تمیمیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
جز (جایگزینی متن - 'ي' به 'ی')
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''تَمیمیّه''' (یا زُراریه) از فرق [[غلاة|غلات]] شیعه است. این فرقه در باب امامت «[[واقفی]]»‌اند و امامت را تا امام هفتم می‌پذیرند و او را قائم آل محمد می‌دانند و معتقدند که حضرت روزی ظهور خواهد کرد.  
{{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب
| عنوان =تمیمیه
| تصویر =
| توضیح تصویر =
| نام =تمیمیه
| نام رایج =
| تاریخ شکل گیری =
| قرن شکل گیری =قرن دوم هجری قمری
| مبدأ شکل گیری =
| موسس =زرارة بن اعین (مطابق با ادعای ابوالحسن اشعری)
| عقیده = 1. علم، قدرت، حیات، سمع و بصر از ازل با خدا نبوده، بلکه خداوند این صفات را بعدها برای خود خلق کرده است.  2. پیرو تفکر واقفیه 
}}


==موسس==
'''تَمیمیّه''' (یا زُراریه) شاخه‌ای از فرقه‌های [[غلاة (فرقه)|غُلاة]] شیعه است. این فرقه در باب [[امامت]] واقفی‌اند و امامت را تا امام هفتم می‌پذیرند و او را [[حجت بن الحسن (مهدی)|قائم آل محمد]] می‌دانند و معتقدند که حضرت روزی ظهور خواهد کرد.  
[[ابو الحسن اشعری]] می گوید که موسس این فرقه شخصی به نام [[زرارة بن اعین]] است.<ref>ر.ک، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، ابوالحسن اشعری، ج1، ص 103</ref>


==تاریخچه==
== موسس ==
[[کشّى]] مى‏ نویسد زرارة در حدود سال 80 هجرى در دار الولید [[کوفه]] مى‏ زیست و از حواریین [[امام محمد باقر]] (ع) و [[امام جعفر صادق]] (ع) بود.
[[ابوالحسن اشعری]] می‌گوید که موسس این فرقه شخصی به نام [[زرارة بن اعین]] است<ref>ر. ک، اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین،، ج1، ص 103</ref>.
به گفته نجاشی زرارة بن اعین بن سنسن غلامی بود که او را آزاد کرده بودند. [[ابو جعفر محمد بن على بن حسین بن بابویه|ابو جعفر محمد بن على بن حسین بن بابویه]] می گوید کتاب «الاستطاعه و الجبر» تألیف زرارة است. [[شیخ طوسى|شیخ طوسى]] در «الفهرست» مى‏ نویسد: نام وى عبد ربه مکنى به ابو الحسن، مردى احول  و در اصل بنده‏ اى رومى بود که به دست مردی از  قبیله بنی شیبان آزاد شد. جدّ وى سنسن در روم و از راهبان بود. وى برادرانى به نام های حمران نحوى، بکیر بن اعین و عبد الملک بن اعین داشت. مامقانى مى‏ نویسد. احادیثى که به وی منتسب است نشان می دهد که سخت ضعیف السند است. از اخبار وارده در مذمت او آن است که پس از وفات حضرت صادق (ع) زراره پسرش عبید را به [[مدینه|مدینه]] فرستاد تا جانشین آن حضرت را بشناسد. چون مرگ او فرا رسید [[قرآن]] را در دست گرفت و گفت هرکسی که امامتش این مصحف را ثابت کند امام من است.<ref>محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، ص 123 با ویرایش و دخل و تصرف در عبارت.</ref>


==عقاید==
== تاریخچه ==
تمیمیه معتقدند که علم، قدرت، حیات، سمع و بصر از ازل با خدا نبوده، بلکه خداوند این صفات را بعدها برای خود خلق کرده است. این فرقه در باب امامت «واقفی»‌اند و امامت را تا امام هفتم می‌پذیرند و او را قائم آل محمد می‌دانند و بر آن‌اند که روزی ظهور خواهد کرد. <ref>محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، ص 124</ref> <ref>عباس اقبال آشتیانی، خاندان نوبختی، ص 253</ref>
[[کشّی|کشّی]] می‏‌نویسد زراره در حدود سال 80 هجری‌قمری در دار‌الولید [[کوفه]] می‏‌زیست و از حواریین [[محمد بن علی (باقر العلوم)|امام محمد باقر]] (علیه‌السّلام) و [[جعفر بن محمد (صادق)|امام جعفر صادق]] (علیه‌السّلام) بود.
به گفته [[نجاشی]]، زرارة‌بن‌اعین غلامی بود که او را آزاد کرده بودند. [[شیخ صدوق|شیخ‌ صدوق]] می‌گوید کتاب «الاستطاعة و الجبر» تألیف زرارة است. [[شیخ طوسی]] در «[[الفهرست (کتاب)|الفهرست]]» می‏‌نویسد: نام وی عبد‌ربّه مکنی به ابوالحسن، مردی احول و در اصل بنده‏‌ای رومی بود که به دست مردی از قبیله بنی‌شیبان آزاد شد. جدّ وی سنسن در روم و از راهبان بود. وی برادرانی به نام‌های حمران نحوی، بکیر بن اعین و عبدالملک بن اعین داشت. مامقانی می‏‌نویسد. احادیثی که به وی منتسب است نشان می‌دهد که سخت ضعیف‌السند است. از اخبار وارده در مذمت او آن است که پس از وفات حضرت صادق (علیه‌السّلام)، زراره پسرش عبید را به [[مدینه|مدینه]] فرستاد تا جانشین آن حضرت را بشناسد، چون مرگ او فرا رسید [[قرآن]] را در دست گرفت و گفت هرکسی که امامتش این مصحف را ثابت کند امام من است<ref> مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، ص 123 با ویرایش و دخل و تصرف در عبارت.</ref>.


