌حال ابومعاذ به عقاید مرجئی خود پای‌بند بوده و معقتد بود که کیفر و عذاب ابدی تنها برای کافران است،

رعینیه‏ از یاران اسماعیل‌بن‌عبدالله رعینی بودند. وی منسوب به «ذی رُعَین» و از تیره‌های یمنی بوده است. مرگ وی ظاهراً در سال‌های آغازین قرن پنجم واقع شده

اوزاعیه یکی از قدیمی‌ترین مذاهب مرتبط با فقه اهل حدیث است. ابن‌اثیر در اللباب فی تهذیب‌الانساب اَوْزَاعی را به فتح الف، سکون واو و فتح زاء ضبط کرده است

یعقوبیه‏ از فرق «زیدیه» و از پیروان یعقوب بن عدى کوفى بودند. یکی از مورخین مشهور فرقه یعقوبیه را از شاخه‌های فرق هشت‌گانه زیدیه بر‌شمرده است که نام بقیه

باقریه نام‏ گروهی از «شیعیان» است که به رجعت امام باقر (علیه‌السلام) اعتقاد دارند. آنها معتقدند که رشتۀ امامت از امام علی (علیه‌السلام) به یکی از نوادگانش

که قبلا گفتیم اینان مستقیم و یا غیر مستقیم در ارتباط با خلفای اموی به طرح عقاید خویش می‌پرداختند. این سلسله از عقایدشان، بسیار مقبول دستگاه‌های حکومتگر نیمه

اسکافیه از فرقه‌های کلامی معتزله بغداد و از پیروان ابوجعفر محمد‌بن‌عبدالله اسکافی قمری هستند. اسکافی در اصل از سمرقند بود. وی مردی ادیب و متکلم بود و دانش

گفته است و دچار «سوء عاقبت» نیز خواهد شد. پیروان تجانیه درباره احمد تجانی عقاید مبالغه‌آمیزی دارند، از جمله معتقدند که هر کسب او را ببیند، خصوصا در روزهای

بلالیه‏ شاخه‌ای از فرقه «غلاة» و منسوب به ابوطاهر محمد‌بن‌علی بن‌بلال از اصحاب امام یازدهم می‌باشد. ابوطاهر از اصحاب امام یازدهم (علیه‌السلام) و از منکران

شاکه یا شاکیه شاخه‌ای از فرقه‌های «مشبهه» شیعه‌اند. در برخی از منابع نام این فرقه شاکیان آمده و غیاث‌اللّغة این فرقه را از «مرجئه» شمرده است. شاکه معتقدند

علویان ترکیه پیروان شاخه‌ای محلی از اسلام هستند. بیشتر پیروان آن در ترکیه و کمی در سوریه‌اند. برخی علویان را شاخه‌ای از شیعیان دوازده امامی دانسته‌اند

دانست و یا اینکه آنها را از مشاهیر کلامی به شمار آورد، لذا هر آنچه در حوزه عقاید به آنها منسوب است حاصل آموزه‌هایی است که از کتاب و سنت پیدا است. به طور عمومی

حشویه‏ لقبی طعن‌آمیز برای طیفی از گرایش‌های سیاسی ـ اعتقادی در تاریخ اسلام است که منسوبان به آن، همواره از سوی مخالفان متهم به جهل و بی‌اعتنایی به روش‌های

اسواریه یکی از فرقه‌های کلامی منسوب به معتزله و از پیروان علی اسواری بودند. این فرقه از شعبه‌های نظامیه است و معتقدند که خداوند به انجام کاری که به عدم

خلفیه‏ از فرق «خوارج» و پیرو شخصی به نام خلف هستند که از میمونیه بود و با حمزه خارجی جنگید. در برخی از منابع آمده است که خلفیه نام دو فرقه مربوط به خوارج

خازمیه‏ مربوط به فرقه خوارج و شعبه‌‏ای از عجارده می‌باشند. نام این فرقه در کتاب «مختصر الفرق بین الفرق» حازمیه آمده است و در کتاب «الملل و النحل» شهرستانی،

مالکیه فرقه‌‏ای از شیعه و از پیروان مالک بن حارث بن عبد یغوث نخعی‏ معروف به مالک اشتر بودند که در سال 37 هجری قمری به شهادت رسید. او یکی از دلیران عرب

تَمیمیّه (یا زُراریه) شاخه‌ای از فرقه‌های غلاة شیعه است. این فرقه در باب امامت واقفی‌اند و امامت را تا امام هفتم می‌پذیرند و او را قائم آل محمد می‌دانند

بیان داشته‌اند که: به نظر می‎رسد وحدت واقعی که در آن بینش‌ها و اندیشه‎ها و عقاید در مسائل مورد اختلاف فرق، مانند مسائل مربوط به حوادث عصر صحابه و اختلافات

شمراخیه‏ شاخه‌ای از فرقه‌ خوارج و از پیروان عبداللّه‌بن‌شمراخ بودند. شمراخیه پشت سر هر کسی که به‌سوی قبله نماز می‏‌خواند، نماز اقامه می‌کردند هر چند نمازگزار

راستای عقاید خود سخنرانی می‌کنند و اکثرا خود را شیعه و یا سنی متعلق به جریانات مختلف فکری مذهبی می‌دانند. اکثرا این علما در فضای مجازی پاکستان به عقاید یکدیگر

شریعیه‏ از غلاة شیعه و از پیروان مردی به نام شریعی بودند. وی منسوب به ابومحمد حسن شریعی و از سردمداران فرقه شریعیه بود. این شخص در ابتدا از اصحاب امام

سحابیه (غمامیه) از غلاة شیعه و از قائلان به الوهیت و رجعت علی بن ابی طالب ‌علیه‌السلام هستند. به نظر می‌رسد که این فرقه از شاخه‌های سبأییه باشند. سحابیه

سابقیه از جمله فرقه‌هایی هستند که معتقدند سعادت و شقاوت هر فردی از قبل نوشته شده است. بنابراین، نه طاعت سودی دارد و نه گناه زیان. ابن‌حجر عسقلانی از خانقاهی

اخنسیه از جمله فرقه‌های ضاله‌ای است که از خوارج منشعب شده است. اینان از اصحاب اخنس بن قیس از ثعالبه هستند. رئیس این فرقه اخنس‌بن‌قیس است. اخنس در لغت به

نداشته است. منسوب به کوهی به نام «النصیریه» «Nasarie» می‌باشند که گروهی با عقاید خاص در اطراف این کوه زندگی می‌کردند و از نظر تاریخی بعد از سال 488 وجود داشته‌اند

زیدیه بودند و یا خود را از حامیان این فرقه می‌دانستند، از این جهت دارای همان عقاید بودند. شیعیان معقتدند که شمشیر و زره... پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)

دستور داد تا سر او را بریدند. در منابع کلامی‌، عقاید مختلفی‌ به‌ جعد نسبت‌ داده‌ شده‌ است‌. این‌ عقاید را می‌توان‌ ذیل‌ دو عنوان‌ کلی‌ تقسیم‌ کرد: قول‌

اخباریه فرقه‌ای هستند که تابع اخبار بوده و «اجتهاد» را باطل می‌دانند. مؤسس این مذهب در میان شیعیان متأخر ملامحمّدامین بن محمد شریف استرآبادی (در گذشته

راوندیه پیرو عبداللّه‌ راوندی بودند. قابل ذکر اینکه این فرقه با محمد‌بن‌اسحاق راوندی متکلّم مشهور قرن نهم هجری ارتباطی نداشتند. بیشتر پیروان عبدالله‌ راوندی

خشبیه یا سرخابیه از پیروان شخصی به‌نام سرخاب طبری از فرقه زیدیه بودند که پس از مختار‌بن‌ابی‌عبید ثقفی ظهور کردند. این فرقه در زمان هشام‌بن‌عبدالملک و پس