==پانویس==
== عقاید ==
تمیمیه معتقدند که علم، قدرت، حیات، سمع و بصر از ازل با خدا نبوده، بلکه خداوند این صفات را بعدها برای خود خلق کرده است. این فرقه در باب امامت «واقفی»‌اند و امامت را تا امام هفتم می‌پذیرند و او را قائم آل محمد می‌دانند و بر‌آنند که حضرت روزی ظهور خواهد کرد<ref> مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، ص 124</ref><ref>اقبال آشتیانی عباس، خاندان نوبختی، ص 253</ref>.


<references />
== پانویس ==
{{پانویس}}


[[رده: فرق و مذاهب]]
{{فرق و مذاهب}}
[[رده: کلام ]]
 
[[رده: مذاهب کلامی ]]
[[رده:فرق و مذاهب]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۷ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۱۱

تمیمیه
نامتمیمیه
قرن شکل گیریقرن دوم هجری قمری
موسسزرارة بن اعین (مطابق با ادعای ابوالحسن اشعری)
عقیده1. علم، قدرت، حیات، سمع و بصر از ازل با خدا نبوده، بلکه خداوند این صفات را بعدها برای خود خلق کرده است. 2. پیرو تفکر واقفیه

تَمیمیّه (یا زُراریه) شاخه‌ای از فرقه‌های غُلاة شیعه است. این فرقه در باب امامت واقفی‌اند و امامت را تا امام هفتم می‌پذیرند و او را قائم آل محمد می‌دانند و معتقدند که حضرت روزی ظهور خواهد کرد.

موسس

ابوالحسن اشعری می‌گوید که موسس این فرقه شخصی به نام زرارة بن اعین است[۱].

تاریخچه

کشّی می‏‌نویسد زراره در حدود سال 80 هجری‌قمری در دار‌الولید کوفه می‏‌زیست و از حواریین امام محمد باقر (علیه‌السّلام) و امام جعفر صادق (علیه‌السّلام) بود. به گفته نجاشی، زرارة‌بن‌اعین غلامی بود که او را آزاد کرده بودند. شیخ‌ صدوق می‌گوید کتاب «الاستطاعة و الجبر» تألیف زرارة است. شیخ طوسی در «الفهرست» می‏‌نویسد: نام وی عبد‌ربّه مکنی به ابوالحسن، مردی احول و در اصل بنده‏‌ای رومی بود که به دست مردی از قبیله بنی‌شیبان آزاد شد. جدّ وی سنسن در روم و از راهبان بود. وی برادرانی به نام‌های حمران نحوی، بکیر بن اعین و عبدالملک بن اعین داشت. مامقانی می‏‌نویسد. احادیثی که به وی منتسب است نشان می‌دهد که سخت ضعیف‌السند است. از اخبار وارده در مذمت او آن است که پس از وفات حضرت صادق (علیه‌السّلام)، زراره پسرش عبید را به مدینه فرستاد تا جانشین آن حضرت را بشناسد، چون مرگ او فرا رسید قرآن را در دست گرفت و گفت هرکسی که امامتش این مصحف را ثابت کند امام من است[۲].

عقاید

تمیمیه معتقدند که علم، قدرت، حیات، سمع و بصر از ازل با خدا نبوده، بلکه خداوند این صفات را بعدها برای خود خلق کرده است. این فرقه در باب امامت «واقفی»‌اند و امامت را تا امام هفتم می‌پذیرند و او را قائم آل محمد می‌دانند و بر‌آنند که حضرت روزی ظهور خواهد کرد[۳][۴].

پانویس

  1. ر. ک، اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین،، ج1، ص 103
  2. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، ص 123 با ویرایش و دخل و تصرف در عبارت.
  3. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، ص 124
  4. اقبال آشتیانی عباس، خاندان نوبختی، ص 253