ضراریه‏ پیروان ضرار‌بن‌عمرو کوفی هستند. ضرار‌بن‌عمرو غطفانی ضبّی کوفی قاضی (م حدود 230 هـ) از فقها و از سران معتزله بوده که بعدا به جبریه گرویده و فرقه

یارانش را از آن فرقه و از طیف ازارقه بر می‌شمرد. جز آن‌که چیزهای دیگری بر عقاید ایشان می‌افزاید. بطحیه مخالف اجماع را باور نداشته و منکر آن در میان امت اسلام

خیاطیه‏ شاخه‌ای از «معتزله» و پیرو ابوالحسین خیاط‌ بودند. نام وی در اصل، عبدالرحیم بن محمد بن عثمان مکنی به ابوالحسین بود. ابوالحسن خیاط از سران معتزله

رزامیه‏ فرقه‌ای از غالیان شیعه و شاخه‌ای از فرقه «کیسانیه‌ راوندیه»اند. بنیان‌گذار این فرقه شخصی به نام رزام‌بن‌سابق یا سایق است. البته برخی از منابع این

اصحاب‌الرأی عنوان‌ پیروان‌ یکی‌ از دو گرایش‌ اصلی‌ در فقه‌ سده‌های‌ نخستین‌ اسلامی‌ است که‌ مروج‌ کاربرد شیوه‌های‌ اجتهاد‌الرأی‌ در استنباط فقهی‌ بوده‌اند

است. مجموعه تعلیمات اسلام از یک لحاظ به سه بخش تقسیم می‌گردد: الف: اصول عقاید: یعنی چیزهایی که هر مسلمان باید بدان‌ها معتقد شود. کاری که در این زمینه برعهده

سؤال دینی. گوناگون؛ در دو مجلد. عقاید، فقه و اخلاق. عدالة الصحابه. توضیح المسایل جنگی. جهاد اسلامی- در دو مجلد. عقاید برای همه. خداشناسی منها دین. جوان

حربیه شاخه‌ای از فرقه‌ کیسانیه و از پیروان عبداللّه‌‌بن‌عَمرو‌بن حرب‌کندی هستند. این فرقه از جمله فرقه‌های غالی نیز شناخته شده است. آنها پس از مرگ ابوهاشم

خدمت مشغول شد. ابن‌ابی‌العَزاقِر از فقهای امامیه بود و آثار فراوانی درباره عقاید و فقه شیعه نوشت. آثار وی تا قبل از آن که از تشیع روی برگرداند، مورد توجه

مجسّمه به فرقه‌هایی می‌گویند که در توحید به تجسّم خداوند معتقدند. اعتقاد به تجسیم در ابتدا از طرف افرادی چون یحیی بن معین، احمد بن حنبل، سفیان ثوری، اسحاق

خفافیه‏ شعبه‌ای از فرقه کرامیه بودند. صاحب «تبصرة العوام» از عقاید خفافیه نقل می‌کند که معتقدند اسماء، اعراض است به ذات شخص و جمله اعراض از اصوات و غیره

بصریون‏ پیروان مکتب کلامی «معتزله» بودند. مکتب معتزله که خود گونه‌ای انشعاب یافته از مکتب بصره با شاخص حسن بصری بوده است، در نیمه نخست سده دوم هجری قمری،

صباحیه پیروان حسن‌بن علی بن‌محمد (حسن صباح) هستند که او را مؤسس دعوت جدید خوانند. حسن صباح در شهر قم که پایگاه شیعیان اثنی‌عشری بود، به‌دنیا آمد. پدرش

صُفریه‏ به ضمّ صاد از این جهت صفریه نامیده می‌شوند که از فرقه « خوارج حروریه» و منسوب به عبداللّه‌بن‌صفّار هستند و یا چون رئیس‌شان زیادبن‌اصفر است، صُفریه

ازارقه‏ فرقه‏‌ای از خوارج هستند که نام خود را از پیشوای خویش نافع بن ازرق که کنیه‌اش ابوراشد بود گرفتند. پس از کشته شدن نافع، پیروان او با عبیداللّه بن

بغدادیون مکتبی کلامی و از معتزله بودند. کلام‌ معتزلی در نیمه نخست قرن دوم هجری قمری توسط واصل‌بن‌عطا و عمرو‌بن‌عبید بر پایه سنت‌های فکری بصره شکل گرفت

ابتریه یا بتریه به فتح یا ضمّ باء، شاخه‌ای از فرقه «زیدیه» و از یاران حسن‌بن‌صالح‌بن حیّ و کثیر‌النواء، شاعر معروف‌اند که او را ابتر لقب داده بودند. این

آقاخانیه فرقه‏‌ای از «اسماعیلیان» نزاری و منسوب به آقاخان محلّاتی هستند. نیای این خانواده سید ابوالحسن خان اهل کهک قم بود که از سادات اسماعیلیه به شمار

زیدیه در یمن، ص 90 زیدیه «تاریخ و عقاید»، ص 49 دولت زیدیه در یمن، ص 90 و زیدیه «تاریخ و عقاید»، ص 50-51 زیدیه «تاریخ و عقاید»، ص 52 دولت زیدیه در یمن، ص 90

از هم متفاوت هستند که با استناد به آنها نمی‌توان درباره این فرقه و آراء و عقاید مربوط به آن به طور مستند و دقیق اظهار نظر کرد. در ادامه به دو عنوان از یعفوریه

شبیبیه‏ شاخه‌ای از فرقه خوارج و از پیروان شبیب بن یزید بن نعیم بن قیس شیبانی بودند. شبیب بن یزید بن ابی‌نعیم شیبانی، از بزرگان خوارج و از شجاعان زمان خویش

روی کار آمدن دولت‌های شیعی مستقل همچون آل بویه در ایران شیعیان توانستند عقاید خود را تا حدود بسیاری به صورت آزاد بیان کنند. محمد بن محمد بن نعمان در ۱۱

44. این فرقه نیز هم چون دیگر فرق غلاه شیعه از عقاید خاص به خود بر خوردار بودند که در این‌جا به بخشی از عقاید موسس آن اشاره می‌شود. ابو‌منصور معتقد بود که

ام‌کلثوم دیگری بوده است. اعتقاد به امامت کلیات عقیده او در باب امامت با عقاید امامیه تطابق دارد؛ زیرا او استحقاق امامت را به نص می‌داند و امام را واجب

کردستان عراق و ایران زندگی می‌کنند. این فرقه‌ها دارای عقاید مذهبی ثنوی اسرارآمیزی هستند که آمیخته با عقاید اسلامی است و خود را به‌دین یعنی صاحب دین خوب می‏‌نامند

کرد: درسنامه، مانند تهذیب المنطق و الکلام. شرح درسنامههای رایج، مانند شرح عقاید نسفی. تعلیقه بر دیگر آثار و شرح آنها، مانند حاشیه بر کشّاف. برخی از دیگر

دفع شبهات با دلیل و برهان و تطبیق آنها با قواعد عقلیّه است. علم کلام علم عقاید اسلامی است و در گذشته به آن علم «اصول دین» و یا علم «توحید و صفات» هم می‌گفته‌اند

زمینه می‎‌نویسد: «کتاب ملل و نحل شهرستانی از کتاب‎‌های معروف در قلمرو تاریخ عقاید ملل جهان است که همگان با نام و موضوع آن آشنایی دارند، این کتاب در همه کتابخانه‎‌ها

لذت پرستی می‌باشد. یکی از مؤلفان «تاریخ تصوف در اسلام» پس از نقل اقوال و عقاید مسلمانان و بعضی از مستشرقین درباره اصل و اشتقاق کلمه «صوفی» و «متصوف»، نتیجه

عبدالقاهر بن طاهر بن محمد بغدادی اسفراینی تمیمی، فقیه شافعی و متکلم اشعری قرن چهارم هجری قمری است. وی در بغداد متولد شده و سپس در نیشابور سکونت گزیده است

«قرمطیان» با عقاید التقاطی خود، که مخلوطی از عقاید زردشتی، مانوی و اسلامی بود، به مبارزه با عقاید و مقدسات مسلمین پرداختند، کلینی با شجاعت شیعی خویش عقاید آنها

سیزده هجری قمری مبدأ شکل گیری شیراز موسس سید علی محمد شیرازی عقیده انحراف از عقاید حقه دین v t e

مسدود می‌کند. از این رو امامان شیعه به طور جدی با جریان غلو مبارزه کرده و عقاید صحیح را بیان نموده‌اند. آنها با افشاگری درباره ی رؤسای غالیان و سرانجام صادر

حتی اگر این خطا موجب می‌شد که شخص کسی را به قتل برساند. 8.از جمله بارزترین عقاید خوارج نجدات این بود که آنها امامت را لازم‏ نمى‌دانستند و معتقد بودند که مردم

اخلاق و عقاید می‌باشد. مصباح یزدی، آثار متعددی درباره علوم اسلامی از جمله تفسیر، فلسفه، اخلاق و معارف اسلامی دارد. «آموزش فلسفه» و «آموزش عقاید» متن درسی

ابوبکر احمد بن علی بن ثابت معروف به خطیب بغدادی، از مورخان و محدثان مشهور اهل سنت در قرن ۵ قمری است. کتاب «تاریخ بغداد» از مهمترین آثار اوست. احمدبن علی

بود، استقلال فکرى خود را حفظ کرده بود و نظرش را آزادانه ابراز مى‌کرد. آرا و عقاید وى در سازمان محمدیه بسیار مؤثر بوده است. . او در همین دهه نشریه ادوارىِ پدومان

محتوای حکومت‌، از طریق همه‌پرسی تعیینِ نظامِ سیاسی کشور، برگزیده‌اند. اصول عقاید اسلامی شیعه (توحید، نبوت‌، معاد، عدل و امامت‌) و اصل کرامت و آزادی توأم با

نگاشت و با وجود نهی اصحاب سنت و حدیث، برای اثبات عقاید خویش از دلایل کلامی بهره جست. و اصول آن را با عقاید اهل‌سنت و جماعت وفق داد و مذهب اشعری را بنیاد نهاد

می‌کردند . عَلّال بَختی طریقۀ ابوالعباس را تصوف فلسفیِ مشتمل بر عقاید اسلامی، فلسفۀ مشرق زمین و عقاید گِنوسی دانسته است. مشرب عرفانی سبتی مبتنی بر «صدقه» و «جود»

عبارتند از: عبدالله محمد حنفی و احمد نور بن عبدالله: اساتید او در علوم تجوید، عقاید، فقه، واجیات و نحو؛ احمد بن علی العرفج: استاد او در فقه شافعی؛ عبدالعزیز

هستند و مقداری از عقاید خود را از اساطیر عوام فراگرفته‏‌اند. این سخن که می‌گویند خداوند در ازل در «درّی» پنهان بود، برگرفته از عقاید مانوی است. اهل حق

قاسم الرسی، آثار بسیاری درباره عقاید کلامی نگاشت که در برخی از منابع به بیست و سه رساله اشاره شده است که در بیان توحید و عقاید «زیدیه» و رد بر «رافضه» نوشته

اثر مشهور وی تکمیل کتاب ناتمام سیرۃ النبی در پنج مجلد مجموعه‌ای در رفتار و عقاید، روش و سنت محمد پیامبر اسلام و معارف اسلامی است. شبلی نعمانی به دلیل بیماری